พันธนาการหัวใจ

 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ไหนบอกแม่มาซิ”แม่ฟางพูดเมื่อกลับมาที่บ้าน
 
 
“ความจริงแล้ว พี่ป๊อปปี้ยังไม่ตายค่ะ แต่พี่เค้าบาดเจ็บจากแรงระเบิดและทำให้หน้าตาเสียโฉม พี่
เค้าเลยไม่กล้ามาเจอพวกเรา”ฟางพูด
 
“โธ่ นึกว่าเรื่องอะไร แค่นี้เองป๊อป กลับมาอยู่ด้วยกันเถอะนะ”แม่ฟางพูดกับป๊อปปี้
 
 
“แต่ลูก”ป๊อปปี้หันไปมองน้องปาล์มที่กอดเฟย์แน่นกลัวป๊อปปี้
 
 
“เดี๋ยวเฟย์จะบอกหลานเองค่ะ พี่ป๊อปไม่ต้องห่วง”เฟย์พูด
 
 
“งั้นไอ้ป๊อปไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว แต่ชั้นขอดูแผลที่ขาแกก่อนละกัน เห็นว่าแกต้องเดินกะเผลก
นิ”เขื่อนพูดก่อนที่จะลุกขึ้นพยุงป๊อปปี้ขึ้นไปที่เตียงเพื่อดูอาการ
 
 
“เป็นยังไงบ้างเขื่อน”ฟางเดินมาถามอาการป๊อปปี้
 
“แผลมันช้ำน่ะ ชั้นว่าจะส่งป๊อปปี้ไปทำกายภาพบำบัดหน่อย จะได้กลับมาเดินได้ปกติ”เขื่อนบอก
 
“แล้วจะไปเมื่อไหร่ล่ะ”ฟางถาม
 
“ว่าจะอีก2วันน่ะ เดี๋ยวชั้นโทรประสานกับหมอที่กรุงเทพก่อนนะ”เขื่อนบอกก่อนจะเดินออกไป
โทรศัพท์
 
 
“เดี๋ยวพี่จะได้เดินตามปกติแล้วนะคะ”ฟางพูดก่อนจะกอดป๊อปปี้ไว้
 
 
“แต่หน้าพี่ เมื่อกี้ลูกกลัวพี่นะฟาง”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆเมื่อเห็นท่าทางของลูกชายตัวเอง
 
“ลูกแค่แปลกๆตามากกว่าค่ะ ฟางว่าเดี๋ยวลูกก็หายกลัวเอง ลูกน่ะเก่งเหมือนพ่อจะตายไม่กลัวอะไร
ง่ายๆหรอก”ฟางพูดก่อนจะลูบที่แผลป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน ป๊อปปี้มองก่อนจะโน้มลงจูบฟาง โดยที่
ฟางจูบตอบป๊อปปี้
 
 
 
 
“ปาล์มครับ ไม่เข้าไปหาพ่อหรอครับ”เฟย์ถามหลานชายที่นั่งดูทีวีกับตัวเองไม่ยอมเข้าไปหาป๊อปปี้
เลยตั้งแต่ป๊อปปี้กลับมา จนนี่ก็เย็นแล้ว
 
 
“ไม่เอาอ่ะ ปาล์มกลัว”ปาล์มบอกก่อนจะกอดเฟย์แน่น ฟางมาได้ยินก็โกรธ
 
 
“ปาล์ม นั่นพ่อป๊อปปี้ไง เราจะกลัวพ่อไปทำไม”ฟางดุลูกชาย
 
“ไม่เอา พ่อป๊อปปี้ของปาล์มหล่อจะตาย แต่นี่ลุงคนนั้นหน้าเหมือนผี ไม่ใช่พ่อปาล์มนะ”ปาล์มพูดไป
ตามอารมณ์เด็ก ป๊อปปี้ที่ลงมาหาลูกได้ยินก็ชะงักทำลูกบอลที่จะมาเล่นกับลูกชายหล่นพื้น
 
 
“พี่ป๊อป”ฟางหันไปมองตกใจก่อนจะพยุงป๊อปปี้มานั่ง พอปาล์มเห็นปาล์มก็วิ่งไปหาแม่ฟางทันที
 
 
“อย่าไปสนใจปาล์มเลยนะคะ แกยังเด็กอยู่”ฟางพูด
 
 
“แต่เด็กเค้าไม่โกหกนะฟาง”ป๊อปปี้พูดเศร้า ฟางกอดป๊อปปี้เพื่อปลอบใจไว้ พอถึงเวลาทานอาหาร
เย็นป๊อปปี้มานั่งข้างปาล์ม ปาล์มถึงกับวิ่งหนีไม่ยอมกินข้าว ป๊อปปี้จึงลุกขึ้นไปกินข้าวหลังบ้านคน
เดียว
 
 
 
“ปาล์มทำไมทำตัวไม่น่ารักแบบนี้เลยนะ”ฟางพูดหลังจากทานข้าวเสร็จ
 
“ปาล์มกลัวลุงเค้านิ ลุงเค้าน่ากลัว”ปาล์มพูด
 
“เค้าไม่ใช่ลุง นั่นเป็นพ่อป๊อปปี้นะ”ฟางพูด
 
“ไม่ใช่ พ่อป๊อปปี้ไม่ได้เป็นแบบนี้ แม่ฟางอย่ามาโกหก”ปาล์มพูด
 
 
“น้องปาล์มว่าแม่หรอ”ฟางตกใจโมโหก็คว้าปาล์มมาตี ปาล์มร้องไห้จ้า ป๊อปปี้ตกใจรีบดึงปาล์มมาก
อดทันที
 
 
“ฟาง อย่าทำลูก”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ออกไป ลุงหน้าผี อย่ามายุ่งกับปาล์มนะ ฮือออ ปาล์มกลัว คุณยาย น้าเฟย์ช่วยปาล์มด้วย”ปาล์ม
ดิ้นหนีป๊อปปี้ก่อนจะผลักป๊อปปี้แล้ววิ่งไปกอดแม่ฟางแน่น
 
 
 
 “ลูกคงจะกลัวพี่มากสินะ พี่มันหน้าเกลียดหน้าเหมือนผีนินา”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ ฟางกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
“ไม่เอาพี่ป๊อปอย่าพูดแบบนี้นะ ฟางจะพูดกับลูกเองพี่ป๊อปไม่ต้องคิดมากนะ”ฟางกอดป๊อปปี้แน่น
ด้วยความสงสารคนรักมาก ก่อนจะพาป๊อปปี้ไปนั่ง แล้วลุกพาลูกไปอาบน้ำแล้วนอน ก่อนจะกลับมา
หาป๊อปปี้ต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ไม่อยู่แล้ว
 
 
 
“เขื่อน พี่ป๊อปปี้ไปไหนแล้วคะ”ฟางถามเขื่อนและเฟย์ที่นั่งอยู่ด้านล่าง
 
“ไอ้ป๊อปมันกลับไปที่บ้านตัวเองแล้วฟาง มันบอกว่าถ้ามันอยู่ที่นี่ลูกจะกลัวมัน มันเลยขอหลบไปอยู่
ที่บ้านตัวเองระหว่างที่รอไปทำกายภาพที่กรุงเทพน่ะ”เขื่อนบอก
 
 
“แล้วนี่ไม่มีใครห้ามพี่ป๊อปปี้เลยหรอคะ”ฟางถามอีกครั้ง
 
“ห้ามแล้วค่ะ แต่พี่ป๊อปปี้ไม่ฟังพวกเรา บอกว่าอย่าห้ามเลย ถ้าพวกเรารักหลาน ก็ปล่อยให้พี่เค้า
กลับไปนอนที่บ้านเค้าเหมือนเดิม”เฟย์ตอบแทน ฟางเลยขึ้นไปหยิบไฟฉายเตรียมออกไปจากบ้าน
ทันที
 
 
 “ฟางจะไปไหนน่ะ”เขื่อนถามขึ้น
 
 
“ไม่ต้องห่วงฟาง ฟางจะไปตามพี่ป๊อปปี้เองฝากดูลูกด้วยนะคะ”ฟางบอกก่อนจะรีบวิ่งออกไป
 
 
 
“ทำไมพี่ป๊อปเดินเร็วแบบนี้นะ”ฟางพูดพลางส่องไฟฉายมองหาป๊อปปี้ เธอไปหาลูกแค่แป๊ปเดียว
แล้วลงมาไม่นานนี่ ไหนจะขาป๊อปปี้ที่เจ็บอยู่ ทำไมเขาถึงเดินไวแบบนี้นะ
 
 
“ว้าย”ฟางต้องตกใจเมื่อหกล้ม เลอะโคลนข้างทาง
 
 
“เปื้อนหมดเลย”ฟางมองชุดสวยตัวเองเปื้อนโคลนไปหมด ก่อนจะหันไปมองว่าตัวเองออกมาจาก
บ้านไม่ไกลกลับไปเปลี่ยนก็ได้
 
 
“ไม่ได้ๆ เราต้องไปหาพี่ป๊อปปี้”ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้นเดินหาป๊อปปี้ ก่อนจะเดินไปที่ท้ายเกาะที่บ้าน
ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
ปัง
 
 
 
“พี่ป๊อปปี้”ฟางตะโกนเรียกป๊อปปี้ แต่ในบ้านเงียบสนิท ฟางเดินไปเปิดไฟ ที่ตอนนี้ไฟฟ้ากลับมา
ใช้ได้ปกติแล้วมองหาชายหนุ่ม
 
 
“ฮึก ฮือ”เสียงสะอื้นร้องไห้ดังมาจากห้องนอน ทำให้ฟางชะงักก่อนจะปิดประตูบ้านป๊อปปี้แล้วเดิน
เข้าไปในห้องนอนป๊อปปี้ช้าๆ ฟางแอบแง้มไปดู เพราะกลัวป๊อปปี้อาจจะตกใจ
 
 
“พ่อครับ แม่ครับ พี่แคท นี่คงจะเป็นสิ่งที่ผมควรจะได้รับสินะครับ จากสิ่งที่ผมทำร้ายฟางแล้วทอด
ทิ้งลูกไป ลูกถึงได้รังเกียจผมแบบนี้”ป๊อปปี้พูดกับรูปครอบครัวตัวเองแล้วร้องไห้ ฟางมองคนที่เธอรัก
ร้องไห้ด้วยความสงสาร
 
 
“ฟางไม่เคยโกรธพี่เลยนะ ที่พี่ไม่ดูแลปาล์ม หรือว่าอยู่กับฟางในตอนที่ฟางคลอดลูกออกมา”ฟาง
เปิดประตูเข้าไปแล้วพูด
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ตกใจรีบปาดน้ำตา
 
 
“ฟางเองที่หนีพี่ไปตอนนั้น ฟางเลือกที่จะไม่บอกพี่ว่าเรามีลูกด้วยกัน พี่ไม่ดูแลฟางกับปาล์มมันก็ไม่
ผิดหรอกค่ะ”ฟางพูดก่อนจะเปิดไฟแล้วเดินไปนั่งข้างๆป๊อปปี้
 
 
 
“แต่การที่พี่กลับมาดูแลฟางกับลูกแทนที่เลือกจะแก้แค้นพวกฟาง เลือกที่จะปกป้องฟางกับลูก
เลือกที่จะเสี่ยงชีวิตช่วยฟางทำให้ตัวเองต้องเป็นแบบนี้ ฟางไม่โกรธเลยนะคะ เพราะฟางรู้ว่าพี่รัก
ฟางกับลูกมาก”ฟางพูดก่อนจะแตะมือป๊อปปี้ไว้
 
 
“ไม่ต้องเสียใจนะคะ ทุกอย่างจะผ่านไปได้ พี่ป๊อปถ้าพี่ป๊อปอยากจะร้องไห้ก็ร้องออกมานะ ฟางจะ
อยู่ตรงนี้ข้างๆพี่ไม่ไปไหน”ฟางพูดก่อนป๊อปปี้จะโผกอดฟางไว้แล้วร้องไห้ ฟางกอดป๊อปปี้แน่นแล้ว
ร้องไห้ออกมาเหมือนกัน
 
 
“ทำไมมอมแมมอย่างนี้ล่ะ หืม”ป๊อปปี้ถอนกอดฟางมามองดูเนื้อตัวฟางที่มอมแมมไปด้วยโคลน
 
 
“ฟางรีบออกมาตามหาพี่ ฟางเลยหกล้มตรงโคลนน่ะค่ะ เลยเปื้อนแบบนี้เลย”ฟางตอบ
 
“เจ็บตรงไหนรึเปล่า มีแผลมั้ย เลือดออกรึเปล่า”ป๊อปปี้รีบดูที่เข่าฟางทันที
 
“ไม่มีหรอกค่ะพี่ป๊อป ฟางไม่ป็นไรจริงๆ”ฟางบอกป๊อปปี้อีกครั้งเพื่อยืนยันกับป๊อปปี้
 
 
“งั้นฟางไปอาบน้ำเถอะ เลอะหมดละ”ป๊อปปี้พูด ฟางยิ้มก่อนจะดึงป๊อปปี้ลุกขึ้นตามตัวเอง
 
 
“พี่ป๊อปเองไม่ได้อาบน้ำไม่ใช่หรอ ไปอาบน้ำกับฟางเร็ว”ฟางพูด
 
 
 
“ฟาง ไม่ดีมั้ง”ป๊อปปี้พูดแล้วหน้าแดง
 
“ทำเป็นหน้าแดงไปได้ มานี่ม้ะ”ฟางพูดก่อนจะดึงป๊อปปี้เข้ามาในห้องน้ำแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต
ป๊อปปี้ออก
 
 
“แต่พี่ว่า อื้อออ”ป๊อปปี้พยายามบ่ายเบี่ยง ฟางจึงโน้มป๊อปปี้มาจูบปิดปากทันที ก่อนจะถอดเสื้อ
ป๊อปปี้ออกจากตัวแล้วกองลงกับพื้น
 
 
“ตัวเองยังเจ็บอยู่ไม่ใช่หรอ อาบน้ำคนเดียวมันลำบาก นี่ไง อาบรอบเดียวเลย จะได้ประหยัดน้ำ
ด้วย”ฟางพูดก่อนจะเริ่มดึงเชือกกางเกงเลของป๊อปปี้ออกแล้วกางเกงก็ร่วงลงพื้น ก่อนฟางจะแกะ
กระดุมชุดเดรสสวยของตัวเองที่เปื้อนโคลนออกก่อนชุดเดรสจะเลื่อนลงมากองกับพื้น
 
 
 
“ฟาง อย่ายั่วพี่แบบนี้ พี่เริ่มจะอดใจไม่ไหวแล้วนะ”ป๊อปปี้มองฟางที่เริ่มปลดตะขอบราตัวเองออก
แล้วดึงบราของตัวเองลงกองกับพื้น
 
 
“แล้วจะอดทำไมล่ะคะ”ฟางพูดก่อนจะจูบป๊อปปี้อีกครั้งจนป๊อปปี้ร้องครางในลำคอ
 
 
“ยัยตัวร้ายเดี๋ยวเจอดีแน่”ป๊อปปี้พูดเมื่อถูกฟางดันเข้าไปใต้ฝักบัวหลังจากถูกฟางจับถอดเสื้อผ้าทั้ง
เขาและเธอออกจนตอนนี้ไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวกันเลยซักชิ้น
 
 
 
“อะไร แค่จะอาบน้ำเฉยๆนะ มาเจอดีอะไร”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะเปิดฝักบัวให้น้ำรดลงมาใส่ตัวฟาง
และป๊อปปี้
 
 
 
“แต่ก็ยังยืนยันคำเดิมนะ ว่าน้องปาล์มอยากมีน้อง”ฟางเขย่งตัวกระซิบข้างหูป๊อปปี้ ชายหนุ่มหน้า
แดงทันที
 
 
“ได้ ถ้าเมียขอพี่ก็ไม่ขัดละนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มลงจูบฟางก่อนจะซุกไซร้ซอกคอของฟาง
 
 
“อ๊ายพี่ป๊อปปี้ อาบน้ำให้เสร็จก่อนสิ”ฟางร้องก่อนจะโอบรอบคอชายหนุ่มรับสัมผัสนั้นจากป๊อปปี้
 
 พี่ป๊อปป่วยอยู่นะฟางงงงง อยากรู้เป็นไงเม้นกับโหวตต่อด้วยน้าาา