รักนี้เหมือเส้นประ

" แหมๆๆๆๆ เดี๋ยวนี้มีถามหาด้วยนะ " นายป๊อปปี้แซวนายโท
 
โมะ
 
 " มีใครนั่งอยู่อ่าดูด้วยนะเดี๋ยวจะไม่ให้สะเลย " ยัยฟาง
 
พูดขึ้นทำเอาฉันงงไปหมดจะไม่ให้อะไรแล้วใครที่นั่งอยู่ แต่อันที่
 
จริงฉันก็รู้สึกหวงเขาขึ้นมาสะงันทั้งๆที่มันไม่หน้าจะเกิดขึ้นกับ
 
ตัวฉันเลยแต่ก็คงเป็นแค่เรื่องที่ฉันคิดไปเองล่ะมั้ง
 
 " ขอโทษครับ " นายนั่นขอโทษยัยฟาง
 
" เอ่อ วันนี้คุณผู้หญิงไม่อยู่ครับไปทำงานที่ผับครับ เอ่อ ผม
 
ขอตัวนะครับ  " พนักงานพูดแล้วเดินออกไป
 
 " ยัยฟางจะไปบอกเขาทำมัยว่าฉันชอบกิน " ฉันดุยัยฟาง
 
 " อ้าววว เมื่อกี้นี้ยังยิ้มอยู่เลยอ่า " เห้ย แต่ก็นิดนึงฉันเลยยิ้ม
 
" ไม่ต้องมามองฉัน " ฉันดุนายโทโมะที่มองฉัน
 
" ครับ " นายนั่นพูดแล้วทำหน้ากวนโอ้ยยย
 
 40 นาทีผ่านไป
 
ฉันและพวกเพื่อนๆฉันก็กินหมดแล้วเราก็กำลังกลับบ้านกัน
 
ระหว่างเดินออกจากร้าน
 
 " อ้าวโทโมะมากลับใครค่ะ " ยัยเบลล์ เจ้าของร้าน During
 
ที่ฉันมากิน
 
 " มากับแก้วแล้วก็คุณฟาง ไอ้ป๊อปปี้ ครับ แล้วคุณทำงาน
 
เสร็จแล้วหรอครับ " นายนั่นถามยัยเบลล์
 
" ค่ะ นี้โทโมะมากับยัยแก้วด้วยหรอค่ะ " ลืมบอกไปว่ายัยนี้กับ
 
นายโทโมะเป็นแฟนเก่ากันอยู่ พูดง่ายๆก็
 
เป็นของเล่ยเก่าๆที่โทโมะไม่เอาแล้ว
 
 " ครับผมมากลับแก้วด้วย " นายนั่นอยู่ดีๆก็เอามือมาโอบ
 
เอวบางของฉันไว้
 
 " อ้ายยยย โทโมะเอามือออกจากเอวยังนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ "
 
อยู่ๆยัยเบลล์ก็เปลี่ยนอารมณ์กะทันหันเปลี่ยนเป็นคนล่ะคนเลย
 
อ่า
 
 " อ้าวทำมัยละครับ " นายนั่นก็ยังจะไปยั่วโมโหยัยนี้อยู่อีก
 
ฉัน!!! แสบ!!!! หู!!!!
 
 " ก็เบลล์เป็นแฟนคุณนะค่ะ " ยัยเบลล์ยังไม่ยอมลดละ
 
" นั่นมันก็แค่อดีตอ่าเบลล์แต่ปัจจุบัน ผม!!! รัก!!! แก้ว!!! "
 
 นายนั่นเน้นคำมากเหมือนเป็นการบอกรักกันทาง
 
อ้อมอ่า แต่เค้าคงไม่ได้รักฉันจริงๆหรอกแล้วฉันก็ไม่ได้รักเขา
 
เหมือนกันต่างคนต่างไม่ได้รักกันแล้วจะเป็นแฟรกันได้ไง แล้ว
 
อีกอย่างฉันก็พึงเจอเขาได้ไม่นานคุยกันยังไม่ถึง 100
 
ประโยคเลยแล้วจะเป็นคนรักกันได้ไง
 
" นาย!!! " ฉันดุไปเพราะหลังจากที่นายนั่น บอกรักฉัน
 
( มั้ง ) ก็รีบเดินออกมาเลย
 
 " ครับ ที่รัก!!!! " อ้ายยยนายนั่นเรียกฉันเเบบนี้ได้ไงอ่า
 
" ใครที่รักนาย " ฉันพูดแล้วหันหน้าหนีนายนั่นแล้วเอามือ
 
บางๆของฉันมาทับกันเป็นการกอดอก
 
 " ก็คุณไง นี้จริงไม่ไช่แค่ที่รักนะ แต่เป็นพะ.... "
 
" อ้ายยยย พอเลยๆ พอๆๆ " นายนั่นยังไม่ได้พูดอะไรไป
 
มากกว่านี้เพราะฉันขัดสะก่อน
 
( เขินอ่า ดิ >_< )
 
" ยัยแก้วไปกันเถอะ " ดีนะที่ยัยฟางเดิน
 
มาชวนฉันกลับก่อนไม่งั้นฉันต้องโดนนายนั่นถามไปมากกว่านี้
 
แน่เลย
 
 " ไป " ฉันก็เลยตอบไปโดยไม่ต้องคิดอะไรมากเพราะ
 
ว่าถ้าฉันอยู่ตรงนี้นานกว่านี้คงจะต้องโดนนายนั่นถามไป
 
มากกว่านี้แน่เลย
 
 " อ้าววว ยังคุยไม่จบเลยอ่าที่รัก!!! " นายนั่นตะโกนอย่าง
 
กันว่ากลัวคนเขาไม่รู้ว่าฉันกับเขาเป็นอะไรกันอย่างนั้นอ่า
 
(เห้ยยย แต่จะว่าไปฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเขานะ )  แล้วหลัง
 
จากที่นายนั่นบอกรักฉัน ( มั้ง ) เราก็กลับ
 
บ้านของตัวเอง
 
 ด้านสาวๆ
 
 " เห้ย ฉันคงไม่มีเพื่อนให้กัดไปอีกนานเลยอ่า " ยัยฟางพูด
 
ขณะที่กลับมาถีงบ้านไม่ถึง 5 นาที
 
ปกติแล้วยัยฟางกับยัยเฟย์ก็กัดกันทุกวันอยู่แล้วถ้าไม่มียัยเฟย์
 
แล้วฉันคงสบายหูขึ้มมาเยอะเลยอ่า ( ตกลงจะด่าหรือเสียใจ
 
กันแน่ : ไรเตอร์ ) ( ทั้งสองอ่าไรเตอร์ : เฟย์ )
 
" แกเป็นหมาหรอย่ะ "
 
 " บ้า เออ แก นี้ก็5ทุ่มกว่าแล้วแกไปนอนเถอะ " ฉันบอกยัย
 
ฟางให้ไปนอนเพราะตอนนี้ยัยฟางหาววววว~
 
จนแมลงวันบินเข้าปากไปประมาณ10000000 ตัวเเล้ววววว
 
" อืม เดียวฉันขึ้นไปนอนก่อนนะ " แล้วยัยฟางก็เดินขึ้นไปบน
 
ห้อง
 
 ' ทำมัยฉันถึงรู้สึกหวงนายนั่นขึ้นมากะทันหันนะ โอ้ย!
 
คิดแล้วปวดหัว เลิกคิด! เลิกคิด! หยุดคิดได้แล้ว! '
 
ฉันสถบกับใจตัวเองเพราะมันไม่หน้าจะเกิดขึ้นจริงๆนะ แล้วหลัง
 
จากที่ฉันคิดอะไรบ้าๆนั้น ฉันก็ขึ้นไปนอนบนห้องของฉันเพื่อ
 
นอน
 
 " กรี้ดดดดดดด "
 
___________________________________
 
 
 ฮือ ใครเป็นอะไร ต้องติดตามดูต่อนะค่ะแล้วจะหาเวลามาอัฟ
 
ให้