เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย”โทโมะพูดขึ้นขณะใส่เสื้อผ้าแล้วทอดมองแก้วที่นอนหันหลังให้ตัวเองซุกตัว
ในผ้าห่มไม่หันมามองชายหนุ่มเลย
 
 
“เรื่องเมื่อคืน”แก้วพูดขึ้นก่อนจะหันมาสบตากับโทโมะแล้วกระชับผ้าห่มไว้ ทอดมองรอยเลือดที่
เตียง มันมาจากเธอ เพราะเมื่อคืนมันคือครั้งแรกของเธอ
 
 
“ชั้นบอกแล้วไงแล้วเธอจะเสียใจ”โทโมะพูดก่อนจะควักแบงค์ห้าร้อยให้แก้ว
 
 
 
“อ่ะ เอาไปซื้อยาคุมซะ”โทโมะยื่นเงินให้แก้ว
 
 
“นี่นายกะว่านายจะไม่รับผิดชอบอะไรชั้นเลยรึไง”แก้วพูด
 
 
“ชั้นบอกแล้วไงว่าเธอจะต้องเสียใจ และอีกอย่างเมื่อคืนเธอเองไม่ใช่หรอที่มายั่วชั้นเอง ยั่วเหมือน
กับว่าเป็นผู้หญิงที่ผ่านโลกมาเยอะแล้ว”โทโมะพูด
 
 
“อ๋อ นายคงจะกลัวว่าจะทำให้แต้งกิ้วของนายเสียใจสินะ”แก้วนึกได้
 
 
“แต้งกิ้วกับชั้นไม่ได้เป็นแฟนกัน ชั้นไม่อยากผูกมัดใคร”โทโมะพูด
 
 
“แต่นายต้องรับผิดชอบชั้น ไม่งั้นชั้นจะบอกทุกคน”แก้วพูด
 
 
 
“อยากจะประจานตัวเองก็ทำ แต่ฟังชั้น ชั้นไม่มีวันรับผิดชอบเธอแน่นอนเพราะเธอเป็นคนมาให้ท่า
ชั้นเอง ชั้นก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมเธอถึงทำตัวแบบนั้นเมื่อคืน ทำเหมือนกับเป็นผู้หญิงขายตัว”โทโมะ
พูด
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
“เจ็บนะ”แก้วร้องเมื่อโทโมะเอามือมาบีบแก้มแก้วแน่นหลังจากแก้วตบหน้าโทโมะ
 
 
“ถ้าทำชั้นอีกชั้นจะถือว่าเธอทำชั้นก่อน ชั้นจะทำเธอกลับ”โทโมะพูดก่อนจะเหวี่ยงแก้วลงเตียง
เหมือนเดิม แก้วอึ้งคิดไม่ถึงว่าผู้ชายนิ่งเงียบแสนดีแบบโทโมะความจริงแล้วจะร้ายกาจแบบนี้
 
 
“ชั้นไม่คิดเลยนะว่านายจะเป็นคนแบบนี้”แก้วพูดเสียงสั่น
 
 
“งั้นก็ช่วยจำเอาไว้ด้วยนะ ว่าเธอเป็นคนกระตุ้นด้านมืดชั้นเองแก้ว นี่คือตัวตนของชั้น จำเอาไว้”โท
โมะพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องของแก้ว แก้วอึ้งแล้วกอดเข่าตัวเองก่อนน้ำตาจะไหลออกมา
 
 
 
 
“ชั้นไม่น่าไปชอบคนแบบนายเลย โทโมะ”แก้วพูดก่อนจะนั่งร้องไห้กับตัวเองด้วยความเสียใจ และ
เจ็บที่เสียครั้งแรกให้กับคนที่คิดว่าจะดีและดูแลเธอได้
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวโทโมะ เมื่อคืนไปไหนมาชั้นโทรหาก็ไม่รับสาย”ป๊อปปี้ถามโทโมะที่เดินเข้ามาในห้องขณะนั่งดู
ทีวีกับฟางอยู่
 
 
“ไปนอนกับเพื่อนมาน่ะครับ คุณป๊อปมีอะไรรึเปล่า”โทโมะกลับมาเป็นผู้ชายที่เงียบขรึมเหมือนเดิม
 
 
“เปล่าอ่ะ ก็ว่าจะชวนนายไปทานข้าวบ้านแก้วบ้าง เพราะเห็นพ่อแม่แก้วกลับมาจากฮ่องกงแล้วพ่อ
แม่แก้วถามถึงนาย สงสัยยัยห้อยท่าจะเอาเรื่องที่ไปกินข้าวกับพวกเราทุกมื้อเล่าให้พ่อแม่ฟัง
แหงๆ”ป๊อปปี้พูดติดตลก เพราะแก้วท่าทางจะติดใจฝีมือการทำกับข้าวของโทโมะแน่ๆไม่งั้นแก้วคง
ไม่มาที่นี่บ่อยๆหรอก โทโมะเองก็ชะงักเมื่อได้ยินเรื่องแก้วก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติ
 
 
“ผมคงไม่ว่างอ่ะฮะ แล้วนี่จะไปทานกันเมื่อไหร่ครับ ผมจะได้ไม่ทำกับข้าวมื้อนั้น”โทโมะถาม
 
 
“มื้อกลางวันกับเย็นนะ เพราะว่าเย็นนี้ชั้นมีนัดเดทกับmy booอยู่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันไปมองฟาง
ที่ยิ้มด้วยความเขิน
 
 
“แหมๆ สวีทกันแบบนี้ผมก็สบายใจแล้วครับ จะได้ไปทำงานที่เมืองนอกอย่างไม่ต้องห่วงอะไร”โท
โมะพูดก่อนจะเดินไปอาบน้ำในห้องตัวเอง ป๊อปปี้จึงพาฟางออกไปเพื่อไปบ้านแก้ว
 
 
 
 
 
“ป๊อป ถามหน่อยสิ โทโมะดูแลป๊อปมาตั้งแต่เด็กๆเลยหรอ”ฟางถามขณะนั่งอยู่บนรถ
 
“อือ โทโมะแก่กว่าป๊อป2ปี มาอยู่ที่บ้านตั้งแต่ป๊อปเรียนไฮสคูลละล่ะ บอกเลยนะ ตอนนั้นอ่ะโทโมะ
น่ากลัวมากก”ป๊อปปี้เล่าเรื่องราวในอดีตให้ฟางฟัง
 
 
“น่ากลัวยังไงอ่ะ ก็ดูท่าทางโทโมะจะเป็นคนสุขุม นิ่งๆไม่น่ามีพิษมีภัยอะไรอ่ะ”ฟางพูดเท่าที่ดูโท
โมะเป็นเหมือนพี่ชายที่แสนดีของป๊อปปี้ ทั้งดูแล และปราบความดื้อป๊อปปี้ได้ขนาดนี้
 
 
“ฟางไม่รู้อะไร โทโมะอ่ะเมื่อก่อนนะร้ายจะตาย แต่เพราะพ่อแม่ป๊อปนี่ล่ะที่ดูแลโทโมะแทนพ่อเค้า
ที่เสียไปจากแบดบอยกลายเป็นคุณชายได้ เจ๋งม้ะๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
 
“แล้วป๊อปอ่ะเมื่อไหร่จะเป็นคุณชายแบบโทโมะ”ฟางถามยิ้มๆ
 
“ไม่เอาอ่ะ ไม่ใช่สไตล์ ขืนมาครับๆแบบนั้นนะ ฟางก็คงไม่รักหรอกใช่ม้ะ”โทโมะพูดยิ้มๆ
 
“บ้า แต่จะว่าไปแล้วพวกที่เคยร้ายมาก่อนนี่น่ากลัวนะป๊อป เหมือนกับด้านมืดของเค้ายังคงอยู่ที่ตัว
เอง รอวันประทุ”ฟางพูดแล้วนึกถึงเพราะโทโมะที่เธอเห็นน่ะ ดีมากนเธอแทบไม่เชื่อว่าโทโมะเคย
ร้ายมาก่อน
 
 
 
 
“คุณลุงคุณป้าสวัสดีครับ”ป๊อปปี้กับฟางมาถึงบ้านแก้วก็ไหว้ผู้ใหญ่ทั้ง2
 
 
“อ้าวป๊อป มาทานข้าวกันๆ นี่คงเป็นคู่หมั้นของเราน่ะสิ น่ารักอย่างที่แก้วจริงๆด้วย”พ่อแก้วพูด
 
“อ้าวมากันแล้วหรอ”แก้วเดินมาหาเพื่อนๆ
 
 
“โทษทีนะที่โทโมะติดธุระเลยมาไม่ได้น่ะ”ป๊อปปี้พูด แก้วชะงักเมื่อได้ยินชื่อโทโมะ
 
 
“ช่างเถอะ ป่ะไปทานข้าวกันดีกว่า”แก้วไม่พูดถึงโทโมะก่อนจะเดินพาทุกคนไปทานข้าวแล้วนั่งคุย
กันต่อ
 
 
 
“เออ พรุ่งนี้โทโมะจะทำสปาเก็ตตี้นิ แกชอบไม่ใช่หรอแก้วไปกินด้วยก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดขณะนั่งอยู่
กับแก้วและฟาง
 
 
“เอ่อ พรุ่งนี้ชั้นไม่ว่างน่ะ เอ่อ ชั้นไม่ค่อยสบาย”แก้วพูดปัดๆ
 
 
“อะไรอ่ะแก้ว ปกติเวลาแกได้ยินชื่อของกินนี่แกจะแทบวิ่งไปช่วยโทโมะหยิบจานเลยนะ ทำไม ได
เอทหรอ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
“เปล่า แค่ไม่ค่อยสบายน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”แก้วพูดแล้วซึมลงไปจนฟางสังเกตได้
 
“แก้วเป็นอะไรรึเปล่า”ฟางถาม
 
“ไม่มีอะไรนิ สงสัยเมาค้างน่ะ”แก้วโกหก
 
 
“ไปดูหนังกับพวกเราเย็นนี้มั้ย”ฟางชวนป๊อปปี้แทบเหวอเพราะกะว่าจะไม่ชวนใครไปนอกจากพวก
เขา2คน
 
 
“ไม่เป็นไรจ้ะ ขอบใจมากนะฟางไปกับป๊อปปี้เถอะ ดูท่าไอ้ป๊อปมันอยากจะไปกับฟาง2คนมากกว่า
นะ”แก้วพูดก่อนจะมองหน้าป๊อปปี้ที่ทำท่าให้แก้วปฏิเสธฟางไป
 
 
“อ่ะๆ ตามใจละกัน แต่คราวหน้าเราไปดูหนังกันเนาะ หลายๆคนดี ชวนโทโมะไปด้วย”ฟางพูดโท
โมะอีกครั้งทำเอาแก้วสะอึกจุกในลำคอกว่าเดิม
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นไปก่อนนะแก เดี๋ยวเผื่อเวลาเดินเล่นกันน่t”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆก่อนจะเดินจูงมือฟาง
แล้วขึ้นรถออกจากบ้านแก้วไป
 
 
 
 
“ว้าวป๊อป สวยจัง”ฟางพูดเมื่อในห้างกำลังจัดบรรยากาศเข้าสู่เทศกาลคริสมาสต์แล้ว
 
“ถ่ายรูปกันๆ”ป๊อปปี้จูงมือฟางไปถ่ายกับต้นคริสมาสต์ต้นใหญ่ก่อนจะถ่ายออกมาแล้วดู
 
“งั้นเดี๋ยวถ่ายให้ฟางเดี่ยวบ้างเนาะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะให้ฟางไปนั่งบนของขวัญกล่องใหญ่
 
“เอาสวยๆนะไม่งั้นเจอดีแน่”ฟางพูดแล้วโพสท่าป๊อปปี้หัวเราะก่อนจะมองผ่านกล้องแล้วชะงักไม่
ถ่ายรูปให้ฟางแล้วไปทางหนึ่ง
 
 
 
“มีอะไรหรอป๊อป”ฟางเดินมาถามป๊อปปี้
 
 
“อ๋อเปล่าๆ งั้นป๊อปว่าไปถ่ายกับสโนว์แมนดีกว่าเนาะ ดูหนาเหมือนฟางเลย”ป๊อปปี้แซวฟาง ฟางจึงตี
ไปทีนึง
 
 
“ป๊อปอ่ะ เดี๋ยวเหอะ”ฟางพูดก่นจะเดินไปถ่ายรูปกันโดยป๊อปปี้และฟางไม่รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งมอง
อยู่
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้อ่ะดูสิ คนเต็มโรงเลย ไหนบอกว่าทันๆ”ฟางเดินบ่นขณะถือแก้วน้ำเข้ามาในโรงส่วนป๊อปปี้ก็
ถือป๊อปคอร์นตามฟางมาในโรงที่ตอนนี้ทีเซอร์หนังฉายหมดแล้ว
 
“เอาน่าฟาดูสิ ทันเพลงสรรเสริญน่าๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจูงมือฟางไปนั่งที่นั่งของตัวเอง
 
 
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ”ฟางพูดเมื่อเดินทำน้ำหกใส่เสื้อผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งข้างที่ของป๊อปปี้
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ”ผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะหันไปสบตาป๊อปปี้ ป๊อปปี้นิ่งอึ้ง
 
 
“ป๊อปเพลงสรรเสริญจบแล้วนะนั่งลงสิ”ฟางบอกป๊อปปี้ให้นั่งลง
 
 
“อ่อ โทษทีๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งลงเพราะตอนนั้นหนังเริ่มฉายแล้ว เมื่อนั่งดูชายหนุ่มเอื้อมมือไป
จับมือฟางไว้
 
 
“ขอจับหน่อยนะmy boo”ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางยิ้มก่อนจะยอมให้ป๊อปปี้จับมือ
 
 
 
หมับ
 
 
 
ป๊อปปี้หันไปมองผู้หญิงที่นั่งข้างๆเอื้อมมือมาจับมือของเขาก็นิ่งเงียบไม่ยอมถอนมืออกจากการจับ
ของผู้หญิงคนนั้น
 
 
“My boo”ผู้หญิงคนนั้นพูดกระซิบข้างหูป๊อปปี้เมื่อหนังใกล้จะจบก่อนจะปล่อยมือป๊อปปี้แล้วลุกขึ้น
ออกไป ป๊อปปี้มองตามผู้หญิงคนนั้นไป
 
 
 
 
 
“หนังสนุกดีเนาะ ฟางชอบพ่อมดมากเลย”ฟางพูดขณะเดินออกมาจากโรงหนัง
 
“อ้าว นึกว่าชอบฮอบบิท เห็นตัวเท่าๆกัน”ป๊อปปี้แซวฟางฟางจึงเตะเข้าที่หน้าแข้งไปทีนึงก่อนจะ
ควงแขนแฟนหนุ่มไว้
 
 
 
“ช่วยจับโจรหน่อยค่ะ”สาวคนหนึ่งพูด ป๊อปปี้เห็นโจรวิ่งราวมาก็ปล่อยมือจากฟางแล้วจัดการโจรทันที
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะ อ้าว ป๊อปปี้”ผู้หญิงคนนั้นมาเอากระเป๋าแล้วพูด
 
 
“ไม่เจอกันตั้งนาน กลับมาแล้วทำไมไม่บอกล่ะป๊อปปี้”ป๊อปปี้พูดเมื่อส่งกระเป๋าให้ป๊อปปี้หญิง
 
“แล้วนี่แฟนใหม่หรอ น่ารักจัง”ป๊อปปี้หญิงมองไปที่ฟางที่เดินมาข้างๆป๊อปปี้
 
 
“อือ แฟนใหม่ป๊อปเอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับมือฟางแน่นแล้วเดินออกไปตรงนั้น ฟางมองตามงงๆแต่
ก็ไม่พูดอะไร
 
 
 
“แล้วเจอกันนะ My Boo”ป๊อปปี้หญิงพูดยิ้มๆก่อนจะสวมแว่นกันแดดแล้วเดินไปอีกทาง
 
 
 
ป๊อปปี้หญิงกลับมาจะเกิดอะไรขึ้นกับป๊อปฟาง แล้วแก้วล่ะจะทำยังไงต่อไป
 
เม้นกับโหวตเยอะๆนะ