Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                                         34                                       ไม่ไปไหน"เอ...เรามีลืมอะไรอีกรึเปล่านะ?"
ฟางพูดขึ้นมาลอยๆ ราวกับถามตัวเอง ก่อนที่จะได้ออกไปสูดอากาศที่หาดหลังบ้าน
"คงจะไม่มีแล้วมั้ง"
เธอพูดลอยๆ ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะเดินออกไป แต่ในระหว่างที่กำลังเปิดประตูอยู่นั้น...
หนิ่ง หน่อง ~
เสียงกริ่งหน้าบ้านทำเอาเธอชะงัก มือที่กำลังจะบิดลูกบิดประตูนิ่งสนิท ก่อนที่จะหันกลับไป
แล้วเดินไปยังประตูหน้าบ้าน เพื่อเปิดผระตูไปทักทายผู้มาเยือนตามมารยาท
"สวัสดีค่ะ มาหะ...ปะ ป๊อปปี้!!!"
รอยยิ้มหวานท่ีถูกประดับบนใบหน้าในตอนแรก กลืนหายไปทันทีที่ เห็นว่าใครเป็นผู้มาเยือน!!
'เขารู้ได้อย่างไรกันว่าเธออยู่ที่นี่!!'
ก่อนมี่เธอจะรีบปิดประตูลง แล้วเอามือถูหน้าตัวเองแรงๆ อย่างขัดใจ
นี่เธออุตส่าห์หนีมาอยู่แล้วเชียวยังตามมาเจออีก
อย่าให้รู้นะว่าใครบอก เฮอะ!
ก๊อกๆๆ
"ฟางๆๆ เปิดประตูมาคุยกับป๊อปหน่อยน้า ป๊อปผิดไปแล้ว นะครับๆๆๆ"
เสียงของป๊อปปี้ดังมาจากอีกฟากหนึ่งของประตู
"ทีตอนนั้นยังไล่กันอยู่เลย วันนี้มาของคืนดี ไม่ง่ายไปหรือไง ชิ!"
คราวนี้เธอก็ตะโกนกลับไป ใส่คนที่อยู่อีกฟากหนึ่งของประตู
"ลืมเรื่องในอดีตไปได้มั้ยอ่า นะๆๆ ป๊อปขอโทษนะครับ ให้อภัยป๊อปนะ ได้โปรดเถอะนะ"
เขาพยายามทำเสียงออดอ้อนให้มากที่สุดแต่ยังไง
ก็อย่าหวังว่าเธอจะยอมอ่อนให้หรอกนะ ให้รู้ซะบ้างว่าสิ่งมี่เธอเจอมามันรู้สึกยังไง
เขาถึงกับหน้าบึ้งเมื่อเสียงตอบรับมันเงียบลง จนไม่มีเสียงดังออกมาแล้วสักนิด
แต่ก็ต้องกลับมายิ้มเหมือนเดิมเมื่อเธิเปิดประตูออกมาคุยกับเขา แต่ทว่า...
"กลับบ้านนายไปซะ!!!"
เธอตะโกนก่อนที่จะปิดประตูใส่หน้าของเขา ทำเอาเขากระโดดหลบแทบไม่ทัน
"ยังไงป๊อปก็ไม่ยอมกลับหรอก ป๊อปจะอยู่หน้าบ้านนี่จนกว่าฟางจะยอมคืนดีกับป๊อป"
เขาตะโกนกลับไปก่อนที่จะนั่งลงที่เก้าอี้ม้าหินอ่อนบริเวณหน้าบ้านของเธอ
"อยากทำอะไรก็เชิญ!!"
เชื่อสิยังไงเขาก็นั่งรอเธออยู่ได้ไม่ถึงห้านาทีหรอก คุณชายแบบเขาน่ะนะ
แถมฝนก็ใกล้ตกแล้ว คงจะรีบขึ้นรถหนีไปแล้วแหละ
ฟางบ่นในใจก่อนที่จะเดินขึ้นหายไปบนชั้นสองของบ้าน...
ไอเรื่องจะออกไปเดินสูดอากาศนอกบ้าน ไม่ต้องปงไม่ต้องไปมันแล้ว ไม่มีอารมณ์ ชิ!
 
 
 
 
ซ่าๆๆ
เสียงของสายฝนสาดเข้ากับหลังคาของบาอย่างแรง ทำเอาเธอที่กำลังนอนหลับอยู่ในบ้านถึงกับสะดุ้งตื่นทันที
"หืม? ฝนตกหรอกหรอเนี่ย..."
ฟางพูดออกมาลอยๆ แล้วค่อยๆ สะบัดหัวไปมาเพื่อเรียกสติ ก่อนที่จะนึกอะไรขึ้นได้...
'แล้วป๊อปปี้ล่ะ...'
เธอคิดในใจก่อนที่จะรีบเดินลงไปด้านล่างแล้วมองหาร่างหนาของป๊อปปี้ออกไปทางหน้าต่าง
'นั่นไง เขายังนั่งอยู่ที่เดิม!'
เธอตะโกนดังก้องอยู่ในใจ ก่อนที้จะรีบเดินไปเปิดประตูแล้วไปสะกิดเขาแรงๆ พร้อมกับเรียกชื่อเขา
"ป๊อปปี้ๆ"
"อือ...ฟางหรอ ฟาง..."
เขามองขึ้นมามองหน้าเธอ แล้วพึมพำเบาๆ ก่อนที่ทำท่าจะกอดเธอแต่ทว่า...
พรึ่บ!!
เขาดันหมดแรง ล้มทับใส่เธอจนเธอแทบล้ม ก็ดูขนาดตัวของดขากับเธอสิ เฮอะ!
"ตัวร้อนหรอเนี่ย ชิ ให้มันได้อย่างนี้สิ!"
 

อัพครั้งนึงในรอบแรมปี ฮ่าๆๆเรายังคงไม่สบายตัวร้อนเหมือนเดิมอะนะ ยังไม่หายดีที อิอิ