Loved to bosom friend...เพื่อนกัน...ฉันรักเธอ

 

“จะไปไหน?! มานี่!”ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกเขาฉวยคว้าข้อมือไว้ได้ทัน พลางนึกต่อว่าตัวเองในใจ!

 

 

                            บ้าเอ๊ย!เกิดเป็นผู้หญิงทำไมวิ่งช้าอย่างนี้นะ!

 

 

“อ๊ากกกก>O< โทโมะ! ปล่อยนะ คือ.....”

“ไม่ต้องมาแก้ตัว  ชั้นจัดเต็มเอาคืนเธออย่างสาสมแน่!”ร่างสูงแสยะยิ้มอย่างเลือดเย็นจนแก้วเสียวหลังวูบ ก่อนจะต้องร้องโวยวายอีกรอบเมื่อถูกเขาช้อนตัวพาดบ่าไปเรียบร้อยแล้ว!

“T^T ปล่อยชั้นเถอะ สุดหล่อ><”ร่างบางอ้อนวอน ป้อยอคำหวานแต่แทนที่เขาจะปล่อย....

“ฮ่าๆ สุดสวย ขอโทษนะ...ตอนนี้ชั้น want!”เมื่อฟังคำปรารภจาก แก้วถึงกับอ้าปากค้างทันที ไม่คิดเลยว่าเรื่องที่แกล้งเขาไว้เมื่อครู่จะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้ถึงขนาดนี้!

 

 

                              ใครก็ได้ ช่วยด้วยยยย>3<~

 

 

ปึก!

         แรงเหวี่ยงจากเข้าทำเอาแก้วถึงกับจุก ร่างบางร้องโอดครวญอยู่บนเตียง แม้จะใช้สายตาและน้ำเสียงอ้อนวอนเขาแค่ไหน?แต่ดูเหมือนว่า เขาจะไม่ฟัง ไม่ได้ยิน ไม่รับรู้!!!

“ไหน แม่ดาวยั่ว? อ่อยชั้นอีกสิ^^”

“อะ...อ่อย? อ่อยอะไรเล่า-*-”

“อ่อยชั้นเบาๆ......ชั้นจะได้ เ _ าเธอบ่อยๆ ฮ่าๆๆๆ”โทโมะหัวเราะลั่นในขณะที่แก้วอึ้ง~! อยากเหลือเกิน อยากจะปราดเข้าไปตบปากเข้าแทบตาย แต่รู้ดีว่าถ้าเข้าไป ไม่ตายก็อาจจะพิการ (ช่วงล่าง)5555<<<รต.ลามก><

“มานี่.....”ร่างสูงเอ่ยเรียก แต่แก้วส่ายหัวพัลวัน เรื่องอะไรที่จะต้องเอาตัวเข้าไปเสี่ยงกับคนอย่างโทโมะ!

 

 

 

                                  ชั้นไม่โง่นะ-*-

 

 

 

“จะเดินมาดีๆหรือต้องให้ชั้นเป็นฝ่ายเข้าไป!”เมื่อเห็นว่าเขาท่าทางจะเอาจริง ทางเลือกที่ดีที่สุด คือการตอบตกลงอย่างเสียไม่ได้!  ร่างบางก้าวเท้าเข้าหาเขาทีละนิดอย่างหวาดระแวง....

ฟึ่บ!

        มือหนาฉวยคว้าเอวบางมานั่งตัก ก่อนจะรวบตัวไว้แน่น

“กลัวหรือไง? จะเก็บไว้ทำไม? ไอ้ความบริสุทธิ์ของเธอนะ.....เพราะสมัครงานที่ไหน เขาก็รับคนมีประสบการณ์ทั้งนั้นล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”ร่างสูงเอ่ยประโยคกำกวมเป็นนัยๆ แต่สำหรับแก้วแล้วแลดูงี่เง่าที่สุด!

 

 

                               มุขเหรอนั่น แอ๊ยยย ไอ้ลามาก!

 

 

“โรคจิต!”

“ว่าใครๆ แม่ดาวยั่ว ฮ่าๆๆๆ”ร่างสูงเขย่าคนในอ้อมกอดเล็กน้อย

“อ๊ากกกก อย่าพูดแบบนั้นนะ เดี๋ยวตบปากฉีก!”แก้วเงื้อมือเตรียมฟาดเขาเต็มที่ แต่พอปะทะเข้ากับสายตาคมเฉียบของเขามือบางก็ลดลงอย่างเสียไม่ได้

“ได้เวลารับโทษแล้ว แม่ดาวยั่ว!”ร่างสูงหัวเราะหึๆในลำคอ ก่อนจะเผยรอยยิ้มร้ายออกมา ไม่ทันที่แก้วจะทันโต้แย้งอะไร....

“นะ...นายจะทำอะไร? ปล่อยชั้นลงเดี๋ยวนี้!”ร่างบางออกคำสั่งพลางดีดดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขา

“ปล่อยเหรอ....ได้!”สิ้นคำพูดของเขา โทโมะก็ปล่อยแก้วลงทันที จนแก้วร้องโอย นึกในใจอยากจะตบหน้าเขาสักฉาด

 

 

 

                                  ไอ้บ้า! พื้นมันแข็งนะโว้ยยยยยยยยยยย>O<

 

 

“ไอ้บ้า! ชั้นเจ็บนะ”

“อ๋อ.....ต้องให้ปล่อยบนเตียงใช่ไหม?...ได้! จัดให้”ว่าเสร็จมือหนาของจัดการช้อนแก้วขึ้นอีกครั้งก่อนจะค่อยๆวางลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม จนแก้วนึกแปลกใจ

“.........”แก้วจดจ้องดวงตาของเขานิ่งๆเหมือนกับว่าเขารู้ทัน.......

“จะถามว่าทำไมนะเหรอ?”แก้วกระพริบตาปริบๆเป็นเชิงบอกว่าสงสัย ที่เขาเป็น....

“เธอนี่มัน...ฮึ่ย! น่ารัก น่าปล้ำจริงๆ! บอกให้ก็ได้....ชั้นไม่อยากทำรุนแรงกับเธอนักหรอก...”

“เพราะ?”

“เดี๋ยวช้ำแล้ว...กินไม่อร่อย ฮ่าๆๆๆๆ”โทโมะหัวเราะอย่างชอบใจในขณะที่แก้ว...

 

 

 

                              เกือบจะเคลิ้มนึกว่าเป็นคนดีซะแล้วเชียว ไอ้บ้า!~><

 

 

 

“โทโมะ...เรา...กลับบะ...อื้อ”ริมฝีปากที่ถูกช่วงชิงทำให้แก้วไม่สามารถพูดต่อจนจบได้  รู้ตัวอีกทีก็เผลอตอบสนองต่อแรงปลุกเร้าของเขาเสียแล้ว.......

.

.

.

.

“อือ....อื้อ”มือบางพยายามดันอกของคนที่ค่อมตัวเองอยู่ เพราะรู้สึกหนักเนื่องจากเขาทิ้งน้ำหนักตัวลงมาเต็มที่

“ทำไม?รังเกียจกันเหรอ”

“เปล่า....ฉันหนัก อะ...ออกไปก่อนได้ไหม?”เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูจะหงุดหงิดแก้วจึงรีบแก้ตัวพัลวัน

“เธอตัวเล็กเองทำไม? ดูซิหน้าอกก็ไม่มี!”ร่างสูงต่อว่ากลายจนแก้วอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี!

“ไอ้บ้า!วันหลังไม่ต้องสังเกตก็ได้นะ!”มือบางฟาดที่ไหล่เขาเข้าอย่างจัง อีกฝ่ายกลั้วหัวเราะน้อยๆ

“ฮะๆ ติดใจเหรอ?”

“อะไร?”

“พูดเองนะ ว่าจะมีวันหลัง ฮ่าๆๆ”

 

 

 

                              กรี๊ดดดดดด!!!บ้า!

 

 

“ลุกออกไปเลย!”ร่างบางเอ่ยปากไล่ ก่อนจะควานหาผ้าขนหนูมากำบังกาย

“โอ๋ๆงอนเหรอคนดี วันหลังไม่ว่าแล้วก็ได้ เพราะมันคงจะ  BiG ขึ้นแล้วล่ะ”

“พูดบ้าอะไร?”แก้วหันควับกลับมามองทันที

“ฮะๆ เพราะฉัน...นวดให้เอง”มือหนาจัดการกระตุกผ้าขนหนูที่พันกายแก้วออกอีกครั้งก่อนจะเค้นคลึงหน้าอกสวยจนแก้วพูดอะไรไม่ออก

ตื้ดๆ!

            เสียงโทรศัพท์เจ้าปัญหาดังขึ้น ร่างสูงจีปากอย่างขัดใจก่อนจะละมือ! ออกจาก....แล้วเดินไปรับโทรศัพท์ด้วยความหัวเสีย!

“โหล! ไอ้ป๊อป! โทรมาทำบ้าอะไรว่ะ”

“เฮ้ย~ชั้นขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า?”ปลายสายเอ่ยถามเสียงล้อเลียน

“เออ! แล้วนี่ตกลงโทรมามีไร”

“กลับมาที่ร.ร.ด่วน~!  ยัยพิมตามระรานชั้น ถามหาแกอยู่เนี่ย บอกว่าไม่รู้ก็ไม่เชื่อ ชั้นจะโดนเด็กแกทึ่งหัวละนะ-*-”

“ตลก พิมไม่ใช่เด็กชั้น.....เด็กชั้นอยู่บนเตียงโว้ยย!”แก้วหน้าแดงแปร๊ดขึ้นทันที

 

 

                         จะป่าวประกาศทำไม?!! คนบ้า!!!

 

“โทโมะ....ก๊ากกก  นายทำไรเพื่อนชั้น!”เฟย์แย่งโทรศัพท์จากป๊อปปี้มาพลางเอ่ยถามเสียงดัง จนโทโมะต้องดันโทรศัพท์จากหู แก้วขำน้อยๆรู้ดีว่าคนที่พูดด้วยเป็นเฟย์แน่ๆ!

“โทโมะ!.....นี่แก เล่นเป่ายิ้งฉุบ กับ...กะ....แก้วเหรอ?”ป๊อปปี้เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงละล่ำละลัก

“ไม่ต้องถามมาก! ตกลงไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม?”

“เฮ้ย!อย่าพึ่งวาง แกรีบกลับมาเร็วๆเลย พวกชั้นโดนพิมซักจนขี้หูกระเด็นแล้ว”

“เออๆ!กลับก็ได้ว่ะ”ร่างสูงวางโทรศัพท์อย่างหัวเสีย แต่ก็ยังไม่วายจะหันมาคลอเคลียแก้วต่อ อีกฝ่ายจึงรีบดันคนไม่รู้จักพออกห่างทันที

“พอเลย....กลับได้แล้ว แฟนนายถามหา”แก้วประชดอย่างงอนๆในขณะที่โทโมะยิ้มร่า

“ไม่เอา ยังไม่อิ่มเลย แฟนจ๋า แฟนนั่งอยู่นี่ไง>__<”ยังไม่ละความพยายาม โทโมะยังคงหมกมุ่นอยู่บริเวณลำคอขาวของแก้วอย่างไม่ลดละ

“กลับเลย!”

“โห่ โอเคๆ งั้นแต่งตัวสิ ถ้าช้ากว่านี้ 3 นาที โดนแน่!”ไม่รอช้า แก้วรีบแต่งตัวเสร็จภายในเวลาวันรวดเร็ว

 

       .

.

.

.

.

                    ร่างสูงเดินกุมมือแก้วเข้ามาในโรงเรียนด้วยสีหน้ายิ้มแย้มก่อนที่พิมจะเข้ามา..........

 

 

                        แหม! คิดถึงกันจริงนะ เฮอะ!

 

“ไม่ต้องงอนหรอก บอกแล้วว่ารักเธอคนเดียว”ร่างสูงเอ่ยลอยเรียกรอยแดงบนใบหน้าของแก้วได้ชัดเจน

 

 

                       ไอ้บ้า!อ่านใจคนได้หรือยังไงกัน?!><

 

 

.....................................................................................................................................

 

มาและ ดึกอีกตามเคยย-*-

มีคนอยู่ไหม?เอ่ย><วันนี้ไรเตอร์ไปดูบางกอกกัฟูรอบ 2 มา <<<บ้าม่ะ^^~

เลยอารมณ์ดี อัพ 2 เรื่อง ตอนแรกกะไม่อัพละ-*-

แลดูรวนๆเน้ออ  เค้าง่วง ไปละ ฝันดีทุกโคนนนนนนนนน><