HURT รักหลอกลวง...
9.5
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
39 ตอน
215 วิจารณ์
91.77K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
36)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHURT รักหลอกลวง...
ตอนที่36
ไหล่บอบบางสะท้อนขึ้น-ลงอย่างคนสะอื้นไห้ ปัญหามากมายถาโถมเข้าหาเธอใน
เวลาเดียวกัน ปัญหาที่คิดว่าจะจบลงด้วยดีกลับไม่เป็นอย่างที่คิดไว้...
แม้เธอจะรักเขามากเพียงใด แต่ก็อย่างที่มารดาบอก...ต่อให้วันนี้ความรักของเธอและเขาจะมั่น
ราวกับเสาหินฐานมั่นคง แต่นานไปเข้า หากตอกกระทบหนักๆเข้าสักวันเสาหินก็ยังไหว...แล้วนับ
ประสาอะไรกับใจคน
“ฟางครับ...”
น้ำเสียงทุ้มคุ้นหูเรียกสติอันเลือนลอยของหญิงสาวกลับเข้าที่เข้าทาง ร่างบางหันหลัง
กลับ ก่อนจะโผเข้าอ้อมกอดแกร่งที่เป็นที่พักพิงเดียวของเธออย่างอ่อนล้า น้ำตาไหลอาบใบหน้า
นวลเลอะเสื้อเชิ้ตเนื้อดีเสียจนเปียกชุ่ม แขนแกร่งยกขึ้นโอบรัดร่างของคนตัวเล็กเอาไว้อย่างแสนรัก
ถ่ายทอดความรัก ความห่วงใยทั้งหมดที่มีให้กับคนในอ้อมกอดอย่างเปิดเผย
“ฉันจะทำยังไงดีคะ...ฮึก ฮือๆ เราไม่คู่ควรกัน ฉันมันไม่เจียมตัวเอง”
ดวงตาคมกล้าหลับลง ก่อนจะกระชับร่างบางของภรรยาสาวให้แน่นขึ้น น้ำเสียงนุ่มทุ้ม
เอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่น
“เราคู่ควรกันที่สุดคนดี...เพราะเรารักกัน ไม่ใช่เพราะฐานะ หรือชาติตระกูล แต่เพราะ
ผมรักคุณ...”
ใบหน้าสวยหวานเงยขึ้นสบสายตาคมกล้า และเธอรู้สึกได้ถึงความรู้สึกรักที่ชายหนุ่ม
ถ่ายทอดมันออกมาอย่างเปิดเผย หญิงสาวพยักหน้าน้อยๆก่อนจะเผยรอยยิ้มทั้งน้ำตาและโอบกอด
เขาไว้เช่นกัน....
มือบางจิกเข้าหากันอย่างประหม่า เธอกำลังรอการมาของหญิงวัยกลางคนอย่างใจจดใจ
จ่อ กาแฟแก้วที่สองถูกยกขึ้นมาดื่มเพื่อฆ่าเวลาแห่งการรอคอยที่แสนทรมานสำหรับเธอ
“ว่าไงจ๊ะ หนูพิม”
หญิงสาวหันไปตามต้นเสียงก่อนจะคลี่รอยยิ้มฝืดเฝื่อน เมื่อหญิงวัยกลางคนนั่งลงตรง
กันข้าม เธอจึงเอ่ยขึ้น
“คุณน้าสั่งอะไรทานก่อนไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอกจ้ะ”
คนอาบน้ำร้อนมาก่อนเพ่งมองใบหน้าสวยหวานของว่าที่ลูกสะใภ้ที่นางหมายมั่นปั้นมือ
ไว้นานอย่างพินิจพิเคราะห์ และก็รู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวนั้นต้องมีอะไรอยู่ในใจแน่ๆ
“คือว่า พิมมีธุระสำคัญอยากจะคุยกับคุณน้าค่ะ”
“ธุระอะไรลูก”
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคือ เมื่อสายตาปะทะกับแววตาของนางพญาอย่าง
คุณนวลลออ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะเอื้อนเอ่ยในสิ่งที่ต้องการ
“พิมต้องการยกเลิกการหมั้นของพิมและพี่ป๊อปค่ะ...”
“หนูว่ายังไงนะ”
น้ำเสียงดุๆของคนตรงหน้าทำให้พิมประภารู้ได้อย่างทันทีว่าหญิงวัยกลางคนไม่ได้เห็น
ด้วยกับความคิดของเธอเลย แต่การที่เธอจะผูกมัดชีวิตกับใครก็ตามที่เธอไม่ได้รักก็ย่อมไม่มีความ
ความสุข และเธอจะไม่มีทางยอมให้มันเป็นแบบนั้นแน่
“พิมขอยกเลิกการหมั้นค่ะ พิมกับพี่ป๊อปเราไม่ได้รักกัน พี่ป๊อปก็มีผู้หญิงของเขาอยู่แล้ว”
“แม่ดารานั่นน่ะหรือ...หนูไม่รู้หรือไง ข่าวเขาลงกันโครมๆบอกว่ามันท้องหนีตามผู้ชาย
ไปแล้ว”
“แต่ว่า...”
หญิงสาวอึกอัก ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน แต่เพราะเธอไม่เคยติดตามข่าวในวงการนั้น
มาก่อนเธอจึงไม่รู้อะไรมาก ข่าวที่เธอรู้เกี่ยวกับฟางก็รู้พอๆกับคุณนวลลออนั่นแหละ แต่ว่าท่าทาง
และแววตาที่เธอได้เห็นจากตัวของผู้หญิงคนนั้น ทำให้เธอไม่อยากเชื่อกับข่าวที่เพิ่งได้ยินมาเลย
“เอาเป็นว่าแม่ไม่เห็นด้วย งานหมั้นยังจะมีขึ้นเหมือนเดิม และแม่จะไม่ยอมให้ลูกๆ
กำหนดกันเองแล้ว แม่จะหาฤกษ์ให้เอง ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี”
คุณนวลลออตัดสินใจเฉียบขาด ก่อนจะลุกเดินจากไป ในแววตายังคงมีความมุ่งมั่นที่จะ
ทำอย่างที่ตนต้องการ หงส์ก็ต้องคู่กับหงส์อยู่วันยังค่ำ จะไปคู่กับกาได้อย่างไรกัน แม่นั่นไม่มีอะไร
คู่ควรกับลูกชายของนางแม้แต่นิดเดียว แม้ข่าวที่นางทราบจากนักสืบที่จ้างไปติดตามทั้งคู่ ก็ไม่ได้
ทำให้นางหวั่นไหว
ก็แค่กระดาษแผ่นบางๆ....
มันจะมีอิทธิพลเหนือคำสั่งของนางได้อย่างไรกัน!
อีกเรื่องรอวันพรุ่งนี้น้า วันนี้อัพเรื่องนี้ก่อน ใกล้จบแล้ว ขอเม้น+โหวตงามๆน้า
ตอนที่36
ไหล่บอบบางสะท้อนขึ้น-ลงอย่างคนสะอื้นไห้ ปัญหามากมายถาโถมเข้าหาเธอใน
เวลาเดียวกัน ปัญหาที่คิดว่าจะจบลงด้วยดีกลับไม่เป็นอย่างที่คิดไว้...
แม้เธอจะรักเขามากเพียงใด แต่ก็อย่างที่มารดาบอก...ต่อให้วันนี้ความรักของเธอและเขาจะมั่น
ราวกับเสาหินฐานมั่นคง แต่นานไปเข้า หากตอกกระทบหนักๆเข้าสักวันเสาหินก็ยังไหว...แล้วนับ
ประสาอะไรกับใจคน
“ฟางครับ...”
น้ำเสียงทุ้มคุ้นหูเรียกสติอันเลือนลอยของหญิงสาวกลับเข้าที่เข้าทาง ร่างบางหันหลัง
กลับ ก่อนจะโผเข้าอ้อมกอดแกร่งที่เป็นที่พักพิงเดียวของเธออย่างอ่อนล้า น้ำตาไหลอาบใบหน้า
นวลเลอะเสื้อเชิ้ตเนื้อดีเสียจนเปียกชุ่ม แขนแกร่งยกขึ้นโอบรัดร่างของคนตัวเล็กเอาไว้อย่างแสนรัก
ถ่ายทอดความรัก ความห่วงใยทั้งหมดที่มีให้กับคนในอ้อมกอดอย่างเปิดเผย
“ฉันจะทำยังไงดีคะ...ฮึก ฮือๆ เราไม่คู่ควรกัน ฉันมันไม่เจียมตัวเอง”
ดวงตาคมกล้าหลับลง ก่อนจะกระชับร่างบางของภรรยาสาวให้แน่นขึ้น น้ำเสียงนุ่มทุ้ม
เอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่น
“เราคู่ควรกันที่สุดคนดี...เพราะเรารักกัน ไม่ใช่เพราะฐานะ หรือชาติตระกูล แต่เพราะ
ผมรักคุณ...”
ใบหน้าสวยหวานเงยขึ้นสบสายตาคมกล้า และเธอรู้สึกได้ถึงความรู้สึกรักที่ชายหนุ่ม
ถ่ายทอดมันออกมาอย่างเปิดเผย หญิงสาวพยักหน้าน้อยๆก่อนจะเผยรอยยิ้มทั้งน้ำตาและโอบกอด
เขาไว้เช่นกัน....
มือบางจิกเข้าหากันอย่างประหม่า เธอกำลังรอการมาของหญิงวัยกลางคนอย่างใจจดใจ
จ่อ กาแฟแก้วที่สองถูกยกขึ้นมาดื่มเพื่อฆ่าเวลาแห่งการรอคอยที่แสนทรมานสำหรับเธอ
“ว่าไงจ๊ะ หนูพิม”
หญิงสาวหันไปตามต้นเสียงก่อนจะคลี่รอยยิ้มฝืดเฝื่อน เมื่อหญิงวัยกลางคนนั่งลงตรง
กันข้าม เธอจึงเอ่ยขึ้น
“คุณน้าสั่งอะไรทานก่อนไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอกจ้ะ”
คนอาบน้ำร้อนมาก่อนเพ่งมองใบหน้าสวยหวานของว่าที่ลูกสะใภ้ที่นางหมายมั่นปั้นมือ
ไว้นานอย่างพินิจพิเคราะห์ และก็รู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวนั้นต้องมีอะไรอยู่ในใจแน่ๆ
“คือว่า พิมมีธุระสำคัญอยากจะคุยกับคุณน้าค่ะ”
“ธุระอะไรลูก”
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคือ เมื่อสายตาปะทะกับแววตาของนางพญาอย่าง
คุณนวลลออ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะเอื้อนเอ่ยในสิ่งที่ต้องการ
“พิมต้องการยกเลิกการหมั้นของพิมและพี่ป๊อปค่ะ...”
“หนูว่ายังไงนะ”
น้ำเสียงดุๆของคนตรงหน้าทำให้พิมประภารู้ได้อย่างทันทีว่าหญิงวัยกลางคนไม่ได้เห็น
ด้วยกับความคิดของเธอเลย แต่การที่เธอจะผูกมัดชีวิตกับใครก็ตามที่เธอไม่ได้รักก็ย่อมไม่มีความ
ความสุข และเธอจะไม่มีทางยอมให้มันเป็นแบบนั้นแน่
“พิมขอยกเลิกการหมั้นค่ะ พิมกับพี่ป๊อปเราไม่ได้รักกัน พี่ป๊อปก็มีผู้หญิงของเขาอยู่แล้ว”
“แม่ดารานั่นน่ะหรือ...หนูไม่รู้หรือไง ข่าวเขาลงกันโครมๆบอกว่ามันท้องหนีตามผู้ชาย
ไปแล้ว”
“แต่ว่า...”
หญิงสาวอึกอัก ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน แต่เพราะเธอไม่เคยติดตามข่าวในวงการนั้น
มาก่อนเธอจึงไม่รู้อะไรมาก ข่าวที่เธอรู้เกี่ยวกับฟางก็รู้พอๆกับคุณนวลลออนั่นแหละ แต่ว่าท่าทาง
และแววตาที่เธอได้เห็นจากตัวของผู้หญิงคนนั้น ทำให้เธอไม่อยากเชื่อกับข่าวที่เพิ่งได้ยินมาเลย
“เอาเป็นว่าแม่ไม่เห็นด้วย งานหมั้นยังจะมีขึ้นเหมือนเดิม และแม่จะไม่ยอมให้ลูกๆ
กำหนดกันเองแล้ว แม่จะหาฤกษ์ให้เอง ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี”
คุณนวลลออตัดสินใจเฉียบขาด ก่อนจะลุกเดินจากไป ในแววตายังคงมีความมุ่งมั่นที่จะ
ทำอย่างที่ตนต้องการ หงส์ก็ต้องคู่กับหงส์อยู่วันยังค่ำ จะไปคู่กับกาได้อย่างไรกัน แม่นั่นไม่มีอะไร
คู่ควรกับลูกชายของนางแม้แต่นิดเดียว แม้ข่าวที่นางทราบจากนักสืบที่จ้างไปติดตามทั้งคู่ ก็ไม่ได้
ทำให้นางหวั่นไหว
ก็แค่กระดาษแผ่นบางๆ....
มันจะมีอิทธิพลเหนือคำสั่งของนางได้อย่างไรกัน!
อีกเรื่องรอวันพรุ่งนี้น้า วันนี้อัพเรื่องนี้ก่อน ใกล้จบแล้ว ขอเม้น+โหวตงามๆน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
