So Hot !! นางแบบสุดเปรี้ยว VS ตากล้องสุดฮอต

9.7

เขียนโดย Coral_PF

วันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.52 น.

  11 session
  47 วิจารณ์
  23.16K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) ฟางคนใหม่ :))

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
              
             " แล้วทีนี้เราจะทำยังไงกันดีล้ะค้ะเนี่ย ?? " เอริน่าพูดออกมาก่อนที่ทุกคนจะทำสีหน้ากลุ้มใจ " ก้อไม่เห็นจะต้องทำเลยนิครับ พวกเราก้อไปทำงาน บางทีคุณพิชเขาอาจจะไม่ไปก้อได้ " เขื่อนพูดขึ้นมา " มันก้อไม่แน่หรอก...." ป๊อปปี้ที่ดูแล้วมีสีหน้าที่เครียดกว่าใครๆพูดขึ้น
 
 
             " นิ..แก้วว่าพวกเราอย่าพึ่งคิดไปไกลเลยน้ะค้ะ บางทีทุกสิ่งอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราคิดก็ได้น้ะค้ะ "  แก้วพูดปลอบทุกคนที่ตอนนี้รู้สึกกังวลใจอยู่ไม่น้อย " เฟย์ว่าฟางน่าจะแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ต้ะ " เฟย์พูดขึ้น " งั้นพวกเรากลับกันเถอะครับ " โทโมะพูดก่อนจะดึงแก้วออกไปตามด้วยเขื่อนเฟย์ เอริน่า และป๊อปปี้ 
 
 
บ้านฟาง
 
 
              " ฮือออๆ พี่กลับมาทำไม !?! ทำไมไม่ไปปตายซะๆๆๆ ฉันเกลียดพี่ ฮือออออๆๆ " ฟางเมื่อมาถึงห้องก้อทิ้งตัวบนเตียงก่อนจะปล่อยโฮทันที 
 
เช้าวันต่อมาาาาาา
 
 
  Hey !! I'm Sexy girl ! Aer you ready , baby ?
 
                " ฮัลโหล...." ฟางรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
                ( ฮัลโหล ยัยฟางนี่เฟย์น้ะ แกโอเคมั๊ย ?? )
                " ฉันโอเคแล้ว...."
                ( ถ้าโอเคแล้วเด่วแกมาที่บริษัทหน่อยน้ะ พี่เอริน่าเขานัดให้มาคุยเรื่องงานน้ะ )
                " อืมๆได้ๆเด่วเจอกันน้ะ "
            
               ฟางวางโทรศัพท์ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป ตอนนี้ฟางมายืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่ส่องสะท้อนตัวเทออยู่ฟางยิ้มนิดๆกับการแต่งตัวของเทอเขาว่ากันว่าผู้หญิงส่วนใหญ่เวลาเศร้าๆการแต่งตัวแต่งหน้าจะทำให้พวกเทอยิ้มได้
 
 
               ฟางอยู่ในเสื้อเอวลอยสีขาวกับกางเกงยีนส์สีซีด ผมยาวสลวยถูกมัดรวบไว้อย่างลวกๆ จบด้วยร้องเท้าผ้าใบจบท้าย " แต่งตัวอย่างนี้ก้อเป็นเรอะ !? " เมื่อฟางก้าวเท้าถึงชั้นล่างก้อมีเสียงหนึ่งพูดออกมา " เรื่องของฉัน " ฟางหันไปตอบพิม " นี่ !! อย่ามาปากดีน้ะ ! แต่เอาเถอะ...ฉันแค่จะมาบอกว่าพี่พิชกลับมาแล้ว แล้วงานแต่งของฉันกับพี่พิชก้อจะเกิดขึ้นอีกไม่นาน "
 
 
               พิมพูดพลางกอดอกอย่างอวดดี " หึ...แล้วไงอ้ะ ?? ฉันต้องแคร์หรอ ?? ผู้ชายพรรณนั้นฉันลืมมันไปหมดแล้ว เทอจะพูดแค่นี้ใช่มั๊ย ? งั้นฉันไปล่ะ " ฟางพูดก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้พิมยืนเจ็บใจอยู่คนเดียว
 
 
 
 
========================================================
 
อ๊ากกกกกก !! คิดถึงรีดเตอร์ที่สุดเบยยยยย !! คิดถึงไรเตอร์มั๊ยยยย ?? ขอโทดน้าที่หายไปนาน(โครตๆๆ)เบยย 
อย่าลืมช่วยกันเอาใจช่วยพี่ฟางน้าาาา
เม้นเยอะๆติชมเต็มที่เลยน้ะๆ
เด่วไรเตอร์จะพยายามมาอัพบ่อยๆน้าาา
สนุกไม่สนุกก้อบอกได้น้าาาา 
อย่าพึ่งลืมฟิคชั่นเรื่องนี้น้าาาาาา 
 
  
        
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา