Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        @ รถป๊อปปี้
        "ฟางเป็นไรมากไหม? ปวดหัวมากรึเปล่า" ป๊อปถามฉันด้วยความเป็นห่วง ที่ฉันรู้ได้จริงๆว่าเค้าห่วงฉันมากแค่ไหน
        "ฟางไม่เป็นไรมากหรอก แค่อยากพักน่ะ ^^"
        "ฟางยังโอเคอยู่ใช่ไหม"
        "ฟางยังไหวน่า ปวดหัวแค่นี้สบายมาก ^^"
        "ฟางก็รู้ว่าป๊อปหมายถึงเรื่องอะไร..."
        "..."
        "เรื่องนั้น...ฟางลืมได้หรือยัง???"
        "ฟาง...สับสน" ฉันพูดออกมาอย่างแผ่วเบา สับสน...
        "อืม...ป๊อปเข้าใจ แค่ให้ฟางรู้ว่าป๊อปจะอยู่ข้างฟางเสมอ ไม่ว่าจะฐานะไหนก็ตาม" เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาหันมาสบตาฉันเล็กน้อย แต่นั่นก็มากพอแล้วที่จะทำให้ฉันเห็นแววตาอันหลากหลายของเค้า ความจริงใจ... ความเจ็บปวด... ความห่วงใย... ความหนักแน่น...
        ตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตา ได้โปรด...อย่าให้มันไหลลงมาเลย แต่เมื่อความทรงจำที่เหมือนฝันร้ายมันปรากฎในสมองเหมือนภาพที่ถูกนำมาฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่า! ทำนบน้ำตาที่ฉันพยายามเก็บมันมาตลอดมันพังทลายลงทั้งที่มันไม่ไหลรินลงมาเกือบอาทิตย์
        ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลรินลงมาเงียบๆ และค่อยๆเช็ดมันออกไปเพราะไม่ต้องการให้คนที่นั่งข้างๆห่วงไปมากกว่านี้ ป๊อปขับรถไปเงียบๆจนถึงบ้านฉัน และเมื่อถึงบ้านฉันมันยังคงเงียบและเราก็ไม่มีแม้แต่คำเอ่ยลา
 
        ฉันเดินเข้าบ้านด้วยหัวใจที่อ่อนล้า เหนื่อยเหลือเกิน จู่ๆน้ำตาที่พยายามเก็บไว้ก็ไหลลงมาอีกครั้ง ฉันเดินขึ้นห้องพร้อมน้ำตา
        ฉันหยิบมันขึ้นมาดู...ภาพของพวกเราทั้งสี่คน ภาพที่เราถ่ายเก็บไว้ตั้งแต่ม.ปลาย ฉันอยากย้อย ย้อนเวลากลับไปตอนนั้น ตอนนี้เรายัง'เหมือนเดิม'
 
        หญิงสาวที่นั่งดูรูปพร้อมร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่ได้ และด้วยความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดทำให้เธอเข้าสู่นิทรา นิทราที่มีฝันร้ายหลอกหลอนเธอไม่ต่างจากโลกของความจริง!!!
 
                   เม้น+โหวต