รักร้าย เจ้าสาวจำเป็น

"ไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่ยอมให้พวกลูกชาวสวนบ้าบออะไรนั่นมาแย่งโทโมะของฉัน"ร่างเล็กหน้าคมว่าที่คู่มั่นของโทโมะอาละวาดหลังรู้ข่าวว่าโทโมะหนีการแต่งงาน
"พี่หวายใจเย็นๆก่อนซิคะพวกลูกคอกเหรอจะมีอะไรสู้พวกเราได้"น้องคนรองพิมปลอบใจพี่สาวแต่เธอก็แค้นอยู่ไม่น้อยที่ป๊อปปี้ไม่หลงเธอเหมือนกับพายุเพื่อนร่วมงานของเค้าที่มีใจให้เธอ
"หึ ไม่เห็นจะต้องสนใจคุณหญิงแม่จัดการได้อยู่แล้วแหละ"
"เนย นะเนยก็อยู่แล้วนี่นะเขื่อนเค้าเคยเป็นแฟนเธอมาก่อนก็คงรักๆหลงๆอยู่แต่เคนตะที่เค้าลือกันว่าเย็นชาเนี่ยฉันจะทำยังไงเนี่ย กรี๊ดดดดดดดด"แจมหวีดเสียงลั่นแต่ก็ไม่มีใครสนใจเพราะมันคือเรื่องปกติของพวกเธอที่หญิงสาวอารมณ์ร้อนคนนี้จะอาละวาดตลอดเวลา
"โอ๊ย ใจเย็นก่อนสิเย็นชาก็เถอะนะแต่จองเบไม่กว่าเหรอผู้ไม่เคยมีความรักทำแต่งานนี่ถ้าฉันแต่งงานไปต้องกลายเป็นเลขาใส่แว่นหนาเตอะใส่กระโปรงยาวถึงตาตุ่มแล้วก็พูดขะขาตลอดเหรอ"
"มิล่าใจเย็นหน่อยพวกเรามีดีนะจริงอยู่ที่แต่งงานไปแล้วควรเป็นภรรยาที่ดีแต่ก็ไม่มีใครห้ามให้เป็นภรรยาที่ไม่ดีนี่เธอก็เป็นแบบเดิมต่อไป"พิมบอกพี่สาวตัวดีอย่างกล้าๆ
"แล้วถ้าฉันเป็นภรรยาที่ไม่ดีฉันจะได้มรดกเหรอ"
"ใช่แล้วถ้าเราเป็นภรรยาที่ไม่ดีก็คงไม่มีอะไรตกมาถึงตระกูลเราและเราต้องผูกมัดเค้าไว้กับเราเท่านั้น"
"ใช่เลยผูกมัด...คิดเหมือนกันใช่มั๊ย"
"ลูก!!!"
 
 
 
นานๆทีอาจจะอัพนะเจ้าคะงานเยอะมากเข้าค่ายเริ่มใกล้ กีฬาสีคืบคานไหนๆจะงานที่ติด ร อีกเพียบพึ่งสอบเสร็จไปแหมบๆเอง เห็นใจกันน้าาาา
ปล.ตอนนี้อาจสั่นไปนิดนึงนะจะ ขอโทษด้วยจะ และสำหรับใครที่เป็นแฟนคลับของห้าสาวนางร้ายต้องขอบอกก่อนว่าไม่ได้เกลียดหรืออะไรกับเค้านะคะแต่ นิยายเรื่องนี้สร้างมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้นไม่อ้างอิงหรือเกี่ยวข้องกับใครหากผู้ใดมีปัญหา ก็ขออภัยมา ณ ที่นี่เจ้าค่ะ
                                                                                 รักผู้อ่านทุกคน
                                                                                      วาริน