First Love เธอคือรักแรก

                                     กริ้งงงงงงงงงง~~~~
เสียงออดบอกเวลาว่าหมดคาบเรียนของวัน
ตึกๆๆๆๆ เสียงนักเรียนต่างรีบกรูกันออกห้องเรียน
''เฮ้อ'' เสียงชานยอลถอนหายใจและทำท่าบิดขี้เกียจ
''ป่ะ กลับกันเหอะ'' ลู่หานลุกขึ้นจากเก้าอี้และตั้งท่าจะเดินออกไป แต่ก็ชานยอลเพื่อนรักยังนั่งหน้าตาเฉย
''จะนั่งอีกนานมั้ยครับ?''
''ก็อยากกลับแหละนะ แต่คริสบอกว่าจะไปส่ง เฮ้อ แกกลับไปก่อนเถอะ''
''แหม ก็ได้ๆ ไม่อยากอยู่เป็น กขค''
''คุยอะไรกันอยู่เหรอ ท่าทางสนุกเชียว :)'' เสียงคริสดังมาจากทางประตู
ยอลกับลู่จึงหันไปตามเสียงแล้วทำหน้าประมาณว่า ตายยากจริงๆนะพูดถึงปุ๊บก็มาปั๊บ
''เห้อะ ไม่มีอะไรหรอก ดูแลแฟนดีๆนะจ้ะ'' ลู่หานพูดแกล้งๆแล้วเดินออกจากห้องไป
''กลับกันเถอะ ที่รัก''
''ใครเป็นที่รักนายกัน''
''ทำไมล่ะ ฉันไม่น่ารักเหรอ''
''ไม่!!'' ชานยอลพูดเสียงดัง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอย่างที่ใจคิด
คริสจึงแกล้งทำหน้าเศร้าๆ แล้วบอกกับเธอว่า ''ถึงฉันจะน่ารักไม่มาก แต่ท่ายากฉันเยอะนะ ^^''
''พูดอะไรเนี่ย ลามก''ชานยอลทำหน้าโมโหกลบเกลื่อน
''ตกลงเธอจะนอนที่นี่เลยมั้ย? ไม่อยากหลับหรอ''
(หวังว่านายจะไปส่งฉันที่บ้านจริงๆนะ) ชานยอลคิดในใจ
ทั้งสองคนจึงเดินออกมาจากห้องพร้อมกัน