HURT รักหลอกลวง...
9.5
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
39 ตอน
215 วิจารณ์
91.77K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
34)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHURT รักหลอกลวง...
ตอนที่34
เท้าเล็กก้าวเร็วๆไปที่ห้องพักผู้ป่วยที่เธอได้ข้อมูลมาจากเลขาฯของสามีหนุ่ม เธอออกเดินเร็ว
ไม่ได้ดั่งใจเมื่อมือหนายังคอยรั้งแขนของเธอไว้ตลอดเวลาที่เธอเดินเร็วจนจะกลายเป็นวิ่ง
“ฟางช้าๆหน่อยสิ คุณท้องอยู่นะ”
ชายหนุ่มเอ็ดเมื่อหญิงสาวทำท่าว่าจะวิ่งไปที่ห้องพักผู้ป่วย คนถูกดุหันมองเขาก่อนจะหลุบตาลง
อย่างเด็กโดนขัดใจ เธอลดแรงเดิน ก่อนจะปล่อยให้เขากุมมือเธอเดินไปอย่างช้าๆ
“เข้าไปสิครับ”เขาเอ่ยบอกภรรยาสาวที่ยังยืนตัวแข็งทื่ออยู่หน้าห้องพักผู้ป่วย
“ฟางกลัว แม่จะเป็นอะไรมากหรือเปล่า”
“แม่คุณจะไม่เป็นอะไร เชื่อผม”เธอพยักหน้าน้อยๆ ก่อนเขาจะหมุนลูกบิดเปิดประตูให้คนตัวเล็ก
เข้าไป และเขาก็ปิดประตูลงตามหลัง หญิงสาวทอดสายตามองร่างท้วมของมารดาที่ซูบลงมากจากเดิมอย่าง
ใจหาย เธอเดินเข้าไปหาร่างของมารดาที่กำลังหลับใหล เธอแนบใบหน้าเข้ากับมือหนาอวบอูมของมารดาอย่างสุด
จะคิดถึง น้ำตาของความคิดถึงยามเมื่อห่างไกลพรั่งพรูออกมาอย่างมากมาย
“แม่จ๋า ฟางกลับมาแล้วนะ แม่หายไวๆนะคะ”
น้ำเสียงหวานเอ่ยกับมารดาอย่างอ่อนหวาน ทำเอาสามีหมาดๆถึงกับซาบซึ้งไปกับความรักระหว่างแม่
และลูกอย่างแท้จริง ความรักที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมันอย่างแท้จริงเลยสักหนในชีวิตนี้...
ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะมองดูภรรยาสาวอย่างห่างๆ และเขาเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าหน้า
ท้องที่เคยแบนราบบัดนี้กลับนูนขึ้นรูปน้อยๆเมื่อเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาและเธออาศัยอยู่ภายในนั้น ทุกอย่างมัน
เหมือนฝัน แต่ความจริงมันก็คือความจริง ตอนนี้เขามีความสุขมากถึงมากที่สุด แต่ฟางคงจะมีความสุขมากกว่านี้ ถ้า
หากทุกคนในครอบครัวของเธอมีความสุข และเขาจะมีความสุขมากขึ้นหากมารดาเปิดใจและรับฟังเขาสักนิด
“คุณจะกลับไปก่อนก็ได้นะคะ ฉันจะอยู่เฝ้าแม่อีกนาน”
“ไม่เป็นไร ผมอยู่เฝ้าคุณดีกว่า”เขาตอบหญิงสาว ก่อนจะเสหยิบหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่ข้างกายมาอ่าน
ตัวเลขสีแดงที่เลือนหายไปจากสมุดบัญชีของโรงงานทอผ้าไหมชื่อดังเรียกรอยยิ้มจากหญิงสาว
ร่างสูงโปร่งได้เป็นอย่างดี ความหวังที่เลือนรางใกล้จะเป็นจริง ยอดการสั่งซื้อและส่งออกเพิ่มขึ้นจากปีเดิมเป็นหก
ถึงเจ็ดเท่าตัว การบริหารงานของเธอไม่ได้ล้มเหลว เธอมีความสุขกับการที่จะมองเห็นโรงงานของตระกูลเธอ
งอกเงยเติบโตขึ้นเรื่อยๆ และแน่นอนสิ่งที่รองลงมาที่เธอนึกถึงคงจะหนีไม่พ้นเรื่องการแต่งงาน เธอรู้ว่าตัวเองคงจะ
ไม่มีความสุขแน่หากจะต้องแต่งงานและผูกมัดชีวิตของตัวเองไว้กับใคร ณ ตอนนี้
“ว่าไงจ้ะ ผู้บริหารใหญ่”
น้ำเสียงหวานของมารดาเรียกหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์ เธอหมุนเก้าอี้ทำงานจากวิวของมหานคร
แห่งความวุ่นวายไปมองดวงหน้าของกำลังใจสำคัญ
“คุณแม่...มาได้ยังไงคะนี่”
“แหม ก็เราเล่นกลับบ้านซะดึกดื่น มาทำงานก็เช้า แม่ก็เลยต้องมาหาเอง กลัวตัวเองจะลืมว่ามี
ลูกสาว”
“โธ่ แม่คะ...ลืมได้ยังไงกัน”
ร่างบางลุกไปสวมกอดมารดาก่อนจะประคองร่างท้วมของท่านั่งที่โซฟาตัวนุ่ม
“ไม่อยากให้แม่ลืมก็กลับบ้านให้มันเช้าๆหน่อยสิลูก เราน่ะโหมงานหนักเกินไปแล้วนะ”
น้ำเสียงหวานเอ่ยอย่างห่วงใยบุตรสาวคนเดียว ที่พักหลังเริ่มจะบ้างานอย่างเต็มรูปแบบ
“ก็พิมกำลังสนุกกับงานนี่คะ”
คุณอารีส่ายหน้าน้อยๆอย่างเหนื่อยใจ และเห็นเค้าลางว่าเรื่องที่นางจะมาคุยกับบุตรสาวในวันนี้เริ่มจะ
ไม่มีความหวัง เมื่อสาวเจ้าออกปากถึงขนาดนี้
“เมื่อวันก่อนคุณหญิงนวลลออมาหาแม่”
“เรื่องแต่งงาน?”
พิมเอ่ยอย่างรู้ทัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมารดาที่ใบหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด
“ใช่จ้ะ ทางโน้นเขาเร่งรัดมา...”
“คุณหญิงคนเดียวมากกว่าค่ะ พี่ป๊อปไม่ได้อยากแต่งงานกับพิมหรอก เขามีคนรักของเขาอยู่แล้ว”
“แม่ดารานั่นน่ะหรอ”
หญิงสาวดันตัวออกจากอ้อมกอดของมารดา ก่อนจะเอ่ย
“คุณแม่ยังไม่รู้จักคุณฟางดีพอ ความจริงแล้วเธอน่ารักมากนะคะ”
“สร้างภาพทั้งนั้น” เธอส่ายหน้าอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ก่อนจะเอ่ยบอกเล่าความจริงที่เธอเพิ่งทราบจาก
เลขาสาวที่เป็นน้องสาวแท้ๆของดาราสาว
“เลขาหน้าห้องของพิมก็เป็นน้องสาวของคุณฟาง แม่ลองคิดดูสิคะ ถ้าหากว่าเธอคิดจะจับพี่ป๊อปจริงๆ
เธอก็คงไม่ต้องเหนื่อยส่งน้องตัวเองเรียนสูงๆ เฟย์บอกว่าครอบครัวของเธอฐานะไม่ดีนักหลังจากล้มละลาย พวก
เธอขาดเสาหลักครอบครัว สามแม่ลูกอยู่ด้วยกันตามลำพัง ผู้หญิงร่างบอบบางอย่างคุณฟางต้องหาเลี้ยงครอบครัว
ตัวคนเดียว ความจริงเธอไม่ได้ตั้งใจจะเข้าวงการนี้หรอกค่ะ แต่สถานการณ์มันบีบบังคับเธอ แต่ที่พิมคิดว่าน้องสาว
ของเธอยังไม่รู้ก็คือ คุณฟางเป็นผู้หญิงของพี่ป๊อป”
“ใครจะอยากให้ครอบครัวรู้เรื่องอัปยศแบบนั้นกัน พิมก็รู้แล้วหนิลูก งั้นก็เลิกเทิดทูนแม่นั่นซะทีเถอะ
ยังไงๆแม่ก็ไม่เห็นว่ามันจะสำคัญยังไงกับการแต่งงานของลูกกับพี่เขา”
คุณอารีตัดบท ก่อนจะเฉไฉเข้าเรื่องของตัวเอง หากแต่บุตรสาวกลับเอ่ยต่ออย่างงไม่ยอมแพ้
“พิมเป็นผู้หญิงเหมือนเธอ พอจะดูออกว่าเธอไม่ได้มีความสุขนักในฐานะแบบนี้ และพิมก็พอจะดูออก
มาเธอรักพี่ป๊อป และพี่ป๊อปก็สารภาพกับพิมเองว่าเขารักคุณฟาง”
“คุณพระช่วย!”
คุณหญิงอารีอุทานอย่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจากบุตรสาว
“แม่คะ ในเมื่อคนสองคนเขารักกัน เขาก็ไม่ควรจะเข้าไปกีดกันความรักของเขานะคะ มันจะเป็นบาป
เสียเปล่า และต่อให้แต่งงานกันไปพิมกับพี่ป๊อปก็ไม่มีความสุขอยู่ดี”
“แต่แม่กับคุณหญิง...”
“พิมไม่อยากแต่งงานกับพี่ป๊อป เราสองคนไม่ได้รักกัน” หญิงสาวยื่นคำขาด ก่อนจะเดินกลับไป
ทำงานอย่างเก่า และเธอหวังเพียงว่ามารดาจะเข้าใจเธอ...
ตอนที่34
เท้าเล็กก้าวเร็วๆไปที่ห้องพักผู้ป่วยที่เธอได้ข้อมูลมาจากเลขาฯของสามีหนุ่ม เธอออกเดินเร็ว
ไม่ได้ดั่งใจเมื่อมือหนายังคอยรั้งแขนของเธอไว้ตลอดเวลาที่เธอเดินเร็วจนจะกลายเป็นวิ่ง
“ฟางช้าๆหน่อยสิ คุณท้องอยู่นะ”
ชายหนุ่มเอ็ดเมื่อหญิงสาวทำท่าว่าจะวิ่งไปที่ห้องพักผู้ป่วย คนถูกดุหันมองเขาก่อนจะหลุบตาลง
อย่างเด็กโดนขัดใจ เธอลดแรงเดิน ก่อนจะปล่อยให้เขากุมมือเธอเดินไปอย่างช้าๆ
“เข้าไปสิครับ”เขาเอ่ยบอกภรรยาสาวที่ยังยืนตัวแข็งทื่ออยู่หน้าห้องพักผู้ป่วย
“ฟางกลัว แม่จะเป็นอะไรมากหรือเปล่า”
“แม่คุณจะไม่เป็นอะไร เชื่อผม”เธอพยักหน้าน้อยๆ ก่อนเขาจะหมุนลูกบิดเปิดประตูให้คนตัวเล็ก
เข้าไป และเขาก็ปิดประตูลงตามหลัง หญิงสาวทอดสายตามองร่างท้วมของมารดาที่ซูบลงมากจากเดิมอย่าง
ใจหาย เธอเดินเข้าไปหาร่างของมารดาที่กำลังหลับใหล เธอแนบใบหน้าเข้ากับมือหนาอวบอูมของมารดาอย่างสุด
จะคิดถึง น้ำตาของความคิดถึงยามเมื่อห่างไกลพรั่งพรูออกมาอย่างมากมาย
“แม่จ๋า ฟางกลับมาแล้วนะ แม่หายไวๆนะคะ”
น้ำเสียงหวานเอ่ยกับมารดาอย่างอ่อนหวาน ทำเอาสามีหมาดๆถึงกับซาบซึ้งไปกับความรักระหว่างแม่
และลูกอย่างแท้จริง ความรักที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมันอย่างแท้จริงเลยสักหนในชีวิตนี้...
ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะมองดูภรรยาสาวอย่างห่างๆ และเขาเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าหน้า
ท้องที่เคยแบนราบบัดนี้กลับนูนขึ้นรูปน้อยๆเมื่อเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาและเธออาศัยอยู่ภายในนั้น ทุกอย่างมัน
เหมือนฝัน แต่ความจริงมันก็คือความจริง ตอนนี้เขามีความสุขมากถึงมากที่สุด แต่ฟางคงจะมีความสุขมากกว่านี้ ถ้า
หากทุกคนในครอบครัวของเธอมีความสุข และเขาจะมีความสุขมากขึ้นหากมารดาเปิดใจและรับฟังเขาสักนิด
“คุณจะกลับไปก่อนก็ได้นะคะ ฉันจะอยู่เฝ้าแม่อีกนาน”
“ไม่เป็นไร ผมอยู่เฝ้าคุณดีกว่า”เขาตอบหญิงสาว ก่อนจะเสหยิบหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่ข้างกายมาอ่าน
ตัวเลขสีแดงที่เลือนหายไปจากสมุดบัญชีของโรงงานทอผ้าไหมชื่อดังเรียกรอยยิ้มจากหญิงสาว
ร่างสูงโปร่งได้เป็นอย่างดี ความหวังที่เลือนรางใกล้จะเป็นจริง ยอดการสั่งซื้อและส่งออกเพิ่มขึ้นจากปีเดิมเป็นหก
ถึงเจ็ดเท่าตัว การบริหารงานของเธอไม่ได้ล้มเหลว เธอมีความสุขกับการที่จะมองเห็นโรงงานของตระกูลเธอ
งอกเงยเติบโตขึ้นเรื่อยๆ และแน่นอนสิ่งที่รองลงมาที่เธอนึกถึงคงจะหนีไม่พ้นเรื่องการแต่งงาน เธอรู้ว่าตัวเองคงจะ
ไม่มีความสุขแน่หากจะต้องแต่งงานและผูกมัดชีวิตของตัวเองไว้กับใคร ณ ตอนนี้
“ว่าไงจ้ะ ผู้บริหารใหญ่”
น้ำเสียงหวานของมารดาเรียกหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์ เธอหมุนเก้าอี้ทำงานจากวิวของมหานคร
แห่งความวุ่นวายไปมองดวงหน้าของกำลังใจสำคัญ
“คุณแม่...มาได้ยังไงคะนี่”
“แหม ก็เราเล่นกลับบ้านซะดึกดื่น มาทำงานก็เช้า แม่ก็เลยต้องมาหาเอง กลัวตัวเองจะลืมว่ามี
ลูกสาว”
“โธ่ แม่คะ...ลืมได้ยังไงกัน”
ร่างบางลุกไปสวมกอดมารดาก่อนจะประคองร่างท้วมของท่านั่งที่โซฟาตัวนุ่ม
“ไม่อยากให้แม่ลืมก็กลับบ้านให้มันเช้าๆหน่อยสิลูก เราน่ะโหมงานหนักเกินไปแล้วนะ”
น้ำเสียงหวานเอ่ยอย่างห่วงใยบุตรสาวคนเดียว ที่พักหลังเริ่มจะบ้างานอย่างเต็มรูปแบบ
“ก็พิมกำลังสนุกกับงานนี่คะ”
คุณอารีส่ายหน้าน้อยๆอย่างเหนื่อยใจ และเห็นเค้าลางว่าเรื่องที่นางจะมาคุยกับบุตรสาวในวันนี้เริ่มจะ
ไม่มีความหวัง เมื่อสาวเจ้าออกปากถึงขนาดนี้
“เมื่อวันก่อนคุณหญิงนวลลออมาหาแม่”
“เรื่องแต่งงาน?”
พิมเอ่ยอย่างรู้ทัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมารดาที่ใบหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด
“ใช่จ้ะ ทางโน้นเขาเร่งรัดมา...”
“คุณหญิงคนเดียวมากกว่าค่ะ พี่ป๊อปไม่ได้อยากแต่งงานกับพิมหรอก เขามีคนรักของเขาอยู่แล้ว”
“แม่ดารานั่นน่ะหรอ”
หญิงสาวดันตัวออกจากอ้อมกอดของมารดา ก่อนจะเอ่ย
“คุณแม่ยังไม่รู้จักคุณฟางดีพอ ความจริงแล้วเธอน่ารักมากนะคะ”
“สร้างภาพทั้งนั้น” เธอส่ายหน้าอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ก่อนจะเอ่ยบอกเล่าความจริงที่เธอเพิ่งทราบจาก
เลขาสาวที่เป็นน้องสาวแท้ๆของดาราสาว
“เลขาหน้าห้องของพิมก็เป็นน้องสาวของคุณฟาง แม่ลองคิดดูสิคะ ถ้าหากว่าเธอคิดจะจับพี่ป๊อปจริงๆ
เธอก็คงไม่ต้องเหนื่อยส่งน้องตัวเองเรียนสูงๆ เฟย์บอกว่าครอบครัวของเธอฐานะไม่ดีนักหลังจากล้มละลาย พวก
เธอขาดเสาหลักครอบครัว สามแม่ลูกอยู่ด้วยกันตามลำพัง ผู้หญิงร่างบอบบางอย่างคุณฟางต้องหาเลี้ยงครอบครัว
ตัวคนเดียว ความจริงเธอไม่ได้ตั้งใจจะเข้าวงการนี้หรอกค่ะ แต่สถานการณ์มันบีบบังคับเธอ แต่ที่พิมคิดว่าน้องสาว
ของเธอยังไม่รู้ก็คือ คุณฟางเป็นผู้หญิงของพี่ป๊อป”
“ใครจะอยากให้ครอบครัวรู้เรื่องอัปยศแบบนั้นกัน พิมก็รู้แล้วหนิลูก งั้นก็เลิกเทิดทูนแม่นั่นซะทีเถอะ
ยังไงๆแม่ก็ไม่เห็นว่ามันจะสำคัญยังไงกับการแต่งงานของลูกกับพี่เขา”
คุณอารีตัดบท ก่อนจะเฉไฉเข้าเรื่องของตัวเอง หากแต่บุตรสาวกลับเอ่ยต่ออย่างงไม่ยอมแพ้
“พิมเป็นผู้หญิงเหมือนเธอ พอจะดูออกว่าเธอไม่ได้มีความสุขนักในฐานะแบบนี้ และพิมก็พอจะดูออก
มาเธอรักพี่ป๊อป และพี่ป๊อปก็สารภาพกับพิมเองว่าเขารักคุณฟาง”
“คุณพระช่วย!”
คุณหญิงอารีอุทานอย่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจากบุตรสาว
“แม่คะ ในเมื่อคนสองคนเขารักกัน เขาก็ไม่ควรจะเข้าไปกีดกันความรักของเขานะคะ มันจะเป็นบาป
เสียเปล่า และต่อให้แต่งงานกันไปพิมกับพี่ป๊อปก็ไม่มีความสุขอยู่ดี”
“แต่แม่กับคุณหญิง...”
“พิมไม่อยากแต่งงานกับพี่ป๊อป เราสองคนไม่ได้รักกัน” หญิงสาวยื่นคำขาด ก่อนจะเดินกลับไป
ทำงานอย่างเก่า และเธอหวังเพียงว่ามารดาจะเข้าใจเธอ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
