listen -me- now !! ‘เพื่อน ..กูคิดมากกว่าเพื่อน‘ YAOI

 
    3ทุ่ม เพื่อนก็ลากันกลับ ไอ้ซ่าอาสาขับรถมาส่งผมที่บ้าน ก็ดีนะกลับคนเดียวดึกๆมันอันตราย ผมยิ่งดูดีๆอยู่ ฮ่าๆ >3<
 
“เคลียร์กันอย่ารุนแรงนักนะเว้ย !!” ไอ้ซ่าทิ้งความห่วงใยให้ผมแล้วหัวเราะคิกคักขับรถออกไป เอ่อ บ้านที่มันมาส่งก็บ้านไอ้โฟนแหละครับ บอกให้พากูกลับคอนโดกูก็ไม่ยอมฟัง ไอ้เพื่อนชั่ว T^T
 
แอดดดด
 
   ผมเปิดประตูบ้านเข้าไปแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องนอน(ไอ้โฟน) คงต้องคุยกันดีๆแล้วล่ะปล่อยให้มันเข้าใจผิดแบบนี้คงแย่ ผมเดินเข้าห้องนอนมันที่เปิดไฟเปิดประตูทิ้งไว้เห็นมันนอนขดอยู่บนเตียง
 
“โฟนๆ” ผมเขย่าตัวมัน
 
“เหอะ มาส่งกันถึงบ้าน” มันพูดนิ่งๆ อะไรนักหนาวะ ฟังกูพูดกอนดิ ทำมาเป็นน้อยใจ เดี๋ยวเจอถีบ - -+
 
“คุยกับกูก่อน มันไม่ได้เป็นแบบที่มึงคิด เห้ย !!” ไอ้โฟนดึงผมลงไปนอนที่เตียงโดยมีมันขึ้นคร่อมไว้
 
“กูเคยพยายามจะรักษาและทะนุถนอมมึงนะ เสียใจว่ะที่คนที่เราทะนุถนอมมานานความจริงแม่ง แรด แบบนี้” เสียของโฟนตะคอกใส่ผมไม่ยั้ง นี่ผมกำลังมาอธิบายนะ ทำไมต้องด่าผมแบบนี้
“อะไรของมึง ฮึก ปล่อยกู” ผมน้อยใจ น้อยใจจริงๆ กูทำไรผิดขนาดต้องต่อว่ากูแรงอย่างนี้วะ ตั้งแต่รู้จักกันมามึงไม่เคยด่ากูแบบนี้ แต่พอเป็นแฟน..เอากูแล้วก็ทำไรก็ได้เหรอ สัส !!!
 
   ผมสะบัดแขนแรงๆให้ไอ้โฟนมันปล่อยผมแต่มันกลับบีบแขนผมแรงขึ้นจนผมนิ่วหน้า ผมเจ็บ เจ็บทั้งแขน ทั้งใจ กูไม่ใช่ของเล่นของมึงนะไอ้เวร!!
 
“หึ จะมาสะดีดสะดิ้งตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะ กูรู้หมดแล้วว่ามึงน่ะมัน ร่าน”
 
เพี๊ยะ !!!
 
มืออีกข้างของผมที่ไม่ได้โดนโฟนจับไว้ก็ฟาดลงที่หน้ามันแรงๆ..สะใจ แต่ผมสะใจได้ไม่นานไอ้โฟนมันหันกลับมามองผมด้วยสายตาเกรี้ยวกราด ตอนนี้ผมถูกมันล็อคตั้งแขนทั้งขาขยับไม่ได้
 
“อ้ออ มึงคงอยากถวายตัวให้มันคนเดียวสินะถึงสะดีดสะดิ้งกับกูขนาดนี้ มึงลืมไปรึเปล่าว่ามึงเป็นของใคร!!!!!”
 
  มันก้มลงมาจูบผม ริมฝีปากมันบดเบียดผมอย่างรุนแรงจนผมเริ่มแสบปากและได้กลิ่นเลือดจางๆ
 
“อื้อออ” แค่ผมเผยปากออกนิดเดียวมันก็รีบรุกล้ำเข้าโพรงปากของผมทันที ร้อนของมันเกี่ยวพันลิ้นผมอย่างกระหายทั้งๆที่ผมพยายามดันลิ้นของมันออกไป มันดูเหมือนขัดใจมันรวบแขนของผมไว้ด้วยมือข้างเดียวแล้วใช้มืออีกข้างช้อนคอผมขึ้นให้จูบของเราแน่นเข้าไปอีก ..ผมเจ็บ แสบปากไปหมด น้ำตาผมไหลออกมาไม่หยุด ผมสะอื้นในลำคอแต่มันก็ไม่มีวี่แววจะสนใจอาการผมในตอนนี้เลย
 
“แฮกๆ” ผมหอบหายใจเมื่อมันถอนจูบออกมา มือมันล้วงเข้าไปใต้เสื้อยืดของผม ทั้งลูบทั้งคลึงที่อกผมจนผมสะท้านไปทั่วทั้งกาย
 
“หึ แค่นี้ก็เริ่มแล้วเหรอมึง ง่ายจริงๆ” ยังไม่วายที่จะแขวะผมก่อนมันจะใช้ลิ้นชื้นๆของมันเลียที่ยอดอกของผมผ่านเสื้อยืดตัวบาง มันปล่อยแขนผมให้เป็นอิสระแล้วจับผมถอดเสื้อ เสื้อของผมถูกเหวี่ยงทิ้งอย่างไม่ใยดี มันหันมาสนใจผมต่อ ลิ้นของมันตวัดเรียกความเสียวไปทั่วตัวผมขณะที่มือมันกำลังวันเวียนอยู่ที่สะโพกของผม
 
“ฮึกๆ หยุด” ผมพูดด้วยสียงแผ่วเบา ถึงผมจะอยากมีอารมณ์ไปกับมันแต่ผมไม่อยากทำ ไม่อยากให้มันใช้อารมณ์กับผมแบบนี้ แต่มันไม่ฟังผมมันค่อยๆเอามือล้วงไปในกางเกงของผมขย้ำน้องชายผมผ่านเนื้อผ้ากางเกงในบางๆ
 
“อื้ออ ไม่ อะ หยุด ฮืออ” ผมรัวกำปั้นทุบตีมันไม่ยั้งทั้งตี ทั้งหยิก ทั้งข่วน มันถอดเสื้อมันออกแล้วเอาเสื้อมันมาผูกแขนของผมรวบเอาไว้ที่หัวเตียง
 
“พอซักที กูเบื่อจะเล่นกับมึงแล้ว !!!” มันกระชากกางเกงผมออกทั้งตัวนอกตัวในออกก่อนจะแก้ผ้าตัวเอง ร่างกายกำยำทาบทับมาที่ตัวผมอีกครั้ง ผมพยายามดิ้นและสะบัดข้อมือจากหัวเตียงแต่มันก็ได้มาแค่ความเจ็บแสบและรอยแดง
 
“พอเหอะ ฮึก ขะ ขอร้อง ฮือๆ”
 
“มึงได้ร้องสมใจอยากแน่” ผมพูดด้วยเสียงเย็นชาแล้วขบกัดไปทั่วคอของผม สัมผัสรุนแรงสร้างรอยไปทั่วร่างกาย นิ้วของมันกดเข้าไปในช่องด้านหลังของผมพร้อมกันทีเดียวสองนิ้ว ผมสะดุ้งเกร็งไปทั้งตัว
 
“ทำอย่ากับไม่เคย หึ” มันพูดทำร้ายจิตใจผมอีกแล้ว ผมกลั้นเสียงครางเอาไว้ได้ไม่นานเพราะสัมผัสอันรันจวญที่มันมอบให้ผม ถึงจะรุนแรงแต่ผมก็มีอารมณ์ร่วมกับมัน
 
“อ๊า โฟน อื้อออออ”  มันประกบจูบมันอย่างเร่าร้อนผมตอบรับจูบรุนแรงนี้ของมัน ทั้งจูบ ทั้งมือมันปรนเปรอผมทั้งหน้าทั้งหลังเล่นเอาผมสมองขาวโพลนไม่มีสติ
 
  มันเอานิ้วของตัวเองออกแล้วสอดความเป็นชายของมันเข้ามาในตัวเองแล้วกระแทกเข้ามาแรงๆไม่สนว่าผมจะยังปรับตัวไม่ได้ ผมทั้งจุกทั้งเจ็บ..แต่ผมก็ชอบ
 
“อะ อ๊าาา ” ผมอ้าขาออกเพื่อให้มันเข้ามาลึกๆ มันปลดผ้าออกจากข้อมือผมแล้วจับผมให้นั่งคร่อมมันไว้
 
“ขยับสิ” มันกระซิบแผ่วเบาแล้วขบติ่งหูของผมให้เสียวเล่น ผมทำตามคำสั่งมันราวกับต้องมนต์ ผมขยับสะโพกขึ้นลงช้าๆและเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆขณะที่ลิ้นร้อนของมันกำลังชมเชยยอดอกของผมอยู่
 
“อ๊า” มันกระแทกสะโพกสวนขึ้นมา มันจับเอวผมไว้แล้วพลิกให้ผมนอนคว่ำก่อนมันจะกระแทกเข้ามาในตัวผมแรงๆ
 
“อืม โฟน มะ ไม่ไหวแล้ว อ๊า” ผมปล่อยออกมา ขาผมสั่นไปหมดเพราะความเหนื่อยล้า ส่วนโฟนก็กระแทกย้ำเข้ามาอีกไม่กี่ทีก็ปล่อยเข้ามาในตัวผม ผมหอบด้วยความเหนื่อย น้ำตาผมแห้งไปแล้วแต่ผมก็ยังเสียใจกำการกระทำของมันอยู่
 
“เป็นไงล่ะมึง ถึงใจมึงมั้ยล่ะ”
 
“เหี้ยโฟน!!!” ผมรวบรวมแรงหันไปผลักมันออก มันดูโมโหขึ้นมาสายตาดุๆมองมาที่ผมแล้วกระชากผมเข้าไปหาตัวมัน
 
“ยังไม่หายอยากสินะ คงต้องย้ำว่าใครเป็นเจ้าของมึงอีกซักหลายๆรอบ!!”