เปลี่ยนเป็นรักได้ไหม

จบสวยหรือเปล่านะ...:"P
===================================
 
  “โอ้ยย!!ทำบ้าอะไรของนายเนี้ย เอาบาสมาทุ่มใส่หัวฉันทำไม” หลังจากที่เปิดเผยความรู้สึกของกันและกันผ่านไป
 
ได้สักระยะ ป๊อปปี้ก็บอกว่าอยากเล่นบาส ฉันก็เลยหยิบลูกบาสที่อยู่ในที่เก็บให้เค้าไป จากนั้นตานั่นก็วิ่งเล่นชู๊ตบา
 
สอะไรของเค้าไปคนเดียวโดยฉันนั่งดูอยู่ที่เก้าอี้ข้างสนาม แต่พอผ่านไปสักพักก็เอาลูกบาสมาทุ่มใส่หัวฉันซะ
 
งั้น...มันเจ็บน้า...
 
 
  “ฮ่าๆๆๆโทษทีๆ ไม่ได้ตั้งใจอ่าไม่ได้เล่นนานมือตกนิดหน่อย” ป๊อปปี้พูดไปหัวเราะไปพร้อมกับหมุนลูกบาสในมือที่
 
มันเด้งจากหัวฉันไปหาเค้า ...แบบนี้จะให้เชื่อได้ยังไงว่าไม่ได้ตั้งใจ เหอะ!!!
 
 
  “หรอ!!~นี่แน่ะ อยากแกล้งกันนักใช่ไหม” พอเห็นดังนั้นเลยจัดการไปแย่งลูกบาสจากมือเค้าแล้วก็จัดการโยนลูก
 
บาสอัดตัวของอีกฝ่าย
 
 
  “โอ๊ยยยย” ป๊อปปี้ร้องขึ้นเสียงดังแล้วก็เอามือไปกุมหน้าท้องที่โดนลูกบาสอัดเข้าไป แล้วก็ล้มงอตัวลงนอนอย่าง
 
เจ็บปวด
 
 
  “เฮ้ยย!!” ร้องขึ้นมาอย่างตกใจที่เห็นอาการของอีกฝ่ายที่ลงไปนอนตัวงออยู่ที่สนามบาส “ขอโทษนะป๊อป เจ็บ
 
มากหรอ” ก้มตัวลงไปดูอาการของเค้าอย่างห่วงใยและรู้สึกผิด
 
 
‘อะไรกันทั้งที่คิดว่าไม่ได้ทำแรงแท้ๆ ทำไมถึงได้ทำท่าเหมือนเจ็บมากมายอย่างงี้นะ
 
 
  “โอ๊ยยย...ทำไมเจ็บอย่างงี้นะ” ป๊อปปี้ที่นอนขดตัวงออยู่ที่พื้นเหลือบมองหญิงสาวที่กำลังทำหน้าสำนึกผิดอยู่
 
อย่างถูกใจ ก่อนที่จะร้องโอดโอยออกมาอีกครั้งเมื่อแววตาสำนึกผิดและเป็นห่วงที่มีอยู่กลายเป็นแววตาแห่งความ
 
สงสัยแทน
 
 
  “มาๆลุกขึ้นก่อนเร็ว เสื้อนายเปื้อนหมดแล้วป๊อป” เอ่ยขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปให้คนตรงหน้าที่นอนขดตัวอยู่
 
 
      ป๊อปปี้แสระยิ้มทันทีที่เห็นคนตรงหน้านั่งลงแล้วเอื้อมมือมาช่วยพยุงเค้าขึ้น และโดยที่ฟางไม่ทันได้ตั้งตัว ป๊อป
 
ปี้ก็ใช้แรงที่มีดึงฟางที่นั่งอยู่ข้างๆให้ล้มมาทับตัวเค้าทันที
 
 
   “อร้ายย” ร้องออกมาด้วยความตกใจที่อยู่ๆก็ถูกดึงให้ล้มมาอยู่ในอ้อมอกของเค้า “ทำอะไรเนี้ยป๊อปปล่อยนะ”
 
ทันทีที่มีสติก็รีบบอกให้เค้าปล่อยเธอทันที
 
 
  “อะไรล่ะ...ยังไม่ได้จูบเลย” ป๊อปปี้พูดอย่างเจ้าเล่ห์แล้วก็จัดการพลิกตัวฟางให้เป็นฝ่ายนอนที่พื้นแล้วเค้าก็ค่อม
 
เธอเอาไว้อีกที ‘กลางสนามบาส’
 
 
  “อะ..อะไรนะ จะบ้าหรือไง” ฟางที่ได้ยินก็หน้าขึ้นสีขี้นมาทันที ‘ตาบ้านี่...ไม่อายบ้างหรือไงกันนะ’
 
 
  “ไม่รู้ล่ะ...” ป๊อปปี้พูดได้เท่านั้นก็เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้และจูบที่ปากบางเบาๆ
 
 
  “>///<”
 
 
   “ไม่พออ่ะ...ขออีกรอบแล้วกันนะ” พูดแค่นั้นก็โน้มตัวเข้ามาจูบฟางอย่างรวดเร็วแต่อ่อนหวาน กลางสนามบาสที่
 
ไร้ผู้คนในเวลานี้ ทุกอย่างดำเนินไปจนกระทั้ง
 
 
  “โอ้ยยย!!~ทำอะไรของเธอเนี้ยฟาง” ป๊อปปี้ร้องขึ้นมาทันทีด้วยความเจ็บปวด ทำให้เขาผละออกจากฟางทันที
 
เหมือนกัน
 
 
  “ก็นายไม่ยอมหยุดสักทีนิ..ฉันหายใจไม่ออก” ฟางพูดติดๆขัดๆด้วยความที่เขินอยู่ไม่น้อย แถมยังพ่วงคดีทำร้าย
 
ร่างกายเ(น้องชาย)ของเค้าอีกคดี
 
 
   “แล้วไง...แค่นี้ทำไมต้องมาเข่าใส่น้องชายฉันด้วยล่ะ ถ้าเป็นอะไรไปเธอจะเสียใจ” ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเอามือกำ
 
ไปที่น้องชายของเค้าอย่างเจ็บปวด
 
 
  “อะไร...ใครเค้าจะเสียใจกัน อย่ามาพูดบ้าๆนะ” ฟางที่พอได้ยินคำพูดของแฟนหมาดๆของเธอ ก็ตาโตกับคำพูด
 
ส่อแวว...
 
 
  “ฉันมั่นใจว่าเธอจะเสียใจ” ป๊อปปี้พูดอย่างมั่นใจกับสายตาหมาดมั่นเหมือนคาดหวังอะไรสักอย่างอยู่
 
 
  “นี่!!หยุดคิดบ้าๆเลยนะ อยากตายหรือไง” หน้าแดงไปกับคำพูดที่สองแง่สองง่ามเต็มทีของอีกฝ่าย
 
 
   “ก็มันจริงนี่ สักวันมันจะเข้......”
 
 
  “ไอ้บ้า...บอกให้หยุดไง นายตายแน่” ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบก็โดนผ่ามือพิคาดไปเต็มๆแขนแถมด้วยคำตะโกนด่ามา
 
เป็นโขยง
 
 
‘แล้วใครจะโง่อยู่ให้ตีล่ะครับ...ผมไปก่อนน้าป๊อปปี้ขอลา’


‘แล้วใครจะปล่อยให้หนีไปง่ายๆกัน ขอตัวไปจัดการคุณแฟนก่อนนะคะ...ฟางไปล่ะ’
 
 

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จบบริบูรณ์แบบไม่ต้องขอเพิ่มละนะ

ยังไงก็ฝากติดตามนิยายอีกสองเรื่องด้วยนา จะพยายามอัพให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้

เป็นไงกับตอนนี้....บอกเล่าเก้าสิบได้นะตัวเธอ

เอาให้เต็มที่เลย...สนุกไม่สนุกยังไงก็บอกได้ น้อมรับไว้พิจารณาตัวเองจ้าา^^