HURT รักหลอกลวง...

9.5

วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.

  39 ตอน
  215 วิจารณ์
  90.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

HURT รักหลอกลวง...

 

ตอนที่11

 

 

 

 

             “แล้วคุณไปทำอะไรไว้ล่ะฮะ!”

 

 

 

             “ฉันทำอะไรให้คุณไม่พอใจอีกล่ะ ฮึก คุณถึงต้องทำกับฉันแบบนี้ ฮือ”

 

             น้ำเสียงสั่นเครือเจือสะอื้นตอกกลับอย่างไม่เกรงกลัว มือเล็กยันอกแกร่งเปลือยเปล่าเอาไว้สุดแรงใบ

 

หน้าสวยหวานเบือนหนีริมฝีปากหยักลึกที่จ้องแต่จะลงทัณฑ์เธอ

 

 

 

             “คุณจูบกับผู้ชายคนอื่น!”

 

 

 

             “ฉัน...อื้อ”

 

              ริมฝีปากหยักลึกฉกลงปิดริมฝีปากอิ่มที่กำลังจะเถียงสิ่งที่ชายหนุ่มเห็นกับตา มือหนาปลดเสื้อเชิ้ต

แบบบางของหญิงสาวออก มือหนาเอื้อมลงบีบเคล้นอกอวบอย่างเร้าอารมณ์ นิ้วแกร่งสะกิดยอดอกภายใต้เนื้อผ้า

 

เรียกเสียงครางหวานๆได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากหยักลึกละจากเรียวปากอิ่ม เปลี่ยนจุดหมายไปที่ซอกคอขาวผ่องฝาก

 

รอยตีตราไว้อย่างมากมาย เมคอัพที่โปะไว้เลือนหายเผยให้เห็นรอยแดงมากมายที่ชายหนุ่มสร้างไว้ก่อนหน้านี้

 

 

 

             “อย่านะ..ฮือ อึก ปล่อยฉัน”

 

             มือเล็กผลักไสร่างสูงแกร่งให้พ้นจากร่างของเธอ...แต่มันเป็นเรื่องยาก

 

 

 

            “ลืมไปแล้วหรือไงว่าคุณเป็นของเล่นของผม จะร้องให้มันได้อะไรขึ้นมา ยังไงวันนี้ผมก็ต้องนอนกับคุณ

 

อยู่ดี หรือว่าอยากได้ค่าตัว”

 

            ดวงตากลมโตมองผ่านม่านน้ำตามายังชายหนุ่มอย่างตัดพ้อ กี่ครั้งกี่หนแล้วที่เขาพูดจาดูถูกเธอเหมือน

 

ไม่ใช่คนแบบนี้...แค่ที่เธอรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ทุกวันนี้...มันยังไม่น่าอดสูพอหรือไง

 

 

 

           “ฉันไม่ได้ขายตัว...ฮึก ไม่ได้ขายตัว ฮือๆ”

 

 

 

           “ก็ไม่ต่างจากกันไปเท่าไหร่”

 

 

 

            เพี๊ยะ

 

 

 

           ใบหน้าหล่อคมหันไปตามแรงตบ ใบหน้าซีกขวาด้านชาไปหมด ชายหนุ่มหันมามองหญิงสาวด้วยสายตา

 

แข็งกร้าว น้ำเสียงเข้มเอ็ดตะโรอย่างฉุนเฉียว

 

 

 

           “คุณกล้ามากนะฟาง!”

 

            มือหนากระชากไหล่บอบบางอย่างแรง นิ้วทั้งสิบฝังลงบนเนื้อนวลอย่างแรงจนใบหน้าสวยหวานนิ่วลง

 

อย่างเจ็บปวด

 

 

 

           “ฉันกล้ามากกว่านี้อีก ถ้าคุณยังไม่หยุดดูถูกฉัน!”

 

 

 

          “จะทำอะไรฮึ หรือลืมไปแล้วว่าครอบครัวคุณอยู่ในกำมือของผม”

 

         ดวงตาหวานค้างเติ่งมองใบหน้าหล่อคมอย่างไม่เชื่อสายตา เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะใช้ครอบครัวของเธอ

 

มาต่อรองกับเธอเอง จริงอยู่ที่เขาสามารถทำอย่างนั้นได้..แต่เธอไม่เคยเชื่อว่าเขาจะทำมันได้ลง

 

แต่วันนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจ...

 

 

 

         “ฉันเกลียดคุณ! เกลียด เกลียดที่สุด เมื่อไหร่คุณจะตายๆไปเสียที ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก”

 

          ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยหวานที่เปรอะเปื้อนน้ำตา น้ำเสียงหวานเอ่ยด้วยความหนักแน่น และมันก็ทำให้

 

เขาเจ็บปวดได้ทุกคำ เมื่อคนที่รักกลับเกลียดชังเขายิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือน...

 

 

 

         “คุณยังต้องเห็นหน้าผมไปอีกนาน...อย่างน้อยก็สี่เดือนกว่าๆหลังจากนี้ หรือไม่ก็อาจจะตลอดชีวิต...”

 

 

 

         “ฝันไปเถอะ ฉันจะไม่ยอมทำเรื่องแบบนี้อีก พอกันที หนี้ที่เหลือของฉันอีกเท่าไหร่”

 

          หญิงสาวกัดฟันถามชายหนุ่ม เวลามันก็ผ่านล่วงเลยมาถึงสามปีแล้ว หนี้สินมหาศาลคงจะลดลงพอที่เธอจะ

 

มีปัญญาหามาใช้คืนเขาได้แล้ว...เธอจะได้หลุดพ้นจากสถานะต่ำๆนี้เสียที

 

 

 

          “ไม่มีหนี้ที่เหลือ...ถ้าคุณคิดจะหันหลังให้ผม นั่นก็หมายถึงการนับหนึ่งใหม่ ห้าร้อยล้านบาทถ้วน และผม

 

ขอกำหนดเวลาภายในสามชั่วโมงนี้”

 

           น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างเย็นชา ช่างต่างไปจากสายตาของหญิงสาวที่มองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเคียดแค้น

 

เล็บมนจิกบนบ่าแกร่งอย่างแรงราวกับว่าเธอกำลังได้ระบายความแค้นทั้งหมดลงกับชายหนุ่ม

 

 

 

           “เลว ฉันจะหาที่ไหนมาคืนให้คุณได้ในสามชั่วโมงนี้”

 

 

 

          “งั้นก็นอนอยู่เฉยๆ ให้ผมลงโทษที่คุณบังอาจไปจูบกับผู้ชายคนอื่น”

 

 

 

          “ฉันไม่เคยจูบกับคนอื่น” น้ำเสียงหวานตอกกลับอย่างไม่หวั่นเกรง

 

 

 

           “ก็เห็นอยู่ตำตา ยังจะเถียงอีก”

 

 

 

            “ไหน ไหนที่คุณเห็น”

 

           ชายหนุ่มโคลงศีรษะ ก่อนจะหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ลำแขนแกร่งตวัดเอาร่างเล็กขึ้นมานั่งคร่อม

 

ร่างแกร่ง มือหนาปลดตะขอบราเซียร์ออกอย่างใจเย็นไม่นึกสนใจคำถามของคนตัวเล็กก่อนหน้านี้เลยสักนิด

 

บราเซียร์ตัวสวยถูกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี สายตาคมเบนมามองอกอิ่มที่มีรอยตีตราของเขาอยู่อย่างเห็นได้ชัด มือ

 

หนาเคล้นคลึงและหยอกล้อกับยอดอกสีระเรื่ออย่างเร้าอารมณ์ของหญิงสาว ริมฝีปากหยักลึกขบเม้มดูดดึงยอดอก

 

สีระเรื่ออย่างหื่นกระหาย

 

 

 

            “ถ้าคุณเห็นในทีวี อ๊ะ มันเป็นแค่ มุมกล้อง...อือ”

 

 

            สิ้นน้ำเสียงหวานชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยหวาน เขาจ้องลึกเข้าไปในนัยน์ตาที่ยังมองตอบ

 

เขาด้วยความจริงใจ เขาลอบยิ้มก่อนจะเคลื่อนเข้าครอบครองเรียวปากอิ่มที่ไม่เคยมีชายใดได้แตะต้องและสัมผัส

 

อย่างที่เขากำลังแตะต้องและสัมผัส...ฟางเป็นของเขาเพียงผู้เดียว

 

 

 

          

               “ถ้าคุณรีบบอก ผมก็คงไม่ต้องคลั่งแบบนี้” น้ำเสียงปร่ากระซิบข้างใบหูบอบบางก่อนจะขบเม้มเบาๆ

 

ลำแขนแกร่งตวัดร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอดก่อนจะหลับตาลงอย่างอุ่นใจ

 

 

 

             “เป็นอะไรของคุณคะ” มือเล็กดันตัวออกจากอ้อมกอดที่สร้างความอบอุ่นให้เธอแบบแปลกๆ แล้วเมื่อกี้

 

เขาพูดอะไรของเขากัน เรื่องอะไรเขาจะต้องมาคลั่งเพราะเธอ แวบแรกความอบอุ่นแผ่ซ่านเข้าสู่ทั่วทุกอณู

 

ของหัวใจ...

 

หากแต่เหตุผลที่ควรจะนำมาพิจารณามากกว่าความรู้สึกของหัวใจที่ไร้เหตุผลยิ่งกว่าไร้เหตุผลทำให้เธอคิดได้ว่ามัน

 

ก็เป็นแค่ความรู้สึกส่วนลึกที่ผู้ชายทั่วไปมีกันว่า...

 

ของเล่นมันก็ต้องเป็นของเล่นของเขาแต่เพียงผู้เดียว...

 

เขาจะไม่กลับมาแยแสอีกหากมันแปดเปื้อนน้ำมือของชายอื่น...แต่เธอไม่ได้คิดอย่างนั้น...

 

จะผิดหรือเปล่า... หากเธอจะบอกว่าเธอไม่เคยคิดจะเป็นของใครนอกจากเขา...

 

 

 

            “ผมโล่ง โล่งใจที่สุดในโลก...”

 

 

 

            “คุณจะโล่งไปทำไมกันคะ ถึงยังไงฉันก็ยังเป็นได้แค่ของเล่นแก้เหงาของคุณ วันนี้คุณพิมประภาก็กลับ

 

มาแล้วนี่คะ คุณจะมาเสียเวลากับผู้หญิงอย่างฉันอยู่อีกทำไม...”

 

 

 

 

 

....................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา