เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 
 
 
 
 

“เอาล่ะ นอนตรงนี้ล่ะ”แก้วพูดเมื่อป๊อปปี้วางฟางลงบนเตียงนอนตัวเอง
 
 
“สวมแหวนด้วยสิคุณป๊อป จะได้ดูเหมือนว่ากลับไปคบกันเหมือนเดิม”โทโมะพูดก่อนจะให้ป๊อปปี้
สวมแหวนให้ฟางแล้วสวมแหวนให้ตัวเองเหมือนเดิม
 
“เดี๋ยวก่อนนะใส่เสื้อผ้าแบบนี้มันจะไปเนียนได้ไง พี่แก้วถอดเสื้อผ้าพี่ฟางออก”เฟย์พูดขึ้น
 
“เห้ย เอาจริงดิ”แก้ว ป๊อปปี้และโทโมะพูดพร้อมกันอย่างตกใจ
 
 
“แหงล่ะ เอาจริง ก็เราน่ะตกลงจะจัดการยัยป๊อปปี้หญิงนั่นใช่มั้ยเราต้องเล่นให้มันสมจริงหน่อยเป็น
ไง”เฟย์พูดก่อนจะให้ป๊อปปี้และโทโมะออกไปจากห้องแล้วตัวเองและแก้วก็จัดการถอดเสื้อผ้าฟาง
ออกจนหมด
 
 
 
“เอาล่ะพี่ป๊อป ทีนี้ก็ตาพี่ป๊อปละ”เฟย์พูดป๊อปปี้จึงถอดเสื้อผ้าตัวเองแล้วขึ้นไปนอนข้างฟาง
 
 
“นอนกอดอย่างเดียวนะ มากสุดให้หอมได้ ถ้าทำอย่างอื่นนอกเหนือกว่านั้น ตาย”เฟย์ขู่
 
 
“คร้าบ เฟย์ คร้าบ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะลูบผมฟางที่หลับอยู่ด้วยความเอ็นดู เมื่อไหร่ความทรงจำของ
เธอจะกลับมานะ
 
 
 
“พอจัดฉากให้นอนด้วยกันแล้วเอาไงต่อล่ะ”โทโมะถามต่อทันที
 
 
 
“คืองี้ค่ะ เฟย์ส่งพวกเควินไปจัดการป๊อปปี้หญิงแบบว่าก่อกวนน่ะ ตอนนี้พี่เนยก็ไปดูลาดเลาห่างๆอยู่
ถ้ายัยนั่นกลับมาอาละวาดใช่ป้ะ เราก็จะทำเป็นเปิดห้องนี้มาให้ยัยนั่นดูแล้วทีนี้พอนางกรี้ด ตกใจใช่
มั้ย พวกเราก็จะกันนางออกไปป๊อปก็จัดการใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองกับพี่ฟางตามเดิม”แก้วอธิบาย
แผนการเสร็จ
 
 
 
“ยัยแปดหลอดนั่นจะกลับมาแล้ว พวกนายรีบออกไปรับมือสิ”เนยวิ่งเข้ามาในห้องแล้วพูด
 
 
“เอาล่ะ พี่ป๊อป อย่าลืม นอนกอดมากสุดจูบมากกว่านั้น ตาย”เฟย์พูดแล้วรีบวิ่งออกไปกันจากห้อง
ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
“ขอโทษนะฟาง มันมีเหตุจำเป็นต้องทำแบบนี้ อย่าโกรธป๊อปเลยนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะล้มตัวนอน
ข้างๆฟางแล้วกอดฟางไว้ด้วยความรัก
 
 
 
 
 
 
 
“คืนนี้ชั้นจะเอาป๊อปปี้ไปนอนห้องชั้น เพราะยังไง ชั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียป๊อปปี้”ป๊อปปี้หญิงเข้ามาใน
ห้องแล้วโวยวาย
 
 
“นี่ ป๊อปปี้เค้าเป็นคนมีหัวใจนะไม่ใช่สิ่งของจะดึงไปดึงมาได้แบบนี้น่ะ”แก้วพูดอย่างหงุดหงิด
 
“แล้วไง แต่ป๊อปบอกจะรับผิดชอบลูกในท้องนี้ ป๊อปก็คือพ่อของเด็กในท้อง”ป๊อปปี้หญิงเยาะ
 
“คงจะไม่ได้แล้วล่ะป๊อปปี้ เพราะคุณป๊อปเค้าต้องมีลูกมีเมียเค้าคอยรับผิดชอบเหมือนกัน”โทโมะพูด
 
 
“ได้ไง ยัยนั่นคิดไปคิดมา แค่ที่ตรวจครรภ์ จะเอาของใครมาก็ได้ มาอ้างว่าท้องกะจับป๊อปปี้น่ะ
สิ”ป๊อปปี้หญิงว่า
 
 
“นี่ที่ตรวจครรภ์นะยะไม่ใช่ผ้าอนามัยที่มีขายว่าท้องตามท้องตลาดน่ะ”เนยกลัวโดนจับได้ก็โวยวาย
 
 
“ใช่ แล้วนี่คำว่าจับป๊อปปี้คงจะใช้กับฟางไม่ได้นะ มันเป็นสันดานเลวๆของเธอ”แก้วว่าป๊อปปี้หญิงจึง
เดินมาตบหน้าแก้วทีนึง
 
 
 
“นี่มันจะมากไปแล้วนะป๊อปปี้ เลิกบ้าได้แล้วและจำไว้ว่าถึงเธอจะขวางเค้ายังไง เค้า2คนรักกัน ไม่มี
ทางจะพรากจากกันไปได้หรอก”โทโมะไปประคองแก้วแล้วว่าป๊อปปี้หญิงอย่างโกรธจัด
 
 
“ไม่จริง แล้วนี่ป๊อปกับนังหน้าจืดนั่นไปไหนละล่ะ”ป๊อปปี้หญิงโวยวายถามหาป๊อปปี้กับฟางทำให้ทุก
คนแอบยิ้มที่ทุกอย่างเข้าทาง
 
 
“นั่นน่ะสิ เห็นป๊อปบ่นว่าปวดแผลฟางเลยไปส่งที่ห้องนอนตั้งนานละ ยังไม่ออกมาเลย เอ๊ะ รึว่า”แก้ว
ทำเป็นพูดแล้วให้ทุกคนตกใจ
 
 
 
“มะ ไม่จริง ป๊อปไม่มีทางทำแบบนั้น”ป๊อปปี้หญิงวิ่งเข้าไปเปิดประตูในห้องนอนป๊อปปี้เป็นจังหวะ
เดียวที่ชายหนุ่มได้ยินเสียงก็ทำทีเป็นนอนซุกไซร้ฟางทันที
 
 
 
“มะ ไม่จริงงงงงงงงง ป๊อป ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เค้าจะตบมัน”ป๊อปปี้หญิงเข้ามาเห็นภาพนั้นก็ตกใจ
อึ้งก่อนจะเดินเข้าไปดึงตัวป๊อปปี้ออกมาจากฟาง
 
 
“ได้ไง ป๊อปไม่มีทางให้ป๊อปปี้ทำร้ายเมียป๊อปได้หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงฟางที่หลับอยู่ไปกอดแน่น
 
 
“ตายแล้ว นี่ชั้นให้แกมานอนพัก แต่แกกับฟาง”แก้วทำทีเป็นตกใจแล้วพูด
 
 
“งั้นที่สวมแหวนที่นิ้วนางเหมือนกันงั้นก็แสดงว่าดีกันแล้วน่ะสิคะ”เฟย์แกล้งถามต่อ
 
 
“ก็ดีกันเมื่อกี้ แล้วก้เลยทบทวนเรื่องราวดีๆหน่อยน่ะ แหะๆ นี่ฟางพึ่งหลับไปอย่าเสียงดังสิ”ป๊อปปี้
พูดแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยนก่อนจะหอมแก้มฟางโชว์ป๊อปปี้หญิงไปทีนึง
 
 
 
“ไม่จริงงงง ฮือๆ”ป๊อปปี้หญิงร้องไก้เสียใจวิ่งออกไปทันที
 
 
 
“เดี๋ยวพวกเราไปกันยัยนั่นก่อนนะตอนนี้นายเองก็ใส่เสื้อผ้าให้ฟางด้วยล่ะ”แก้วพูดก่อนทุกคนจะ
ออกปากห้องนอนป๊อปปี้เพื่อตามป๊อปปี้หญิง
 
 
 
“หมดเรื่องแล้วนะฟาง อย่าพึ่งตื่นมาตอนนี้นะ ขอป๊อปใส่เสื้อผ้าฟางก่อน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะใส่เสื้อ
คลุมอาบน้ำแล้วเก็บเสื้อผ้าให้ฟาง
 
 
 
“อืมมม อ้ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย นายปล้ำชั้นนน”ฟางลืมตาตื่นเพราะเสียงดังเมื่อกี้ก่อนะตกใจตัว
เอง แล้วเห็นป๊อปปี้ในสภาพคล้ายๆตัวเองถือเสื้อผ้าของเธอก็ร้องโวยวาย
 
 
“ชู่ว์ ใจเย็นๆสิฟาง ป๊อปอธิบายได้นะ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
“จะอธิบายว่าไงล่ะ นาย นายปล้ำชั้นตอนชั้นหลับงั้นหรอ ทำไมนายเป็นคนเลวแบบนี้ มีเมียแล้วนะ
นายยังทำแบบนี้กับชั้นได้ไง”ฟางโวยวายแล้วทุบตีป๊อปปี้
 
 
 
“นี่ฟาง หยุด ฟังป๊อปอธิบายก่อนนะเราไม่ได้นอนด้วยกันนะ ป๊อปไม่ได้ทำอะไรฟางเลย”ป๊อปปี้พูด
อธิบายให้ฟางฟัง
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
“ขนาดนี้แล้วยังจะแก้ตัวอีกหรอ ฮือๆ ไอ้คนเลว”ฟางร้องไห้โวยวายไม่หยุดแล้วตบหน้าป๊อปปี้หัน
 
 
“ฟางป๊อปบอกให้หยุด เดี๋ยวป๊อปปี้ก็เข้ามาอีกหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วกุมแก้มตัวเองไว้
 
 
“นี่กลัวเมียนายมาเห็นมาว่านอนกับชั้นด้วยงั้นหรอ ฮือๆ นายนี่มันมักมากไม่รู้จักพอจริงๆ”ฟางไม่ฟัง
เหตุผลแล้วเอาแต่ร้องไห้โวยวาย ป๊อปปี้จึงรวบฟางไว้ในอ้อมกอดทันที
 
 
 
“อ๊ะ จะทำอะไรปล่อยชั้นนะ คนเลว คนฉวยโอกาส”ฟางดิ้นโวยวาย
 
 
“ฟางไม่หยุดเองนะ”ป๊อปปี้รวบตัวฟางไปจูบทันที ฟางตกทั้งทุบทั้งตีป๊อปปี้เพื่อให้หยุดแต่ป๊อปปี้ไม่
หยุดก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับโพรงปากหวานของฟาง จนฟางที่ดิ้นสู้เริ่มโอนอ่อนไปตามรส
จูบของป๊อปปี้
 
 
 
“อืออ”ฟางครางในลำคอ แล้วภาพที่ป๊อปปี้จูบฟางเธอก็ฉายเข้ามาในหัว ก่อนที่มือของฟางจะที่วาง
ที่อกป๊อปปี้เลื่อนขึ้นมาโอบรอบคอป๊อปปี้เพื่อหาที่ยึด
 
 
“แฮ่กๆ ถ้าทำมันต้องทำแบบนี้”ป๊อปปี้ถอนจูบมาแล้วพูด
 
 
“อ๊ะ พะ พอแล้ว เชื่อแล้ว”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้ดันตัวเธอลงมานอนที่เตียงก่อนจะขึ้นคร่อม
 
 
 
“ถ้าจูบแล้วทำให้ฟางเย็นลงหรือตำอะไรได้งั้นป๊อปขอจูบฟางอีกครั้งนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเลื่อนไปจูบ
ที่หน้าผาก ไล้มาถึงเปลือกตา จมูก พวงแก้มแล้วลงมาที่ปาก เล่นเอาฟางหน้าแดงเขินจัดกับการกระ
ทำป๊อปปี้
 
 
 
“ป๊อปปี้ หนูฟาง”เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้หันไปดูแล้วตกใจ
 
 
“แม่”ป๊อปปี้ร้องทันทีเมื่อเห็นแม่ตัวเองถือกระเป๋าเดินทางมองอยู่
 
 
 
 
เอาละไง แกล้งสมจริงไปหน่อย แม่ป๊อปปี้มาเห็นเลย
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาา