My friend ก็แค่นั้น..แต่มันรักเธอ

 

         บทที่ 9 : แกล้งงอนอย่างนี้เพื่อให้เธอง้อ :)

 

 

 

Faye say ::

หลังจากที่แยกกับโทโมะแก้วแล้ว ฟาง เฟย์ และป๊อปปี้ก็เลือกที่จะอยู่เที่ยวต่อ เหตุเพราะ..

 

หนึ่ง! มีใครบางคนยังไม่หายงอนอีกคน
สอง! ใครบางคนที่ว่าไม่อยากกลับด้วยกัน
สาม! ใครบางคนที่ว่ากำลังดื้อเงียบ..
และสี่! ใครบางคนที่ว่าสำคัญมาก! สำหรับอีกคน..

 

และใครบางคนที่ว่าคือพี่สาวของฉันเอง -0-
และพี่คนนี้ก็กำลังเกาะแขนฉันแจเลยด้วย! ฉันที่เป็นน้องสาวก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย..

 

ทำไงได้ล่ะ ก็พี่ฟางเป็นพี่สาวที่ฉันรักนี่นา ^^'
แต่ว่า..ฉันก็จำเป็นต้องช่วยพี่ชายที่รักของฉันอีกคนด้วยเหมือนกัน ><

 

"เออใช่! เฟย์เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมของไว้กับแก้วอ่ะ" ฉันพูดเมื่อคิดแผนออกและเพื่อทำลายบรรยากาศมาคุนี่ด้วย ไม่รู้จะเงียบกันทำไม เป็นคนกลางนี่อึดอัดนะ!

"ลืมอะไร ? เดี๋ยวค่อยไปเอาวันหลังก็ได้" พี่ฟางเหมือนรู้ทัน จากที่ตอนแรกแค่เกาะแขนธรรมดา ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นคล้องแขนฉันแล้ว แถมรัดซะกอดด้วย ชนิดที่ว่าถ้าพี่เค้าไม่ปล่อยเราก็คงเอาออกไม่ได้แน่ๆ โหยยย ยัยพี่สาวตัวแสบ แต่.. ลืมไปหรือเปล่าว่านี่ใคร! นี่น้องสาวพี่ฟางนะ! มีหรือจะยอมแพ้ หึหึ แผนเฟย์ก็วางไว้แล้วเรียบร้อย ใครจะยอมให้พี่ฟางมาทำเสียแผนกันล่ะ

"ไม่ได้หรอกพี่ฟาง มันสำคัญกับเฟย์มากเลยนะ" ฉันเริ่มคิดหาข้ออ้างโน่นนี่นั่นเพื่อให้พี่ฟางยอมปล่อย

"แต่ว่า..." พี่ฟางหันไปมองทางพี่ป๊อปปี้ที่เดินตามหลังเราอย่างเงียบๆ ไม่ต้องห่วงนะพี่ชายเดี๋ยวเฟย์เย่คนนี้จะช่วยเอง ^^

"โธ่ พี่ฟางจะกลัวอะไรเล่า ก็มีพี่ป๊อปอยู่ด้วยทั้งคน ยังไงพี่ป๊อปก็ดูแลพี่ฟางดีตลอดอยู่แล้วนี่นา"

"ดูแลตลอด..แต่ก็ทิ้งให้มาคนเดียว.."พี่ฟางบ่นงุบงิบเบาๆ พี่ป๊อปอาจจะไม่ได้ยินหรือได้ยินไม่ชัดเพราะอยู่ห่างพวกเรา แต่ฉันที่แทบจะตัวติดกันได้ยินมันชัดเจน

 

               ' แหม จะมีใครงอนได้น่าเอ็นดูแบบพี่ฟางมั้ยเนี่ย ^^ '

 

    และด้วยความที่เอ็นดูพี่สาวปนขำ ทำให้ฉันยกมือขึ้นลูบหัวพี่ฟางเบาๆ
'โอ๋น๊า ไม่งอนน๊า เด็กดี โอ๋ๆๆ ~' 555555 ฉันคิดในใจพลางนึกขำ นี่ถ้าพี่ป๊อปง้อแบบนี้จะน่ารักแค่ไหนนะ แต่ที่แน่ๆ พี่เค้าต้องโดนพี่ฟางตีสักป้าบแน่นอน ฮิฮิ แค่คิดก็เห็นภาพแล้ว >~<

"นะๆๆๆ ให้เฟย์ไปเถอะ กระซิกๆๆ -^- " ฉันทำท่าเบะปากบีบน้ำตาเต็มที่ ฮึก น้ำตาคลอเบ้าแล้ว ><

"ฮะ เฮ้ย! ฟะ เฟย์ ไม่ร้องนะ ไม่ร้องๆ " พี่ฟางตกใจรีบปล่อยมือที่คล้องแขนฉันออกอย่างรวดเร็ว แล้วเปลี่ยนมาจับหัวฉันเอนให้ซบไหล่แทนทันที พลางยกมือลูบหลังฉันอย่างปลอบโยน

' ฮืออออ จากที่ร้องไห้เล่นๆจะร้องจริงก็คราวนี้แหละ ' ฉันคิดในใจ

ทำไมพี่ฟางต้องอ่อนโยนขนาดนี้ด้วย! แอบรู้สึกผิดขึ้นมาเลยเนี่ย แต่..ไม่ได้ๆ จะแพ้พี่ฟางไม่ได้นะเฟย์! ต้องช่วยพี่ชายก่อน!

 

ถ้าหากว่า..เฟย์แพ้ลูกอ้อนของฟางตลอด..
ฟางเองก็แพ้น้ำตาของเฟย์เช่นกัน..

 

" ฮึก..พี่ฟางอย่ามากอดเฟย์แบบนี้สิ ให้เฟย์ไปเถอะนะ " ฉันช้อนสายตาขึ้นมองสบตากับพี่ฟางพร้อมกับกระพริบตาปริบๆ อย่างขอร้อง

" แต่ว่า.. " พี่ฟางยังคงลังเล

" นะ "

"แต่.."

" ฮึก ฮืออออ~ " คราวนี้ร้องไห้ออกมาจริงๆ ด้วยความที่ซึ้งในความห่วงใยของพี่ฟาง และน้ำเสียงที่ฟังดูรู้ว่าใกล้จะร้องไห้ตามแล้ว.. นี่ฉันต้องยอมแพ้พี่ฟางหรอเนี่ย ? แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเลิกร้องไห้ พี่ฟางก็เรียกหาพี่ป๊อปจนได้

' เยสสสสสสสส ในที่สุด>< ถึงจะผิดแผนไปนิดนึงก็เถอะ '

" ปะ.. ป๊อป! เฟย์ร้องไห้ใหญ่เลย ทำไงดี "

 

Poppy say ::

 

ฟางร้องเรียกผมเสียงดัง ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่ยอมพูดด้วยสักคำ ทำให้ผมรีบสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้แทบชิดตัวฟาง ก็คนมันดีใจนี่ครับ

"เฟย์ร้องไห้อ่ะป๊อป! ป๊อปช่วยฟางด้วยนะ " ฟางว่าพลางจับแขนผมเขย่าไปมา หันมองทางเฟย์ทีทางผมทีอย่างร้อนรน

' บางทีเฟย์ก็แกล้งพี่สาวแรงไปนะ แต่ก็ขอบคุณนะที่ช่วย '

" ใจเย็นนะฟาง " ผมพูดอย่างใจเย็น ก่อนจะค่อยๆจับมือฟางออก แล้วเปลี่ยนมากุมมือฟางไว้แทน

" แต่ว่าน้องร้องไห้.. " ฟางเริ่มสงบลง ก่อนจะพูดและหันมองสบตากับผม ในดวงตาของฟางเริ่มมีน้ำใสๆคลอเบ้าพร้อมไหลออกมาตลอดเวลา ทำให้ผมหันไปพูดกับเฟย์

" เฟย์ หยุดร้องได้แล้ว " แค่นั้นแหละเฟย์ที่ซบหน้าร้องไห้บนไหล่พี่สาวก็หยุดสะอื้นเหมือนสั่งได้ทันที พร้อมกับผละออกจากพี่สาวตัวเอง

" หยุดแล้วค่ะ..^^~ " เฟย์หันมายิ้มตายีให้อย่างน่าเอ็นดู

" ดีมาก :) " ผมจึงยิ้มตอบกลับไป

แล้วหันมาหาคนขี้แยอีกคนทันที อะไรกันแค่น้องแกล้งยังดูไม่ออกอีก แถมยังลืมว่าตัวเองกำลังงอนอยู่อีกต่างหาก น่ารักจริงๆ

" น้องหยุดแล้ว แล้วคนนี้ละ หืมมมม " ผมก้มหน้าไปพูดกับฟาง แต่สิ่งที่ตอบกลับมาคือ..

                                 ป้าบ !!!!!!!!

 

" นี่แน่ะ! ใครใช้ให้ยื่นหน้ามาใกล้ๆ ห้ะ! " ฟางสะบัดมือที่ผมกุมอยู่ออก แล้วยกมือตีแขนผมซะดังป้าบ! แหม.. มือหนักขนาดนี้คงกำลังเขินอยู่สินะ ^^

"ก็อยากมองเด็กขี้แยใกล้ๆไง "

ป้าบ !!!!!!!

" โอ๊ย 555 " ผมร้องโอดครวญพร้อมกับหัวเราะไปด้วย แค่แหย่เล่นนิดเดียวเองก็ต้องตีกันด้วย ดุจริงๆ

                                  ป้าบ !!!!!!!!

 

" ไม่ต้องมาร้องทำสำออยเลยนะ เดี๋ยวเถอะ " ฟางตีแขนผมอีกรอบแล้วพูดพร้อมยกมือชีหน้า โอ๊ย คนอะไรดุจัง แต่ก็ยังน่ารัก^^

"ตีจนป๊อปช้ำไปทั้งตัวแบบนี้ จะรับผิดชอบยังไงครับ ^^? "

" นี่แน่ะๆๆๆ รับผิดชงผิดชอบอะไรกัน ป๊อปปี้บ้า!!! " ฟางยกมือตีแขนผมอีกรัวๆหลายทีติดกัน ก็เจ็บแหละครับแต่ชอบมากกว่า ถ้าเป็นฟางจะตีผมอีกกี่ทีก็ไม่ว่า ทั้งชีวิตเลยยิ่งดี เพราะเขาว่าผู้หญิงตีแปลว่าผู้หญิงรัก ยิ่งตีแรงก็ยิ่งแปลว่ารักมาก สำหรับฟางแล้ว..ป๊อปปี้คนนี้ยอม และยินดีให้ตีอย่างยิ่ง ^^' เจ็บมากครับแต่ไม่เข็ด..เจ็บแต่ได้แหย่ฟางให้เขินเล่น สำหรับผมแล้ว..สนุกที่สุดเลย :)

" บ้าแล้ว.." ผมเว้นคำไว้ช่วงแล้วก้มลงไปกระซิบข้างหูให้ได้ยินแค่สองคน " รักมั้ยครับ :) "

" -/////- คนบ้า.." ฟางก้มหน้างุด พูดเสียงค่อยเหมือนบ่นคนเดียวมากกว่า แต่สักพักเธอก็หันมาจ้องหน้าผมด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ และก็..

 

 

                                    ป้าบ !!!!!!!

 

 

โดนอีกรอบจนได้ ^^;

" เดี๋ยวนะ.. พวกพี่ลืมกันหรือเปล่าว่าเฟย์ยังอยู่ -0- " เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียนผมกับฟางนิดๆ ทำให้ฟางที่ตอนแรกเขินอยู่แล้วเขินหนักขึ้นกว่าเดิมและก็หันมามองค้อนผมอย่างคาดโทษ

" เฟย์ก็ดูป๊อปปี้สิ! " อ้าว โยนมาทางนี้เฉย

" ฮิฮิ ช่างเถอะๆ แค่พวกพี่ดีกันเฟย์ก็มีความสุขแล้ว ป่ะๆ กลับกันเถอะ ^0^ " เฟย์ยิ้มแล้วเดินมาอยู่ตรงกลางพวกเราก่อนจะพูดแล้วยกมือมาคล้องแขนของผมกับฟางคนละฝั่งไว้แล้วชวนกลับบ้าน

 

Fang say ::

 

" อ้าว แล้วของที่อยู่กับแก้วล่ะ ? " ฉันถามขึ้นด้วยความงงกับน้องสาวตัวเอง ไหนบอกจะไปเอาของสำคัญให้ได้ไง ?

" มันไม่สำคัญแล้วละ อีกอย่างถึงเฟย์จะไปเอา แก้วก็คงกลับบ้านไปแล้ว ไว้เฟย์ค่อยไปเอาก็ได้ ^_^ "

" ห้ะ ?!? "

" น่า น่า เชื่อเฟย์สิพี่ฟาง "

ฉันได้แต่หันมองหน้าเฟย์กับป๊อปปี้สลับกัน จนบังเอิญเห็นป๊อปปี้ลอบยิ้มออกมาแปปนึง และฉันเชื่อว่าไม่ได้ตาฝาดแน่ๆ อย่าบอกนะ..

" 55555555 โธ่ๆๆ พี่ฟาง " และก็เป็นอย่างที่ฉันคิด สุดท้ายเฟย์ก็หลุดหัวเราะออกมาจนได้ หนอยยย ยัยน้องสาวตัวแสบฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้ถึงคราวพี่บางนะ !

" นี่แน่ะ! นี่แน่ะ! " ฉันยกมือตียัยตัวแสบและคนมีส่วนร่วมคนละที ด้วยความหมั่นไส้ มันน่านัก ไอ้เราก็กังวลแทบตาย ฮึ่ยยย

" โอ๊ย เจ็บนะพี่ฟาง นี่แน่ะ! " เฟย์บ่นและหันมากัดไหล่ฉันด้วยความหมั่นเขี้ยว ฉันแค่ตีเบาๆ (หรอ) แต่ยัยตัวแสบกลับเอาคืนด้วยการกัด หนอยยย

" งั๊มมมม " ฉันเขย่งตัวไปกัดแก้มเฟย์เพื่อเอาคืนบ้าง

" ฟางๆ หันมาทางนี้หน่อย "

" ห้ะ ? " ฉันหันไปตามเสียงเรียกของป๊อปปี้ แต่กลับ..

                              จุ๊บ~ ฟอดดดด ~

 

ป๊อปปี้โน้มตัวลงมาจุ๊บแก้มฟางและพร้อมกับหอมแก้มเธอสูดความหอมเข้าเต็มปอดอย่างชื่นใจ ซึ่งเขาก้มหอมแก้มฟางโดยที่ยังมีเฟย์คั้นกลางระหว่างกันอยู่ ทำให้ฟางตกใจและอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี แต่เมื่อนึกได้ ฟางก็ยกมือขึ้นมาตีป๊อปปี้แบบไม่ยั้งมือและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ทำให้เฟย์ที่อยู่ด้านหน้าได้แต่สงสัยแต่เมื่อเธอนึกได้ว่ามีอะไรที่ทำให้พี่สาวของเธอต้องตีไม่ยั้งมือขนาดนี้ก็ได้แต่ฉีกยิ้มจนลักยิ้มที่แก้มบุ๋มลงไปอย่างน่ารัก ' แหม พี่ป๊อปนี่เจ้าเล่ห์จริงๆเลย หุหุ '

 

แล้วป๊อปปี้ก็ได้แต่เดินแหย่ฟางไป หยอดไป จนโดนฟางตีกลับมาดังป้าบตลอดทาง....

 

 

 

' เฮ้อออ..พี่ๆลืมกันไปแล้วสินะว่าไม่ได้อยู่กันสองคน -0- ' เฟย์ก็ได้แต่ยิ้มและถอนหายใจตลอดทางเช่นกัน

 

 

 

_____________________________________________________________

 

มาต่อให้ตามสัญญาละนะ :) เม้นบอกกันหน่อยว่าสนุกมั้ย ??

อยากรู้ความเห็นของทุกคน. -3- 

 

สุดท้าย.. ขอบคุณที่ยังคิดตามน๊าา รักเลย ><