สรุปรักยัยตัวร้ายกะนายตัวแสบ

แสงอรุณมาเยือนอีกครั้งหลังจากหายไปนานราว 10 ชั่วโมง ม่านตาของชายหนุ่มร่างสูงเปิดออกเผยให้เห็นดวงตาสีนิลชวนน่าหลงใหล วงแขนใหญ่ของเขายังคงโอบกอดร่างบางไว้อย่างกับว่ากลัวเธอจะหนีไป เขามองหน้าเธอด้วยแววตาที่แสดงถึงความรักและความหลงใหลที่เขามีต่อเธออย่างเปรียบล้น
“ แก้ว ตื่นได้แล้วครับ “ ชายหนุ่มกระซิบข้างใบหูของหญิงคนรัก เธอลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะหันไปมองเขาด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่ค่อยสบอารมณ์
“ ไม่เอาอะ แก้วยังไม่หายง่วงเลย ขอนอนอีกหน่อยนะค่ะ “ หญิงสาวออดอ้อนคนรักที่จ้องมองเธออยู่
“ ไม่เอาครับแก้ว วันนี้คุณแม่กลับมาไม่ใช่เหรอ ไปเตรียมต้อนรับท่านดีกว่า โมะอยากทำคะแนนไว้สู่ขอแก้ว”
“ บ้า แค่นี้แม่ก็แทบจะโยนแก้วทิ้งถังขยะแล้ว ไม่ต้องทำแม่แก้วก็รักโมะมากกว่าแก้วซะอีก พูดแล้วน่าน้อยใจจัง” หญิงสาวเอ่ยกับคนรัก พลางทำแก้มป่องให้เขารู้ว่าเธอน้อยใจ
“ โอ๋ๆ แม่โมะก็รักแก้วมากกว่าโมะอีก หายกันไง” เมื่อเห็นคนรักทำท่าเหมือนจะน้อยใจเลยเข้าไปโอ๋ซะหน่อย ดีที่ครอบครัวของเขาและเธอเข้ากันได้ดี อย่างน้อยก็คงไม่มีปัญหาเรื่องลูกสะใภ้กับแม่สามีหรือลูกเขยกับแม่ยาย “ ไปอาบน้ำดีกว่า อยู่ใกล้โมะหายแล้วเดี๋ยวอ่อน”
“ อะไรอ่อนครับที่รัก “ ชายหนุ่มถามด้วยนำเสียงเจ้าเลห์
“ ใจไงอ่อน” หญิงสาวตอบด้วยท่าทีขวยเขินก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ ตามด้วยเขา
.
.
.
เรือนร่างงามเปลือยเปล่านั่งอยู่บนตักแข็งแรงของชายหนุ่มขณะที่เขาชโลมครีมบำรุงผิวไปตามเรือนร่างของเธอ ปากหนาซุกซนเล่นสูดลมหัวใหล่ขาวเนียนและแผ่นหลังไร้ที่ติของเธอไปด้วย
“ โมะพอแล้วเดี๋ยวไม่เสร็จกันพอดี “ หญิงสาวห้ามปรามคนรักก่อนที่เธอจะเดินไปแต่งตัวด้วยอาภรณ์ที่สามารถใส่ได้สบายตัวและมีกาลเทศะ ทั้งสองเดินทางกลับบ้านของแก้วด้วยพาหนะค่ะใจของโทโมะ เปอร์เช่สีดำด้าน
.
.
“ แก้วมีอะไรให้โมะช่วยมั้ย “ ชายหนุ่มหันไปถามคนรักที่วุ่นวายอยู่กับการทำอาหารพร้อมกับแม่บ้านอีก สาม สี่คน “ ไม่เป็นไรโมะไปนั่งรอที่ห้องรับแขกเถอะ ให้ป้านวล ป้าแวว ป้านาง ช่วยแก้วแล้ว “ หญิงสาวตอบแต่หน้ายังคงมองหม้อแกงอยู่
“ โมะไม่อยากอยู่ห่างแก้วนี่นา ให้โมะช่วยนะครับ “ ชายหนุ่มทำเสียงออดอ้อนพูดจาหวานเลี่ยนจนคนล้อมข้างทนไม่ไหว
“ คุณโทโมะค่ะ สงสารป้าบ้างเถอะ เบาหวานป้าจะกำเริบเพราะโดนวาจาของคุณป้อนคำหวานให้หนูแก้วของป้าเนี่ยล่ะค่ะ “ ป้านวลพูดแทรก
“ จริงอย่างที่ป้านวลว่า โมะเอาเค้กฝอยทองไปกินก่อนแก้วเสร็จแล้วจะตามไปนะค่ะ “ เธอยื่นเค้กทองทองขนาดชิ้นพอเหมาะให้คนรักก่อนที่เขาจะยอมออกไปรอเธอข้างนอก หลังจากพ่อแม่ของทั้งสองกลับมาทั้งหมดก็ร่วมประทานอาหารค่ำพร้อมกัน ซึ่งคราวนี้พี่เคนจิ พี่ชายของโทโมะที่มาดูงานที่เมืองไทยมาด้วย นั่งสนทนากันสักพักก่อนที่พ่อแม่ของโทโมะจะขอตัวกลับ แต่เจ้าลูกชายสุดดื้นไม่ยอมกลับไปด้วยจึงปล่อยไว้กับแก้ว
.
.
.
"ทำไมไม่กลับไปดูแลคุณพ่อคุณแม่ "หญิงสาวหันไปถามคนรักที่กำลังแต่งตัวอยู่
“ ไม่เอาอะ ถ้าไม่มีแก้วนอนด้วยโมะคงนอนไม่หลับแน่ๆเลย" เขาทำเสียงอ้อนก่อนที่จะประกบริมฝีปากของเขาและเธอเข้าด้วยกันให้หน้าติดกันแนบชิด ชายหนุ่มก้มไปอุ้มคนรักที่นั่งอยาหน้าโต๊ะเครื่องแป้งขึ้นปะทะอกก่อนจะพาเธอมาวางที่เตียง เสื้อผ้าอาภรณ์ถูกกระชากออกอย่างง่ายดาย เขาเริ่มเล้าโลมเธอด้วยสิ้นร้อนของเขา ก็ที่ทั้งสองจะเผชิญความสุขพร้อมกัน เสียงครางของหญิงสาวถูกกลืนลงสู่ห้วงความเงียบด้วยริมฝีปากของชายหนุ่ม เพราะกลัวพ่อแม่ของหญิงสาวจะได้ยิน เหงื่อที่ผุดขึ้นบนขมับบางของหญิงสาวถูกปาดออกด้วยหลังมือหนาของเขา ก่อนที่เขาจะก้มลงจุมพิตที่ขมับของคนรัก กอดรัดเธอด้วยวงแขนใหญ่อีกครั้งพร้อมกับดำดิ่งสู่ห้วงความฝันพร้อมกันอีกครั้ง
...................................................................................................................
อาจจะไม่ค่อยดีเท่าไร ช่วยติชมด้วยนะค่ะ ใช้เวลาจำกัดเลยได้แค่นี้ สัญญาว่าความหน้าจะดีและยาวกว่านี้