Become fond of it...จากร้ายกลายเป็นรัก

แง่มๆ พิซซ่าอร่อยจังเลย พริบ! ความฝันฉันหายไปทันทีเพราะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก - -' ยังง่วงอยู่เลยอ่าแต่ไปอาบน้ำดีกว่าเดียวจะโดนท่านแม่บ่นอีก
"อ้าว ! นายมาแล้วหรอมาเร็วจังเลยเนอะมาได้ทุกวันมาทำมัยใครเชิญ" ฉันกวนประสาทคนแต่เช้า
"นี้เธอ ฉันมารับเธอไปโรงเรียนไงเบบี๋" นายบ๊องวิ่งเข้ามาโอบฉัน
"หยี่ๆออกไปเลยน่ะฉันไปทานข้าวก่อน  แม่ข๊าเช้านี้มีข้าวไรบ้างค่ะ" ฉันตะโกนถามแม่เสียงหวาน
"มีโจ๊กค่ะลูก ชวนธามมาทานด้วยกันเร็ว"
"ธามอะหรอ เค้าคงไม่..."
"ผมทานด้วยคนครับยังไม่ได้ทานไรมาเลย" หน้าด้านจริงๆเลยกะว่าจะไม่ให้ทานด้วยซะหน่อย
"โอเคจ้าเดียวแม่ตักโจ๊กให้น่ะนั่งรออยู่ที่โต๊ะทานข้าวเลยน่ะเด็กๆ"
"รับทราบค่ะ/ครับ"
"นายจะมาพูดตามฉันทำไมห้ะ ?"
"ฉันเปล่าพูดตามเธอน่ะเธอนั้นแหละชอบพูดตามฉัน"
"ไม่จริง"
“หยุดเถียงกันได้แล้วทานโจ๊กซะเดียวหายร้อนแล้วจะไม่อร่อย “
ณ ห้องเรียนวิชาคณิตศาสตร์ครูยังไม่เข้าสอน
"นายเลิกทำตัวเกาะแกะฉันสักทีได้มั้ยเนี่ยรำคาญจะตายอยู่แล้ว" ฉันหันไปพูดกับนายบ๊องที่มานั้งจับมือฉัน
"เดียวเราจะไม่ได้เจอกันตั้งสองวันอ่าขอจับมือหน่อยสิ่"
"ถ้าฉันตายไปนายคงจะตายตามฉันใช่ม่ะ ?"
"พูดไม่เป็นมงคลเลยน่ะ อย่าพูดแบบนั้นเราจะอยู่กันจนแก่"
"แล้วเรื่องไรฉันจะต้องอยู่กับนายจนแก่ห่ะ"
"ก็เราจะแต่งงานกันไงเอพริลที่รัก"
"สองคนนี้เลิกจีบกันซะทีได้มั้ยเนี่ย อิจฉาคนไร้คู้บ้างสิ่" เสียงเพื่อนๆในห้องแซว
"ทุกคนอย่าเข้าใจผิดฉันกับนายนี้ไม่ได้เป็นไรกันทั้งนั้น" ฉันประกาศเสียงดัง
"โห่ ที่รักอะจะอายคนอื่นทำมัยใครๆก็รู้ว่าเราเป็นแฟนกัน"
"ฉันไม่ได้เป็นแฟนกับนายน่ะนายบ๊องบ้า"
"เดียวเราก็เป็นแฟนกันเชื่อฉันสิ่ยัยแสบ"
ออด !! เสียงสวรรค์บ่งบอกว่าถึงเวลากลับบ้านแล้ว เย้ๆดีใจจังเลยพรุ่งนี้วันเสาร์อยู่บ้านนอนตีพุง >_<
"ป่ะ ! กลับบ้านกันยัยแสบ"
"อื้ม พากลับด่วนฉันอยากกลับบ้านจะตายแล้ว > <"
นั่งรถไปได้สักพักธามก็แวะเข้าร้านไอติมร้านนึงเป็นร้านเล็กๆน่ารักๆ
"นี้นาย มาที่นี้ทำมัยไหนบอกว่าจะกลับบ้าน"
"ก่อนกลับมากินไอติมกันก่อนไง ร้านนี้อร่อยน่ะจะบอก"
"แต่ฉันอยากกลับบ้านมากกว่าอ่า"
"น่าน่ะ มาถึงร้านแล้วกินสักหน่อยก็ดี"
"ไม่เอาไม่อยากกินฟังไม่รู้เรื่องไงห้ะ นายบ๊องหื่น"
"กินเถอะยัยแสบ" แล้วนายบ๊องก็ดันฉันเข้าร้านไปนั่งที่ส่วนตัวที่สุดมุมนี้น่ารักด้วยแหละ
"ได้ ! แล้วได้เจอดีแน่" ฮ่าๆนายต้องโดนฉันหักหน้าแน่ยาบบ๊องหื่น
เมนูมาฉันก็รีบสั่งรั่วราวกับปืนชุด
"เอาซันเดช็อกโกแล็ต สตอร์เบอร์รี่ซันเด เอา....."
"นี้เธอไหนบอกว่าไม่กินไง สั่งซะเยอะเลยน่ะแล้วจะกินหมดมั้ยเนี่ย"
"ไหนๆได้กินแล้วก็กินให้คุ้มไ" “
เมื่อไอติมมาแล้วฉันก็จัดการซัดเรียบแล้วก็สั่งเพิ่มอีกเป็นสิบถ้วย
"นี้เธอยังไม่พออีกหรอ กินไปเป็นสิบแล้วน่ะ - -' "
"ยังๆฉันยังไม่อิ่มเลยไหนบอกจะให้กินไงมาบ่นทำมัย" ในใจอิ่มสุดๆจนอยากจะอ้วกแล้วค่ะ T^T
"นี้ ฮ่าๆดูหน้าเธอสิ่เหมือนอะไรก็ไม่รู้อิ่มแล้วก็ไม่ต้องพยายามกินหรอกน่ะยังไงเงินฉันก็จ่ายพอสักมาร้อยถ้วยฉันก็จ่ายพอ" รู้ทันอีกน่ะ
"ก็ฉันยังไม่อิ่มจริงๆอ่า เดียวขอกินถ้วยนี้ให้หมดแล้วกลับก็ได้"
"เดียวๆยังไม่อิ่มไม่ใช่หรอ กินต่อเลยเดียวฉันสั่งให้" แล้วนายบ๊องก็เรียกเด็กเสริฟ
"เอิ่ม... อืมก็ได้"แง่ๆโดนแกล้งกลับค่ะ จะว่าจะเป็นคนแกล้งไง้เป็นคนถูกแกล้งเองซะงั้น
"เอาช็อกโกแล็ตซัลเดอีก10ถ้วยครับน้อง !!" ห่ะ ! ฉันหูไม่ฝาดใช่มั้ยอีกสิบถ้วยงานเข้าแล้วว
"คือฉันว่ามัน..."
"ฉันรู้น่าว่าเธอยังไม่อิ่มจะเอาอีกหรอ" ไม่ใช่ย่ะฉันกินจงพุ่งจะแตกแล้วเนี่ย
"นี้นายจะแกล้งฉันใช่มั้ย นายก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าฉันอิ่ม"
"ป๊าวว ฉันไม่ได้แกล้งนะฉันนึกว่าเธอไม่อื่มจริงๆแต่ยังไงฉันสั่งมาแล้วต้องกิน !!"
"ไอ้บ้า !! ใครจะไปกินหมดว่ะ"
"เธอไงยัยแสบเธอต้องกินให้หมด"
นี้ไงพูดถึงก็มาเลยช็อกโกแล็ตซันเดของฉัน TT’
"เออ! เดียวกินให้หมดเองก็ได้"
ถ้วยที่ 8 หมดแล้วอ้า !! เหมืนพุงจะแตกฉันกินไม่ไหวแล้วอยากจะอ้วกมากเลย
"เฮ้ย!! พอได้แล้วยัยแสบหน้าตาอย่างกับคนจะอ้วก ฮ่าๆ" ก็จะอ้วกอยู่แล้วเนี่ย
"อื้ม ฉันไม่ไหวแล้วจะอ้วกอ่ะนายมาแกล้งฉันทำมัยเนี่ย"
"อย่าอ้วกน่ะเสียดายของหมด" ธามวางเงินสองพันไว้บนโต๊ะแล้วพาฉันไปขึ้นรถทันที
"ฉันไม่ไหวแล้วพากลับบ้านด่วน"
"อ่าๆ เห็นสีหน้าก็รู้แล้วว่าไม่ไหวจริงๆ"
พอออกมาจากร้านได้สักพักฉันรู้สึกว่าจะอ้วกแล้วเพราะเวียนหัวมากแล้วรู้สึกเมารถด้วย T^T
"นายๆฉันไม่ไหวแล้วอ้ะ จะอ้วก" ฉันไปสะกิดแขนธาม
"เดียวๆอย่าพึ่งอ้วก"
"ไม่ไหวแล้วจริงๆ"  OoO ฉันอ้วกใส่นายธามเต็มๆ
"เห้ย ! ให้ตายเหอะชุดฉันเต็มไปด้วยไอติมเหลวหมดแล้ว" ธามจอดรถข้างทาง
"ฉันขอโต๊ดด ไม่ได้ตั้งใจ" ในใจแอบซะใจนิดๆ > <
"หึ่ย ! ยัยแสบเอ้ยฉันรู้น่ะว่าเธอซะใจอ่ะ" ดูใจคนเก่งจังเลยตานี้
"ฉันรู้สึกผิดจริงๆ ฉันว่าอย่าพึ่งเถียงเลยน่ะได้กลิ่นอ้วกแล้วจะอ้วกอีกอ่ะ"
"เห้ยๆ ห้ามอ้วกแล้วน่ะแล้วนั่งนิ่งๆ โอเค๊"
"โอเค.."กรี๊ด !!! อีตาธามถอดเสื้อแล้วโยนลงจากรถไปเลยอ่า >/////<
"ฮ่าๆยัยแสบหน้าแดงทำมัยอย่าบอกน่ะหวั่นไหวกันฉันแล้วอ่ะ"
"ปะ เปล่านายขับรถไปเถอะอย่าพูดมากได้ป่ะเดียวอ้วกใส่เลย -/////-"
"อย่าน่ะๆ ฉันไม่พูดแล้ว"
ถึงบ้านแล้วเย้ ฉันได้กลิ่นอ้วกของตัวเองมานานมากแล้วอยากจะเป็นลมรีบเข้าบ้านดีกว่า
"ฉันไปละน่ะบ๊ายบายขอบคุณสำหรับไอติมวันนี้"
"เดียวๆ ใครให้เธอไปมานี้ก่อน" เห้ย ! เอาอีกแล้วมาดึงตัวฉันให้นั่งทำมัยอีกเนี่ยเอาหน้าเข้ามาใกล้ด้วย ><
"นายจะทำอะไรอ้ะ > <"
นายบ๊องจะทำอะไรกับยัยแสบติดตามด้วยน่ะค้า