ความจำเป็น
9.7
เขียนโดย 
aLiTToFRoSe
วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.28 น.
11 chapter
19 วิจารณ์
17.16K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2556 18.45 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฟาง : ห้ะ !!!!!!! ว่าไงนะ แกต้องแต่งงาน????
เฟย์ : นั่นดิ นี่แอบไปมีแฟนมารึไงเนี่ยแก้ว ไม่เคยจะบอก
แก้ว : ใช่ที่ไหนล่ะ แม่ฉันน่ะสิบังคับฉันให้แต่งกับใครก็ไม่รู้เนี่ย โอ้ยยยเครียดดดด
ฟาง : ไหนเล่ามาสิ้ ๆ
แก้ว : !@#$%^&*()_(*&^%$#@!#$%^&*()(*^&%$#@#$%^&*()(*&^%$#@#$%&*(
ฟาง : โห เลือกยากนะเนี่ย
เฟย์ : แล้วแกจะเอาไงล่ะแก้ว
แก้ว : ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน โว้ววววว เบื่อ แล้ววันนี้ตอนเย็นเขาก็จะมาที่บ้านฉันด้วยนะ
ฟาง : หาาา ทำไมเร็วขนาดนั้น
เฟย์ : กะทันหันไปมั้ยเนี่ย
ฟาง : เอางี้ดิ แกก็ตกลงแต่งไป แล้วพอถึงวันแต่งก็หนีเล้ยยยย เพราะถึงตอนนั้นพ่อแกกับนักธุระกิจคนนั้น
ก็คงจะเซ็นสัญญาไปละไง
เฟย์ : ใช่ๆ พี่ฟางพูดถูก
แก้ว : ไม่ได้ ทำแบบนั้นก็เหมือนว่าฉันหักหน้าพ่อกับแม่ฉันน่ะสิ
ฟาง : เออ จริงด้วย
เฟย์ : เราจะช่วยแกยังไงดี
แก้ว : ฉันคงต้องตกลงไปจริงๆสินะ
ฟาง : เห้อว
แก้ว : พวกแกทานข้าวเหอะเดี๋ยวฉันมา ไปเข้าห้องน้ำก่อน
หน้าห้องน้ำ
แก้ว : โอ้ย [ มีคนมาเดินเหยียบเท้า ]
__ : [ มองด้วยสายตาเฉยๆ และกำลังจะเดินกลับโต๊ะ ]
แก้ว : นี่นาย ! เดินเหยียบเท้าคนอื่นแล้วไม่ขอโทษ ทุเรศไปมั้ย โว้ยยย ทำไมต้องเจอแต่เรื่องซวยๆด้วย
----------------------------------------------------------------------------------------------
18:00
บ้านแก้ว
แม่แก้ว : สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ
พ่อโทโมะ : สวัสดีครับ นี่ใช่มั้ยลูกสาวคุณ ชื่อไรหรอครับ
แก้ว : เอ่อ สวัสดีค่ะคุณลุง ชื่อแก้วค่ะ
แม่โทโมะ : คุณนี่เดินไม่รอฉันเลยนะ อ้าวเฮ้ย เธอ
แม่แก้ว : เฮ้ย ทำไมบังเอิญจัง
พ่อโทโมะ : มีอะไรหรือเปล่าคุณ
แม่โทโมะ : คือฉันกับแม่ของหนูคนนี้เป็นเพื่อนกันตอนมัธยมน่ะ ฮ่าๆ ว่าแต่หนูชื่อไรจ้ะ
แก้ว : ชื่อแก้วค่ะ สวัสดีค่ะ
แม่โทโมะ : ชื่อน่ารักจริงๆ
แม่แก้ว : ป่ะ เชิญเข้าไปข้างในกันเลย
โต๊ะอาหาร
พ่อแก้ว : สวัสดีครับ
พ่อโทโมะ / แม่โทโมะ : สวัสดีครับ/ค่ะ
พ่อโทโมะ : บังเอิญมากเลยนะครับฮ่าๆ ภรรยาผมเคยเป็นเพื่อนกับภรรยาคุณตอนมัธยมด้วยครับ
พ่อแก้ว : ฮ่าๆ งั้นก็คงเข้ากันได้ง่ายเลย
พ่อโทโมะ : ฮ่าๆๆ
แม่โทโมะ : เอ๊ะคุณ แล้วตาโมะล่ะไปไหนซะละ
พ่อโทโมะ : มันไปคุยโทรศัพท์กับใครสักคนนี่แหละ
แม่แก้ว : แก้ว ป่ะลูกไปช่วยแม่ยกอาหารหน่อย
แก้ว : ค่ะแม่
[ แก้วกับแม่แก้วก็เดินเข้าครัวเพื่อไปยกอาหารมา ซึ่งโทโมะเดินเข้ามาพอดี ]
โทโมะ : สวัสดีครับ
พ่อโทโมะ : ไอ่โมะมาพอดีเลย นี่คือคนที่พ่อเคยบอกไง ที่จะเชื่อมโยงธุรกิจกันน่ะลูก
โทโมะ : สวัสดีครับ
พ่อแก้ว : สวัสดีลูก ชื่อไรล่ะ
โทโมะ : อ่อ ผมชื่อโทโมะครับ
แก้ว : มาละค่ะอาหาร
[ แวบแรกแก้วมองไปที่หน้าโทโมะอย่างงงๆแต่นึกไปนึกมา ก็จำหน้าได้ เขาคือคนที่เหยียบเท้าเธอเมื่อกลางวัน ]
โทโมะ : เธอ !
แก้ว : นาย !
พ่อโทโมะ : รู้จักกันแล้วหรอลูกๆ งั้นทานข้าวกันเถอะเนอะ โทโมะตักอาหารให้น้องด้วยไป
โทโมะ : ครับ -__-
[ ทั้งคู่ต่างจิกตาใส่กันระหว่างทานข้าว ]
เฟย์ : นั่นดิ นี่แอบไปมีแฟนมารึไงเนี่ยแก้ว ไม่เคยจะบอก
แก้ว : ใช่ที่ไหนล่ะ แม่ฉันน่ะสิบังคับฉันให้แต่งกับใครก็ไม่รู้เนี่ย โอ้ยยยเครียดดดด
ฟาง : ไหนเล่ามาสิ้ ๆ
แก้ว : !@#$%^&*()_(*&^%$#@!#$%^&*()(*^&%$#@#$%^&*()(*&^%$#@#$%&*(
ฟาง : โห เลือกยากนะเนี่ย
เฟย์ : แล้วแกจะเอาไงล่ะแก้ว
แก้ว : ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน โว้ววววว เบื่อ แล้ววันนี้ตอนเย็นเขาก็จะมาที่บ้านฉันด้วยนะ
ฟาง : หาาา ทำไมเร็วขนาดนั้น
เฟย์ : กะทันหันไปมั้ยเนี่ย
ฟาง : เอางี้ดิ แกก็ตกลงแต่งไป แล้วพอถึงวันแต่งก็หนีเล้ยยยย เพราะถึงตอนนั้นพ่อแกกับนักธุระกิจคนนั้น
ก็คงจะเซ็นสัญญาไปละไง
เฟย์ : ใช่ๆ พี่ฟางพูดถูก
แก้ว : ไม่ได้ ทำแบบนั้นก็เหมือนว่าฉันหักหน้าพ่อกับแม่ฉันน่ะสิ
ฟาง : เออ จริงด้วย
เฟย์ : เราจะช่วยแกยังไงดี
แก้ว : ฉันคงต้องตกลงไปจริงๆสินะ
ฟาง : เห้อว
แก้ว : พวกแกทานข้าวเหอะเดี๋ยวฉันมา ไปเข้าห้องน้ำก่อน
หน้าห้องน้ำ
แก้ว : โอ้ย [ มีคนมาเดินเหยียบเท้า ]
__ : [ มองด้วยสายตาเฉยๆ และกำลังจะเดินกลับโต๊ะ ]
แก้ว : นี่นาย ! เดินเหยียบเท้าคนอื่นแล้วไม่ขอโทษ ทุเรศไปมั้ย โว้ยยย ทำไมต้องเจอแต่เรื่องซวยๆด้วย
----------------------------------------------------------------------------------------------
18:00
บ้านแก้ว
แม่แก้ว : สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ
พ่อโทโมะ : สวัสดีครับ นี่ใช่มั้ยลูกสาวคุณ ชื่อไรหรอครับ
แก้ว : เอ่อ สวัสดีค่ะคุณลุง ชื่อแก้วค่ะ
แม่โทโมะ : คุณนี่เดินไม่รอฉันเลยนะ อ้าวเฮ้ย เธอ
แม่แก้ว : เฮ้ย ทำไมบังเอิญจัง
พ่อโทโมะ : มีอะไรหรือเปล่าคุณ
แม่โทโมะ : คือฉันกับแม่ของหนูคนนี้เป็นเพื่อนกันตอนมัธยมน่ะ ฮ่าๆ ว่าแต่หนูชื่อไรจ้ะ
แก้ว : ชื่อแก้วค่ะ สวัสดีค่ะ
แม่โทโมะ : ชื่อน่ารักจริงๆ
แม่แก้ว : ป่ะ เชิญเข้าไปข้างในกันเลย
โต๊ะอาหาร
พ่อแก้ว : สวัสดีครับ
พ่อโทโมะ / แม่โทโมะ : สวัสดีครับ/ค่ะ
พ่อโทโมะ : บังเอิญมากเลยนะครับฮ่าๆ ภรรยาผมเคยเป็นเพื่อนกับภรรยาคุณตอนมัธยมด้วยครับ
พ่อแก้ว : ฮ่าๆ งั้นก็คงเข้ากันได้ง่ายเลย
พ่อโทโมะ : ฮ่าๆๆ
แม่โทโมะ : เอ๊ะคุณ แล้วตาโมะล่ะไปไหนซะละ
พ่อโทโมะ : มันไปคุยโทรศัพท์กับใครสักคนนี่แหละ
แม่แก้ว : แก้ว ป่ะลูกไปช่วยแม่ยกอาหารหน่อย
แก้ว : ค่ะแม่
[ แก้วกับแม่แก้วก็เดินเข้าครัวเพื่อไปยกอาหารมา ซึ่งโทโมะเดินเข้ามาพอดี ]
โทโมะ : สวัสดีครับ
พ่อโทโมะ : ไอ่โมะมาพอดีเลย นี่คือคนที่พ่อเคยบอกไง ที่จะเชื่อมโยงธุรกิจกันน่ะลูก
โทโมะ : สวัสดีครับ
พ่อแก้ว : สวัสดีลูก ชื่อไรล่ะ
โทโมะ : อ่อ ผมชื่อโทโมะครับ
แก้ว : มาละค่ะอาหาร
[ แวบแรกแก้วมองไปที่หน้าโทโมะอย่างงงๆแต่นึกไปนึกมา ก็จำหน้าได้ เขาคือคนที่เหยียบเท้าเธอเมื่อกลางวัน ]
โทโมะ : เธอ !
แก้ว : นาย !
พ่อโทโมะ : รู้จักกันแล้วหรอลูกๆ งั้นทานข้าวกันเถอะเนอะ โทโมะตักอาหารให้น้องด้วยไป
โทโมะ : ครับ -__-
[ ทั้งคู่ต่างจิกตาใส่กันระหว่างทานข้าว ]
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
