นายมาเฟียสุดหล่อกับสาวสวยตัวแสบ

"หึหึ ก็ นี่ไงฟาง ก็ฟางนี่ไง"แล้วเขื่อนก็ชี้ไปที่ฟาง
"เฮ้ย!!ไม่ได้เว้ย!!!"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงดัง
"เอ้า!แล้วทำไมถึงไม่ได้ละพี่ปี้?!!!"เขื่อนพูดเสียงกลับ
"เห้ยๆ เรียนชื่อเต็มข้าเหอะ เดี๋ยวคนอื่นมาได้ยินเข้าจะดูไม่ดี" พี่ชายปรามน้อง
"เอ๋ๆๆ คัดค้านแบบนี้ แสดงว่าพี่นี่ต้องคิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นแน่เลย ใช่ไหม๊?" เขื่อนทักพี่ชายอย่างรู้ทัน
"นี่แกจะบ้าหรอ ฉันจะไปชอบผู้หญิงคนนั้นได้ไงกันเล่า! เฉิ่มเบ๊อะขนาดนั้น" ก็พูดส่งๆไปงั้นแหละ แต่จริงแล้วก็แอบเขิลน้องชายอยู่ไม่ใช่น้อย
"อ้อ!ก็แล้วไปผมก็นึกว่าพี่ชอบผู้หญิงชื่อฟางซะอีก"เขื่อนอุทานใส่พี่ชาย
"โอ๋ย เพ้อเจ้อละนายน่ะ คิดอะไรไร้สาระไปได้" พี่ชายรีบดักเขื่อน
"ถ้าพี่ไม่คัดค้าน งั้นเราก็ตกลงกันตามนี้เลยละกัน" เขื่อนรวบรัดพี่ชาย
"เออๆ งั้นก็แล้วแต่แกละกัน " ป๊อปปี้ตอบแบบเซงๆ
(คิดในใจ"รู้ทันกูอีกนะไอ้เขื่อนว่ากูชอบฟาง)"บะ บ้า ใครจะไปชอบยัยละสวยก็ไม่สวย"ป๊อปปี้เอ่ย
"555งั้น ผมว่าเราลองไปขอร้องฟางให้มาเป็นแฟนพี่โทโมะเถอะ"เขื่อนเอ่ยชวนพี่ชาย
"อ่าวเห้ย เดี่ยวก่อนสิ จะรีบไปโดยไม่เตรี๊ยมกันเลยรึไง๊?" พี่ชายท้วงติง
"เออนั่นสิ! เราจะเอาอะไรไปงัดง้อกับพวกผู้หญิงบ้านนั้นดี รู้สึกว่าพวกหล่อนก็ไม่ค่อยชอบพอพวกเราเท่าไหร่เลยนะ"เขื่อนเอ่ย
"เอางี้ละกัน เราไปแบบตรงๆกันก่อน ถ้าไม่ตกลงพี่มีแผนสำรอง" พี่ชายพูดแบบมีเลสไน
ณ ห้องของพวกสาวๆ
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ
" ค่า มาแล้วค่า. "ฟางลุกขึ้นมาเปิดประตู
"ไง ฉันมีเรื่องให้พวกเธอช่วยหน่อยนะ"เขื่อนเอ่ย
"งั้นเชิญเข้ามาข้างในก่อนก็ได้นะคะ"ฟางบอกให้พวกป๊อปปี้กับเขื่อนเข้ามานั่งในห้อง
"พี่ฟางใครมาเหรอ"เฟย์ที่เดินออกมาจากห้องครัวแล้วเห็นพวกป๊อปปี้กับเขื่อนเข้ามาในห้อง"นี่!!นาย!!เข้ามาในห้องพวกทำไมย่ะ"เฟย์ตะโกนใส่
"ฉันไม่ได้มาฆ่าพวกเธอหรอกน่า"ป๊อปปี้เอ่ยด้วยสีน่าเบื่อหน่า
"แล้วว่าแต่พวกคุณมาหาพวกเราทำไมเหรอคะ"แก้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"เรามีเรื่องรบกวนพวกคุณนิดหน่อยน่ะ" ป๊อปปี้เปิดประเด็น
"เรื่องอะไรล่ะ อย่าบอกนะว่าจะให้พวกเราไปเป็นไม้กันหมา บอกไว้ก่อนเลยนะ เราไม่ยอมหรอกนะย่ะ! ถึงพวกฉันจะสวยแต่ก็สวยแบบมีสมอง ไม่เลือกทำอะไรสิ้นคิดหรอกนะ"เฟย์รีบดัก
"นี่ยัยผมสั้น หุบปากของเธอไปก่อนได้มั้ย ห๊ะ! พวกเรายังไม่ได้บอกเลยว่าจะให้ช่วยอะไร จะรีบตีโพยตีพายไปไหนไกล ออ!ลืมบอกไป ไอ้เรื่องผู้หญิงของพวกเราน่ะนะเราจัดการเองได้ ไม่เห็นจะต้องมายุ่งด้วยเลย ขืนเอาเธอไปเป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆพวกสาวๆของฉันก็คิดว่าเธอน่ะคือคนใช้ส่วนตัวฉันมากกว่า ดูแต่งตัวสิ โอ็ยยยพระเจ้า เชยสิ้นดี!" เขื่อนย้อนฟาง
"พอล่ะไอ้เขื่อน เรายังไม่ทันจะขอร้องเขาเลยแล้วยังจะมาทะเลาะกับเขาแล้วหรอ"ป๊อปปี้ท้วงน้องชาย จนเขื่อนเงียบไปสักพัก
"งั้นเข้าเรื่องเลยละกัน คือเราตั้งใจจะให้พวกเธอช่วยเรื่องพี่ชายของเราหน่อย"พี่ชายเปิดประเด็นอีกรอบ
"นั่นไง!ว่าแล้วไม่มีผิด "เฟย์เอ่ย
"อะไรของเธออีกยัยผมสั้น ฟังให้จบก่อนสิเธ๊อ "เขื่อนดัก
"คือเราอยากให้พวกคุณคนใดคนนึงไปทำให้พี่ชายเรากลับมาเหมือนได้รึปล่าว คือเราทนเห็นพี่ชายเราเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว" พี่ชายอธิบายให้พวกสาวๆฟัง
"ไม่มีทาง ใครจะเอาความสาวไปล่อผู้ชายแบบพวกคุณ ใครไปก็บ้าแล้ว" เฟย์ดักไม่หยุด
"ใช่ ! เราไม่ทำหรอกนะเรื่องพรรค์นั้นน่ะ มันไม่ดูไร้สาระไปหน่อยหรอคุ๊น เอาความรู้สึกคนมาบ้อเล่นกันน่ะ "แก้วแสดงความคิดเห็นจนทุกคนเงียบไปสักพัก
"โธ่ พวกเธอนี่คิดอะไรมากไปป่ะ เราไม่ได้จะมาให้เธอสองคนช่วยสักหน่อย คนที่เราเล็งไว้คือฟางต่างหาก สำคัญตัวผิดเกินไปล่ะ อะโด่วว" เขื่อนย้อนทั้งสองสาว
" ทั้งสาวรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก จึงคิดจะเอาคืนพวกคุณชาย"
"ไม่หรอกค่ะ ฉันไม่ขอยุ่งเรื่องนี้ดีกว่า เดี๋ยวถ้ามีคนๆม่พอใจขึ้นมาฉันจะแย่เสียป่าวๆ"อยู่ดีๆฟางก็เอ่ยขึ้นมา
"55555" เสียงสองสาวประสานเสียงหัวเราะกัน
เขื่อนไม่ยอมแพ้ที่โดนปฏิเสธ จึงอ้อนฟางอย่าสุดฤทธ์
"นะ น๊า นะ ช่วยพวกเราหน่อยเถอะ"
"อย่าให้เราต้องไปเดือดร้อนกับเรื่องของพวกคุณคิดเถอะนะค่ะ" ฟางปฏิเสธ
"โธ่ คุณช่วยเราหน่อยไม่ได้หรอ คิดสะว่าทำบุญเล็กๆน้อยๆ" เขื่อนตื้อไม่หยุด
"เน่คุณ! คนเขาไม่ยอมยังจะหน้าด้านตื้ออยู่นั่นแหละ ไม่อายคนอื่นเขาเลยจริงจริ๊ง" เฟย์ย้อนเขื่อน
"หน๋อยยังตัวแสบ" เขื่อนอุทานเบาๆ
ส่วนป๊อปปี้ทนเห็นไม่ไหว บวกกับไม่อยากให้ฟางมาทำเรื่องนี้อยู่แล้วจริงรีบชวนน้องชายกลับ
"กลับกันเถอะ ถ้าคนเขาไม่อยากจะช่วยก็ไม่ต้องไม่อ้อนถึงขนาดนั้นหรอก เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกปล่าวๆ"ป๊อปปี้บอกเขื่อน
หารู้ไม่ว่าคำพูดที่เขาพูดออกมาเมื่อกี้นี้ ทำให้ฟางนึกถึงบุญคุณพี่พวกคุณชายช่วยพ่อตัวเอง และขณะที่ทั้งสองคุณชายกำลังจะก้าวออกจากประตู
"เรื่องวันนี้ ฉันขอไปคิดก่อนละกันนะค่ะ" ฟางรีบตอบก่อนที่พวกเขาจะออกจากห้องไป
"ตึง ตึง ตึง จริงหรอ ขอบคุณมากน๊าาา เธอนี่ใจดีเหมือนกันนะ" เขื่อนวิ่งมากอดฟางด้วยความดีใจ
"อ่ะแฮ่มๆๆ" ป๊อปปี้เตือนน้องชาย แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเขื่อนไม่ได้ยินเสียงของเขาเลยด้วยซ้ำ แหงสิมัวแต่ดีใจจนไปกอดสาวของพี่ชายสะงั้น
"อ่าวเห้ยๆ นายนี่กะล่อนเหลือเกินนะไอ้คุณชายบ๊วย ปล่อยเลยๆนี่พี่สาวฉัน อย่ามาลามๆ"เฟย์รีบบอกเขื่อน
"อุ้ย! อิอิ ขอโทษนะ ลืมตัวไปโหน๊ยนึง ^__^" เขื่อนรู้สึกตัวจึงรีบขอโทษ แต่ด้านพี่ชายกลับทำหน้าเซงๆหลังจากที่ฟางเอ่ยตกลง
"งั้นพวกเราจะรอเธอพรุ่งนี้ที่ตึกนู้นละกัน"ป๊อปปี้รีบตอบและลากน้องชายตัวเองกลับไป
ช่วงหัวค่ำ ณ ห้องของสาวๆ
"นี่พี่จะบ้าไปแล้วรึไง ถึงไปบอกจะช่วนพสกนั้นน่ะ"แก้วถามพี่สาว
"นั่นสิ ทำไมต้องเข้าไปยุ่งก็ไม่รู้ มีแต่เสียกับเสียเลยนะพี่" เฟย์คล้อยตาม
"ป่าวหรอก ที่พี่ตัดสินใจไปแบบนั้นก็เพราะนึกถึงตอนพ่อลำบากแล้วมาขอความช่วยเหลือพวกเขาไง"
คนกลางและคนเล็กเข้าใจความรู้สึกพี่สาวตัวเอง จึงยกเลิกการคัดค้าน แต่ก็แอบไม่ชอบอยู่ในใจ
"งั้นเดี๋ยวแก้วช่วยพี่เอง ไม่ต้องห่วง " แก้วเอ่ย
"พี่ๆทำกันเองเหอะ เฟย์ขอไม่ยุ่งละกัน ไม่อยากไปกัด เอ้ย! ทะเลาะกับพวกนั้นสักเท่าไหร่ " เฟย์ปฏิเสธ
~ รุ่งเช้า ณ ตึงคุณชาย ~
"จะให้พวกเราทำไรก็ว่ามา"แก้วรีบถามสองคุณชาย
"นี่เธอมาทำไมกัน ไหนบอกตอนแรกจะไม่มาไง" เขื่อนรีบท้วงแก้ว
"ใครจะปล่อยพี่สาวฉันมาคนเดียวเล่า" แก้วรีบตอบ
"เอาล่ะๆ ใครจะมาเพิ่มก็ช่างเถอะ ขอแค่อย่าจาดก็แล้วกัน" ป๊อปปี้เสริมม
"งั้นพวกนายว่ามาเลย เสียเวลายืดยาด" แก้วเอ่ย
"เราจะให้เธอไปดูแลพี่ชายใหญ่แบบส่วนตัว แค่นี้ทำได้มั้ย" เขื่อนพูดขึ้น
"เราจะพยายามนะค่ะ"ฟางรีบตกลงแล้วเดินหนีไป แต่หารู้ไม่ว่าป๊อปปี้ก็แอบเป็นห่วงและคอยดูเขาอยู่ตลอด
~ณ สวนหลังบ้าน~ ชายใหญ่นั่งนิ่งอยู่คนเดียว โดยที่ไม่รู้ว่าสองสาวเดินเข้ามาใกล้มากแล้ว
" ทั้งๆที่รู้เธอมีเจ้าของ...แต่หัวใจมันเรียกร้อง ฉันจึงจำต้องยอมทน" แก้วร้องเพลงแซวโทโมะ
"ใครมาหอนอะไรแถวนี้" ชายใหญ่อุทาน
"อ่าวเห้ย มาว่าคนอื่นแบบนี้ได้ไงว่ะ คนเขากำลังทำให้อารมณ์ดี เสียรมหมดเลย " แก้วเอ่ยเซงๆ
"นี่ค่ะ น้ำ เผื่อจะดีขึ้น" ฟางยื่นแก้วน้ำให้ชายญ่
"พวกเธอไปเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว" ชายใหญ่ไล่
"ก็ได้ว่ะ แหม คนเขาอุตส่าห์ใจดีมาเป็นเพื่อนเพื่อคลายเครียด กลับมาไล่สะนี่ เดะปั๊ดเลยนี่" ว่าแล้วแก้วก็ลากพี่สาวออกไป
ด้านสองหนุ่มที่แอบดูอยู่
"เอาแล้วไง แค่ครั้งแรกยังโดนไล่ ครั้งต่อไปจะรอดมั้ยเนี่ย?" เขื่อนอุทานด้วยความสงสัย
"เห้ยพวกแกอ่ะ มาทำไรลับๆล่อๆอยู่นั่นน่ะ" ขายใหญ่เหลือบไปเห็นน้องชายของตนที่แอบอยู่
"เอ้าเห็นพวกเราด้วยหรอ" เขื่อนทัก
"ตัวเท่าควาย ไม่เห็นก็บ้าแล้ว เออนี่ ป๊อปปี้ ฉันยืมรถนายออกไปซื้อของหน่อยสิ ว่าจะออกไปชอปปิ้งสักหน่อย"ชายใหญ่ยืมรถน้อง
"ได้สิ แต่จะไปต้องมีคนไปด้วนนะ ไม่งั่นเราไม่ให้ไปแน่นอน" เขื่อนทักพี่ชาย
"แกจะบ้าหรอ นี่ฉันไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ"
"โธ่ พี่ชายใหญ่ เอาไปถือของก็ยังดีนะ นะ นะ นะ" เขื่อนอ้อนพี่ชาย
"เออๆๆๆ. " โทโมะตอบรับเพราะความขี้อ้อนของน้องชาย
~ณ ห้างสรรพสินค้าดังย่านไฮโซแห่งหนึ่ง~
"นี่คุณจะเหมาให้หมดห้างเลยรึไง"แก้วพูดขึ้นขณะที่ชายใหญ่กำลังชอปอย่างสบายใจ
"แล้วใครใช้ให้เธออาสามาเล่า"ชายใหญ่ย้อน
"ฉันไม่อยากให้พี่สาวเสียรู้นายต่างหากล่ะ ชิ๊ คนอย่างนายไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจเลย" แก้วรีบดัก
"งั้นก็อย่าบ่น"
หลังจากที่พวกเขาซื้อของเสร็จก็เดินลงไปขึ้นรถที่ลานจอด แต่เอ๊ะ! ทำไมถึงมีชายฉกรรจ์หลายคนมามุงรถชายใหญ่ได้นะ พวกเขาทำอะไรกันกับรถหรูคันนั้น รึว่าจะเป็นขโมย เอ๊ย!รึว่าจะเป็นศัตรู ท่าทางน่ากลัวจังเล้ยยยย
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตามและเอาใจช่วยโทโมะกับแก้วด้วยนะค้ะ เม้นกันเยอะๆน๊าา