ใจมันรัก คิดถึง ลืมไม่ลง TK TOMO KAEW

 

  "พี่โทโมะเล่นอะไรเนี่ย" ฉันมองเฟย์กับโทโมะที่กำลังกระหนุงกระหนิงอย่างคนเป็นแฟน ดูแล้วมันเศร้าเหลือเกิน
เจ็บอย่างบอกไม่ถูก หน้าที่ของฉันก็แค่มองดูเขาสองคนนั้นจากทางหน้าต่าง
  "ไปเที่ยวกันดีกว่าเนอะ" โทโมะชวนพร้อมเหล่ตามามองฉันนิดๆ ใช่สิฉันมันพวกไม่มีดี นายถึงได้ทิ้งฉันไป
.
.
.
  ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องสมุดกำลังดูรูปเก่าๆ ระหว่างฉันกับโทโมะ ฉันชอบเอารูปพวกนี้สอดในหนังสือเล่มต่างๆ
เพราะกลัวเฟย์จะเห็น และอีกอย่างเฟย์ไม่ชอบอ่านหนังสืออยู่แล้วหล่ะ
ปิ๊ด ปิ๊ด ปิ๊ด
 เสียงรถนิ เฟย์กับโทโมะคงมาแล้วสินะ ฉันเดินไปดูทั้งสองจากทางหน้าต่าง โห...ซื้อของมาเยอะเลยท่าทาง
จะทำกับข้าวแน่เลย ฉันเลยเดินไปที่ห้องครัว
.
.
.
"เอ่อ...เฟย์จะทำกับข้าวหรอ"
"ใช่คะพี่แก้ว"เฟย์ตอบพร้อมเดินไปหยิบของ
"ให้พี่ช่วยมั๊ย" ฉันพูดพร้อมมองโทโมะ
"ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวเฟย์กับโทโมะทำเอง" ชื่อนี้อีกแล้วสินะ
"นั้นพี่ไปรอที่ห้องนั่งเล่นนะ"
.
.
.
"พี่โทโมะคะไปหั่นผักสิคะ มายืนใกล้เฟย์อยู่ได้"
"ไม่เอา เดี๋ยวพี่ยืนเป็นกำลังใจให้เฟย์เอง"
"ไม่ต้องเลย ช่วยเฟย์ทำกับข้าวเดี๋ยวนี้นะ"
"คร๊าบบบบบ"  หึ! ฉันก็แค่คนนอกสินะ โทโมะ