Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

9.9

เขียนโดย Gi_sweetie

วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.24 น.

  39 chapter
  368 วิจารณ์
  82.70K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) ลืม?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
                             24
                             ลืม?
โทรศัพท์ที่ถูกวางอยู่บนหัวเตียงกรีดเสียงร้องดังไปทั่วห้อง จนทำให้ร่างๆ หนึ่งสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย แล้วพยายามคลำหาโทรศัพท์ของตัวเองที่กรีดร้อง
 
"ฮัลโหล ใครคะ?" พูดด้วยเสียงงัวเงียกับปลายสายโดยที่ยังไม่ได้ดูชื่อสายที่โทรมาที
 
(ยัยฟาง แกไม่ดูชื่อที่แกเมมบ้างเลยหรือไง! ฉันเฟย์ย่ะ!!!) เฟย์พูดอย่างอารมณ์เสียทันทีที่ได้ยินประโยคแรกที่ดังผ่านโทรศัพท์ของเธอ
 
"ฮะ? อะ เออๆ โทษทีๆ แต่แกโทรมาทำไมอ่ะ?" เมื่อเริ่มเรียกสติของตัวเองกลับมาได้แล้ว ฟางจึงถามปลายสายไป
 
(ก็วันนี้ตอนเช้าแกต้องทำอะไรล่ะ?)
 
คำถามที่ถูกถามกลับมาจากปลายสาย ทำเอาเธอต้องขมวดคิ้วสงสัยทันที ก่อนที่จะเอ่ยถามปลายสายไปอีกครั้ง
 
"ทำอะไร...?"
 
(แกลองคิดดีๆ สิ่งที่แกสัญญาเอาไว้กับใครสักคน)
 
'สิ่งที่สัญญากับใครสักคนงั้นหรอ...'
 
ทวนประโยคของเฟย์ในใจไปมาด้วยความงงงัน ก็เธอไปสัญญากับใครตอนไหนล่ะ? แถมถ้าสัญญาเธอควรจะจำได้ซะด้วยซ้ำไป...
 
เธอนั่งทบทวนเรื่องราวในหัวตัวเอง จนเรื่องราวบางเรื่องก็แวบเข้าหัวทันที...
 
(ฟางพรุ่งนี้อย่าลืมมารับพี่ด้วยล่ะ พี่จำทางไปบ้านแม่ฟางไม่ได้ พี่เตือนแล้วนา...)
 
(ค่ะๆ ฟางได้ยินแล้ว ฟางไม่ลืมหรอกน่าพี่กวิน แต่ฟางว่า...ฟางไม่ไปรับดีกว่าให้พี่อยู่นอนสนามบินซักคืนสองคืนค่อยไปรับ ฮ่าๆๆ) เสียงร่าเริงถูกเปล่งออกมา แล้วหลุดขำออกมาให้ปลายสายได้ยิน
 
(เดี๋ยวเถอะยัยฟูฟู๊!!) ปลายสายเอ่ยคืนโดยการเอาฉายาเก่าที่เคยเรียกน้องสาวไม่แท้ของตนเอง เมื่อก่อนที่เธอยังผมฟูไม่เหมือนตอนนี้
 
'พี่กวิน!!! เชอะๆๆ ฟางไปแล้วนะ แฟนมาแล้ว คิกๆๆ'
 
(ตัวแค่นี้มีแฟนแล้วหรอเราอ่ะ อะๆๆ ไปหาแฟนเหอะ พี่จะขึ้นเครื่องละ อย่าลืมนะพรุ่งนี้!) เน้นอีกครั้งเผื่อเธอลืม ก่อนจะกดตัดสายลง...
 
"พี่กวิน!!!" ตะโกนออกมาเมื่อนึกได้ แต่ต้องรีบเอามือปิดปากตัวเองทันทีเมื่อนึกได้ว่ามีร่างอีกร่างที่กำลังหลับใหลอยู่
 
(กว่าจะจำได้นะยัยฟาง)
 
"แล้วแกรู้ได้ไง? ฉันไม่ได้บอกใครหนิ"
 
(อ้อ ฉันเจอพี่เค้าที่สนามบินอ่ะ ก็เลยพาไปบ้านแม่แกเลย เพราะฉันจำทางได้ๆ)
 
"อ่อๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปหานะ"
 
(จ่ะๆ เจอกันนะ ไม่ได้เจอนาน ไปเจอกันที่บ้านแม่แกก็แล้วกัน)
 
"ได้ๆๆ แค่นี้นะ" พูดเป็นประโยคสุดท้าย อล้วค่อยๆ กดวางสาย
 
ก่อนที่จะรีบลุกขึ้น โดยใช้เสื้อคลุมอาบน้ำที่แขวนอยู่บนหัวเตียงมาใส่ ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป แล้วจัดการธุระส่วนตัวของตนเองจนเสร็จ
 
แล้วเดินออกมาพร้อมกับเดรสตัวสวย ก่อนจะหันไปมองร่างอีกร่างหนึ่งที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียงนุ่ม
 
'เวลาหลับน่ารักนะเนี่ย ถ้าตื่นละก็...หึ จอมฉวยโอกาสเลยล่ะ'
 
คิดในใจอย่างยิ้มๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหอมแก้มของร่างที่หลับสนิทอยู่ แล้วเดินออกมาโดยที่ไม่ลืมเขียนโน๊ตแปะเอาไว้ที่กระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
 
เผื่อเขาตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอเธอ จะได้ไม่ต้องตกใจมาก เดี๋ยวถ้าไม่บอกไว้ อาจจะทำให้เขาตกใจ วิ่งวุ่นตามหาเธอคนเดียวแน่ๆ
 
ก่อนที่เธอจะหันไปมองเขาอีกครั้งหนึ่ง แล้วเดินออกจากห้องไป...
 
 
 
 
 
"ม๊าฟางคิดถึงม๊าจัง!" พูดพลางกระโดดเข้าไปกอดคนเป็นแม่ไว้แน่น ราวกับคนเป็นแม่ของเธอจะหายไปไหน
 
"ทำตัวเป็นเด็กอีกละ แล้วนี่ลูกมายังไงเนี่ย แฟนมาส่งหรอลูก" คนเป็นแม่ถามอย่างเป็นห่วง พลางหมุนตัวฟางไปมา เพราะไม่ได้เจอกันนาน ตั้งแต่เธอย้ายไปอยู่คอนโดก็เกือบจะไม่ได้่่้มาหาคนเป็นแม่บ้างเลย
 
"เปล่าค่ะๆ ฟางนั่งแท๊กซี่มา" พูดอย่างสุภาพพลางส่งยิ้มกว้างไปให้ "ม๊าคะ แล้วพี่กวินอ่ะคะ?"
 
"อ๋อ พี่กวินเค้าอยู่ที่สวนหลังบ้านน่ะลูก อยู่กับเพื่อนลูกน่ะ"
 
"ค่ะเดี๋ยวฟางมานะ" พูดพลางหอมแก้มคนเป็นแม่ของเธอไปฟอดใหญ่ๆ ก่อนที่จะเดินไปยังสวนหลังบ้านทันที
 
ปล่อยให้คนเป็นแม่มองตามแผ่นหลังของลูกสาวของตนเองอย่างยิ้มๆ กับนิสัยเด็กๆ ของลูกสาวของตน
 
ตนยังไม่ค่อยเชื่อเลย ขนาดนิสัยเด็กๆ ของลูกสาวของตน ยังมีแฟนซะงั้น?
 
แต่ทีจริงตนแค่รู้เรื่องลูกสาวของตนมีแฟน แต่ก็ไม่ต่อยรู้รายละเอียดมาก รู้เพียงแต่แฟนของลูกสาวของตนเป็นเพื่อนสนิท
 
แถมลูกสาวของตนก็เคยพามาให้เจอแค่ครั้งเดียวเท่านั้นเอง...
 
บริเวณสวนหลังบ้าน...
 
"พี่กวินนนนนนน!!!" เสียงหวานถูกตะโกนออกมาเสียงดังจนบุคคลทั้งสามที่กำลังนั่งอยู่แถวๆ นั้นสะดุ้งตกใจกันหมด
 
"ซะดังเลยนะฟาง" กวิน
 
"ยัยฟางแกเกือบทำฉันหัวใจวายแหนะ" เฟย์
 
"หัวใจแทบวาย TOT" เขื่อน
 
ทั้งสามพร้อมใจกันพูดอย่างมิได้นัดหมาย ก่อนที่กวินจะเป็นฝ่ายเริมบทสนทนาก่อน
 
"ว่าไงอ่ะเรา อยู่กับแฟนจนลืมพี่แล้วหรือไง? ไม่ยอมไปรับพี่อ่ะ -^-"
 
"พี่กวินอ่ะ ฟางเปล่านะ ก็แค่ลืมเอง" ฟางพูดพลางล้มตัวลงนั่งที่เก้าอี้หวายข้างๆ เฟย์
 
"แน่ใจ? เฟย์กับเขื่อนบอกพี่หมดทุกอย่างแล้วนะ" กวินพูดยิ้มๆ และอดนึกถึงเหตุการณ์ที่ทั้งเฟย์และเขื่อนเล่าให้ฟัง ทำให้เขานึกถึงแฟนของเขาที่อยู่ฝรั่งเศษทันที
 
"ยัยเฟย์!! ไอ้กบหน้ายาว!!"
 
"เก๊าเปล่านะ *-*" เฟย์และเขื่อนพูดพร้อมกัน
 
"พี่ชักจะอยากจะเห็นแฟนเราจัง ใครกันนะที่ทนความติงต๊องของเราได้" กวินพูดพลางจับคางตัวเองแล้วเบนสายตามองขึ้นด้านบนอย่างใช้ความคิด 
 
ก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะพร้อมกัน คงมีแต่ฟางนี่แหละที่หนึ้าบึ้งกับประโยคของพี่ชายตนเอง
 

ตอนนี้มันไม่มีอะไรเลยจริงๆ เค้าขอโทษษษษษ...
ไม่ได้เจอกันนานคิดถึงกันรึเปล่า (ไม่มีใครคิดถึงแกหรอก!)
สุขสันต์วันแม่ บอกรักแม่กันรึยังเอ่ย?
อย่าลืมบอกนา แต่อย่ารักแม่แค่วันนี้วันเดียวนะ รักแม่ให้มีวันแม่เป็นทุกๆ วันในชีวิตของเราดีกว่า
เจอกันตอนหน้าจ้า :')

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา