สักวันเธอจะรู้ว่ารักใคร

9.3

เขียนโดย tomolovekaew

วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 10.30 น.

  6 ตอน
  115 วิจารณ์
  12.52K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 แก้วจ๋า  อยู่ไหมเอย   เสียงตะโกนของเขื่อนดังลั่นห้อง ซ้อม 

 

มีอะไรไอเขื่อน ตะโกนอยู่ได้ ลำคาล  ว่ะ  แก้วได้พูดกับเขื่อน

 

“โอโห้ ว่าเราทำไมอ่ะ น้อยใจนะเนีย”     เขื่อนได้ตอบไปแล้วทำท่าเป็นงอน

 

“แม้เขื่อน อย่าพึ่งกวนประสาทแก้วเลย  แก้วยังเครียดอยู่ “    โทโมะได้พูดกับเขื่อนเพื่อให้หยุดกวนแก้ว

 

“แม้ เข้าข้างกันจังเลยนะ ไอโมะ เป็น ห่วงเป็นใยกันจังเลยนะมึง  “   เขื่อนได้พูดแบบล่อ โทโมะ

 

“ก็ฉันกับแก้วเราเป็นเพื่อนกันนิ มีไรก็ต้อง ช่วยกัน”     โทโมะได้แก้ตัวทันทีก่อนแก้วนั้นจะรู้เข้า

 

“อื้มงันฉันกลับก่อนล่ะ  ไปล่ะ ฝันดีทั้ง 2นะ”  เขื่อนพูดแล้วหยิบกะเป๋าออกไป

 

 จนตอนนี้เหลือเขาทั้งสองคน 

 

“แก้ว  จะกลับกี่โมง ล่ะ”  โทโมะได้ถามเธอเพราะตอนนี้เงียบไปหมด

 

“ก็จนกว่าแม่มารับอ่ะ “  แก้วพูดไปด้วยเสียงเรียบๆ

 

“โทโมะ พรุ่งนี้ตอนเย็นโทโมะว่างไหมอ่ะ “   แก้วได้ถามเขาแล้วยิ้มไป

 

“อื้มว่างสิ ไม อ่ะ   “  เขาถามเธอแบบดีใจที่แก้วยิ้มได้

 

“แก้วอยากไป ทานอาหารร้านแบบหรูๆอ่ะ  โมะพาไปได้ไหม”      แก้วถามเขาไปแบบยิ้มสุดๆ

 

“อื้มได้ สิ ถ้าแก้วนั้นอยากจะไป  นะ  “   เขาได้ตอบเธอแล้วความสุข ที่เธอนั้น ชวนเขาไป ทานข้าวเย็น

 

“แต่โมะต้องเลี้ยงนะ   ได้ปะล่ะ “    เธอถามไปแล้วใส้ลูกอ้อนทันที

 

“น่ารักชะมัด”   เขานั้นได้คิดในใจ แล้วตอบไปว่า “  ได้อยู่แล้ว สำหรับแก้วอ่ะ ป๋าเลี้ยงเองเลยนะ”

 

“แม้ น่ารักจังเลย  แก้วพูด พร้อม”   หยิกแก้มของเขา  

 

“งั้น 6โมงเย็นเจอกันนะ  มารับด้วยล่ะ   ฝันดีนะ บาย”      แก้วได้พูดก่อนจะเดินออกไป

 

ก็เหลือแต่โทโมะคนเดียวที่ ยืนยิ้ม ไปหยุด  “ ฉันอยากจะให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆจัง”

 

 

 

 

ยามเช้า

 

โทโมะ  ได้ ยินเสียงนาฬิกา ของเขา  รีบตื่นทันทีก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว

 

ชุดธรรมดา  แล้วโทรหา เขื่อนทันทีเพราะเขามีเรื่องให้เขื่อนนั้นช่วย

 

(โหลด ว่าไงมีไรว่ะ  )    เขื่อนรับแล้วถามทันที

 

“คือเย็นนี้ฉันจะไปทานข้าวกับแก้วอ่ะแก่ช่วยเลือกชุดให้หน่อยดิ  “  พูดแบบรีบ

 

(อ๋อ เดต ว่างัน   )   เขื่อนได้ถามเพื่อนโมะ

 

“บ้า ก็ทานข้าวเย็นเฉย”       โมะได้พูดน้ำเสียงที่เขิน

 

(แม้ทานข้าวเย็นเฉยๆนะ ตื่น 6โมงเช้า  น่ะมิงอ่ะ  )     เขื่อนพูดแบบแชวๆ

 

“ก็ อือ มิงมาหากุเหอะ”     โมะพูดกลบความเขิน

 

(ออ  เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน แล้ว จะไป )    แล้วเขื่อนวางสายไป

 

พอว่างสายเสร็จโทโมะนั้นก็มัวแต่หยิบชุด สูตร หมดมา วางเรียง จนเขื่อนมา

 

“อ่าวว่าไงโมะมิง แม้ เดตทีวุ่นวายกุนะมิง “    เขื่อนเข้ามาก็บ่นใส่ใหญ่

 

“กุบอกว่าไม่เดต ชะหน่อย”     โมะได้พูดแก้ตัว

 

“ออไม่เดตก็ไม่เดต”    เขื่อนพูดไป ดูชุดไปจนได้เรียบร้อย

 

ทั้งคู่เลยลงมาทานข้าวเที้ยง กัน

 

จนเขื่อนถามโทโมะขึ้น

 

“ไอโมะ แก่จะทำยังไงต่อไปว่ะ  แก้วอ่ะไม่มีท่าทีจะลืม ไอแก่ ป้องได้เลยว่ะ”     เขื่อนถามขึ้น

 

“กุ ก็ยังไม่รู้เหมือนกันเลยว่ะ กูทำทุกอย่างแล้วนะโว๊ย”     โทโมะพูไปด้วยสีน่า เคลียด

 

“กูมีวิธีแล้วว่ะ ไอโมะ  “  เขื่อนบอกด้วย ความคิดตนขึ้นมา

 

“แล้วอย่างไงว่ะ  “   เขาได้ถามแบบอยากรู้สุดๆ

 

“ทำทุกอย่างแล้วยังไม่รัก อย่างงี้ ต้อง  จับปล้ำ แม่ง   เลยไง”    เขื่อนนั้นก็ได้แนะนำทันที

 

“จะดีเรอว่ะ “       โทโมะได้ถามเขื่อนอีก

 

 

เม้ล หน่อยนะให้กำลังใจเราด้วย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา