{SF} รักนี้เกิดจากสคริปต์ [_Script of love_]

Special part II“แก้วๆ รู้ป่าว ? ว่าพี่เบลล์มาด้วยอ่ะ”ฟางกระซิบ
“หรอ ?”แก้วถาม
“ใช่ๆ แถมใส่เสื้อโทโมะทีมมาด้วยนะ”ฟางกระซิบต่อ
“ช่างเค้าเหอะ”แก้วตอบ
‘หรือว่าที่นายชวนทะเลาะกับฉัน เพราะเหตุผลนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้’แก้วคิดในใจ
น้ำตาก็พาลจะไหล แก้วรีบหันไปทางอื่นทันทีพร้อมกับปาดน้ำตาอย่างไว
เมื่อถึงเวลาโชว์ของ 3 สาว
สามสาวหยิบเพลงยิ่งห้ามยิ่งรักของ 5 หนุ่มเคโอติคมาร้อง
เมื่อแสดงโชว์จบ
แก้วเดินมาหลังเวทีพร้อมสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก ใครจะรู้บ้างล่ะ ว่าเธอนอนไม่หลับมาตั้งแต่ทะเลาะกับแฟนหนุ่มเธอแล้ว แต่เธอยังฝืนเพียงเพราะต้องการเจอหน้าเขา เพราะเขาไม่โทร.มาหาเธอเลยนับตั้งแต่วันที่ทะเลาะกัน
เมื่อคอนเสิร์ตจบลง
“ยินดีด้วยนะพวกนายน่ะ อีก 3 ภาคที่เหลือก็สู้ๆนะ”เฟย์พูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาเขื่อน
“เป็นไงแก้ว ซิคแพ็คแฟนเธอ ?”ฟางถาม
“อืมม ไม่รู้สิ”แก้วพูดพร้อมหลบสายตา
“แหนะๆ มีเขิน”ฟางแซว
แต่หารู้มั้ยว่า ที่เธอหลบสายตานั้นไม่ใช่เพราะเขิน แต่ที่เธอลบสายตาเพียงเพราะตอนนี้น้ำตาที่เธอพยายามเก็บมันกำลังจะไหล แต่แก้วพยายามกลั้นไว้จนสุดความสามารถในที่สุดมันก็ไม่ไหล
“สวัสดีทุกคน”
“พี่เบลล์ ?”5 หนุ่มร้อง
“โชว์สุดยอดไปเลยนะ”เบลล์พูดพร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้
“ซื้อมาช่อเดียวคงไม่เป็นไรนะ แหะๆ”เบลล์พูดพร้อมส่งยิ้มให้
“ขอบคุณครับ”ป้อปปี้พูดพร้อมรับดอกไม้มาแล้ววางลงบนโต๊ะ
“แก้วว่า แก้วไป เปลี่ยนชุดก่อนนะ”แก้วพูดพร้อมเดินหนีไปด้วยสีหน้าที่เป็นปกติ
“โทโมะ แก้วเป็นอะไรว่ะ นั่งเงียบมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”เขื่อนถาม
“นั้นสิๆ”เฟย์เสริม
“ไม่รู้สิ”โทโมะพูดแล้วหันไปดื่มน้ำต่อ
 
“แก้ววววววๆๆ!”เสียงพี่ทีมงานคนนึงดังขึ้นที่ห้องน้ำ
“เห้ย!แก้วเป็นอะไรอ่ะ ไปดูกัน”ป็อปปี้พูดพร้อมวิ่งไป
“โทโมะไป..ดะ..อ้าวไปไหนแล้อ่ะ ?”เขื่อนกำลังจะพูดแต่หารู้ไม่ว่าโทโมะวิ่งไปตั้งนานแล้ว

“แก้วๆๆ ตื่นสิแก้ว”โทโมะปลุกแก้ว
“เอาไงดีโทโมะ แฟนคลับเยอะด้วย”ฟางถามพลางช่วยพัด
“โห ตัวร้อนจี๋เลยพี่ฟางสงสัยเป็นไข้แน่ๆเลย”เฟย์พูด
“ตายๆ เอาไงดีว่ะเนี้ย ?”ฟางพูดพร้อมคิด
“เอางี้ดิฟาง ไปบอกทีมงานว่าให้พาแฟนคลับออกไปจากตรงนั้นก่อนแล้วเราค่อยพาแก้วออกไป มันน่าจะมีทางลับอยู่บ้างล่ะ”ป็อปปี้เสนอ
“ก็ดีๆนะ”ฟางพูด
“งั้นตอนนี้ป็อปว่า เราพาแก้วไปนั่งที่ห้องแต่งตัวกันดีกว่า”ป็อปปี้พูด
“เอางั้นก็ได้ โทโมะพาแก้วไปเร็ว”ฟางพูดพร้อมกับหันไปบอกโทโมะ
“อืมม”โทโมะพูดแล้วอุ้มแก้วไป

เมื่อป็อปปี้ไปบอกทีมงาน
“บอกแล้วนะ แล้วตอนนี้แก้วเป็นไงบ้าง ?”ป็อปปี้ถาม
“ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฟางตอบ
“น้องป็อปๆ แฟนคลับอ่ะ ทยอยออกไปประตูหน้าแล้วนะ แต่ประตูหลังมันปิดอ่ะ”ทีมงานบอก
“เอางี้สิ ในมื่อพาออกไปไม่ได้ พาหมอมาที่นี้เลยดีมั้ย ?”เฟย์เสนอ
“เจ๋งมากเลยที่รักเค้า”เขื่อนพูด
“งั้นเราโทรไปหาพยาบาลที่ใกล้ที่สุดกันดีกว่า”เฟย์พูดพร้อมกับหยิบบีบีขึ้นมา
 
ผ่านไป 30 นาที
“หมอมาแล้วๆ”เฟย์พูด
“ไหนคนป่วยครับ ?”หมอถาม
“คนนี้ครับๆ”โทโมะพูด

เมื่อหมอตรวจเสร็จ
“คนไข้แค่พักผ่อนไม่เพียงพอ แล้วก็คงเครียดเกินไปน่ะครับ พยายามอย่าให้คนป่วยหักโหมงานเยอะจนไม่มีเวลาพักผ่อนนะครับ ให้พักผ่อนบ้าง”หมอพูดพร้อมกับเก็บเครื่องมือใส่กระเป๋า
“อันนี้คือใบรับยานะครับ ว่างเมื่อไหร่ค่อยไปเอานะครับ หมอขอตัว”หมอพูดแล้วเดินไป
“แก้วงานเยอะขนาดนั้นเลยหรอเฟย์”ฟางถาม
“นั้นสิพี่ฟาง บางกอกกังฟูก็ปิดกล้องไปแล้ว บันทึกรักก็ยังไม่ได้ถ่าย มีก็แค่ซ้อมเต้น เผลอๆนะวันว่างมีเยอะจะตายไป”เฟย์พูดด้วยความสงสัย
“งั้นทำไมแก้วไม่ยอมหลับยอมนอน แถมเครียดอีกต่างหากสงสัยเครียดเรื่องบทมั้ง รับบทเป็นทอมนิ”ฟางพูด
“นั้นน่ะสิ”เฟย์พูด
“นายพอจะรู้มั้ยโทโมะ”ฟางถาม
“อ้าวโทโมะไปไหนอ่ะ ?”ฟางถาม
“ฉันอยู่นี้”โทโมะพูดพร้อมถือเสื้อกล้ามตัวเองที่เปียกน้ำมาด้วย
“ไปเอาผ้ามาจากไหนเนี้ย ?”เขื่อนถาม
“ก็เสื้อกล้ามฉันเนี้ยแหละ”โทโมะพูดพร้อมนั่งลงข้างแก้ว
“เสื้อกล้าม ?”ฟางทวน
“อืมม”โทโมะตอบพร้อมค่อยๆเช็ดตัวให้แก้ว
“โทโมะอ่ะ มันเหงื่อเยอะมันเลยพกเสื้อติดตัวมาน่ะ”ป็อปปี้ตอบเพราะรู้ว่า 2 สาวคงยังไม่หายสงสัย
“โทโมะๆ นายเข้าใจฉันผิดนะ”แก้วละเมอพร้อมจับมือโทโมะไว้
“แก้วววว”โทโมะเรียกชื่อแก้วออกมาเบาๆ
“หมายความว่าไง ?”ฟางถามพร้อมทำหน้าดุใส่
“เดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟังนะ”โทโมะพูด
เมื่อโทโมะเช็ดตัวเสร็จ โทโมะก็เล่าเรื่องให้ฟางและทุกๆคนฟังกัน
“โห แกนี้โคตรโง่เลยไอ้โมะ”เขื่อนพูด
“ใช่ๆ รู้แล้วว่าที่แก้วพักผ่อนไม่เพียงพอแถมเครียดอีกต่างหากเพราะเรื่องอะไร”เฟย์พูด
“โทโมะขอโทษ ก็โทโมะไม่รู้นี่หน่าว่าทำให้แก้วต้องเป็นแบบนี้”โทโมะพูดพร้อมสายตาที่สำนึกผิดจริงๆ
“แก้วตื่นแล้วหรอ ?”เขื่อนพูดเสียงดังเมื่อรู้ว่าแก้วตื่นแล้ว
“อืมมม ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย ?”แก้วถามพร้อมกับค่อยๆลุกขึ้น
“เธอเป็นลมน่ะแก้ว ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง ? ไม่สบายตรงไหนหริอเปล่ายังปวดหัวอยู่มั้ย ?”โทโมะถาม
“ไม่เท่าไหร่หรอก ว่าแต่นายเถอะ พี่เบลล์มาไม่ใช่หรอ ? ทำไมไม่ไปหาเค้าล่ะ ?”แก้วถามแบบงอนๆ
“คนนั้นอ่ะเป็นแค่คนอื่นแต่สำหรับโทโมะ แก้วคือคนสำคัญของโทโมะนะ จะว่าไปฉันลืมไปเลยนะเนี้ยว่าพี่เบลล์มาอ่ะ”โทโมะพูด
“สงสัยกลับไปแล้วมั้ง”ป็อปปี้พูด
 
ทางด้านเบลล์
“เหอะ! สำออยน่ะสิไม่ว่า”เบลล์พูด
“เรื่องอะไรที่ฉันจะยอมเธอ”เบลล์พูด
“โอ้ยยยยยยยยย!”เบลล์กรีดร้อง

ทางด้านโทโมะ
“ใครร้องอ่ะ ? เสียงคุ้นๆ”โทโมะพูด
“น้องโทโมะค่ะ เพื่อนน้องโทโมะสะดุดล้มหัวโขกกำแพงเลือดไหลใหญ่เลยค่ะ”พี่ทีมงานพูด
“ใครอ่ะ ?”โทโมะถาม
“ไม่รู้ค่ะ พี่ว่าน้องรีบไปดูเถอะ”พี่ทีมงานพูด
“อ๋อ ครับๆ”โทโมะพูดแล้วเดินไป
“พวกฉันไปด้วยดิ”ป็อปปี้พูด
จากนั้นทั้ง 4 หนุ่มแล้วอีก 3 สาวก็วิ่งไป
“แก้วมาทำไมเนี้ย ? ยังไม่หายเลยนะ”โทโมะพูด
“ไม่รู้สิ เห็นคนอื่นวิ่งมาแก้วเลยวิ่งมาอ่ะ”แก้วพูด
เมื่อไปถึงที่เกิดเหคุ
“พี่เบลล์ๆ”โทโมะพูดแต่ไม่วิ่งเข้าไป(สะใจ :ไรท์เตอร์)
“พี่ครับๆ พาเพื่อนผมไปหาหมอหน่อยครับ”โทโมะเรียกทีมงานผู้ชาย
“เบลล์ไม่ไป เบลล์จะให้โทโมะอุ้มเบลล์”เบลล์พูด
“พี่เบลล์ แก้วไม่สบายอยู่นะ โทโมะต้องดูแลแก้ว”โทโมะพูด
“แต่เบลล์เลือดออกนะ แก้วก็แค่เป็นลม”เบลล์พูด
“แต่แก้วเป็นลมเพราะผมนะ”โทโมะพูด
“งั้นที่โทโมะต้องดูแลแก้วเพราะต้องรับผิดชอบใช่มั้ย ?”เบลล์ถามพร้อมส่งสายตาอาฆาตไปที่แก้ว
“ไม่ใช่ แก้วคือหัวใจของโทโมะ ถ้าแก้วเจ็บโทมะก็ต้องเจ็บด้วย แต่พี่เบลล์เป็นเพื่อนโทโมะ แล้วอีกอย่างพี่เบลล์ทำตัวเอง”โทโมะพูดพร้อมเดินไปประคองแก้วที่ตอนนี้หน้าเริ่มซีดอีกครั้ง
“แต่เบลล์เคยเป็นหัวใจโทโมะนะ”เบลล์พูด
“โทโมะ นายพาพี่เบลล์ไปหาหมอเถอะ เถียงไปเถียงมาเดี๋ยวเลือดหมดตัวพอดี”แก้วพูดพร้อมกับกำลังจะล้มแต่ไม่ล้มเพราะแก้วตั้งตัวไว้ทัน
“”พี่ครับ พาเพื่อนผมไปสิครับ เดี๋ยวเลือดหมดตัวพอดี ส่วนแก้ว แก้วหน้ามืดหรอ ? บอกแล้วว่าไม่ต้องมา ไปๆไปนั่งพัก”ประโยคแรกโทโมะหันไปบอกทีมงาน ส่วนประโยคหลังโทโมะพูดกับแก้ว
“โทโมะ!”เบลล์ตะโกน
“นายไปช่วยพี่เค้าเถอะ”แก้วพูด
“ไม่! แก้วอย่าดื้อ”โทโมะพูดพร้อมส่งสายตาดุไปให้แก้ว
“ก็ได้ๆ”แก้วพูดแล้วยอมเดินไปพร้อมกับโทโมะที่กำลังพยุงเธอไป
“สมน้ำหน้า คนอะไร หน้าไม่อาย สะดุดขาตัวเองล้มเพราะอิจฉาแก้ว อย่านึกนะว่าพวกเราดูไม่ออก”ฟางพูด
“พี่ฟาง แรงส์!!”เฟย์พูด
“ไปเถอะ ไปดูแก้วกัน”ฟางพูดพร้อมเดินไปกับทุกคน
“คอยดูเถอะแก้ว คราวหน้าฉันจะชนะเธอให้ได้”เบลล์พูด
“ปล่อยฉันเดินเองได้”เบลล์พูดพร้อมกับสะบัดมือทีมงานออกจากตัวเธอแล้วเดินไป

ทางด้านโทโมะแก้ว
“บอกแล้วว่าอย่ามาๆ”โทโมะพูด
“โธ่ โทโมะอ่ะ”แก้วพูด
“ว่าแต่โทโมะเถอะ หายโกรธแก้วแล้วหรอ ?”แก้วถาม
“ก็หายแล้ว ขอทานะที่หึงไม่เข้าเรื่อง ก็คนมันรักอ่ะ”โทโมะพูด
“บ้า เข้าใจก็ดีแล้ว หึงน่ะหึงได้เพราะมันทำให้แก้วรู้ว่า โทโมะยังรักแก้วอยู่ แต่อย่าหึงเกินไปสิ แก้วกลัวนะ”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะไหล
“ไม่เอาไม่ร้อง ยัยเด็กน้อย”โทโมะพูดพร้อมปาดน้ำตาให้แก้ว
“ก็จะไม่ให้ร้องได้ไง แก้วกลัวนะ กลัวเราต้องเลิกกัน”แก้วพูด
“ไม่เลิกๆ แน่นอน ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ตามจะมาพรากเราจากกันไม่ได้”โทโมะพูด
“ไม่เชื่อหรอก”แก้วพูด
“เชื่อเถอะๆ”โทโมะพูดพร้อมส่งสายตาอ้อนๆไปให้
“บ้า ไม่ต้องมาอ้อนเลย”แก้วพูด
“อ่ะแฮ่มๆ ลืมไปหรือป่าว ว่าพวกเรายังอยู่”เฟย์แทรก
“พวกแกจะมาอยู่ทำไมล่ะ ไปไหนก็ไปสิ”โทโมะไล่
“เออๆ ไปก็ได้ รีบกลับบ้านล่ะ แฟนคลับรอนานแล้วตั้ง 2 ชั่วโมงแหนะ”เขื่อนพูด
“เออๆ”โทโมะพูด
“เดี๋ยวโทโมะไปส่งแก้วนะ เจอกัน”โทโมะพูด
“ได้ๆ”แก้วพูด
จากนั้นทั้ง 2 คนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านแต่...
บางคนคงเห็นว่ากลับกันคนละคัน แต่จริงๆแล้วววว
“ถึงแล้วแก้ว โทโมะรออยู่โน่นแหนะ นัดกันเจอกลางทางซะด้วย แหมๆ”พี่กิ่งแซว
“ไปนะพี่กิ่ง ขอบคุณมาก เดี๋ยวแก้วตามไปนะจ๊ะ”แก้วพูดแล้วลงรถไป
จริงๆแล้วทั้งคู่กลับบ้านด้วยกันนั้นแหละ แต่เจอกันกลางทางเพราะถ้าคันเดียวกันเดี๋ยวคนอื่นเห็นก็เป็นเรื่องสิ
“มาแล้วหรอ คนสวย ไปๆขึ้นรถ”โทโมะพูดแล้วเปิดประตูให้แก้ว
“ขอบใจนะ”แก้วพูดแล้วนั่งรถไป

“แก้ว โทโมะขอโทษนะที่ทำให้แก้วไม่สบาย”โทโมะพูดขณะที่กำลังขับรถ
“ไม่เป็นไรหรอก แค่เราเข้าใจกันก็พอแล้ว”แก้วพูด
“กลับบ้านไป ก็พักผ่อนเยอะๆนะ เดี๋ยวไม่หาย แล้วก็อย่าเครียดด้วยนะ เป็นห่วงนะ”โทโมะพูด
“ค่ะๆ พี่โทโมะ”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ดีมากจ๊ะ น้องแก้ว”โทโมะพูด
“แก้วง่วงอ่ะ ขอนอนนะ”แก้วบอก
“นอนหรอ ? เดี๋ยวเลี้ยงเข้าโรงแรมข้างหน้าเลยดีมั้ย ? จะได้นอน”โทโมะพูดแล้วกำลังเปิดไฟเลี้ยว
“ไม่ๆ ไม่นอนแล้ว”แกว้พูดพร้อมทำตาโตใส่
“ทำตาโตทำไม ?”โทโมะถาม
“ตาโตๆ ก็จะได้ไม่ง่วงไง”แก้วพูดขณะที่ยังทำตาโตไม่เลิก
“พอๆ พูดเล่นนะคุณแฟน”โทโมะพูดพร้อมไปเขกหัวแก้วอย่างเอ็นดู 1 ที
“อย่าเล่นอย่างงี้สิ โธ่ ตกใจหมด”แก้วพูดพร้อมเอนหัวลงนอน
“โทโมะรักแก้วนะ”โทโมะพูด
“รักเหมือนกัน รักสุดๆด้วย รักตลอดไปเลยด้วย”แก้วพูดพร้อมไปหอมแก้มโทโมะ 1 ที
“55555555 ฝันดีนะ ถึงบ้านแล้วโทโมะจะปลุก”โทโมะพูด
“จ้าๆ พี่โทโมะ”แก้วพูดแล้วนอนหลับไป
 
 
 
 มีหลายครั้งที่ทำให้คนที่จิ้นพวกเขาต้องเสียใจ แต่มีเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้เราไม่เลิกจิ้นหรือเลิกรักเขาทั้ง 2 ก็คือ
ความรักที่มีให้ต่อคู่จิ้นคู่นี้ มีหลายครั้งที่ทำให้คนที่จิ้นเขาทั้ง 2 คนมีรอยยิ้ม ถึงแม้จะเป็นรอยยิ้มที่เกิดจาก สคริปต์ แต่ก็ยังทำให้พวกเรายิ้มได้ และในขณะเดียวกัน เรื่องหลายๆเรื่องอาจไม่ได้เกิดจากสคริปต์ แต่อาจจะเกิดจากบางอย่างที่อยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายของเขาทั้ง 2 คนที่ตั้งใจจะทำมาโดยอ้างว่าทำตามสคริปต์ก็ได้ แล้วใครจะไปรู้ได้ว่า ความจริงของเขาทั้ง 2 คนเป็นยังไง นอกจากตัวเขาทั้ง 2 คน แล้วใครจะไปคาดคิดล่ะว่า เรื่องบางเรื่อง การกระทำบางการกระทำ จะทำให้มีคนรักเขาทั้งสองคนได้มากมายถึงขนาดนี้ แล้วใครจะไปรู้ล่ะว่าอนาคตของเขาทั้งสองคนจะจบลงแบบไหน
เพราะว่า ‘มันเป็นเรื่องของอนาคต’ อนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไงสมหวังหรือไม่สมหวัง ยังไงซะเราต้องรับความจริงให้ได้  บางทีการทำตามสคริปต์พวกนี้อาจจะทำให้พวกเขาตกหลุมรักกันโดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้ 
บางทีรักของเขาทั้งสองคนอาจจะเป็น รักที่อาจจะเกิดจากสคริปต์ ก็เป็นได้
-THE END-