HURT รักหลอกลวง...

9.5

วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.

  39 ตอน
  215 วิจารณ์
  90.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

HURT รักหลอกลวง...

 

ตอนที่12

 

 

 

 

 

                   “คุณจะโล่งไปทำไมกันคะ ถึงยังไงฉันก็ยังเป็นได้แค่ของเล่นแก้เหงาของคุณ วันนี้คุณพิมประภาก็

 

กลับมาแล้วนี่คะ คุณจะมาเสียเวลากับผู้หญิงอย่างฉันอยู่อีกทำไม...”

 

 

 

                  “แล้วผู้หญิงอย่างคุณมันเป็นยังไงฮึ”

 

                  น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างไม่พอใจ เขาไม่ชอบเลยสักนิดเวลาที่หญิงสาวพูดจาดูถูกตัวเอง

 

 

 

                 “ฉันมันก็เป็นผู้หญิง...ขายตัวอย่างที่คุณว่า ฉันมันไม่มีศักดิ์ศรี”

 

 

 

                “อยากเป็นมากนักใช่ไหม...”

 

 

               มือหนากระชากไหล่บอบบางเข้าหาอย่างแรง ร่างเล็กปะทะเข้ากับอกแกร่งของชายหนุ่มพร้อมๆกับ

 

หยดน้ำตาที่ร่วงเผาะและหยดลงบนแผงอกแกร่ง ชายหนุ่มหงุดหงิดขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่ดูถูกตัวเองของ

 

ฟาง เขาไม่ชอบให้เธอดูถูกตัวเอง...

 

 

 

              “ฉันเคยบอกแล้วว่าไม่เคยอยากเป็น...แต่คุณทำให้ฉันต้องเป็น”

 

               ร่างเล็กสั่นระริก ดวงตากลมโตยังคงมีหยาดน้ำตารินไหลลงมาไม่ขาดสาย ฟางไม่เคยคิดว่าจะต้องมา

 

นั่งร้องไห้ต่อหน้าใครให้เขาคนนั้นต้องมาสมเพช หรือจะพูดให้ถูกเธอไม่เคยต้องมานั่งร้องไห้ต่อหน้าใคร...

 

ป๊อปปี้มีอิทธิพลสำหรับเธอเกินไป...เธอพลาดแล้ว หัวใจไม่รักดีมันไม่ฟังคำสั่งของเธอ...

 

เธอไม่อยากยอมรับว่า รักเขา...

 

 

 

                  “ผมขอโทษ...”

 

 

 

                 “ไม่จำเป็นค่ะ...ฉันก็เป็นมันมาตั้งสามปีหนึ่งเดือนและสามวันแล้ว...สี่เดือนกับอีกยี่สิบเจ็ดวัน

 

ข้างหน้า...ฉันจะเป็นอิสระจากคุณ”

 

 

 

             “คุณจะไปจากผม...”

 

 

 

             “แน่นอนค่ะ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน และฉันก็ไม่รู้ว่าคุณจะจับฉันวางไว้ส่วนไหนของชีวิตคุณหาก

 

ฉันยังจะหน้าด้านหน้าทนอยู่กับคุณต่อ ฉันจะพาครอบครัวไปอยู่ที่อื่นหลังจากสี่เดือนนี้ และหลังจากนั้นคุณก็จะ

 

แต่งงาน...ฮึก มีความสุข เรื่องราวระหว่างเราก็จะเลือนหายไปตามกาลเวลา...แฟร์จะตาย ฉันมีความสุข คุณเองก็มี

 

ความสุข”

 

 

 

            “ผมไม่มีความสุข...”

 

 

 

             “อะไรนะคะ”

 

               หญิงสาวเอ่ยถามซ้ำเมื่อเขาพึมพำอะไรอยู่คนเดียว ชายหนุ่มส่ายหน้าน้อยๆก่อนจะพลิกร่างเล็กของ

 

หญิงสาวให้นอนราบไปกับเตียง ริมฝีปากหยักลึกพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้าสวยหวานและลำคอขาวผ่อง รอยแดงระ

 

เรื่อสีกลีบกุหลาบปรากฏทั่วทุกที่ที่เรียวลิ้นใหญ่ลากผ่าน มือหนายังคงเคล้นคลึงอกอวบเล่นอย่างเบามือ ริมฝีปาก

 

หยักลึกเลื่อนลงหยอกล้อกับยอดอกสีระเรื่อเรียกเสียงครางหวานหูได้ในทันที นิ้วแกร่งกรีดผ่านหน้าท้องแบนราบ

 

ก่อนจะหยุดลงตรงกลีบกุหลาบสีระเรื่อ ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นสบดวงตาคู่หวานที่ปรือตามองเขาอย่างเด็กไร้เดียงสา

 

เขากระตุกยิ้มน้อยๆก่อนจะเข้าครอบครองเรียวปากอิ่ม บดจูบอย่างอ่อนหวานทว่าเร่าร้อน นิ้วแกร่งค่อยๆกดลงให้จม

 

หายเข้าทักทายกับกายสาว เสียงหวานครางฮือในลำคอ ก่อนร่างเล็กจะดิ้นเร่าเมื่อเขาเพิ่มจังหวะเพลงรัก ลำแขน

 

เรียวโอบรัดร่างของเขาไว้แน่น เมื่อเขาละจูบจากคนตัวเล็ก ใบหน้าแสนหวานกลับซบลงบนบ่าส่งเสียงครางผะแผ่ว

 

ข้างหูจนเขาแทบคลั่ง ลิ้นใหญ่ลากผ่านใจกลางความเป็นหญิงเพื่อกักเก็บความหวานของหญิงสาว นิ้วแกร่งไม่ได้

 

ถอดถอนออกจากกายสาวทว่ากลับถูกส่งเข้าทักทายภายในอย่างเร่าร้อน ลิ้นใหญ่ละเลียดชิมความหอมหวานจาก

 

หญิงสาวอย่างไม่นึกรังเกียจและเพิ่มจังหวะให้รุนแรงยิ่งขึ้นเมื่อร่างเล็กแอ่นเกร็งก่อนจะกระตุกฮวบ เสียงคราง

 

หวานๆถูกปลดปล่อยจากเรียวปากอิ่ม ชายหนุ่มกวาดต้อนความหอมหวานของร่างเล็กเข่าสู่อุ้งปาก ก่อนจะลุกขึ้น

 

เปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรีบร้อน หญิงสาวเบือนหน้าหนีทันทีเมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างแกร่งที่เปลือยเปล่า

 

ของชายหนุ่ม ใบหน้าแสนหวานร้อนผ่าวๆเมื่อร่างแกร่งทาบทับลงบนร่างเล็กของหญิงสาว ริมฝีปากหยักลึกพรมจูบ

 

ไปทั่วทั้งใบหน้าสวยหวานก่อนจะเลื่อนลงที่ซอกคอขาวผ่องของหญิงสาว

 

 

 

           “อย่า”

 

           ชายหนุ่มไม่ฟังคำทักท้วงจัดการสร้างรอยตีตราทับซ้ำรอยเก่าๆ ก่อนจะพลิกร่างเล็กให้ขึ้นคร่อมบนร่างกาย

 

หญิงสาวหลุบตาลงต่ำเมื่อเผลอไปสบสายตาหื่นกระหายของชายหนุ่มเข้าอย่างจัง ใบหน้าก็ร้อนผ่าวๆเมื่อรู้ตัวว่า

 

กำลังนั่งทับอะไรบางอย่างอยู่

 

 

 

             “ปล่อยฟาง”

 

 

 

             “คงยากแล้วล่ะ...เพราะผมทนไม่ไหวแล้ว คุณทำให้ผมคลั่ง...”

 

               น้ำเสียงแหบพร่าตอบกลับ ก่อนมือหนาจะตรึงสะโพกผายให้เขาและเธอได้สัมผัสซึ่งกันและกัน ร่าง

 

เล็กสั่นระริกตามแรงอารมณ์ ลมหายใจกลับติดขัดขึ้นมาเสียดื้อๆ เหงื่อเม็ดโตผุดตามร่างกาย ก่อนเสียงหวานจะ

 

เผลอร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อกายแกร่งถูกส่งเข้าไปภายในกายสาวโดยไม่ทันได้ตั้งตัว มือเล็กจิกลงบน

 

ผ้าปูที่นอนแน่นเสียจนเส้นเลือดปูดโปน เสียงหวานครางกระเส่าไปตามจังหวะเพลงรักของชายหนุ่มที่รุนแรงขึ้น

 

เรื่อยๆทว่าไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้แก่ร่างเล็ก หากแต่กลับสร้างความรู้สึกเสียวซ่านหวานแหลมทิ่มแทงไปทั่ว

 

ทุกอณูของผิวกาย... ร่างเล็กแอ่นเกร็งไปทั่วทั้งร่าง ก่อนจะกระตุกฮวบทรุดลงนอนกับตียงหนานุ่มอย่างเก่า

 

สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าสู่กายสาวจนหมดสิ้น เสียงครางของสองหนุ่มสาวเงียบลงเหลือพียงเสียงหอบ

 

หายใจของทั้งคู่ ใบหน้าหล่อคมเลื่อนลงกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มก่อนจะละออก

 

 

 

              “พอแล้ว...”

 

               ดวงตากลมโตปรือมองใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มอย่างอ้อนวอน มือเล็กตลบผ้าห่มขึ้นคลุมร่างกาย

 

ทันทีเป็นการปฏิเสธดวงตากลมโตปิดลงทั้งๆที่ร่างแกร่งของชายหนุ่มยังคงทาบทับอยู่เบื้องบนและทั้งสองก็ยังไม่

 

ได้ละไปจากกัน... ป๊อปปี้มองดวงหน้าหวานของฟางก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู เขาถอดถอนออกมาจาก

 

กายสาวก่อนจะได้ลักหลับเธอเข้าจริงๆ ก่อนจะพลิกร่างลงนอนเคียงข้างเธอ ลำแขนแกร่งตวัดรอบเอวบางก่อนร่าง

 

เล็กของฟางจะพลิกตัวเข้าหาอ้อมกอดของเขาอย่างรู้งาน...

 

 

 

 

 

                    แสงแดดอ่อนๆสาดส่องกระทบทั้งสองร่างที่ยังคงตกอยู่ภายใต้อ้อมกอดของกันและกัน หากแต่

 

หญิงสาวเป็นผู้ตื่นจากห้วงนิทราก่อน สายตาหวานเลื่อนขึ้นมองปลายคางบึกบึนที่มีไรเคราอยู่จางๆก่อนจะเลื่อนขึ้น

 

มองใบหน้าของชายหนุ่มทั้งหมด... องค์ประกอบของเครื่องหน้าแต่ละชิ้นของเขาไม่ได้โดดเด่นอะไร หากแต่เมื่อ

 

ทุกอย่างมาอยู่รวมกันบนเค้าโครงใบหน้า...เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาหล่อ...

 

 

 

             “ผมหล่อรึเปล่า...”

 

       หญิงสาวหลบตาเป็นพัลวันเมื่อจู่ๆดวงตาคมก็เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมๆกับรอยยิ้มล้อเลียนนั่นอีก...

 

ทำให้เธอรู้สึกกระดากอายอย่างอธิบายไม่ถูก

 

 

 

         “แหวะ อย่างคุณเนี่ยนะเรียกว่าหล่อ ตัวประกอบบางคนยังหล่อกว่าคุณอีก”

 

 

 

       “หึ งั้นคุณจะมองผมทำไมอยู่ตั้งนานเล่า”

 

 

 

          “ฉันก็มองหน้าคนไม่มีมารยาทน่ะสิ...กล้าดียังไงมาทำลายข้าวของของฉันฮะ”

 

 

 

          “ก็คุณทำให้ผมหึง”

 

 

 

          “!!!!!”

 

         ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินโทงๆไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ อย่างไม่สนใจคนตัวเล็กที่ยังประมวลคำพูดของเขาง

 

 

ไม่ถูก ไม่รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร…

 

 

 

 

 

 

...............................................................................................................................

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา