[SF]วันเวลาเปลี่ยน...แต่ใจฉันไม่เปลี่ยน

10.0

เขียนโดย Tonpalm

วันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 16.07 น.

  3 session
  31 วิจารณ์
  10.27K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
My heart not Change session 2
ทางด้านของแก้ว“แกจะแวะไปหาเขาก่อนมั้ย ?”ฟางถามขณะที่กำลังขับรถอยู่“ไม่ต้องหรอก”แก้วตอบ“แล้วนี้แกมาเมืองไทยทำไม ?”เฟย์ถาม“ฉันก็อยากกลับบ้านเกิดฉันมั้งสิย่ะ แล้วอีกป๊าตามกลับมาบอกว่าให้มาทำงานเพราะป๊าสมัครงานให้แล้ว”แก้วตอบ“งานอะไร ?”เฟย์ฟางถาม“เป็นคอสตูมให้บริษัทอะไรสักอย่างเนี้ยแหละ”แก้วตอบ“งั้นหรอ ? แกจบดีไซน์นี่หว่า...”เฟย์พูด“แล้วพวกแกมีงานยัง ?”แก้วถาม“ฉันกับพี่ฟางเปิดร้านเบเกอร์รี่น่ะ”เฟย์ตอบ“อ๋ออออ...ไว้วันหลังฉันจะไปอุดหนุนนะ”แก้วพูด“แก้ว วันหลังไม่ได้เพราะมันผ่านมาแล้ว มีแต่วันหน้า”ฟางพูด“อะไรเนี้ย ? กวนทั้งพี่ทั้งน้องเลย เดี๋ยวเถอะ”แก้วพูดพร้อมกับทำท่าจะตีฟางตอนนี้รถกำลังติดไฟแดงอยู่ตรงสี่แยกทางด้านโทโมะ“ติดอะไรนักหนาเนี้ย ?”โทโมะพูดเขาเองก็ติดไฟแดงตรงสี่แยกเช่นกันระหว่างที่นั่งรอไฟเขียว เขาก็ไปสะดุดกับคนที่อยู่บนรถคันนึง...“เฟย์ฟางนิ แล้วนั้นใครที่อยู่ข้างหลังกับเฟย์”โทโมะพูดเขาติดไฟแดงที่เดียวกันกับที่รถเฟย์ฟางติดอยู่รถของทั้งคู่ห่างกันแค่เลนเดียวและแล้วคนที่โทโมะสงสัยก็หันมาทั้งคู่สบตากันสักพักก่อนที่สัญญาณไฟจราจรจะเปลี่ยนเป็นสีเขียว...“แก้วววว!”โทโมะพูดกับตัวเองอยู่บนรถ ก่อนจะขับรถตามรถคันนั้นไปแต่ก็ไม่ทัน...“โธ่เว้ย!”โทโมะพูดด้วยอาการหงุดหงิด อีกนิดเดียวแท้ๆที่บ้านเฟย์ฟาง“เป็นไรไปยัยแก้ว เงียบตั้งแต่จอดอยู่ที่ไฟแดงตรงสี่แยกนั้นแล้วนะ”ฟางถามเมื่อลงจากรถ“ฉันเห็นโทโมะ”แก้วตอบ“ห๊ะ ? แกเจอโทโมะ ที่ไหน ?”เฟย์ถาม“ที่สี่แยกไฟแดงเมื่อกี้ ก่อนที่มันจะไฟเขียวแปปนึง”แก้วพูดพร้อมกับเดินเข้ามาในบ้าน“แล้วทำไมไม่บอก ฉันจะได้จอดรถ”ฟางพูด“ไม่ต้องหรอก”แก้วพูดพร้อมกับนั่งลงที่โซฟาตกเย็นที่บ้านแก้ว“ไงยัยแสบ กลับมาแล้วรึ ?”พี่กิ่งถาม“เห็นว่ามายังจ๊ะ ?”แก้วกวนกลับ“เดี๋ยวแกจะโดนฉันเตะ ไปหาป๊าเลย รออยู่ที่ห้องนั่งเล่น”กิ่งพูด“ครับๆ”แก้วพูดแล้วเดินไปห้องนั่งเล่น“มาแล้วหรอ ? นั่งสิ”พ่อแก้วพูด“ค่ะ”แก้วตอบพร้อมกับนั่งลง“พรุ่งนี้ป๊าจะไปส่งที่ที่ทำงานของลูก บริษัทนี้เป็นบริษัทของเพื่อนของเพื่อนของป๊าเขากำลังต้องการฝ่ายคอสตูมพอดี ป๊าเห็นว่าเราเรียนจบด้านนี้แล้วยังไม่มีงานทำป๊าเลยบอกเขาไปว่าจะให้ลูกไปทำงาน”พ่อแก้วพูด“ค่ะ”แก้วตอบ“แค่นี้แหละ ไปนอนเถอะ”พ่อแก้วพูดจากนั้นแก้วก็เดินไปที่ห้องนอนที่ห้องนอน“ไม่ได้กลับบ้านมาตั้งนาน ทุกอย่างยังอยู่ที่เดิมเป๊ะเลยรวมทั้งแกด้วยนะ มิกกี้”แก้วพูดพร้อมกับหยิบตุ๊กตามิกกี้เม้าส์ที่เพื่อนสนิทของเธอซื้อให้ในวันเกิดเมื่อตอนอยู่ ม.4เช้าวันต่อมาที่บริษัท อาร์เอส“ไปแก้ว”พ่อแก้วพูดพร้อมกับเดินลงจากรถไป“อ๊ะ! นี้เอกสารแนะนำตัว เอาไปยื่นให้เขานะป๊ามาส่งแค่นี้แหละ”พ่อแก้วพูดก่อนจะเดินขึ้นรถไปแล้วขับรถออกไป“แค่นี้ ? แก้วมาเองก้ได้มั้งเนี้ย”แก้วพูดก่อนจะเดินเข้าตึกไป“สวัสดีค่ะ มาติดต่ออะไรค่ะ ?”พนักงานถาม“อ๋อค่ะ นี้ค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับยื่นเอกสารให้“อ๋อ คุณจริญญาใช่มั้ยค่ะ ? เชิญทางนี้ค่ะ”พนักงานพูดก่อนจะเดินนำแก้วไปที่ห้องห้องนึง“พี่กาก้าพาคอสตูมคนใหม่มาแล้ว”“อ๋อจะ นั่งเลยๆ”กาก้าพูดพร้อมกับชี้ไปที่โซฟา“ค่ะ”แก้วตอบพร้อมกับค่อยๆนั่งลงโซฟาสักพัก“ตามพี่มานี้จ๊น้อง...”กาก้าถาม“แก้วค่ะ”แก้วตอบก่อนจะเดินตามกาก้าไปที่ห้องๆห้องนึง“วันนี้ศิลปินมีงานช่วยแต่งหน้ากับทำผมให้ด้วยนะ”กาก้าพูด“ค่ะ”แก้วตอบ“ทั้งห้าหนุ่มมานี่เลยจ๊ะ พี่จะแนะนำคอสตูมคนใหม่ให้”กาก้าพูดสักพักทั้ง 5 หนุ่มเคโอติคก็เดินมาคนที่เดินตามมาคนสุดท้ายทำให้แก้วถึงกับอึ้ง! เพราะคนคนนั้นคือ“โทโมะ.../แก้ว”โทโมะกับแก้วพูดพร้อมกัน“รู้จักกันหรอ ?”กาก้าถาม“ครับแก้วเป็นเพื่อนสมันมัธยมของผม”โทโมตอบ“ไม่เจอกันนาน สบายดีมั้ย ?”โทโมะถาม“อื้มม สบายดีแกล่ะ ?”แก้วถาม“ก็เรื่อยๆ”โทโมะตอบ“รู้จักกันสองคนหรือไงว่ะ ? แนะนำมั่งดิ”เขื่อนพูด“ฉันชื่อแก้วนะ ยินดีที่ได้รุ้จัก...”“เราเขื่อน”เขื่อนตอบพร้อมรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร“เราป็อปปี้”ป็อปปี้พูดด้วยรอยยิ้มที่แสนจะอบอุ่น“เราเคนตะ”เคนตะพูดด้วยรอยยิ้มที่ดุกวนๆ“เราจงเบครับ”จงเบพูดพร้อมรอยยิ้ม“ยินดีที่ได้รู้จักนะ เขื่อนป็อปปี้เคนตะจงเบ”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร“ในเมื่อรู้จักกันแล้วก็จัดการแต่งหน้า แต่งตัวให้ทั้ง 5 หนุ่มเลยเดี่ยวไปถ่ายรายการไม่ทัน”กาก้าพูดก่อนจะเดินออกไปวันนี้พอดีมีช่างแต่งหน้ามากันตั้ง 3 คน แก้วเลยไม่ต้องแต่งหน้า แค่เตรียมชุดไว้เท่านั้นพอคนแรกที่แก้วต้องช่วยแต่งตัวคือ ป็อปปี้ตามด้วยเขื่อน เคนตะ จงเบและคนสุดท้าย...โทโมะ“ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งนะแก้ว”โทโมะพุด“อื้มม”แก้วตอบพร้อมกับหยิบเสื้อคลุมมาใส่ให้โทโมะ“ทำไมเธอถึงหายไป ?”โทโมะถาม“ฉันไปเรียนต่อ”แก้วตอบ“ไม่ใช่เธอโกรธที่ฉันผิดสัญญาหรอ ?”โทโมะถาม“ไม่จำเป้นต้องโกรธ แล้วเรื่องนั้นฉันก็ลืมไปแล้ว”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆจัดเสื้อผ้าให้โทโมะ“ฉันขอโทษ”โทโมะพูดพร้อมกับดึงข้อมือแก้วที่กำลังจะเดินไปทำให้ทุกคนที่อยู่ในนั้นหันมามองโทโมะกับแก้วเป็นตาเดียว
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา