รักร้ายๆมัดหัวใจคุณชายมาเฟีย

 "นี่เทอ เทอ แก้ว ตื่นๆถึงแล้ว "ผู้หญิงไรว่ะขี้เซาชะมัด

 "อือออ   ถึงแล้วหรอ 0o0 อ๊ายย นายไอ้บ้านายจะทำไรชั้นห๊ะ จะปล้ำชั้นหรอไอ้บ้า "

 "นี่เทอจะบ้าหรือไง  ชั้นไม่มีทางทำไรเทอหรอก ทำไม่ลง รู้ไว้ด้วย ยัยบ้า " พูดเสร็จก็เดินเข้าบ้านไป

"อ๊ายย ไอ้บ้า  ผู้ชายอะไร พูดจาไม่ให้เกียติ์ผู้หญิงเอาซะเลย "

ในบ้าน

"นี่บ้านนายหรอ เฮ้ย อย่าบอกน่ะว่านายเป็นมาเฟีย"

"ใช้ ทำไม ถ้าเทอจุ้นจ้านมากนักนะชั้นจะฆ่าเทอคอยดู "

"ไอ้โหด ชั้นไม่กลัวหรอก"

"โมะขาาาาาาาาาาาาาา  ทำไรอยู่ค่ะ พิมเตรียมอาหารไว้ให้ค่ะ แล้วนังนี่ใครค่ะ"

"น้องเพื่อนผมเอง"  บอกตรงๆผมไม่ชอบพิมเลย ถ้าไม่ติดที่พิมเป็นคู่หมั่นผมผมไล่ไปนานแล้วผู้หญิงน่ารำคาน

"หรอค่ะ  แล้วมาทำไมค่ะโมะ" 

"เค้าจะมาอยู่กับเรา"

"ไม่น่ะค่ะโมะ พิมไม่ยอมน่ะ พิมไม่ชอบ"

"นี่พิม ผมรำคานอย่าเรื่องมากได้มั้ย ถ้าพิมไม่เลิกทำตัวน่ารำคานแบบนี้น่ะ ผมจะถอนหมั่นจำไว้" เดินขึ้นห้องไป

"อ๊ายยยยยยยยยยยยย  เพราะแกคนเดียว" 

"ชั้นไปเกี่ยวไรด้วยย๊ะ ผู้ชายเค้าไม่สนใจยังจะไปเกาะแกะเค้าอีก สมน้ำหน้า แบร่ๆๆๆ " เดินตามโทโมะขึ้นไป

"อ๊ายยยยยย แกจะไปไหนห๊ะ  อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย   "

บนห้อง

"นายๆๆ " โอ๊ยคนบ้าไรว่ะเดินเร็วชะมัด

"อะไร"  ยัยนี้จุ้นจ้านจริง 

"แล้วชั้นอยู่ห้องไหนอ่ะ " 

"ห้องข้างๆชั้น"  กำลังจะปิดประตู

"แต่ชั้นไม่มีเสื้อผ้า " 

"ก็ไม่ต้องใส่ แล้วก้ไม่ต้องถามแล้วชั้นรำคาน เข้าใจมั้ย"

"ไอ้บ้า คนอะไรไม่ใส่เสื้อผ้าเล่า นายต้องพูดกับชั้นให้รู้เรื่องก่อน  "เดินเข้าห้องโทโมะไป

"ออกไป น่ะยัยบ้า"  บ้าจริงผมไม่เคยให้ผู้หญิงที่ไหนเข้าห้องผมเลยน่ะ แล้วยัยนี้กล้าดียังไงเนี่ย 

"ไม่ออก จนกว่านายจะคุยกับชั้นให้รู้เรื่อง"  

"เทอจะเอายังไง"

"ชั้นต้องการเสื้อผ้าแล้วก็ของใช้ส่วนตัว"

"ลิงอย่างเทอจำเป็นต้องใช้ด้วยหรอ"

"นี่นายว่าใครลิงห๊ะ ชั้นเป็นคน"

"หรอ นึกว่าลิง  "

"เดี๋ยวแล้วชั้นจะรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่ที่นี้ชั้นจะปลอดภัย เกิดนายหน้ามืดปล้ำชั้นขึ้นมาล่ะ ชั้นจะทำไงห๊ะ"

"เหอะ อย่างชั้นเนี่ยน่ะจะหน้ามืด  บอกตามตรงน่ะ เพราะต่อให้ชั้นหน้ามืดขึ้นมาจริงๆชั้นก้ไม่คิดสั้นไปปล้ำเทอหรอก มันเสียเวลา เพราะเทอไม่ใช้สเปกชั้นหรอกน่ะ "

"อ๊ายยย นี่นาย นายจะดูถูกชั้นเกินไปแล้วน่ะ"

"หรือว่าอยากให้ชั้นทำล่ะ งั้นก็ได้น่ะ ชั้นกำลังหิวพอดีเลย มาๆที่รัก  " เหอะจะแกล้งให้เข็ดเลย

"อ๊ายยย  ออกไปน่ะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้บ้ากาม ไอ้วิปริต อ๊ายยย อุ๊บ0x0 "  อ๊ายยยมันจูบชั้นนนนนน

"ไง หยุดแล้วหรอหีะ  นึกว่าจะแน่ "

"นาย"  พลั่ว !!

"โอ๊ยยยยยย  ยัยบ้า   เจ็บน่ะเฟ้ย"

"นี้มันยังน้อยไปไอ้บ้า มันจูบแรกของชั้น  นายบังอาจมากน่ะ นายตายยยยยยยยยยยยยย"

"ต่อยชั้นหรอ  ได้ มานี่  มันน่าปล้ำมั้ยล่ะแบบนี้  จับกดมันเสียเลยมั้ยยัยเด็กบ้า"

"ปล่อยน่ะๆๆๆๆๆๆ  นายจะทำอะไรห๊ะไอ้บ้า "  แงๆๆไอ้บ้านั้นมันคร่อมช้านนนนนนนนนน  ไอ้บ้า

"ไงห๊ะ  เงียบได้ยัง  ถ้าไม่เงียบคงรู้น่ะว่าเกิดอะไรขึ้น  " ได้ผลครับ หยุดทันทีเลย ฮ่าๆๆๆ

"นาย......ลุกไปเลย ชั้นหนัก "

แอ๊ดดดด เสียงเปิดประตู

"เฮ้ยไอ้โมะ ยัยแก้วล่ะว..........."  เฮ้ยไอ้เพื่อนเวร นั้นน้องข้าน่ะเว้ย

"เอ่ออ พี่ป๊อป "  

"ไง ปลอดภัยดีใช้มั๊ยยว่ะเพื่อน"

"เพื่อน นี่พี่ป๊อปกับไอ้โรคจิตนี่เป็นเพื่อนกันหรอ"

"แก้วทำไมเรียกไอ้โมะมันแบบนั้นล่ะ  " 

"ก็...."

"ก็ เด็กดื้อไงว่ะ น่ารำคานจะตาย จับกดให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย"

"เฮ้ยๆๆๆๆๆ น้องข้าเว้ย  "

"เออ  เป็นไงบ้างว่ะ พวกมันคงตามล้างแค้น มึงน่าดูใช้มั้ยว่ะไอ้ป๊อป"

"เออ คงงั้นแหละว่ะ"

--------------------------------------------------------------------------------------------------