สืบรักคดีป่วน

....:"มันเกิดอะไรขึ้นนะ ตาโมะเป็นอะไร!!"
พยาบาล:"ใจเย็นน่ะค่ะคุณแม่ คุณหมอกำลังมาค่ะ"ตอนนี้ที่โรงพยาบาลวุ่นวายมากเพราะได้เกิดอุบัติเหตุรถชนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
พ่อโทโมะ:"ใจเย็นน่ะคุณลูกต้องไม่เป้นไร"แม่โทโมะ:"ชั้น เป็นห่วงลูก ฮึกๆๆๆ "แม่ของชายหนุ่มร้องไห้ออกมาอย่างหนักที่ลูกชายของตนนั้นอยู่ในห้องไอซียูโดยที่อาการเป็นตายเท่ากันและหมอก็กำลังรีบมาทางนี้พอดี
แม่โทโมะ:"หมอค่ะช่วยลูกชายชั้นด้วยน่ะค่ะ ฮืออๆๆๆ"หมอ:"ครับ ผมจะช่วยเต็มความสามารถ"
หมอจึงเดินเข้าไปที่ห้องไอซียูทันที
โทโมะ:"เอ๊ะ ทำไมพ่อกับแม่ถึงมาอยู่ที่ได้น่ะและเรามาทำไรที่นี่ว่ะ"
ชายหนุ่มนึกสงสัยเลยเดินเข้าไปหาพ่อกับแม่ของตนและหยุดอยู่ตรงหน้าของทั้งคู่
โทโมะ:"พ่อครับแม่ครับมีอะไรกันหรือเปล่าครับ"
คำพูดของชายหนุ่มไม่เป็นผลที่จะทำให้ทั้งคู่ได้ยินเพราะพ่อกับแม่ของเค้าไม่ได้ยินที่เค้าพูดเลยชายหนุ่มจึงสงสัยเลยพยามอีกครั้ง
โทโมะ:"แม่ครับ แม่เป็นอะไร พ่อครับได้ยินผมมั้ย"
และแล้วมันก้อไม่ได้ผลอีกเพราะทั้งคู่ยังคงเอาแต่นั่งมองไปที่ประตูห้องไอซียูชายหนุ่มรู้สึกสงสัยมากกว่าเดิมอีกจนกระทั่งมีคนเดินมา
วิชาญ;'พี่ครับ ตาโมะเป็นยังไงบ้าง
พ่อโทโมะ:"ไม่รู้เหมือนกันนะ" วิชาญคือน้องชายของพ่อโทโมะและเป็นอาของเค้าเอง
โทโมะ:"คุณอาครับคุณอาได้ยินผมมั้ย"
เปล่าประโยชน์ไม่ทมีใครได้ยินชายหนุ่มเลยจนกระทั่งเพื่อนซี้ของเค้านั้นเดินเข้ามากับผู้หญิงอีกสามคน
ป๊อปปี้:"คุณน้าครับไอโมะเป็นไงบ้างครับ"
แม่โทโมะ:"ฮือออ หมอยังไม่ออกมาเลยจะ ฮืออ"เขื่อน:"คุณน้าใจเย็นๆน่ะครับ"
พ่อโทโมะ:"แล้วเก็บหลักฐานอะไรได้มั้ย"ฟาง:"ได้แล้วค่ะ ทางเรากำลังนำหลักฐานไปตรวจสอบอยู่"
เฟย์:"และไม่เกินอีกสองอาทิดถึงจะทราบผลนะค่ะ"
ป๊อปปี้:"แต่ที่น่าแปลกก้อคือ เท่าที่ทางพวกผมตรวสอบดูที่รถนะครับทางเราพบว่าสายเบรกมีการโดนตัด"
คำพูดของปีอปปี้ทำให้ผู้เป็นพ่อและแม่ของโทโมะตกใจทันที
โทโมะ:"เฮ้ยนี่มันเกิดไรขึ้นว่ะ ทุกคนได้ยินชั้นมั้ย"ชายหนุ่มตะโกนออกมาทุกคนก้อไม่ได้ยินเว้นแต่แก้ว:"ใครมาตะโกนไรแถนี้เนี่ย"ฟาง:"อะไรแก้ว ไม่เห็นมีใครตะโกนเลยน่ะ"แก้ว:"ก้อชั้นได้ยินนี่"
เมื่อแก้วบอกว่าได้ยินทำให้โทโมะที่ยืนอยู่ด้านหลังรีบเดินมาสะกิดเธอทันทีและแก้วเองก็ตกใจ
แก้ว:"เอ๊ะคุณเป็นใครเนี่ย"ตอนนี้ทุกคนหันไปมองหญิงสาวเป็นตาเดียวกันหมดและสงสัยว่าเธอเป็นอะไร
เฟย์:"มีอะไรแก้ว"
แก้ว:"ก็นายคนนี่มาสะกิดชั้นทำไมไม่รู้อ่ะ"
เขื่อน:"ไหนชั้นไม่เห็นใครเลยนะแก้ว"
โทโมะ:"ไอเขื่อนกูอยู่นี่เว้ย"
แก้ว:"ก้อนี่ไงเค้าืนอยู่นี่ไง"โทโมะ:"เธอเห็นชั้นเหรอ"โทโมะถามด้วยความแปลกใจที่มีแต่เธอเห็นเค้าคนเดียวและทำไมทุกคนถึงไม่เห็น
วิชาญ:"นี่หนู หนูคิดไปเองหรือเปล่า ชั้นไม่เห็นจะมีอะไรเลย"
โทโมะ:"นี่่เธอ เธอช่วยบอกได้มั้ย ว่าชั้นอยู่ตรงนี้"
แก้ว"แล้วทำไมคุณไม่บอกเองล่ะ หรือว่า.. คุณหน้าคุ้นๆ"ทุกคนยิ่งสงสัยในอากัปกริยาของแก้วมากกว่าเดิม
แก้ว:"ใช่แ้ว!!คุุณ คือคนที่ ประสบอุยบัติเหตุนี่ "ทุกคนเว้นแก้ว:"อะไรน่ะ!!"
โทโมะ:"หมายความว่าไง"แม่โทโมะ:"หนูจะหนูกับใครอยู่"
แก้ว:"เอ่อ คือ"
โทโมะ:"เธอบอกชั้นมาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น"แก้ว:"หนูขอไปห้องนํ้าก่อนน่ะค่ะ"แล้วแก้วก้อรีบเดินออกไปทันทียิ่งทำให้ทุกคนสงสัย
และชายหนุ่มก้อตามเธอมาอีก
โทโมะ:"บอกชั้นทีสิมันเกิดอะไรขึ้น"
แก้ว:"คุณไม่รู้เลยเหรอว่าคุณประสบอุบัติเหตุ"
โทโมะ:"อะไรน่ะ"
แก้ว:"ใช่ สงสัย วิญญาณคุณคงหลุดออกจากร่างนะ"ตอนนี้เธออยู่ในห้องนํ้าโดยที่ไม่มีใครจึงทำให้เธอคุยกับชายหนุ่มได้
โทโมะ:"หมายความว่าชั้นตายแล้วเหรอ"
แก้ว:"อาจจะยัง แค่วิญญาณหลุดออกมานะ"
โทโมะ:"ทำไมเธอถึงมองเห็นชั้นได้แค่คนเดียวทำไมคนอื่นๆถึงไม่เห็น"
แก้ว:"ไม่รู้สิ อาจเป็นเพราะว่า เค้าไม่มีเซ้นมั้ง"โทโมะ:"งั้นเธอต้องช่วยชั้นนะเธอเป็นคนเดียวที่มองเห็นชั้น"
ชายหนุ่มพยายามร้องขอความช่วยเหลือจากหญิงสาว
แก้ว;"เฮ้ออ เอาไงเอากันนะ โอเคๆ ชั้นจะช่วยสืบคดีให้คุณ"
โทโมะ:"และก้อช่วยทำให้ชั้นกลับเข้าร่างได้ด้วยนะ"
แก้ว:"เรื่องนั้น มันก้อขึ้นอยู่กับร่างของคุณด้วย"
หญิงสาวกำลังเตรียมจะเดินออกไปแต่ก้อถูกโทโมะเรียกไว้ก่อน
โทโมะ:"นี่เธอชื่ออะไร"
แก้ว;"ชั้นชื่อแก้ว ส่วนคุณคงจะชื่อว่าโทโมะใช่มั้ย"โทโมะ:"เธอรู้ได้ยั.."
แก้ว:"คุณออกจะมีชื่อเสียง ก้อต้องรู้จักเป็นธรรมดา"
แล้วแก้วก้อเดินกลับไปที่หน้าห้องไอซียูตามด้วยโทโมะแต่พอเดินกลับมาก้อต้องแปลกใจเมื่อเห้นว่ามารดาของเค้าร้องไห้หนักว่าเดิม
แก้ว:"เกิดอะไรขึ้น ทำไม.."
ป๊อปปี้:"หมอบอกว่าร่างกายไอโทโมะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงจนทำให้สมองหยุดทำงาน มันอาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปตลอด"
คำตอบของป๊อปปี้ทำให้เธอต้องหันไปมองชายหนุ่มที่ยืนร้องไห้อยู่ด้านหลังเธอเพราะเค้าสงสารผู้เป็นพ่อและแม่เหลือเกิน
โทโมะ:"พ่อครับแม่ครับผมขอโทษ ฮึกก"เสียงที่ชายหนุ่มร้องไห้ออกมานั้นคงไม่มีใครได้ยินเลยนอกจากแก้ว
เขื่อน:"คุณน้า ครับพวเราเชื่อว่ายังไงสักวันไอโมะก้อต้องฟื้น และพวกเราก้อจะช่วยสืบคดีว่าทำไมมันถึงเกิดเรื่องแบบนี้ เพราะผมมั่นใจว่าไม่ใช่อุบัติเหุแน่นอน"
แม่โทโมะ:"หมายความว่ามีคนจะฆ่าลูกชายน้าหรอ ฮึกๆๆ"
ป๊อปปี้:"เป็นไปได้ครับ"วิชาญ:"ใครกันที่คิดจะทำแบบนั้น"ป๊อปปี้:"อาจจะเป็นคนใกล้ตัวก้อได้น่ะครับ พวกผมขอตัวก่อนน่ะครับ สวัสดีครับ"
ป๊อปปี้จ้องหน้าอาของชายหนุ่มก่อนจะเดินออกไปตามด้วยพวกแก้วและโทโมะอีกคนเพราะเค้าไม่รู้จะไปไหน
วิชาญเองที่ฟังป๊อปปี้พูดแบบั้นก้อรู้สึกไม่ถูกชะตากับเค้าขึ้นมาทันที
 
 
 

 
เป็นไงบ้างค่ะเรื่องใหม่555 อัพพพพตอนแรกแล้วน่ะถ้าหนุกไม่หนุกบอกกันได้น่ะค่ะ อัพๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะค่ะไว้ไรเตอร์จะมาอัพใหม่