HURT รักหลอกลวง...
9.5
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
39 ตอน
215 วิจารณ์
91.52K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
29)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHURT รักหลอกลวง...
ตอนที่29
“วันนี้คุณยังไม่ต้องรักผม พรุ่งนี้คุณก็ยังไม่ต้องรักผม มะรืนคุณก็ยังไม่ต้องรักผม ให้เวลามันหมุนไป
จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี สิบปี ยี่สิบปี หรือสามสิบปี...นานเท่าไหร่ก็ได้...ขอแค่คุณเปิดใจให้ผม”
“ถ้าสามสิบปี คุณจะยังรอฉันอยู่อีกหรอคะ ตอนนั้นฉันก็คงอายุห้าสิบห้าแล้ว แก่หงำเหงือกขนาดนั้น...”
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีโอนอ่อนลง มือแกร่งเชยคางมนขึ้นสบสายตา
นิ้วแกร่งเกลี่ยริมฝีปากอิ่มเบาๆก่อนจูบหนักๆจะถูกประทับลงบนเรียวปากอิ่มและเพียงเสี้ยววินาทีชายหนุ่มก็ถอนจูบ
ออก
“พูดอย่างกับผมไม่แก่...คุณตกลงนะครับฟาง”
“ค่ะ...ฉันจะเสี่ยงดู”
“ไม่ต้องเสี่ยงหรอกคนดี เพราะถึงยังไงคุณก็ต้องรักผมแน่นอน”
“ฉันจะมั่นใจได้แค่ไหนว่าคุณจะไม่ทิ้งฉันกับลูกไป ถ้าคุณแม่ของคุณเอาสมบัติมาขู่...”
เสียงหวานพึมพำอย่างไม่มั่นใจและวิตกกังวล อารมณ์คุณแม่มือใหม่ยิ่งแปรปรวนเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วัน
ข้างหน้าที่กำลังจะยุ่งยากซะยุ่งกว่ายุ่งยาก ถ้าเขาไม่ได้รักเธออย่างที่พร่ำบอกกับเธอล่ะ...เธอจะทำอย่างไร
ไม่แคล้วคงต้องโดนเฉดหัวทิ้ง...
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองดวงหน้าหวานของหญิงสาวอย่างงุนงงเมื่อหยดน้ำตาของใครคนหนึ่งหยดแหมะ
ลงบนแขนของเขา และนั่นคงจะไม่ใช่ใคร ถ้าไม่ใช่แม่ของลูกเขา...
ในที่สุดสิ่งที่เขาสงสัยก็เกิดเป็นจริงขึ้นมา...
เขาไม่ได้โง่พอที่จะไม่รู้ว่าเมียตัวเองท้อง...และเด็กในท้องคือลูกของเขา
“ผมรักคุณกับลูกยิ่งกว่าสมบัติพวกนั้น ไม่รู้หรือไงฮึ”
จมูกโด่งเรียวจรดลงบนแก้มนวล ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นสีหน้าตื่นตระหนกของหญิงสาว
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง และทันทีที่เสียงหวานโพล่งถามอย่างที่ใจอยากรู้
“คุณรู้!”
“รู้สิ นอนด้วยกันทุกวัน...โอ้ย!”
เล็บมนจิกลงบนไหล่แกร่งอย่างแรงเมื่อชายหนุ่มพูดจาทะลึ่งฟังไม่เข้าหู มือเล็กปลดล็อกประตู ก่อนจะเดิน
ลงไปอย่างไม่สนใจชายหนุ่ม ใบหน้าสวยหวานย่นลงอย่างอับอาย เมื่อเขาก็รู้ทั้งรู้
แล้วยังจะให้เธอดิ้นรนจากเขาอย่างกับคนบ้าอีก...แล้วเมื่อคืนทำไมเขาต้องทำรุนแรงกับเธอถึงขนาดนั้นด้วยนะ
ไหนบอกว่ารักนักหนาไง...หรือว่าเขาจะโกหกเธอ แต่เพื่ออะไรล่ะ?
“คิดอะไรอยู่อีกล่ะ อย่าคิดมากสิครับฟาง กำลังท้องกำลังไส้อยู่”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างเอ็นดู ก่อนลำแขนแกร่งจะตวัดรอบเอวบางและกึ่งลากกึ่งจูงคนดื้อรั้นเข้าไปหา
อะไรทาน สองมือใหญ่หิ้วของพะรุงพะรังตามหลังคนตัวเล็กที่เดินตัวปลิวไปนั่งลงบนเบาะข้างคนขับ
มือหนาพยายามเปิดประตู ก่อนจะโยนของทั้งหมดลงบนเบาะหลัง ร่างแกร่งเดินอ้อมไปนั่งประจำที่ ก่อนจะออกรถ
ไปยังจุดหมาย
รถคันงามจอดลงหน้าบ้านเรือนไทยหลังใหญ่ที่ถูกล้อมรอบด้วยธรรมชาติสวยงามและร่มรื่น
เด็กสาวใช้เดินออกมาต้อนรับแขกที่มาเยือนตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งสองพยายามสอดส่องมองเข้ามาในรถเพื่อมองว่าแขก
ผู้นั้นเป็นใคร ชายหนุ่มปลดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเองและหญิงสาว ก่อนจะเปิดประตูรถลงไป
“ผมมาพบคุณพริ้มเพราครับ” ชายหนุ่มเอ่ยกับเด็กสาว
“งั้นเชิญทางนี้ค่ะ”
ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ หากแต่กลับปล่อยให้เด็กสาวเดินนำไป แต่เขาไม่ได้เดินตามกลับเลี้ยวไปเปิด
ประตูรถ ก่อนจะช้อนอุ้มหญิงสาวลงมาโดยไม่คิดจะปลุกให้เธอตื่น เพราะเธอคงขัดขืนแน่หากรู้ว่าเขาจะพาเธอมา
ทำอะไรที่นี่ น้ำเสียงเข้มเอ่ยทักหญิงสูงวัยที่นั่งจิบน้ำชาอยู่บนตั่งไม้สักและชมบรรยากาศรอบๆไปด้วยอย่างสบาย
อารมณ์ตามประสาคนแก่
“คุณย่าครับ”
“ตาป๊อป...ตาเถร ยายชี!”
คุณพริ้มเพราเอ่ยอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นหลานชายหัวแก้วหัวแหวนมีหญิงสาวตัวเล็กนอนซุกซบ
อยู่ในอ้อมกอด หัวใจคนแก่แทบวายเมื่อเจ้าตัวยังยืนยิ้มแป้นให้อย่างไม่รู้สึกรู้สา ก่อนหลานชายตัวดีจะวางหญิง
สาวลงบนโซฟาตัวยาว ก่อนจะจับศีรษะของหญิงสาวหนุนลงบนตัก
“สวัสดีครับ”
“นั่นใคร”
น้ำเสียงเข้มงวดของคุณพริ้มเพราเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่ชอบใจที่หลานชายทำอะไรประเจิดประเจ้อ คนแก่
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะจิกสายตากับหลานชายอย่างเร่งรัดเอาคำตอบ
“เมียผมครับ”
“เมีย!”
ชายหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างเอาอกเอาใจ เมื่อเห็นว่ากำลังจะถูกดุ น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้น
ด้วยน้ำเสียงหวานออดอ้อน
“ผมกับเมียกำลังเดือดร้อนนะครับ ถึงต้องหนีมาพึ่งใบบุญคุณย่า...อย่าผลักไสผมเลยนะครับคุณย่า”
“เดือดร้อน? เดือดร้อนเรื่องอะไรกัน”
“ตอนนี้ฟางกำลังท้อง แต่คุณแม่กำลังจะจับผมแต่งงานกับคนอื่น คุณย่าไม่สงสารหลานหรอครับ”
มือเหี่ยวย่นเร่งพัดลมเข้าหาตัวเมื่อเรื่องที่ได้รับฟังกำลังจะทำให้นางเป็นลม หนุ่มสาวสมัยนี้นี่ก็กระไร
ยังไม่ทันแต่งงานแต่งการกัน แต่กลับมีลูกมีเต้ากันไปเสียก่อนแล้ว แล้วอย่างนี้หลานนางจะสับสนหรือเปล่านี่
แต่จะว่าแต่เด็กก็ไม่ได้ ผู้ใหญ่ก็ใช่ย่อย เจ้ากี้เจ้าการนัก... นางไม่ยักรู้ว่ายุคนี้สมัยนี้ยังจะมีการคลุมถุงชนอยู่อีก
“ถ้าอย่างนั้นหลานจะให้ย่าช่วยยังไง”
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
สวัสดี หลายคนบอกว่าตกใจ อิอิ คือเราบอกไม่ครบจริง ขอโทษด้วยน้าที่ทำให้ตกใจ
ตอนนี้ก็ทยอยเอานิยายเรื่องเก่าๆลงให้น้า
ตอนที่29
“วันนี้คุณยังไม่ต้องรักผม พรุ่งนี้คุณก็ยังไม่ต้องรักผม มะรืนคุณก็ยังไม่ต้องรักผม ให้เวลามันหมุนไป
จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี สิบปี ยี่สิบปี หรือสามสิบปี...นานเท่าไหร่ก็ได้...ขอแค่คุณเปิดใจให้ผม”
“ถ้าสามสิบปี คุณจะยังรอฉันอยู่อีกหรอคะ ตอนนั้นฉันก็คงอายุห้าสิบห้าแล้ว แก่หงำเหงือกขนาดนั้น...”
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีโอนอ่อนลง มือแกร่งเชยคางมนขึ้นสบสายตา
นิ้วแกร่งเกลี่ยริมฝีปากอิ่มเบาๆก่อนจูบหนักๆจะถูกประทับลงบนเรียวปากอิ่มและเพียงเสี้ยววินาทีชายหนุ่มก็ถอนจูบ
ออก
“พูดอย่างกับผมไม่แก่...คุณตกลงนะครับฟาง”
“ค่ะ...ฉันจะเสี่ยงดู”
“ไม่ต้องเสี่ยงหรอกคนดี เพราะถึงยังไงคุณก็ต้องรักผมแน่นอน”
“ฉันจะมั่นใจได้แค่ไหนว่าคุณจะไม่ทิ้งฉันกับลูกไป ถ้าคุณแม่ของคุณเอาสมบัติมาขู่...”
เสียงหวานพึมพำอย่างไม่มั่นใจและวิตกกังวล อารมณ์คุณแม่มือใหม่ยิ่งแปรปรวนเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วัน
ข้างหน้าที่กำลังจะยุ่งยากซะยุ่งกว่ายุ่งยาก ถ้าเขาไม่ได้รักเธออย่างที่พร่ำบอกกับเธอล่ะ...เธอจะทำอย่างไร
ไม่แคล้วคงต้องโดนเฉดหัวทิ้ง...
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองดวงหน้าหวานของหญิงสาวอย่างงุนงงเมื่อหยดน้ำตาของใครคนหนึ่งหยดแหมะ
ลงบนแขนของเขา และนั่นคงจะไม่ใช่ใคร ถ้าไม่ใช่แม่ของลูกเขา...
ในที่สุดสิ่งที่เขาสงสัยก็เกิดเป็นจริงขึ้นมา...
เขาไม่ได้โง่พอที่จะไม่รู้ว่าเมียตัวเองท้อง...และเด็กในท้องคือลูกของเขา
“ผมรักคุณกับลูกยิ่งกว่าสมบัติพวกนั้น ไม่รู้หรือไงฮึ”
จมูกโด่งเรียวจรดลงบนแก้มนวล ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นสีหน้าตื่นตระหนกของหญิงสาว
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง และทันทีที่เสียงหวานโพล่งถามอย่างที่ใจอยากรู้
“คุณรู้!”
“รู้สิ นอนด้วยกันทุกวัน...โอ้ย!”
เล็บมนจิกลงบนไหล่แกร่งอย่างแรงเมื่อชายหนุ่มพูดจาทะลึ่งฟังไม่เข้าหู มือเล็กปลดล็อกประตู ก่อนจะเดิน
ลงไปอย่างไม่สนใจชายหนุ่ม ใบหน้าสวยหวานย่นลงอย่างอับอาย เมื่อเขาก็รู้ทั้งรู้
แล้วยังจะให้เธอดิ้นรนจากเขาอย่างกับคนบ้าอีก...แล้วเมื่อคืนทำไมเขาต้องทำรุนแรงกับเธอถึงขนาดนั้นด้วยนะ
ไหนบอกว่ารักนักหนาไง...หรือว่าเขาจะโกหกเธอ แต่เพื่ออะไรล่ะ?
“คิดอะไรอยู่อีกล่ะ อย่าคิดมากสิครับฟาง กำลังท้องกำลังไส้อยู่”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างเอ็นดู ก่อนลำแขนแกร่งจะตวัดรอบเอวบางและกึ่งลากกึ่งจูงคนดื้อรั้นเข้าไปหา
อะไรทาน สองมือใหญ่หิ้วของพะรุงพะรังตามหลังคนตัวเล็กที่เดินตัวปลิวไปนั่งลงบนเบาะข้างคนขับ
มือหนาพยายามเปิดประตู ก่อนจะโยนของทั้งหมดลงบนเบาะหลัง ร่างแกร่งเดินอ้อมไปนั่งประจำที่ ก่อนจะออกรถ
ไปยังจุดหมาย
รถคันงามจอดลงหน้าบ้านเรือนไทยหลังใหญ่ที่ถูกล้อมรอบด้วยธรรมชาติสวยงามและร่มรื่น
เด็กสาวใช้เดินออกมาต้อนรับแขกที่มาเยือนตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งสองพยายามสอดส่องมองเข้ามาในรถเพื่อมองว่าแขก
ผู้นั้นเป็นใคร ชายหนุ่มปลดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเองและหญิงสาว ก่อนจะเปิดประตูรถลงไป
“ผมมาพบคุณพริ้มเพราครับ” ชายหนุ่มเอ่ยกับเด็กสาว
“งั้นเชิญทางนี้ค่ะ”
ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ หากแต่กลับปล่อยให้เด็กสาวเดินนำไป แต่เขาไม่ได้เดินตามกลับเลี้ยวไปเปิด
ประตูรถ ก่อนจะช้อนอุ้มหญิงสาวลงมาโดยไม่คิดจะปลุกให้เธอตื่น เพราะเธอคงขัดขืนแน่หากรู้ว่าเขาจะพาเธอมา
ทำอะไรที่นี่ น้ำเสียงเข้มเอ่ยทักหญิงสูงวัยที่นั่งจิบน้ำชาอยู่บนตั่งไม้สักและชมบรรยากาศรอบๆไปด้วยอย่างสบาย
อารมณ์ตามประสาคนแก่
“คุณย่าครับ”
“ตาป๊อป...ตาเถร ยายชี!”
คุณพริ้มเพราเอ่ยอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นหลานชายหัวแก้วหัวแหวนมีหญิงสาวตัวเล็กนอนซุกซบ
อยู่ในอ้อมกอด หัวใจคนแก่แทบวายเมื่อเจ้าตัวยังยืนยิ้มแป้นให้อย่างไม่รู้สึกรู้สา ก่อนหลานชายตัวดีจะวางหญิง
สาวลงบนโซฟาตัวยาว ก่อนจะจับศีรษะของหญิงสาวหนุนลงบนตัก
“สวัสดีครับ”
“นั่นใคร”
น้ำเสียงเข้มงวดของคุณพริ้มเพราเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่ชอบใจที่หลานชายทำอะไรประเจิดประเจ้อ คนแก่
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะจิกสายตากับหลานชายอย่างเร่งรัดเอาคำตอบ
“เมียผมครับ”
“เมีย!”
ชายหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างเอาอกเอาใจ เมื่อเห็นว่ากำลังจะถูกดุ น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้น
ด้วยน้ำเสียงหวานออดอ้อน
“ผมกับเมียกำลังเดือดร้อนนะครับ ถึงต้องหนีมาพึ่งใบบุญคุณย่า...อย่าผลักไสผมเลยนะครับคุณย่า”
“เดือดร้อน? เดือดร้อนเรื่องอะไรกัน”
“ตอนนี้ฟางกำลังท้อง แต่คุณแม่กำลังจะจับผมแต่งงานกับคนอื่น คุณย่าไม่สงสารหลานหรอครับ”
มือเหี่ยวย่นเร่งพัดลมเข้าหาตัวเมื่อเรื่องที่ได้รับฟังกำลังจะทำให้นางเป็นลม หนุ่มสาวสมัยนี้นี่ก็กระไร
ยังไม่ทันแต่งงานแต่งการกัน แต่กลับมีลูกมีเต้ากันไปเสียก่อนแล้ว แล้วอย่างนี้หลานนางจะสับสนหรือเปล่านี่
แต่จะว่าแต่เด็กก็ไม่ได้ ผู้ใหญ่ก็ใช่ย่อย เจ้ากี้เจ้าการนัก... นางไม่ยักรู้ว่ายุคนี้สมัยนี้ยังจะมีการคลุมถุงชนอยู่อีก
“ถ้าอย่างนั้นหลานจะให้ย่าช่วยยังไง”
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
สวัสดี หลายคนบอกว่าตกใจ อิอิ คือเราบอกไม่ครบจริง ขอโทษด้วยน้าที่ทำให้ตกใจ
ตอนนี้ก็ทยอยเอานิยายเรื่องเก่าๆลงให้น้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
