BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...

9.8

เขียนโดย OUM_PF

วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.35 น.

  18 ตอน
  305 วิจารณ์
  54.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 11.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

BECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC)

 

 

 

ตอนที่6 ไม่ถอย...

 

 

 

 

 

 

 

 

         “ฟางขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ...” ป๊อปปี้ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ดวงตากลมโตคู่นั้นที่

 

จ้องมองเขากำลังทำให้เขาใจอ่อน ไม่ช้าก็เร็วเธอก็ต้องรับรู้อยู่ดี สู้วันนี้เขายอมรับความจริง

 

อย่างน้อยในวันที่เธอลาจาก... เขาจะได้ทำใจได้ลง

 

 

 

          “ฟางอยากรู้เรื่องอะไรครับ”

 

 

 

          “ทำไมฟางถึงมาอยู่ในโรงบาลพอดีกับวันที่พี่ป๊อปกลับมาพอดี แล้วทำไมฟางถึงมีแผลที่หัว ฟางจำได้ว่า

 

ฟางแค่นอนหลับไปนะ”คนตัวเล็กซักไซ้ด้วยความอยากรู้ เขาหลุบตาลงอย่างไม่กล้าจะสบสายตาคู่นั้น สูดลม

 

หายใจเข้าลึกอย่างต้องการเรียกความกล้า

 

 

 

          “คืออันที่จริงแล้วฟาง....ฟาง” “ฟางทำไมคะ”มือเล็กๆเขย่าแขนของชายหนุ่มเป็นว่าเล่น นึกสงสัยในท่า

 

ทางที่มีพิรุธของเขาเหลือเกิน

 

 

 

          “อันที่จริงแล้วฟางความ...”

 

 

 

          “อ้าว ตาป๊อป หนูฟาง มาอยู่นี่เอง แม่หาซะทั่วบ้านเลย ไปลูก ป้านวลตั้งโต๊ะรอแล้ว วันนี้มีแต่ของโปรด

 

ลูกสะใภ้แม่ทั้งนั้น” ร่างเล็กถูกมารดาของเขาลากไปแล้ว

 

 

          เขาถอนหายใจยาวเหยียด ทอดสายตามองแหวนแต่งงานที่ยังคงสวมอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้าย หากแหวนอีก

 

วงถูกถอดออกจากนิ้วของอีกคน แล้วมันจะมีความสำคัญอะไร มันก็คงไม่ต่างจากแหวนทั่วไป ที่ไม่มีความหมาย

 

สักแต่ใส่เพื่อประดับความงามเท่านั้น เหมือนชีวิตของเขา หากวันใดที่ไม่มีเธอเคียงข้างกายแล้วชีวิตของเขาก็คง

 

ได้แต่หายใจทิ้งไปวันๆ หัวใจที่เคยมีชีวิตชีวาก็คงเฉาตายไปพร้อมๆกับการจากลาหญิงสาวหน้าหวาน

 

 

 

          “พี่เสียเราไปไม่ได้...ขอเวลาหน่อยนะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

          อาหารหลากหลายชนิดถูกตั้งบนโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ของครอบครัวจิระคุณ บรรดาสมาชิกครอบครัวและ

 

เพื่อนฝูงของคู่ข้าวใหม่ปลามันกลับมองตากันอย่างรู้ความหมาย เมื่อสีหน้าของป๊อปปี้ไม่สู้ดีนัก เช่นเดียวกับฟางที่

 

คงสังเกตความผิดปกติที่เกิดขึ้นได้

 

 

 

          “เป็นอะไรคะ อาหารไม่อร่อยหรอ ฟางว่าอร่อยออก”หากแต่เธอยังไม่รู้ต้นเหตุของสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น

 

อย่างแท้จริง

 

 

 

          “อร่อยสิครับ ถ้าอร่อย ฟางทานเยอะๆนะ”ชายหนุ่มตักต้มข่าไก่ใส่จานของภรรยาสาวอย่างเอาอกเอาใจ

 

 

 

          “ไม่เอาหรอก ทานเยอะเดี๋ยวเค้าก็อ้วนกันพอดี”คำพูดไร้เดียงสานั้นเรียกเสียงหัวเราะจากคนร่วมโต๊ะได้

เป็นอย่างดี

 

 

          “ถึงฟางอ้วนพี่ก็รัก”สาวหน้าหวานก้มหน้าลงอย่างเขินอายเมื่อทุกคนพร้อมใจกันส่งสายตาล้อเลียนมาให้

 

 

 

           “พูดอะไรของพี่ป๊อป แหวะ เลี่ยนชะมัด”เสียงหวานดุสามีหนุ่มเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าลงทานอาหารต่อด้วย

 

ใบหน้าแดงก่ำ

 

 

 

  

 

 

 

 

 

                เอวบางถูกสวมกอดโดยอ้อมแขนแกร่ง คางบึกบึนเกยลงบนไหล่บอบบาง ลมหายใจอุ่นๆถูกถอนออก

 

มายาวเหยียดด้วยความท้อใจของชายหนุ่ม

 

 

 

          “เป็นอะไรคะ”คนตัวเล็กละมือจากการจัดวางถ้วยชามลงบนชั้นวาง เช็ดมือกับผ้า ก่อนจะหันมาหาสามีหนุ่ม

 

ที่ยังกอดร่างของเธอแนบชิดทุกสัดส่วน

 

 

 

          “พี่กลัวความจริง”เธอซบใบหน้าลงบนไหล่แกร่ง ก่อนจะเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

 

 

 

          “ความจริงเรื่องอะไรกันคะ หรือว่าที่บริษัทมีปัญหา”

 

 

           “เปล่าหรอกครับ...พี่แค่พูดจาไปเรื่อยเปื่อยน่ะ”มือหนาลูบผมนุ่มสลวยของหญิงสาวในอ้อมกอดเบาๆ

ความจริงกำลังกดดันให้เขาต้องทำอะไรสักอย่าง

 

 

 

          “พี่ป๊อปปิดบังฟาง...ไม่เป็นไร ถ้าวันไหนพี่ป๊อปอยากบอกฟางก็บอกได้เสมอเลยนะคะ”ร่างเล็กเขย่งขึ้นกด

จูบลงบนเรียวปากสีสดอย่างคนสุขภาพดีของชายหนุ่ม

 

 

 

          “เค้ารักพี่ป๊อปนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เค้าจะอยู่ข้างผู้ชายคนนี้ตลอดไป”นิ้วเรียวถูกกดลงบนหน้าอกข้าง

ซ้ายตำแหน่งที่หัวใจของเขาและเธออยู่ร่วมกัน ก่อนจะส่งยิ้มอย่างให้กำลังใจ เขายิ้มตอบก่อนจะกอดรัดร่างเล็ก

 

ของภรรยาตัวน้อยอย่างแนบแน่น

 

 

 

 

          “แหม สองหนุ่มสาว แอบมาสวีทอะไรกันตรงนี้ลูก”เสียงของมารดาเรียกให้เขาผละจากร่างเล็กแสน

 

บอบบาง ก่อนจะหันไปพูดกับท่าน

 

 

          “นิดหน่อยครับ แม่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะคุยด้วย”ท่านพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินนำออกไป เขาหันมาหา

 

คนตัวเล็กที่ยืนมองเขาอยู่นิ่งๆ

 

 

 

          “เช็ดจานต่อไปนะนางซินฯ เดี๋ยวพี่ขอคุยกับแม่ก่อน แล้วเดี๋ยวจะพากลับบ้าน”เขาขยี้ผมนุ่มสลวยเบาๆ

 

ก่อนจะเดินตามหลังมารดาที่เดินนำไปก่อนแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

          ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้เหล็กดัดในสวนดอกไม้ขนาดย่อมตรงข้ามกับมารดา ลมหายใจถูกถอนออก

 

มายาวเหยียด

 

  

 

          “ว่าไงตาป๊อป มีปัญหาอะไรหรือเปล่าลูก”

 

 

 

          “แม่ครับ...ฟางกำลังจะจำเรื่องของเราได้”เขาเอ่ยอย่างหนักใจ ก่อนจะต้องแปลกใจเมื่อมารดากลับ

 

เผยรอยยิ้มออกมาเสียอย่างนั้น

 

 

 

          “แม่เคยบอกว่าให้ป๊อปอยู่กับความจริง”น้ำเสียงหวานของท่านเอ่ยออกมาอย่างใจเย็น แต่ตอนนี้เขาเย็น

ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาจะทนได้อย่างไรหากเธอจะไปจากเขาอีกครา

 

 

 

          “แต่ผมอยากอยู่กับฟางไปตลอดชีวิต” “ไม่มีใครที่จะอยู่กับเราได้ตลอดไปหรอกนะลูก เราไม่รู้เลยว่าพรุ่ง

 

นี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเราบ้าง”

 

 

 

            “ผมรู้ว่าวันพรุ่งนี้น้องจะจำเรื่องเลวๆของผมขึ้นมาได้อีกหน่อย...”เขาซบใบหน้าลงบนฝ่ามือพร้อมๆกับ

 

ถอนหายใจเฮือกใหญ่

 

 

 

           “ทรมานรึเปล่า...”เขาเงยหน้าขึ้นมองมารดาที่ยังคงยิ้มให้

 

 

 

            “ครับ ทรมาน”

 

 

 

            “แล้วลูกคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆที่คอยวิ่งตามป๊อปจะเหนื่อยรึเปล่า คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆที่คอยแบกรับความ

 

เจ็บปวดจากการกระทำของลูกจะทนไหวหรือเปล่า แล้วลูกคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆที่เดินออกไปจากชีวิตลูกในวันนั้น

 

ทั้งๆที่ยังรัก ลูกคิดว่าเธอจะทรมานน้อยไปกว่าลูกหรือเปล่า”

 

 

 

        “แม่หมายความว่ายังไงครับ” “แม่กำลังถามป๊อปว่าสิ่งที่ลูกพบเจอในวันนี้...มันได้ครึ่งหนึ่งของน้องรึยัง”   

 

 

 

          “ผม...”เขานิ่งเงียบไป ละอายใจเหลือเกินเมื่อรับรู้ว่าที่ผ่านมาเขาทำเรื่องเลวร้ายอะไรไว้กับเธอบ้าง

 

แต่วันนั้นเธอก็ยังไม่ท้อถอยเลย เธอยังพยายามจนทำให้กำแพงที่เขาสร้างขึ้นมาพังครืน ความรักที่มีอยู่ล้นหัวใจ

 

ถูกปลดปล่อยออกจากการจองจำแสนงี่เง่า แล้ววันนี้เขาจะถอยได้อย่างไร ขนาดเธอเป็นผู้หญิง เขาเป็นผู้ชายอก

 

สามศอกก็ต้องสู้ไม่ถอยอยู่แล้ว

 

 

 

        “ขอบคุณนะครับแม่”เขากอดมารดาก่อนจะหอมแก้มของท่านอย่างที่เคยทำมาตลอด การจะวิ่งตัวปลิวไปหา

 

ภรรยาสาว

 

 

          “แม่ก็หวังว่าลูกจะผ่านมันไปได้...”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา