รักของหนุ่มวัยใส กับ ยัยสาวจอมแก่น

10.0

เขียนโดย creammyy

วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.41 น.

  5 ตอน
  9 วิจารณ์
  11.04K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2556 17.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) หวั่นไหว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
หลังจากที่ทุกคนกินข้างเสร็จก็ได้เรียนภาคบ่าย เวลาผ่านไป3ชั่วโมง
______Fang_____
''เฟย์ แก้วตอนนี้เย็นนี้ไปทานข้าวกับฟางหน่อยได้มั้ย''ชั้นชวนเพื่อนสาว
''เอ่อ ขอโทดนะฟาง เฟย์ต้องอยู่ทานข้าวกับที่บ้านน่ะ ไปไม่ได้จิงๆ''เฟย์พูด
''ชั้นก็มีญาติมาบ้าน ขอโทดด้วยนะฟาง''แก้วทำปากจู๋
''อ่าว แล้วใครจะไปกับฟางล่ะ''ชั้นอยากไปทานข้าวนอกบ้าน เพราะในบ้านไม่มีคนอยู่
''ไปกับป๊อปมั้ยฟาง พ่อกับแม่ป๊อปไปทำงานไม่อยากอยู่บ้านอ่ะ''ป๊อปปี้ชวนชั้่น
''อ...อืม ก...ก็ได้''ชั้นเป็นอะไรเนี่ยทำไมรู้สึกหวั่นไหวตอนอยู่ใกล้ป๊อปปี้
''เดี๋ยว5โมงป๊อปไปรับนะ''ป๊อปปี้นัดหมายเวลา
''สวีทกันให้สบายนะ''แก้วพูดขึ้นมา
''แก้ว พูดอะไรไม่เกรงใจป๊อปบ้างเลย''ชั้นตีที่ไหล่แก้วเบาๆ
''55ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยว5โมงป๊อปไปรับนะ''ป๊อปปี้เดินขึ้นรถไป
''ฟาง เธอชอบป๊อปหรือป่าวอ่ะ และไม่ได้ชอบโมะแล้วเหรอ''เฟย์ถามชั้นและทำหน้าสงสัย
''ช..ชั้นไม่รู้อ่ะ ในใจมันบอกว่าชอบโทโมะแต่พออยู่ใกล้ป๊อปมันก็รู้สึกหวั่นไหวอ่ะ''
''งั้นแสดงว่าเธอชอบ2คน''แก้วพูด
''นี่แก้วหาว่าฟางหลายใจใช่ม๊ะ''ชั้นทำท่าไม่พอใจ[เพื่อนๆว่าฟางควรจะเลือกใครดีอ่ะคะ ฟางสับสนจังเลย]
''โอ๋ๆๆๆ อย่างอนนะ''แก้วลูบหัวชั้น
''เอ้อ!เดี๋ยวฟางขอกลับบ้านก่อนนะ''ชั้นพูด และเดินขึ้นรถประจำทางกลับบ้าน
''อื้มๆ''แก้วกับเฟย์พูดพร้อมกัน
ฟางนั่งรถไปเหม่อคิดไปว่าทำไมตัวเองอยู่กับป๊อปปี้แล้วจึงหวั่นไหวมากขนาดนี้ ไม่นานรู้สึกตัวอีกทีก็ถึงบ้านแล้ว
''เอ่อ...พี่คะจอดตรงนี้เลยค่ะ''พอชั้นบอก คนขับรถและผู้โดยสารคนอื่นไม่เชื่อสายตา เพราะบ้านชั้นใหญ่เกินกว่าที่จะขึ้นรถประจำทาง
ฟางอาบน้ำแต่งตัว จนสวยอย่างกับเจ้าหญิงในวัง ไม่นานป๊อปปี้ก็มารออยู่หน้าบ้าน
พอป๊อปปี้เห็นฟางก็ถึงกับอึ้งไปพักใหญ
''ป๊อปฟางดูตลกมากเลยเหรอ''ชั้นพูดพร้อมก้มดูชุดของตัวเอง
''ไม่ๆเลยฟางสวยมาก ดูไม่เหมือนฟางเลย''ป๊อปพูดพร้อมกับยิ้ม
''เราไปกันเถอะ''ฟางเดินไปขึ้นรถ
ร้านอาหาร หลังจากสั่งอาหารเสร็จ
''อร่อยมั้ย''ป๊อปปี้ถาม
''อร่อยสิ อร่อยมากเลยแหละ''ชั้นพูดพร้อมกับยิ้ม
''งั้นกินเยอะๆนะ''ป๊อปพูดพร้อมขยี้หัวชั้น
ทั้ง2คนจึงทานอาหารกันอย่างมีความสุข
''กลับกันเถอะป๊อป ฟางอิ่มมากเลย ขอบใจนะที่เลี้ยงอ่ะ''ชั้นพูด
''อื้ม ป๊ะ''ป๊อปกับฟางจูงมือกันอย่างไม่รู้ตัว
บ้านฟาง
''ขอบใจอีกครั้งนะป๊อป''ชั้นพูดพร้อมกับยิ้ม และไม่นานก็มีรถมาจอดข้างชั้น
หนุ่มตัวสูง ผิวขาวลงมาจากรถ
''พี่พิชชี่''ชั้นดีใจมากที่พี่พิชที่เคยสนิทกับชั้นตอนชั้นอยู่ม.1ที่ไปเรียนเมืองนอกกลับมา
''ฟาง พี่ดีใจมากเลยนะที่เจอฟาง เป็นไงบ้างครับ''พี่พิชชี่ถามชั้น
''สบายดีค่ะพี่พิชล่ะคะ''ฟางพูดพร้อมกับยิ้ม โดยลืมป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ข้างๆ
''พี่สบายดี อ้าวแล้วนั่นใครล่ะ''พิชชี่ชี้ไปทางป๊อปปี้
''เพื่อนน่ะ ชื่อป๊อปปี้อยู่ห้องเดียวกัน''ชั้นพูด(ประโยคนี้ทำให้ป๊อปปี้รู้สึกเจ็บมาก)
''สวัสดีครับ''ป๊อปปี้พูด
''ป๊อปนี่พี่พิชนะ เป็นเพื่อนกันตอนม.1อ่ะ''ฟางแนะนำ
''สวัสดีครับ''พี่พิชพูด
''ฟางป๊อปกลับก่อนนะ แล้วเจอกัน''ป๊อปพูดพร้อมจากไป
''พี่ก็กลับก่อนนะฟาง เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะ''
''ค่ะ กลับดีๆนะคะ''ฟางพูด ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป
เอาแล้วล่ะสิ ป๊อปปี้เกือบจะสมหวังแต่พี่พิชของเราดันมาขัดซะได้ ติดตามชมนะคะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา