รักร้าย เจ้าสาวจำเป็น

"ร้อน..."

"หืม"ป๊อปปี้ที่นอนกอดฟางอยู่ดีๆต้องลืมตามาดูเมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิงตรงหน้า

"เธอเป็นอะไร"

"ฉันร้อน" ยัยบ้าก่อนนอนบอกหนาวตอนนี้บอกร้อนเค้าไม่สามารถเป็นทั้งแอร์และฮีตเตอร์พร้อมๆกันหรอกนะ

"เธอปวดหัวรึเปล่า"

"ฉันบอกไม่ถูกมันทรมาน"น้ำตาของหญิงสาวรินลงมาตามแก้มบ้าเอ้ย เค้าไม่ชอบเลยเวลายัยนี่ร้องไห้

"โอ๋ ไม่เป็นไรนะ"ตอนนี้มันคงทำอะไรได้ไม่มากเกลียดตัวเองจริงๆที่ทำได้แค่...ปลอบ

"พาฉันกลับบ้าน"

"หืม"เค้าขมวดคิ้วไม่ใช่ได้ยินไม่ชัดแต่ไม่เข้าใจ

"พาฉันไปบ้านใหญ่"

"เธอจะไปทำไม บ้านใหญ่มันไกลนะ"เค้าถามยิ้มๆนึกว่าหญิงสาวละเมอ

"ฉันต้องไปกินยา มันทรมานเกินไป"น้ำตาเริ่มไหลลงมาโดนแขนของเค้าและเค้าก็ตัดสินใจทำตามคำพูดของหญิงสาว อย่างไม่ลังเลเค้าประคองหญิงสาวไว้บนหลังแล้วออกวิ่งอย่างไม่ลังเลต้องรีบไปให้เร็วที่สุดเธอจะได้ไม่ทรมานนานนี่เค้าใส่ใจคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...หรือตอนพบยัยหมู เค้าหยุดความคิดอีกนิดเดียวเท่านั้นน้ำตาที่หยดลงมาบนไหล่เค้าแต่ละหยดเหมือนกำลังแผดเผาเค้าไปด้วย

..........

"นายได้ยินเสียงอะไรป่ะ"เฟย์ที่นั่งเล่นเกมกดกับเขื่อนอยู่กลางบ้านถามฝั่งที่กำลังมันส์

"เปล่านี่"เขื่อนตอบลวกๆแบบขอไปที

"นี่ฟังก่อนซิยะ"

"คร้าบบบบ"เขื่อนที่ถูกดึงหูเริ่มได้ยินเสียงคนวิ่งอยู่หน้าบ้าน

"ได้ยินอะไรเปล่า"

"อืม เสียงคน...หรือไม่ใช่คนนะ"เขื่อนพูดแกล้งเฟย์โดยรู้ว่าเฟย์กลัวพวกสิ่งลี้ลับมากเท่าไหร่

"นี่นายฉันกลัวนะ"เฟย์ฟาดแขนเขื่อนที่แกล้งเธอแต่เธอก็กลัวอ่ะนะ

"โห่ ทีร้ากเขื่อนล้อเล่นเฉยๆ"

"ไปดูเลยอยากแกล้งฉันดีนัก"หะ ยัยบ้านี่ถึงไม่กลัวแต่ก็ไม่ได้ชอบลองนะครับ

"ไป"

"คร้าบบบบ"แต่ ก็ไม่กล้าปฎิเสธไปก็ได้ ชิผมลองไปส่องตาแมวก่อนจะรีบเปิดประตูออกไปยัยเฟย์และทุกคนที่อยู่ในบ้านพอรู้เรื่องก็รีบวิ่งมาก่อนจะพาสองร่างสลบหน้าบ้านไปโรงพยาบาล

..........

"น้องฉันไปไงบ้าง"ขนมจีนถามหมอทันทีที่หมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน

"อาการหนักสมองกระทบกระเทือนตอนที่คุณป๊อปปี้หกล้มมีสิทธิ์เป็นเจ้าหญิงนิทรา"สิ้นเสียงขนมจีนที่น้ำตาไหลพรากเมื่อรู้ว่าน้องสาวอาการหนักเธอไม่เห็นอะไรตอนนี้โลกเริ่มพร่าเลือน

"หนมจีน"จองเบวิ่งเข้ามาประคองตัวหญิงสาวที่ตอนนี้สลบไปทั้งน้ำตา

"มันเป็นความผิดของพวกเราที่ทำอย่างนี้กับฟาง"แก้วช็อกเธอไม่มีน้ำตาซักหยดเธอตะลึงจนกว่าจะพูดอะไรได้

"คุณแก้วไม่ผิดหรอกครับ"โทโมะทนไม่ได้ที่เห็นหญิงสาวยืนนิ่งเค้าไม่ชอบที่เรื่องมันเป็นอย่างนี้เลยได้แต่จับมือแก้วแน่นเค้าจะไม่ปล่อยเธอกระแสไฟฟ้าที่แล่นวูบผ่านมือเค้ามันทำให้เค้าชาไปหมดแต่มันม่ทำให้เค้าปล่อยมือจากเธอเลย

"เขื่อน มันต้องเป็นความผิดฉัน ฉันออกไปดูช้าไป"ร่างบางที่เข้มแข็งบัดนี้อ่อนแอไปหมดพี่สาวเธอทั้งคน จะไปถาวร...ไม่ได้

"ไม่เฟย์ไม่ผิดนะ"เขื่อนดึงเฟย์เข้ามากอดไว้แน่นเค้ากดหน้าเธอซบไหล่แต่มันก็ปิดเสียงสะอื้นของเธอได้ไม่หมด

"จินนี่"เคนตะเรียกหญิงสาวที่ยืนคอตกนี่เป็นหายนะของชีวิตเธอทีเดียว

"ฉันขอโทษ"หญิงสาวขมวดคิ้วหันไปตามเสียงเรียกเค้าต้องบ้าแน่เลยถึงมาขอโทษเธอเนี่ย

"ถ้าฉันให้ป๊อปปี้มันเข้าห้องน้ำมันก็ไม่เป็นอย่างนี้"

"ฉันขอโทษ ฉันมันเห็นแก่ตัว"ไม่มีคำอะไรออกจากปากของหญิงสาวเธอรู้ว่าเธอต้องทำอะไรและเธอกำลังทำเธอเดินเข้าไปหาเคนตะแล้วก็ดึงเค้าเข้ามากอดปลอบโยนเค้าปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลลงมาเปลียกเสื้อเธอเธอไม่รังเกียจออกจะยินดีด้วยซ้ำ

"ขอบคุณ ขอบคุณ"เคนตะไม่รู้จะพูดอะไรเค้าต้องขอบคุณเธอไม่ใช่เหรอเธอทำให้เค้าได้รู้จัก...ความรักมันหอมหวานอย่างนี้ไม่มีการซ้ำเติมไม่มีการตบ เหมือนที่เค้าเคยเจอ

อ่านแล้วจะร้องไห้อย่าพึ่งด่าไรเตอร์นะจะมาช่วยลุ้นว่าสาวฟางจะพบปาฏิหารรึเปล่าเพราะถึงเธอจะฟื้นต้องมาเจอความจริงของหนุ่มๆว่ามีสาวๆอีกห้าคนคอยเปิดศึกอยู่