Miracle of love มหัศจรรย์แห่งรัก

   เช้าวันต่อมา
 
part kaew
 
     ตอนนี้ฉันมารอเฟย์กับฟางอยู่ที่หน้า มหา'ลัย รอมาประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นมาเลยจากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
 
"ฮัลโหล ฟางทำไมยังไม่มาอีกละ รอนานแล้วนะ"ฉันถามคนปลายสาย
 
("แก้ว ฉันขอโทษด้วยนะพอดีฉันไปกับแกไม่ได้แล้วอ่ติดธุระ")
 
"อืม งั้นไม่เป็นไร แล้วเฟย์อ่ว่างไหมถ้าว่างฉันจะไปกันแค่สองคนนะ"
 
("เฟย์หรอ ไม่ว่างเหมือนกัน")
 
"หรอ งั้นไม่เป็นไรฉันไปเองก็ได้"
 
("จร้า  แก้วขอโทษด้วยนะที่ไปไม่ได้") ฟางบอกกับฉัน
 
"อืม ไม่เป็นไร"แล้วฟางก็วางสายไป
 
 ฉันทำไงดีอ่ ไม่มีใครไปเป็นเพื่อนฉันเลยหรือว่าฉันจะโทร.ไปง้อโทโมะดีไหมนะหรือไม่จะเอาอย่างไงดีเนี้ย
 
"เป็นไงเป็นกัน"ฉันพูดกับตัวเอง
 
("อัลโหล")
 
"เออ โทโมะไปส่งที่สนามบินเป็นเพื่อนหน่อยดิ"ฉันพูดกับเขา
 
("เอ้า!  ไหนบอกว่าจะไปกับเฟย์และฟา่งไง")เขาพูดแบบกวนๆ
 
"ก็สองคนนั้นเขาไม่ว่าง"
 
("ก็เลยมาง้อฉันให้ไปส่งใช่ไหม")
 
"อืม"
 
("ก็ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ")
 
"อีกแล้วหรอ"
 
("จะเอาไง จะให้ไปส่งหรือไม่")
 
"อืม ก็ได้ แล้วข้อแลกเปลี่ยนอ่อะไร"
 
("หึหึ เดี่ยวก็รู้")
 
"แล้วจะมารับไหนเนี้ย"
 
("แล้วอยู่ตรงไหน จะได้ไปรับถูก")
 
"ฉันยืนรออยู่ที่ มหา'ลัยเรา"
 
("อืม เดี่ยวไปรับนะ")
 
 
    ณ  สนามบิน
 
ตอนนี้ฉันกับโทโมะยืนรออยู่ที่หน้าประตูทางเข้าของสนามบิน
 
"เฮ้ แก้วพี่อยู่นี้"ตอนนี้ฉันหันกลับไปดูต้นตอขอเสียง
 
"พี่กวิน แก้วคิดถึงจังเลย"แล้วฉันก็วิ่งเข้าไปกอดพี่ชายของฉัน
 
"พี่ก็คิดถึงเราเหมือนกัน"
 
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานหล่อขึ้นนะเนี้ยพี่ชายเรา"ฉันเอ๋ยชมพี่ชาย
 
"แหม ปากหวานนะเนี้ย"
 
"แล้วมากับใครอ่ แฟนหรอ"พี่ฉันกระซิบถามฉัน
 
"สวัสดีครับ"โทโมะเดินมาสวัสดีพี่ชายฉัน
 
"สวัสดีครับ"พี่ชายก็สวัสดีตอบ
 
"บ้า เปล่าสักหน่อย"ฉันกระซิบตอบ
 
"แหม ไม่ต้องมาปิดบังเลยนะ"
 
"เขา เป็นรุ่นพี่ที่ มหา'ลัย เลยชวนเขามาเป็นเพื่อน"
 
"หรอ  งั้นไปยัง"
 
"ค่ะ ไปกันเลย"
 
End kaew

อาจจะสั้นไปหน่อยนะ