{SF} รักนี้เกิดจากสคริปต์ [_Script of love_]

Special part II

“แก้วๆ รู้ป่าว ? ว่าพี่เบลล์มาด้วยอ่ะ”ฟางกระซิบ

“หรอ ?”แก้วถาม

“ใช่ๆ แถมใส่เสื้อโทโมะทีมมาด้วยนะ”ฟางกระซิบต่อ

“ช่างเค้าเหอะ”แก้วตอบ

‘หรือว่าที่นายชวนทะเลาะกับฉัน เพราะเหตุผลนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้’แก้วคิดในใจ

น้ำตาก็พาลจะไหล แก้วรีบหันไปทางอื่นทันทีพร้อมกับปาดน้ำตาอย่างไว

เมื่อถึงเวลาโชว์ของ 3 สาว

สามสาวหยิบเพลงยิ่งห้ามยิ่งรักของ 5 หนุ่มเคโอติคมาร้อง

เมื่อแสดงโชว์จบ

แก้วเดินมาหลังเวทีพร้อมสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก ใครจะรู้บ้างล่ะ ว่าเธอนอนไม่หลับมาตั้งแต่ทะเลาะกับแฟนหนุ่มเธอแล้ว แต่เธอยังฝืนเพียงเพราะต้องการเจอหน้าเขา เพราะเขาไม่โทร.มาหาเธอเลยนับตั้งแต่วันที่ทะเลาะกัน

เมื่อคอนเสิร์ตจบลง

“ยินดีด้วยนะพวกนายน่ะ อีก 3 ภาคที่เหลือก็สู้ๆนะ”เฟย์พูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาเขื่อน

“เป็นไงแก้ว ซิคแพ็คแฟนเธอ ?”ฟางถาม

“อืมม ไม่รู้สิ”แก้วพูดพร้อมหลบสายตา

“แหนะๆ มีเขิน”ฟางแซว

แต่หารู้มั้ยว่า ที่เธอหลบสายตานั้นไม่ใช่เพราะเขิน แต่ที่เธอลบสายตาเพียงเพราะตอนนี้น้ำตาที่เธอพยายามเก็บมันกำลังจะไหล แต่แก้วพยายามกลั้นไว้จนสุดความสามารถในที่สุดมันก็ไม่ไหล

“สวัสดีทุกคน”

“พี่เบลล์ ?”5 หนุ่มร้อง

“โชว์สุดยอดไปเลยนะ”เบลล์พูดพร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้

“ซื้อมาช่อเดียวคงไม่เป็นไรนะ แหะๆ”เบลล์พูดพร้อมส่งยิ้มให้

“ขอบคุณครับ”ป้อปปี้พูดพร้อมรับดอกไม้มาแล้ววางลงบนโต๊ะ

“แก้วว่า แก้วไป เปลี่ยนชุดก่อนนะ”แก้วพูดพร้อมเดินหนีไปด้วยสีหน้าที่เป็นปกติ

“โทโมะ แก้วเป็นอะไรว่ะ นั่งเงียบมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”เขื่อนถาม

“นั้นสิๆ”เฟย์เสริม

“ไม่รู้สิ”โทโมะพูดแล้วหันไปดื่มน้ำต่อ

 

“แก้ววววววๆๆ!”เสียงพี่ทีมงานคนนึงดังขึ้นที่ห้องน้ำ

“เห้ย!แก้วเป็นอะไรอ่ะ ไปดูกัน”ป็อปปี้พูดพร้อมวิ่งไป

“โทโมะไป..ดะ..อ้าวไปไหนแล้อ่ะ ?”เขื่อนกำลังจะพูดแต่หารู้ไม่ว่าโทโมะวิ่งไปตั้งนานแล้ว

“แก้วๆๆ ตื่นสิแก้ว”โทโมะปลุกแก้ว

“เอาไงดีโทโมะ แฟนคลับเยอะด้วย”ฟางถามพลางช่วยพัด

“โห ตัวร้อนจี๋เลยพี่ฟางสงสัยเป็นไข้แน่ๆเลย”เฟย์พูด

“ตายๆ เอาไงดีว่ะเนี้ย ?”ฟางพูดพร้อมคิด

“เอางี้ดิฟาง ไปบอกทีมงานว่าให้พาแฟนคลับออกไปจากตรงนั้นก่อนแล้วเราค่อยพาแก้วออกไป มันน่าจะมีทางลับอยู่บ้างล่ะ”ป็อปปี้เสนอ

“ก็ดีๆนะ”ฟางพูด

“งั้นตอนนี้ป็อปว่า เราพาแก้วไปนั่งที่ห้องแต่งตัวกันดีกว่า”ป็อปปี้พูด

“เอางั้นก็ได้ โทโมะพาแก้วไปเร็ว”ฟางพูดพร้อมกับหันไปบอกโทโมะ

“อืมม”โทโมะพูดแล้วอุ้มแก้วไป

เมื่อป็อปปี้ไปบอกทีมงาน

“บอกแล้วนะ แล้วตอนนี้แก้วเป็นไงบ้าง ?”ป็อปปี้ถาม

“ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฟางตอบ

“น้องป็อปๆ แฟนคลับอ่ะ ทยอยออกไปประตูหน้าแล้วนะ แต่ประตูหลังมันปิดอ่ะ”ทีมงานบอก

“เอางี้สิ ในมื่อพาออกไปไม่ได้ พาหมอมาที่นี้เลยดีมั้ย ?”เฟย์เสนอ

“เจ๋งมากเลยที่รักเค้า”เขื่อนพูด

“งั้นเราโทรไปหาพยาบาลที่ใกล้ที่สุดกันดีกว่า”เฟย์พูดพร้อมกับหยิบบีบีขึ้นมา

 

ผ่านไป 30 นาที

“หมอมาแล้วๆ”เฟย์พูด

“ไหนคนป่วยครับ ?”หมอถาม

“คนนี้ครับๆ”โทโมะพูด

เมื่อหมอตรวจเสร็จ

“คนไข้แค่พักผ่อนไม่เพียงพอ แล้วก็คงเครียดเกินไปน่ะครับ พยายามอย่าให้คนป่วยหักโหมงานเยอะจนไม่มีเวลาพักผ่อนนะครับ ให้พักผ่อนบ้าง”หมอพูดพร้อมกับเก็บเครื่องมือใส่กระเป๋า

“อันนี้คือใบรับยานะครับ ว่างเมื่อไหร่ค่อยไปเอานะครับ หมอขอตัว”หมอพูดแล้วเดินไป

“แก้วงานเยอะขนาดนั้นเลยหรอเฟย์”ฟางถาม

“นั้นสิพี่ฟาง บางกอกกังฟูก็ปิดกล้องไปแล้ว บันทึกรักก็ยังไม่ได้ถ่าย มีก็แค่ซ้อมเต้น เผลอๆนะวันว่างมีเยอะจะตายไป”เฟย์พูดด้วยความสงสัย

“งั้นทำไมแก้วไม่ยอมหลับยอมนอน แถมเครียดอีกต่างหากสงสัยเครียดเรื่องบทมั้ง รับบทเป็นทอมนิ”ฟางพูด

“นั้นน่ะสิ”เฟย์พูด

“นายพอจะรู้มั้ยโทโมะ”ฟางถาม

“อ้าวโทโมะไปไหนอ่ะ ?”ฟางถาม

“ฉันอยู่นี้”โทโมะพูดพร้อมถือเสื้อกล้ามตัวเองที่เปียกน้ำมาด้วย

“ไปเอาผ้ามาจากไหนเนี้ย ?”เขื่อนถาม

“ก็เสื้อกล้ามฉันเนี้ยแหละ”โทโมะพูดพร้อมนั่งลงข้างแก้ว

“เสื้อกล้าม ?”ฟางทวน

“อืมม”โทโมะตอบพร้อมค่อยๆเช็ดตัวให้แก้ว

“โทโมะอ่ะ มันเหงื่อเยอะมันเลยพกเสื้อติดตัวมาน่ะ”ป็อปปี้ตอบเพราะรู้ว่า 2 สาวคงยังไม่หายสงสัย

“โทโมะๆ นายเข้าใจฉันผิดนะ”แก้วละเมอพร้อมจับมือโทโมะไว้

“แก้วววว”โทโมะเรียกชื่อแก้วออกมาเบาๆ

“หมายความว่าไง ?”ฟางถามพร้อมทำหน้าดุใส่

“เดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟังนะ”โทโมะพูด

เมื่อโทโมะเช็ดตัวเสร็จ โทโมะก็เล่าเรื่องให้ฟางและทุกๆคนฟังกัน

“โห แกนี้โคตรโง่เลยไอ้โมะ”เขื่อนพูด

“ใช่ๆ รู้แล้วว่าที่แก้วพักผ่อนไม่เพียงพอแถมเครียดอีกต่างหากเพราะเรื่องอะไร”เฟย์พูด

“โทโมะขอโทษ ก็โทโมะไม่รู้นี่หน่าว่าทำให้แก้วต้องเป็นแบบนี้”โทโมะพูดพร้อมสายตาที่สำนึกผิดจริงๆ

“แก้วตื่นแล้วหรอ ?”เขื่อนพูดเสียงดังเมื่อรู้ว่าแก้วตื่นแล้ว

“อืมมม ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย ?”แก้วถามพร้อมกับค่อยๆลุกขึ้น

“เธอเป็นลมน่ะแก้ว ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง ? ไม่สบายตรงไหนหริอเปล่ายังปวดหัวอยู่มั้ย ?”โทโมะถาม

“ไม่เท่าไหร่หรอก ว่าแต่นายเถอะ พี่เบลล์มาไม่ใช่หรอ ? ทำไมไม่ไปหาเค้าล่ะ ?”แก้วถามแบบงอนๆ

“คนนั้นอ่ะเป็นแค่คนอื่นแต่สำหรับโทโมะ แก้วคือคนสำคัญของโทโมะนะ จะว่าไปฉันลืมไปเลยนะเนี้ยว่าพี่เบลล์มาอ่ะ”โทโมะพูด

“สงสัยกลับไปแล้วมั้ง”ป็อปปี้พูด

 

ทางด้านเบลล์

“เหอะ! สำออยน่ะสิไม่ว่า”เบลล์พูด

“เรื่องอะไรที่ฉันจะยอมเธอ”เบลล์พูด

“โอ้ยยยยยยยยย!”เบลล์กรีดร้อง

ทางด้านโทโมะ

“ใครร้องอ่ะ ? เสียงคุ้นๆ”โทโมะพูด

“น้องโทโมะค่ะ เพื่อนน้องโทโมะสะดุดล้มหัวโขกกำแพงเลือดไหลใหญ่เลยค่ะ”พี่ทีมงานพูด

“ใครอ่ะ ?”โทโมะถาม

“ไม่รู้ค่ะ พี่ว่าน้องรีบไปดูเถอะ”พี่ทีมงานพูด

“อ๋อ ครับๆ”โทโมะพูดแล้วเดินไป

“พวกฉันไปด้วยดิ”ป็อปปี้พูด

จากนั้นทั้ง 4 หนุ่มแล้วอีก 3 สาวก็วิ่งไป

“แก้วมาทำไมเนี้ย ? ยังไม่หายเลยนะ”โทโมะพูด

“ไม่รู้สิ เห็นคนอื่นวิ่งมาแก้วเลยวิ่งมาอ่ะ”แก้วพูด

เมื่อไปถึงที่เกิดเหคุ

“พี่เบลล์ๆ”โทโมะพูดแต่ไม่วิ่งเข้าไป(สะใจ :ไรท์เตอร์)

“พี่ครับๆ พาเพื่อนผมไปหาหมอหน่อยครับ”โทโมะเรียกทีมงานผู้ชาย

“เบลล์ไม่ไป เบลล์จะให้โทโมะอุ้มเบลล์”เบลล์พูด

“พี่เบลล์ แก้วไม่สบายอยู่นะ โทโมะต้องดูแลแก้ว”โทโมะพูด

“แต่เบลล์เลือดออกนะ แก้วก็แค่เป็นลม”เบลล์พูด

“แต่แก้วเป็นลมเพราะผมนะ”โทโมะพูด

“งั้นที่โทโมะต้องดูแลแก้วเพราะต้องรับผิดชอบใช่มั้ย ?”เบลล์ถามพร้อมส่งสายตาอาฆาตไปที่แก้ว

“ไม่ใช่ แก้วคือหัวใจของโทโมะ ถ้าแก้วเจ็บโทมะก็ต้องเจ็บด้วย แต่พี่เบลล์เป็นเพื่อนโทโมะ แล้วอีกอย่างพี่เบลล์ทำตัวเอง”โทโมะพูดพร้อมเดินไปประคองแก้วที่ตอนนี้หน้าเริ่มซีดอีกครั้ง

“แต่เบลล์เคยเป็นหัวใจโทโมะนะ”เบลล์พูด

“โทโมะ นายพาพี่เบลล์ไปหาหมอเถอะ เถียงไปเถียงมาเดี๋ยวเลือดหมดตัวพอดี”แก้วพูดพร้อมกับกำลังจะล้มแต่ไม่ล้มเพราะแก้วตั้งตัวไว้ทัน

“”พี่ครับ พาเพื่อนผมไปสิครับ เดี๋ยวเลือดหมดตัวพอดี ส่วนแก้ว แก้วหน้ามืดหรอ ? บอกแล้วว่าไม่ต้องมา ไปๆไปนั่งพัก”ประโยคแรกโทโมะหันไปบอกทีมงาน ส่วนประโยคหลังโทโมะพูดกับแก้ว

“โทโมะ!”เบลล์ตะโกน

“นายไปช่วยพี่เค้าเถอะ”แก้วพูด

“ไม่! แก้วอย่าดื้อ”โทโมะพูดพร้อมส่งสายตาดุไปให้แก้ว

“ก็ได้ๆ”แก้วพูดแล้วยอมเดินไปพร้อมกับโทโมะที่กำลังพยุงเธอไป

“สมน้ำหน้า คนอะไร หน้าไม่อาย สะดุดขาตัวเองล้มเพราะอิจฉาแก้ว อย่านึกนะว่าพวกเราดูไม่ออก”ฟางพูด

“พี่ฟาง แรงส์!!”เฟย์พูด

“ไปเถอะ ไปดูแก้วกัน”ฟางพูดพร้อมเดินไปกับทุกคน

“คอยดูเถอะแก้ว คราวหน้าฉันจะชนะเธอให้ได้”เบลล์พูด

“ปล่อยฉันเดินเองได้”เบลล์พูดพร้อมกับสะบัดมือทีมงานออกจากตัวเธอแล้วเดินไป

ทางด้านโทโมะแก้ว

“บอกแล้วว่าอย่ามาๆ”โทโมะพูด

“โธ่ โทโมะอ่ะ”แก้วพูด

“ว่าแต่โทโมะเถอะ หายโกรธแก้วแล้วหรอ ?”แก้วถาม

“ก็หายแล้ว ขอทานะที่หึงไม่เข้าเรื่อง ก็คนมันรักอ่ะ”โทโมะพูด

“บ้า เข้าใจก็ดีแล้ว หึงน่ะหึงได้เพราะมันทำให้แก้วรู้ว่า โทโมะยังรักแก้วอยู่ แต่อย่าหึงเกินไปสิ แก้วกลัวนะ”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะไหล

“ไม่เอาไม่ร้อง ยัยเด็กน้อย”โทโมะพูดพร้อมปาดน้ำตาให้แก้ว

“ก็จะไม่ให้ร้องได้ไง แก้วกลัวนะ กลัวเราต้องเลิกกัน”แก้วพูด

“ไม่เลิกๆ แน่นอน ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ตามจะมาพรากเราจากกันไม่ได้”โทโมะพูด

“ไม่เชื่อหรอก”แก้วพูด

“เชื่อเถอะๆ”โทโมะพูดพร้อมส่งสายตาอ้อนๆไปให้

“บ้า ไม่ต้องมาอ้อนเลย”แก้วพูด

“อ่ะแฮ่มๆ ลืมไปหรือป่าว ว่าพวกเรายังอยู่”เฟย์แทรก

“พวกแกจะมาอยู่ทำไมล่ะ ไปไหนก็ไปสิ”โทโมะไล่

“เออๆ ไปก็ได้ รีบกลับบ้านล่ะ แฟนคลับรอนานแล้วตั้ง 2 ชั่วโมงแหนะ”เขื่อนพูด

“เออๆ”โทโมะพูด

“เดี๋ยวโทโมะไปส่งแก้วนะ เจอกัน”โทโมะพูด

“ได้ๆ”แก้วพูด

จากนั้นทั้ง 2 คนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านแต่...

บางคนคงเห็นว่ากลับกันคนละคัน แต่จริงๆแล้วววว

“ถึงแล้วแก้ว โทโมะรออยู่โน่นแหนะ นัดกันเจอกลางทางซะด้วย แหมๆ”พี่กิ่งแซว

“ไปนะพี่กิ่ง ขอบคุณมาก เดี๋ยวแก้วตามไปนะจ๊ะ”แก้วพูดแล้วลงรถไป

จริงๆแล้วทั้งคู่กลับบ้านด้วยกันนั้นแหละ แต่เจอกันกลางทางเพราะถ้าคันเดียวกันเดี๋ยวคนอื่นเห็นก็เป็นเรื่องสิ

“มาแล้วหรอ คนสวย ไปๆขึ้นรถ”โทโมะพูดแล้วเปิดประตูให้แก้ว

“ขอบใจนะ”แก้วพูดแล้วนั่งรถไป

“แก้ว โทโมะขอโทษนะที่ทำให้แก้วไม่สบาย”โทโมะพูดขณะที่กำลังขับรถ

“ไม่เป็นไรหรอก แค่เราเข้าใจกันก็พอแล้ว”แก้วพูด

“กลับบ้านไป ก็พักผ่อนเยอะๆนะ เดี๋ยวไม่หาย แล้วก็อย่าเครียดด้วยนะ เป็นห่วงนะ”โทโมะพูด

“ค่ะๆ พี่โทโมะ”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม

“ดีมากจ๊ะ น้องแก้ว”โทโมะพูด

“แก้วง่วงอ่ะ ขอนอนนะ”แก้วบอก

“นอนหรอ ? เดี๋ยวเลี้ยงเข้าโรงแรมข้างหน้าเลยดีมั้ย ? จะได้นอน”โทโมะพูดแล้วกำลังเปิดไฟเลี้ยว

“ไม่ๆ ไม่นอนแล้ว”แกว้พูดพร้อมทำตาโตใส่

“ทำตาโตทำไม ?”โทโมะถาม

“ตาโตๆ ก็จะได้ไม่ง่วงไง”แก้วพูดขณะที่ยังทำตาโตไม่เลิก

“พอๆ พูดเล่นนะคุณแฟน”โทโมะพูดพร้อมไปเขกหัวแก้วอย่างเอ็นดู 1 ที

“อย่าเล่นอย่างงี้สิ โธ่ ตกใจหมด”แก้วพูดพร้อมเอนหัวลงนอน

“โทโมะรักแก้วนะ”โทโมะพูด

“รักเหมือนกัน รักสุดๆด้วย รักตลอดไปเลยด้วย”แก้วพูดพร้อมไปหอมแก้มโทโมะ 1 ที

“55555555 ฝันดีนะ ถึงบ้านแล้วโทโมะจะปลุก”โทโมะพูด

“จ้าๆ พี่โทโมะ”แก้วพูดแล้วนอนหลับไป

 

 

 

 มีหลายครั้งที่ทำให้คนที่จิ้นพวกเขาต้องเสียใจ แต่มีเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้เราไม่เลิกจิ้นหรือเลิกรักเขาทั้ง 2 ก็คือ

ความรักที่มีให้ต่อคู่จิ้นคู่นี้ มีหลายครั้งที่ทำให้คนที่จิ้นเขาทั้ง 2 คนมีรอยยิ้ม ถึงแม้จะเป็นรอยยิ้มที่เกิดจาก สคริปต์ แต่ก็ยังทำให้พวกเรายิ้มได้ และในขณะเดียวกัน เรื่องหลายๆเรื่องอาจไม่ได้เกิดจากสคริปต์ แต่อาจจะเกิดจากบางอย่างที่อยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายของเขาทั้ง 2 คนที่ตั้งใจจะทำมาโดยอ้างว่าทำตามสคริปต์ก็ได้ แล้วใครจะไปรู้ได้ว่า ความจริงของเขาทั้ง 2 คนเป็นยังไง นอกจากตัวเขาทั้ง 2 คน แล้วใครจะไปคาดคิดล่ะว่า เรื่องบางเรื่อง การกระทำบางการกระทำ จะทำให้มีคนรักเขาทั้งสองคนได้มากมายถึงขนาดนี้ แล้วใครจะไปรู้ล่ะว่าอนาคตของเขาทั้งสองคนจะจบลงแบบไหน

เพราะว่า ‘มันเป็นเรื่องของอนาคต’ อนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไงสมหวังหรือไม่สมหวัง ยังไงซะเราต้องรับความจริงให้ได้  บางทีการทำตามสคริปต์พวกนี้อาจจะทำให้พวกเขาตกหลุมรักกันโดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้ 

บางทีรักของเขาทั้งสองคนอาจจะเป็น รักที่อาจจะเกิดจากสคริปต์ ก็เป็นได้

-THE END-