สิ่งที่ได้จากเธอนั้น

 
แก้ว // : คุณจะมาทวงอะไรตอนนี้ คุณลืมไปแล้วหรอ ว่าคุณทิ้งฉัน ทิ้งลูกไปเอง ฉันเจ็บ ฉันปวดร้าว ฉันเกลียดคุณ ไปกันเถอะคะ เขื่อน
 
เขื่อน // : ไปครับ ลูก ๆ ขึ้นรถกัน
 
~ ปรืน ปรืน ~
 
โทโมะ // : โธ่เฟ๊ย !!! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไม !!!!!!!!!!!
 
พิมมี่ // : โทโมะ เป็นอะไรคะ พิมมี่ช่วยประครอง
 
โทโมะ // : อย่ามายุ่งกับผม !! ออกไปห่าง ๆ
 
พิมมี่ // : ชิส์ !! อยากได้พี่สาวฉันกับลูกกลับมาจนตัวสั่นล่ะสิท่า ไม่มีทาง
 
~ คอนโดเขื่อน ~
 
เขื่อน // : แก้ว ผมจะจ้างบอดี้การด์ดูแลคุณ กับ ลูก ผมไม่ไว้ใจไอ้โมะ
 
แก้ว // : ไม่ต้องหรอกคะ เปลืองเงินเปล่า ๆ แก้วว่าเขาคงไม่กล้าทำอะไร แก้วกับลูกหรอกคะ
 
~ กริ๊ง กริ๊ง ~
 
เขื่อน // : อะไรนะครับ โรงงานถูกไฟไหม้ ครับผมจะรีบเดินทางกลับเดี๋ยวนี้เลย แก้วคุณอยู่กับลูกที่ไทยได้ใช่ไหม
 
แก้ว // : ได้คะ เดี๋ยวแก้วจัดกระเป๋าให้นะคะ
 
! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ ! ๒ !
 
 
โทโมะ // : เธออยู่ใต้จมูกฉันแท้ ๆ แก้ว
 
เขื่อน // : ผมไปนะครับ ที่รัก
 
~ ฟอด ~
 
โทโมะ // : ไอ้เขื่อนไม่อยู่ก็ไม่มีใครคุ้มครองเธอ เป็นโอกาสของฉัน
 
พิมมี่ // : มองอะไรอยู่คะ พี่โมะ
 
โทโมะ // : เปล่าครับ ไปนอนกันดีกว่า