Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

9.9

เขียนโดย Gi_sweetie

วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.24 น.

  39 chapter
  368 วิจารณ์
  82.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                                           31


                                    ตัดสินใจครั้งสุดท้าย
"รู้ตัวก็ดี ความรักของเธอน่ะ หาตามข้างถนนก็ได้ ไสหัวไปซะ!!

 

ที่เขาพยายามใจเข็งพูดออกไปเพื่อให้หายตัวไปจากชีวิตของเขา...

 

แค่นี้เขายังเจ็บไม่พอเลยหรือไง...

 

ก่อนที่น้ำตาเม็ดโจะล่วงออกมาจากดวงตาคู่สวย ซึ่งถ้าเป็นแต่ก่อน เขาคงเข้าไปปลอบเธอแล้ว

 

แต่ตอนนี้...

 

คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเข้าไปปลอบเธอแล้วล่ะ เธอมีใครอีกคนมาปลอบเธออยู่แล้ว

 

เขาจะมีประโยชน์อะไรล่ะ

 

คงได้แต่เป็นของเก่า ของเธอไปแล้วล่ะ

 

ที่เธอมาวันนี้คงจะแค่รู้สึกผิด ก็เลยจะมาขอโทษ...

 

ก่อนที่เขาจะต้องตบตีกับความคิดในหัวไปมา จนทำเอาเขาต้องข่มตาหลับลง เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น...

 

 

 

 

"ยัยฟางงงงงงงงง" เสียงที่แหลมใสอันเป็นเอกลักษณ์ของเฟย์ดังมาแต่ไกล

 

ทำเอาฟางที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าแทบสะดุ้งโหยง

 

"อะไรของแกเนี่ย! เบาๆ ก็ได้"

 

"ฟ๊างงงงงงงงฟางงงงงง" เสียงแหลมๆ ของใครอีกคนที่ธอก็รู้ว่าเป็นใครดังขึ้นมาอีก

 

"ยัยแก้ว - -;"

 

'ถ้าไอสองคนนี้มันตะโกนพร้อมกันเมื่อกี้ หูของเธอไม่แตกเลยหรอ?'

 

"จะไปจริงๆ อ่ะแก" เฟย์เดินเข้ามาเกาะแขนพลางกระพริบตาใส่อย่างออดอ้อน

 

"นั่นดิ ไม่เอาน่า มันอาจมีเรื่องเข้าใจผิด ให้พวกเราลองไปคุยให้เหอะนะ" แก้วเดินเข้ามาเกาะแขนอีกข้างหนึ่ง พลางกระพริบตาใส่แบบเดียวกับที่เฟย์ทำ...

 

เธออยากบอกอย่างเดียวว่า...

 

'มันโคตรน่าขนลุกเลย...'

 

"พวกแกเป็นอะไรกัน มันขนลุกโคตร..."

 

"เหอะนะ พวกเรารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นอ่ะ ให้พวกเราช่วยพูดก็ได้ นะๆ อย่าไปเลยนะ" เฟย์พูดพลางเขย่าแขนฟาง

 

"แล้วไงอ่ะ มันก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น ฉันก็รู้แล้ว"

 

"ก็...ก็..."

 

"จริงๆ แล้วป็อปเค้าไม่ได้รักฉันตั้งแต่แรกหนิ"

 

'เขาคบกับเธอเพียงเพราะความผิดพลาดวันนั้นมากกว่า...'

 

ประโยคสุดท้าย เธอต่อเองในใจ ถึงแม้เพื่อนของเธอจะรู้เรื่องนี้แล้วก็ตาม แต่เธอก็ไม่อยากจะไปรื้อฟื้นมันออกมา

 

เผื่อยัยเพื่อนตัวแสบจะลืมไปแล้ว ไม่อยากจะไปพูดเตือนความจำของพวกนั้น

 

"แกไปหามันมาแล้วใช่มั้ย?" เฟย์เริ่มพูดด้วยเสียงเครียด

 

"อืม"

 

"เห็นมั้ยเฟย์ ฉันบอกให้แกตื่นตั้งแต่เจ็ดโมงแล้วมาดักรอฟาง แต่นี่!?! ตื่นเที่ยง แถมกว่าแกจะอาบน้ำ อต่งตัว กว่าจะขับรถมานี่อีกพอดีถึงก็สี่โมงกว่าแล้ว พระเจ้า!!"

 

แก้วบ่นใส่เฟย์ที่ดูจะเหมือนเป็นต้นเหตุที่ทำให้ทั้งสองมาช้า

 

"ไม่เห็นจะสายเลย ฉันตื่นเช้าออก แหม่ๆ -^-" เฟย์เถียงต่อ

 

"จ้ะๆ ถุยยยยยย!!!" แก้วประชดออกมา ทำเอาเฟย์ที่ยิ้มอย่างภูมิใจในตอนแรก กลับต้องกระโดดเล่นวิ่งไล่จับกันในหัองของเธอ

 

ทำเอาเธอยิ้มไปกับความน่ารักของเพื่อน...

 

"พอๆ เลิกวิ่งไล่ แล้วมาช่วยฉันดีกว่ามั้ย?"

 

"ก็ได้เชอะ" แก้วกับเฟย์พูดพร้อมกัน

 

ก่อนที่จะช่วยกันถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่และสัมภาระอื่นๆ ที่เธอจัดเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

 

และในขณะที่ฟางกำลังจัดการเกี่ยวกับเรื่องคินโดของเธอ อยู่ดีๆ แก้วก็ถามขึ้นมา

 

"เออฟาง แกจะไปแล้วไม่กลับมาเลยหรอ?"

 

"ก็ไม่รู้สิ"

 

"แล้วแกขายคอนโดทำไมอ่ะ" เฟย์หันมาถามอย่างนึกสงสัยในเรื่องเดียวกันกับแก้ว

 

"ก็ฉันไม่จำเป็นต้อนอยู่คอนโดแล้วหนิ กลับไปอยู่บ้านก็ได้" ฟางถามพลางกรอกลายละเอียดให้กับทางพนักงานจนเสร็จ

 

แล้วเดินออกมาหาเพื่อนทั้งสองคน

 

"ไปเหอะๆ เดี๋ยวไปสนามบินไม่ทัน" ฟางพูดหลังจากก้มลงดูนาฬิกาข้อมือของเธอ

 

"ไม่ทันบ้าอะไรแกล่ะ นี่พึ่งจะห้าโมงกว่าเอง แกขึ้นเครื่องตั้งสองทุ่มอ่ะ"

 

แก้วที่มีทีท่าว่าจะงอแงในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องซะแล้ว

 

"นั่นดิๆ จะรีบไปไหน"

 

เฟย์ที่ก็เริ่มมีอาการอีกคน ทำเอาเธอต้องมองหน้าทั้งสองคนด้วยสีหน้าเอือมๆ

 

"แกลองคิดดู กว่าเราจะไปถึงก็เกือบทุ่มนึง ไหนจะรอไอ้พวกนั้นอีก ไหนจะรอฝห้พี่กวินมา พอดี ฉันขึ้นเครื่อง" ฟางพูดออกมาอย่างคาดการณ์เอาไว้

 

ก่อนที่ทั้งสามจะขึ้นไปนั่งบนเบาะเก้าอี้ของรถ โดยมีแก้วเป็นคนขับให้

 

"เออเนอะ -0-" เฟย์กับแก้วพูดพร้อมกัน ก่อนที่รถจะเคลื่อนไปตามท้องถนน...

 

 

 

 

"มึงไม่คิดจะลองฟังฟางพูดบ้างหรือไงว่ะ"

 

"กูจะฟังอะไรอีกล่ะไอโมะ มันชัดซะขนาดนั้นแล้ว" เขาพูดพลางลูบหน้าตัวเองเบาๆ เหมือนกับกำลังจะคิดอะไรบางอย่าง

 

"มึงเชื่อที่ยัยพิมพูดหรือไง" เขื่อนถามเพื่อนของตัวเอง ทั้งๆ ที่ท่าทีของป็อปปี้วันนี้ก็ดูเหมือนกับจะไม่ค่อยเชื่อมันเื่าไหร้แล้ว

 

แถมรู้สึกเหมือนกับมันกำลังคิดหนักเกี่ยวกับอะไรสักอย่าง...

 

"เชื่อดิ" เขาพูดออกมาทั้งๆ ที่ในใจกำลังกังวลกับคำพูดของใครบางคนเมื่อเช้านี้...

 

ถ้าเธอไปจริงๆ แล้วเขาจะอยู่อย่างไร...

 

ถึงแม้เขาจะโกรธ แต่ก็ไม่ได้ต้องการให้เธอหายไปจากชีวิตของเขาแบบที่พูดเอาไว้สักหน่อย

 

เมื่อเช้าเขาแทบจะกัดลิ้นตัวเองตายคาที่เลยที่พูดไปอย่างนั้น

 

แถมตอนที่เห็นน้ำตาของเธอไหลออกมา มันยิ่งทำให้เขาแทบหายใจไม่ออก...

 

"เออ ชั่งเหอะ พวกกูสองคนไปก่อนนะเว่ย"

 

"ไปไหนว่ะ??"

 

"บอกไม่ได้ว่ะ มีคนขอเอาไว้"

 

ประโยคสุดท้ายของโทโมะทำเอาเขามองหน้าอย่างไม่เข้าใจ

 

ทำไมเขาถึงรู้ไม่ได้!!

 


ที่จริงแต่งเสร็จนานละนะ แต่พึ่งจะว่างลงให้ ฮ่าๆๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา