K-OTIC of King [ Tomo ~ Kaew ]

10.0

เขียนโดย Nannate

วันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 17.42 น.

  11 chapter
  81 วิจารณ์
  22.60K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
1 ชั่วโมงผ่านไปโทโะห็ยังไม่มาซักที
 
"ไปไหนของเขาน๊าให้คนอื่นรอได้ไงเนี่ย  ถ้าไม่ไปตามมีหวังไม่ได้เข้าเรียนแน่ๆๆๆ"
 
ฉันเลยตัดสินใจเดินตามหานายนั่นโดยเริ่มจากลานจอดรถก่อน
 
แต่ก็ต้องเจอกับภาพบาดตาบาดใจ
 
ผู้หญิงผมยาวสีดำหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง   กำลังหัวเราะคิกคักก่อนจะรีบคว้าคอของผู้ชายคนหนึ่ง  
 
และเขาคนนั้นก็คือโทโมะ  โทโมะก็ดันผู้หญิงคนนั้นให้ไปติกกับเสาตรงลานจอดรถ  ที่ลับพอสมควร
 
ผูหญิงคนนั้นเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเขาอย่างแผ่วเบา   
 
แล้วโทโมะก็ปัดผมที่ปรกหน้าของผู้หญิงคนนั้นออกก่อนที่จะโน้มหน้ามาประทับริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง
 
ทั้งสองคนจูบกันอย่างร้อนแรงโดยไม่ละริมฝีปากออกจากกัน
 
 
 
ที่เขาบอกให้ฉันยืนรอเขาเป็นชั่วโมง       บอกว่าห้ามไปไหน
 
แต่ตัวเองกลับมายืนจูบกับคนอื่นโดยไม่อายฟ้าอายดิน     นี่นะเหรอที่ให้ฉันยืนรอนาย
 
ตอนนี้น้ำตาของฉันไหลมาเป็นทางแต่ฉันพยายามที่จะสะกัดกั้นมันเอาไว้แล้ว
 
ทำไมฉันต้องมาร้องให้ไห้กับผู้ชายคนนี้ด้วยทำไม
 
อย่าร้องไห้สิยัยแก้วฉันแข้มแข็งไม่เคยยอมแพ้ใครนะ
 
 
ตุ๊บ!!!
 
เสียงของหนังสือที่โทโมะฝากฉันไว้ตกลงบนพื้น
 
"แก้ว !!! "
 
"เออ  ฉันขอโทษ"
 
"แก้ว"
 
"ฉันไปเรียนก่อนนะขอโทษที่รบกวนพวกเธอสองคน"
 
ฉันเอ่ยบอกโทโมะพร้อมเอามือปาดน้ำตาเพราะลืมไปว่าตัวเองร้องไห้อยู่
 
"เดี๋ยวสิ"
 
"ฮึก  ขอโทษจริงๆๆ"
 
 
แล้วฉันก็รีบวิ่งออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
 
ห้องเรียน
 
ตอนนี้แก้วนั่งโต๊ะแถวสุดท้ายทางขวามือที่ติดหน้าต่าง   มันมีที่ว่างตรงที่นั่งใกล้เธอ  แต่รูว่าเธอคงโกรธอยู่
 
ผมเลยตัดสินใจไปนั่งเก้าอี้แถวเดียวกันกับแก้ว  แต่อยู่ซ้ายมือ   เธอนั่งเหม่ออกไปทางกน้าต่าง
 
เธอคงโกรธผมอยู่แน่ๆๆ   ก็เธอรอผมเป็นชั่วโมงนี่หน่า
 
ก็น้องโบว์เขามาเจอผมที่ลานจอดรถเธอพยายามยั่วผมทุกวิถีทาง   ผมปฏิเสธ  แต่เธอตื้ออยู่นั่นแหละ
 
ผมก็แค่สนองให้เธอเท่านั้น  แต่ไม่คิดว่าแก้วจะมานี่  ทำไงดี
 
"วิศว  จริญญา"
 
"วิศว  จริญญา   เธอสองคนได้ยินที่อาจารย์พูดไหม"
 
"ครับ ค่ะ"
 
"มีปัญหาอะไรกันรึปล่าวออกไปเคลียกันก่อนไหม"
 
"เปล่าครับ/ค่ะ"
 
"งั้นก็ตั้งใจเรียนและหันมาทางกระดานได้แล้ว"
 
"ครับ/ค่ะ"
 
ฉันนั่งเรียนแบบไม่มีสมาธิเลยคิดแต่เรื่องเมื่อเช้าทำไมกันนะ
ใครจะไปรู้ละว่าเราสองคนเรียนคณะดียวกัน   ไม่อยากจะเรียนแล้วตอนนี้
 
 
.........................................................................................
 
ถ้าเม้น และ โหวต  ก็จะอัพ
ถ้าไม่เม้นไม่โหวต  ก็ไม่อัพ
 
 
 
 
 
วันนี้มีภาพ
K-OTIC The Memory
 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา