ท้องฟ้า....นาฬิกา....น้ำตา....หัวใจ....

วันอาทิตย์
วันนี้เป็นวันเกิดของหวาย
~~~ห่างกันซักพัก  ห่างกันซักพัก~~~
หวาย: ว่าไง
โทโมะ: (หวายคือคืนนี้มาเที่ยวบ้านชั้นนะ)
หวาย: อืม...แค่นี้นะ~~ตู๊ดๆๆๆ~~
พิชชี่: อืม...ใครเหรอครับหวาย...โทรมากวนแต่เช้าเลย
หวาย: อ๋อ...พอดีเพื่อนโทรมาถามเรื่องรายงานนะ ไม่มีอะไรหรอก..หวายไปอาบน้ำก่อนนะ
พิชชี่: เร็วๆนะครับ”ที่รัก” ผมคิดถึง
หวาย: ปากหวานแบบนี้รักตายเลย
แล้วหวายก็จูบพิชชี่ก่อนที่จะไปอาบน้ำ
ทางด้านโทโมะ(ผู้ไม่รู้อะไรเลย)
โทโมะ: แก้ว...พาชั้นไปซื้อเค้กกับของขวัญให้หวายหน่อยดิ
แก้ว: อืม..ที่ไหนอะ
โทโมะ: ชั้นพาไป
หลังจากที่ทั้งคู่ไปซื้อของขวัญกับเค้กเสร็จทั้งคู่ก็ไปทานข้าวกันต่อ
โทโมะ: แก้ว...แกว่าหวายจะชอบของขวัณชั้นปะ?
แก้ว: แฟนซื้อให้ซะอย่าง มีเหรอจะไม่ชอบ..นอกจาก...
โทโมะ: นอกจากอะไร?
แก้ว: นอกจากเค้าหมดรักแกแล้ว
โทโมะ: มะ ไม่หรอกมั้ง กินข้าวเหอะเดี๋ยวจะได้ไปแต่งบ้านรอหวายกัน
แก้ว: อืม
หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จทั้งคู่ก็กลับบ้านแล้วก็แยกย้ายกันไปแต่งบ้านโดยแก้วมีหน้าที่จัดบ้านส่วนโทโมะก็ไปทำขนม
เวลา 20.45 น.
ทางด้านโทโมะซึ่งนั่งรอหวายมาอย่างตั้งใจ
โทโมะ: แก้ว ทำไมหวายยังไม่มานะ??
แก้ว: เดี๋ยวก็มาน่า อาจจะกำลังแต่งตัวก็ได้
โทโมะ: อืม งั้นรออีกหน่อยละกัน
ทางด้านหวาย
ณ. ผับ RCA
พิชชี่: อ้าว..หวายมาแล้วเหรอครับ..ว้าว วันนี้หวายสวยชะมัดเลย
หวาย: อุ๊ย ขอบคุณค่ะ พิชชี่เนี่ย(พูดพลางเอามือลูบที่หน้าอกพิชชี่ แล้วทำเสียงยั่วนิดๆ) ก็หล่อไม่เบาเลยนะคะ
พิชชี่: ขอบคุณครับ งั้นคืนนี้เนี่ย(พูดพลางเอามือโอบเอวหวายไว้)  ดริ้งกับผมจะได้มั๊ยครับ
หวาย: ได้ซิ น้องขอ full moon แก้วนึง
พิชชี่: 2เลยน้อง
เวลา 00.37น.
ทางด้านโทโมะ
โทโมะ: แก้ว นี่มันเที่ยงคืนแล้วนะ ทำไมหวายยังไม่มาอีกอะ
แก้ว: ติดธุระมั้ง นายจะรอต่อป่าว ~หาว~ชักเริ่มง่วงแล้ววะ
โทโมะ: งั้นแกไปนอนที่โซฟาก่อนปะ ชั้นจะรอต่อ
แล้วโทโมะก็รอหวายต่อ...รอ...รอ...อร...แล้วก็รอ...
ทางด้านหวาย
ณ. คอนโด
พิชชี่: นี่ หวายๆ ถึงห้องแล้วเอากุญแจมาเร็ว
หวาย: (เมา) อืม อยู่นาย กระป๋าว
หลังจากที่เปิดห้องได้
หวาย: พิชชี่ นอนกับหวายน๊า
พิชชี่: อืม ได้ครับ
แล้วพิชชี่ก็จูบหวายก่อนที่จะค่อยๆเปลื้องผ้าของหวายออกจนเห็นเนินอกที่ขาวเนียน แล้วขบที่ซอกคอขาวๆไล่ต่ำมาถึงเนินอกจนแดงไปหมด
หวาย: อืม..หวายรักพิชชี่ค่ะ
พิชชี่: อ๊า...ผมก็รักหวายน๊ะ
เช้า
แก้ว: (เพิ่งตื่น) O_o!!!! จ๊าก ผีหลอก
โทโมะ: ผีบ้าผีบอไรแก
แก้ว: อะ อ้าว แกเองเหรอ..นี่แกไม่ได้นอนเลยเหรอ??
โทโมะ: เออดิ หวายไม่มาอะ
แก้ว: หวายป่วยป่าว??
โทโมะ: นั่นดิ งั้นเดี๋ยวชั้นไปอาบน้ำแล้วเราไปเยี่ยมหวายกัน
แก้ว: อืม งั้นชั้นกลับบ้านก่อนนะ(บ้านอยู่ตรงข้ามกัน)
เมื่อมาถึงหน้าห้องหวาย
แก้ว: อ้าว แล้วแกไม่เคาะประตูละ
โทโมะ: เคาะทำไม ชั้นมีกุญแจสำรอง
~แกร๊ก~...แอ๊ด
โทโมะ: หวาย โทโมะมายะ.....
หลังจากที่โทโมะเปิดประตูเข้าไปก็เห็นหวายนอนกอดพิชชี่อยู่แล้วเสื้อผ้าของทั้งคู่กระจัดกระจายอยู่ข้าวเตียง
แก้ว: หวายเป็นไงมะ....(เพิ่งเดินเข้ามา)
หวาย: อืม ใครเอะอะแต่เช้าเนี่ย....O_o!! ทะ โทโมะ
พิชชี่: ใครกันครับหวาย
หวาย: เอ่อ พะ เพื่อนค่ะ
โทโมะ: “เพื่อน” เฮอะชั้นได้รู้จักเทอดีก็วันนี้แหละหวาย เราเลิกกันเถอะ ชั้นไม่อยากเห็นหน้าเทออีก
แก้ว: เฮ้ย ใจเย็นๆดิ
หวาย: (พูดด้วยรอยยิ้ม) เลิกเหรอ ได้ซิ เพราะชั้นก็เบื่อกับความงั่งของนายเต็มทนแล้วเหมือนกัน
เมื่อหวายพูดจบโทโมะก็วิ่งออกจากคอนโดโดยมีแก้ววิ่งตาม
แก้ว: โทโมะๆ หยุดก่อน
โทโมะ: เทอได้ยินมั๊ย หวายบอกว่าเค้าเบื่อชั้น  ฮึก เค้าเบื่อชั้น เทอได้ยันมั๊ยแก้ว ฮือๆๆ วันที่ชั้นกลัวมันก็มาถึงเร็วกว่าที่ชั้นคิด ฮือๆ เค้าขยี้หัวใจชั้นฮือๆ เค้าไม่รักชั้นแล้ว...ชั้นมันไม่มีความสำคัญแล้ว ปึก ๆ ๆ ๆ(โทโมะต่อยกำแพงโรงจอดรถจนเลือดไหล)
แก้ว: พอ พอซักที่ แกทำร้ายตัวเองแล้วหวายจะกลับมาหาแกเหรอ?(พูดพรางจับมือโทโมะไว้ไม่ให้ต่อย) หันมามองหน้าชั้น..ชั้นบอกแกแล้วไงว่าชั้นยังอยู่ข้างแกเสมอ...ชั้นแก้วไงแก้วที่เป็นเพื่อนโทโมะ ที่คอยช่วยโทโมะเวลาโดนแกล้ง คอยปลอบแกเวลาแกเจ็บ ชั้นอยู่ข้างแกเสมอ...
โทโมะ: (ด้วยความเหนื่อย จึงทรุดลงนั่งโดยมีแก้วคอยประคองกอดไว้) ฮือๆชั้นขอบใจนะ ชั้นขอบใจ...ขอบใจ...~ฟรี้~
แก้ว: โทโมะๆๆ อ้าวหลับละ เฮ้ยชั้นสงสารนายจังงั้นวันนี้ไม่ไปร.ร.ละกัน
แล้วแก้วก็หามโทโมะขึ้นรถแล้วขับกลับบ้าน
ดีร้ายยังไงเม้นด้วยน๊า