ตัดใจไม่ลงและคงไม่ยอม(short fic)
9.8
เขียนโดย CrazyGirl
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 00.16 น.
10 chapter
98 วิจารณ์
20.22K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 18.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฟอดดดด >3<
ฉันหอมแก้มโทโมะไปทีหนึ่ง เพราะวันนี้เค้าทำให้ฉันอารมณ์ดีสุดๆไปเลย
"อะไรเนี่ยอยู่ดีๆมาหอมแก้ม?" โทโมะถามพร้อมกับรวบเอวฉันเข้าไปกอด
"ก็รางวัลที่โทโมะทำตัวน่ารักยังไงล่ะ" หยิกแก้มเขาอีกครั้ง
"โอเคๆ กลับบ้านกันดีกว่าอยากกินเครปฝีมือแก้วใจจะแย่แล้ว"
"55 งั้นไปกัน แก้วไปรออยู่ตรงหน้าประตูล่ะกัน โทโมะขับรถออกมารอรับแก้วนะ"
"คร้าบบบบ ระวังอย่าซุ่มซ่ามตกฟุตบาตไปล่ะ"
"นี่!! แก้วไม่ใช่เด็กแล้วนะ"
"555" โทโมะหัวเราะแล้วเดินไปที่ลานจอดรถ
ที่ฉันไม่เข้าไปด้วยเพราะลานจอดรถทั้งร้อนและก็ไกลมากด้วย ร่างบางยืนมองรถที่แล่นผ่านหน้าเธอ
ก้วยความเร็วพลางนึกในใจ 'จะรีบไปเฝ้ายมบาลกันหรือไงฮะ!!' ก่อนที่ร่างบางจะยืนนึกว่าวันนี้จะทำ
เครปไอติมให้โทโมะกินหรือจะทำเครปราดน้ำผึ้งดี อยู่ๆฉันก็รับรู้ถึงแรง
ผลักจากด้านหลัง ทำให้ตัวฉันเสียหลักตกไปบนถนนทันที
ปรี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
โครม!!!!!!!!!!
ความเจ็บแล่นไปทั่วร่าง พร้อมกับสติที่หลุดหายไปช้าๆ "โทโมะ....."
ส่วนคนที่เป็นคนผลักแก้วนั้น รีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว แต่มีพลเมืองดีเห็นเข้าเสียก่อน
"จับผู้หญิงคนนั้นไว้ ฉันเห็นเธอเป็นคนผลักผู้หญิงคนนี้ให้รถชน!!"
สิ้นคำของผู้หญิงที่เห็นเหตุการณ์ ก็มีผู้ชายพลเมืองดีรีบวิ่งเข้าไปรวบตัวเธอเอาไว้
"กรี๊ดด นี่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ จับฉันไว้ทำไมเนี่ย ปล่อย" เสียงโวยวายดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
"ใครก็ได้โทรเรียกรถพยาบาลที"
มาทางด้านโทโมะ
รถของโทโมะขับออกมาจากลานจอดรถของห้างตรงไปยังประตูที่เค้านัดกับแก้วไว้ แต่เค้าต้องเบรครถ
กระทันหันเมื่อมีผู้คนจำนวนมากมุงดูอะไรบางอย่างอยู่ โทโมะรีบเปิดประตูรถลงมา ขายาวๆก้าวอย่างเร่ง
รีบเพื่อที่จะฝ่ากลุ่มคนจำนวนมากเข้าไป 'ขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย' คำภาวนาในใจดังขึ้นอย่างต่อ
เนื่อง ก่อนที่ร่างสูงจะแหวกวงล้อมเข้าไปได้สำเร็จ ภาพตรงหน้าทำให้ร่างสูงหัวใจกระตุกวูบ
"แก้ว!!!!!!!!!!" เสียงของร่างสูงตะโกนด้วยความเจ็บปวด รุดเข้าไปประคองร่างบางขึ้นมาในอ้อมแขน
"แก้วฟื้นสิ แก้วฟื้น"
"โมะขอร้องนะแก้ว ลืมตาสิคนดี" น้ำตาของร่างสูงไหลกระทบแก้มนวล น้ำตาแห่งความเจ็บปวด
น้ำตาของลูกผู้ชายที่กำลังจะเสียคนที่รักมากที่สุดในชีวิตไป
"อย่าทิ้งโมะไปนะแก้ว ถ้าไม่มีแก้วโมะจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ยังไง"
--------------------------------------------------------------------------------------------
ค้างงงงง 55555 ข่าวร้ายคือไรเตอร์ต้องมานั่งพิมใหม่เลยเสียเวลลาไปนิดนึง ตอนจบรอนะจ๊ะ วันนี้แน่นอน ^O^ เม้นเยอะ คนแต่งดีใจ เย้( เริ่มบ้า)
ฉันหอมแก้มโทโมะไปทีหนึ่ง เพราะวันนี้เค้าทำให้ฉันอารมณ์ดีสุดๆไปเลย
"อะไรเนี่ยอยู่ดีๆมาหอมแก้ม?" โทโมะถามพร้อมกับรวบเอวฉันเข้าไปกอด
"ก็รางวัลที่โทโมะทำตัวน่ารักยังไงล่ะ" หยิกแก้มเขาอีกครั้ง
"โอเคๆ กลับบ้านกันดีกว่าอยากกินเครปฝีมือแก้วใจจะแย่แล้ว"
"55 งั้นไปกัน แก้วไปรออยู่ตรงหน้าประตูล่ะกัน โทโมะขับรถออกมารอรับแก้วนะ"
"คร้าบบบบ ระวังอย่าซุ่มซ่ามตกฟุตบาตไปล่ะ"
"นี่!! แก้วไม่ใช่เด็กแล้วนะ"
"555" โทโมะหัวเราะแล้วเดินไปที่ลานจอดรถ
ที่ฉันไม่เข้าไปด้วยเพราะลานจอดรถทั้งร้อนและก็ไกลมากด้วย ร่างบางยืนมองรถที่แล่นผ่านหน้าเธอ
ก้วยความเร็วพลางนึกในใจ 'จะรีบไปเฝ้ายมบาลกันหรือไงฮะ!!' ก่อนที่ร่างบางจะยืนนึกว่าวันนี้จะทำ
เครปไอติมให้โทโมะกินหรือจะทำเครปราดน้ำผึ้งดี อยู่ๆฉันก็รับรู้ถึงแรง
ผลักจากด้านหลัง ทำให้ตัวฉันเสียหลักตกไปบนถนนทันที
ปรี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
โครม!!!!!!!!!!
ความเจ็บแล่นไปทั่วร่าง พร้อมกับสติที่หลุดหายไปช้าๆ "โทโมะ....."
ส่วนคนที่เป็นคนผลักแก้วนั้น รีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว แต่มีพลเมืองดีเห็นเข้าเสียก่อน
"จับผู้หญิงคนนั้นไว้ ฉันเห็นเธอเป็นคนผลักผู้หญิงคนนี้ให้รถชน!!"
สิ้นคำของผู้หญิงที่เห็นเหตุการณ์ ก็มีผู้ชายพลเมืองดีรีบวิ่งเข้าไปรวบตัวเธอเอาไว้
"กรี๊ดด นี่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ จับฉันไว้ทำไมเนี่ย ปล่อย" เสียงโวยวายดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
"ใครก็ได้โทรเรียกรถพยาบาลที"
มาทางด้านโทโมะ
รถของโทโมะขับออกมาจากลานจอดรถของห้างตรงไปยังประตูที่เค้านัดกับแก้วไว้ แต่เค้าต้องเบรครถ
กระทันหันเมื่อมีผู้คนจำนวนมากมุงดูอะไรบางอย่างอยู่ โทโมะรีบเปิดประตูรถลงมา ขายาวๆก้าวอย่างเร่ง
รีบเพื่อที่จะฝ่ากลุ่มคนจำนวนมากเข้าไป 'ขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย' คำภาวนาในใจดังขึ้นอย่างต่อ
เนื่อง ก่อนที่ร่างสูงจะแหวกวงล้อมเข้าไปได้สำเร็จ ภาพตรงหน้าทำให้ร่างสูงหัวใจกระตุกวูบ
"แก้ว!!!!!!!!!!" เสียงของร่างสูงตะโกนด้วยความเจ็บปวด รุดเข้าไปประคองร่างบางขึ้นมาในอ้อมแขน
"แก้วฟื้นสิ แก้วฟื้น"
"โมะขอร้องนะแก้ว ลืมตาสิคนดี" น้ำตาของร่างสูงไหลกระทบแก้มนวล น้ำตาแห่งความเจ็บปวด
น้ำตาของลูกผู้ชายที่กำลังจะเสียคนที่รักมากที่สุดในชีวิตไป
"อย่าทิ้งโมะไปนะแก้ว ถ้าไม่มีแก้วโมะจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ยังไง"
--------------------------------------------------------------------------------------------
ค้างงงงง 55555 ข่าวร้ายคือไรเตอร์ต้องมานั่งพิมใหม่เลยเสียเวลลาไปนิดนึง ตอนจบรอนะจ๊ะ วันนี้แน่นอน ^O^ เม้นเยอะ คนแต่งดีใจ เย้( เริ่มบ้า)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ