พันธนาการหัวใจ

 
 
 
 
“จะออกไปทำงานแล้วหรอฟาง”ป๊อปปี้ทักเมื่อเห็นท่าทางฟางรีบร้อนมาก
 
“ใช่ค่ะ วันนี้ฟางให้คุณเอี๊ยงมารับด้วย ฟางเกรงใจเค้าน่ะค่ะ”ฟางพูดพลางเรียบเก็บของแล้วคว้านม
ไปแค่กล่องเดียวไม่ยอมทานข้าวเช้าเลย ป๊อปปี้มองตามนิดนึง ที่เห็นฟางวิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อไป
ขึ้นรถของเอี๊ยงด้านนอก
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง”ป๊อปปี้มองตามฟางไปก่อนไม่ใส่ใจ แล้วนั่งทานข้าวคนเดียวที่โต๊ะ พลันสายตา
หันไปเห็นว่าฟางลืมลืมกล่องข้าวกลางวันที่ตัวเองทำให้ฟาง
 
 
“ยัยตัวเล็กนะยัยตัวเล็ก”ป๊อปปี้มองก่อนจะหยิบกล่องข้าวนั้นมา
 
 
 
 
“ผมมีความรู้สึกว่าคุณฟางจะไปถนัดกับพวกงานด้านบริหารนี่นะครับ”เอี๊ยงพูดขณะที่นั่งทำงานกับ
ฟาง
 
“เอ๋ คุณเอี๊ยงรู้ได้ไงคะ”ฟางถาม
 
 
“ก็คุณน่ะชอบทำหน้าคิดขมวดเวลาเจอแฟ้มยากๆแบบนี้ แล้วก็ชอบเอามือกุมขมับตัวเอง เหมือนกับ
รู้สึกไม่ผ่อนคลายเลย”เอี๊ยงอธิบายท่าทางของฟาง
 
“โห นี่คุณแอบดูฟางตลอดเลยหรอคะ”ฟางรีบพูด
 
“ก็ผมทำงานของผมเสร็จแล้วนี่ฮะ ก็เหลือแต่คุณ ผมก็เลยมองคุณไง”เอี๊ยงตอบตามตรง
 
 
“คุณนี่ก็แปลกนะคะ มองก็บอกมอง ผิดกับคนบางคน มองแต่ไม่ชอบยอมรับว่ามอง”ฟางพูดพลาง
นึกถึงป๊อปปี้ตอนที่เธฮกับเค้าทำงานด้วยกันที่จะชอบเฉไฉว่าเปล่ามองบ้างล่ะ ว่าฟางเองบ้างล่ะ
 
“หมายถึงแฟนคุณฟางน่หรอครับ”เอี๊ยงถาม
 
“ประมาณนั้นมั้งค่ะ”ฟางตอบแล้วอมยิ้ม
 
“เห้อ เสียดายถ้าไม่มีแฟนนี่จะจีบแล้วนะเนี่ย”เอี๊ยงพูดขึ้น
 
 
“นี่คุณพูดจริงพูดเล่นเนี่ย”ฟางแทบเหวอ
 
“ก็ผมเป็นคนตรงๆ คิดอะไรย่อมพูดแบบนั้นสิครับ”เอี๊ยงตอบ
 
“แล้วคุณจะจีบฟางจริงๆหรอคะ”ฟางถาม
 
“ไม่หรอกครับ เพราะผมไม่อยากยุ่งกับคนมีแฟนแล้ว แต่ผมยอมรับตรงๆนะว่าผมชอบคุณ”เอี๊ยงพูด
 
“ตรงมาก”ฟางยิ้มขำ
 
 
“เอ้า ก็จริง คุณน่ะยอมทำงานที่ไม่ถนัด ทำในสิ่งที่คุณไม่ชอบ แล้วคุณก็ยังทำมันให้ดีด้วย คุณน่ะ
เป็นเหมือนผู้หญิงที่บอบบางอ่อนแอ แต่ก็เข้มแข็งมากเลยนะฟาง”เอี๊ยงชมฟาง
 
 
“เล่นชมแบบนี้ฟางเขินสิคะเนี่ย”ฟางยิ้ม
 
“เอ้า คนทำดีก็ต้องชมสิคุณ ป่ะ เที่ยงละ ไปทานข้าวดีกว่า เดี๋ยวจะได้กลับมาทำงานต่อ”เอี๊ยงพูด
ก่อนจะชวนฟางไปทานข้าวกลางวันด้วยกันด้านล่างที่ติดกับบริษัท
 
 
 
 
“เอ ทำไมไม่รับนะ”ป๊อปปี้เอากล่องข้าวมาให้ฟางที่บริษัทก็โทรหาฟางทันที
 
 
“ฮัลโหลค่ะ”พนักงานคนหนึ่งรับโทรศัพท์แทน
 
“อ้าว นี่ใช่เบอร์ของฟางรึเปล่าครับ”ป๊อปปี้ถามทันทีที่ได้ยินเสียงไม่คุ้นหู
 
“อ่อ ใช่ค่ะ แต่คุณฟางเธอลงไปทานข้าวเที่งกับคุณเอี๊ยงน่ะค่ะ”พนักงานหญิงคนนั้นพูด
 
“เอี๊ยง เอี๊ยงไหนครับ”ป๊อปปี้รีบถาม
 
 
“อ๋อ คุณเอี๊ยงหุ้นส่วนคนใหม่ของบริษัทน่ะสิคะ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวดิชั้นให้น้องฟางโทรกลับ
นะคะ”พนักงานคนนั้นวางสายไป ป๊อปปี้นิ่ง เริ่มระแวงเรื่องของฟางกับเอี๊ยงขึ้นมา ก่อนจะเดินผ่าน
ร้านอาหารข้างๆบริษัท ภาพที่ฟางและเอี๊ยงนั่งทานข้าวด้วยกันในร้าน ทั้ง2พูดคุยกันอย่างถูกคอ
สนิทสนม มันทำให้ป๊อปปี้อยากจะเข้าไปกระชากหมอนั่นมาต่อยหน้าทันที แต่พอมาลองคิด หน้าตา
ที่มีแผลเป็นแบบนี้ ถ้าไปประกาศตัวว่าเป็นคนรักของฟาง คนอื่นคงจะนินทาฟางได้สินะ
 
 
ป๊อปปี้ใส่แว่นกันแดดและขยับเสื้อฮู้ตตัวเองขึ้นก่อนเดินเอากล่องข้าวมาฝากยามไว้ให้ฟางก่อนจะขับ
รถออกไป
 
 
 
“โอย อิ่มจนจุกมากเลยค่ะวันนี้”ฟางเดินพูดกับเอี๊ยงระหว่างเดินกลับมาที่บริษัท
 
“เอี๊ยงว่านะ แฟนของฟางจะต้องพาไปออกกำลังแล้วล่ะ เพราะถ้าพาฟางไปกินบ่อยๆมีหวังอ้วน
แน่ๆ”เอี๊ยงแซว
 
“เอี๊ยงอ่ะใจร้าย ว่าเรื่องอ้วนเนี่ยเป็นเรื่องต้องห้ามของผู้หญิงเลยนะ”ฟางรีบว่าเอี๊ยง เพราะเริ่มสนิท
กันมากขึ้นเลยทำให้เอี๊ยงและฟางเรียกชื่อกันไม่ต้องใช้คุณเหมือนแรกๆที่รู้จักกัน
 
 
“อ้าวคุณฟางเมื่อกี้มีคนฝากกล่องข้าวมาให้คุณฟางน่ะครับ”ยามยื่นกล่องข้าวให้ฟาง ฟางรู้ทันทีว่า
เป็นใคร
 
 
“แล้วคนเอาให้ไปไหนแล้วล่ะคะ”ฟางรีบถาม
 
“กลับไปแล้วล่ะครับ”ยามบอก
 
“อ้วนแน่ๆ กินข้าวเที่ยงยังจะมีกินต่ออีก”เอี๊ยงยังแซวไม่เลิก
 
 
“เอี๊ยงอ่ะ ไปทำงานต่อเลยๆ”ฟางย่นจมูกใส่ก่อนจะดันหลังให้เอี๊ยงเข้าไปบริษัทไปอย่างสนิทสนม
 
 
 
“ทำไมสนิทกันไวแบบนี้นะฟาง”ป๊อปปี้ที่เลื่อนกระจกรถมองดูฟางและเอี๊ยงแต่ไกลๆพูดด้วยสับสน
ก่อนจะขับรถกลับไป
 
 
 
ตอนเย็นหลังเลิกงาน
 
 
“ค่ะแม่ อะไรนะคะ มาพรุ่งนี้หรอคะ ได้ค่ะเดี๋ยวฟางเตรียมห้องให้สวัสดีค่ะ”ฟางวางสายแม่ไปอย่าง
อารมณ์ดี
 
 
“มีอะไรรึเปล่าฮะฟาง”เอี๊ยงออกมารอกลับบ้านพร้อมฟางก็ถามขึ้นหลังจากเห็นท่าทางของฟาง
 
“แม่ฟางกับลูกชายของฟางจะกลับมาวันพรุ่งนี้แล้วน่ะสิคะ”ฟางรีบบอก
 
“ลูกชายหรอ”เอี๊ยงถามอย่างตกใจ
 
 
“อื้อ ฟางมีลูกแล้วคนนึงจ้ะ เอ เอี๊ยงเสียดายใช่มั้ยล่ะๆ”ฟางพูดก่อนจะล้อเอี๊ยง
 
“ไม่นะ 555แค่ตกใจเฉยๆ เพราะฟางอ่ะหน้าเด็กมาก จนไม่คิดว่าจะแต่งงานมีลูกแล้วน่ะ”เอี๊ยงตอบ
 
 
“จริงๆก็ไม่ได้แต่งหรอก”ฟางเมื่อถูกพูดเรื่องแต่งงานก็นิ่ง จริงสิ เธอกับป๊อปปี้ยังไม่แต่งงานกันเลย
ยังไม่มีทั้งการจดทะเบียนสมรสเลยด้วยซ้ำ เอี๊ยงมองฟางนิ่ง
 
 
“งั้นเอี๊ยงจะไม่ถามก้าวก่ายฟางนะ ป่ะไปกันเถอะ”เอี๊ยงพูดก่อนจะจูงมือฟางกลับ
 
“นี่เอี๊ยงจะพาฟางไปไหนเนี่ย”ฟางถามขึ้นเมื่อเห็นเอี๊ยงไม่ได้พาเธอกลับบ้าน
 
 
 
“เอ้า ไปซื้อของให้ลูกกับแม่ฟางไง แหม ไม่ได้เจอกันตั้งหลายอาทิตย์ เราก็ต้องมีของขวัญให้คน
พิเศษของเราหน่อยสิ”เอี๊ยงพูดก่อนจะพาฟางมาที่ห้างเพื่อเลือกซื้อของเล่นให้น้องปาล์มกับซื้อของ
ให้แม่ของฟางก่อนที่ฟางจะหยุดที่ร้านถ่ายรูปแต่งงาน ฟางมองชุดเจ้าสาวแล้วซึม
 
 
“อยากแต่งแล้วทำไมไม่บอกแฟนฟางล่ะ”เอี๊ยงพูดขณะถือของให้ฟาง
 
“เค้าไม่เคยพูด ฟางเลยไม่กล้าถามน่ะ”ฟางพูดเศร้าๆ แม้เธอจะรู้ว่าป๊อปปี้รักเธอมาก แต่เธอก็อยาก
มีงานแต่งงานเหมือนคู่อื่นๆ อยากจดทะเบียนสมรสกับคนที่เธอรัก
 
 
“โอ้ย หน้างออีกละ ไปๆ เดี๋ยวเอี๊ยงเลี้ยงข้าวละกันๆ”เอี๊ยงพูดก่อนจะพาฟางไปทานข้าวด้วยกันแล้ว
เดินห้างต่ออีกนิดหน่อย ก่อนที่ฟางจะเจอนาฬิกาเรือนใหม่คล้ายๆของป๊อปปี้จึงแวะซื้อ ทำให้ฟาง
กลับบ้านในเวลาค่ำ
 
 
 
“ขอบคุณเอี๊ยงมากนะสำหรับวันนี้”ฟางที่ให้เอี๊ยงมาส่งเธอในบ้านก็ขอบคุณ
 
“จ้า ไม่เป็นไรเพื่อนกันนิ เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับนะ ห้ามสายล่ะ”เอี๊ยงพูดก่อนจะขับรถออกจากบ้านไป
ฟางหอบข้าวของเข้ามาในบ้านอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
“ไปถึงไหนมาล่ะวันนี้ถึงกลับมาค่ำเลย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะวางแก้วเหล้าที่พึ่งกระดกเข้าปากไปเมื่อกี้
 
“โห พี่ป๊อป นึกยังไงคะเนี่ยถึงมาดื่มแบบนี้น่ะ”ฟางถามป๊อปปี้อย่างแปลกใจ
 
“ชั้นถามว่าไปไหนมาทำไมกลับมาค่ำไม่ต้อมาเปลี่ยนเรื่อง”ป๊อปปี้ตะคอกใส่จนฟางสะดุ้ง
 
 
 
“พี่ป๊อปเมาแล้วนะคะ ฟางว่าถ้าพูดด้วยอารมณ์แบบนี้ฟางไม่ยุ่งดีกว่า”ฟางเดินขึ้นไปข้างบนแล้วเอา
ของไปเก็บก่อนจะเข้าไปอาบน้ำเพราะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันก่อนจะออกมาในชุดนอนแล้วก็แปลกใจ
ที่ป๊อปปี้ยังไม่ขึ้นมาอีก
 
 
“พี่ป๊อปคะ พอได้แล้ว ขึ้นไปอาบน้ำเถอะ”ฟางเขย่าตัวป๊อปปี้ที่ดื่มเหล้าเมา ป๊อปปี้ไม่ยอม ฟางจึง
ลากป๊อปปี้ขึ้นมาบนห้อง
 
 
ตุบ
 
 
“ว้าย”ฟางต้องร้องหลังจากวางป๊อปปี้ลงเตียงแล้วถูกกระชากให้ลงไปด้วย ป๊อปปี้ล๊อคตัวฟางไว้
 
 
“ไปกับหุ้นส่วนคนใหม่มาทั้งวัน คงมีความสุขมากสินะถึงได้กลับมาเอาป่านนี้”ป๊อปปี้ว่า
 
“ก็แค่ไปซื้อของให้น้องปาล์มกับคุณแม่ที่ห้างเองนะคะ”ฟางบอก
 
“อะไร รู้จักกันแปปเดียวนี่จะซื้อของไปให้แม่ ให้ลูกตัวเองเลยหรอ นี่ลืมไปแล้วรึไงว่าตัวเองมีผัว
แล้ว หรือว่าผัวคนนี้มันหน้าเหมือนผี สู้ไอ้หน้าหล่อไม่ได้น่ะห้ะ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง
 
 
เพี้ยะ
 
 
“ฟางกับเค้าไม่มีอะไรกันนะพี่ป๊อป ฟางมีพี่แค่คนเดียวถ้าเมาแบบนี้ฟางไปนอนห้องแม่แล้ว”ฟางตบ
หน้าป๊อปปี้แล้วพูดอย่างน้อยใจก่อนจะเดินออกไป แต่ถูกป๊อปปี้กระชากลงเตียงอีกที
 
 
“รับความจริงไม่ได้รึไง อ๋อ ไปนอนห้องแม่เพราะไม่อยากนอนกับผัวหน้าผีแบบนี้ล่ะสิ”ป๊อปปี้ว่าฟาง
 
“พี่ป๊อปฟางไม่มีอะไรจริงๆนะ”ฟางน้อยใจกับคำพูดป๊อปปี้ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา
 
 
“การกระทำของเธอทันทำให้ชั้นเชื่อยากนะฟาง ดีเธอไปทำงานคงจะลืมสินะว่ามีผัวแล้ว เดี๋ยวชั้นจะ
ทำให้เธฮไม่ลืมมันเอง”ป๊อปปี้พูดจบก็ฉีกชุดนอนของฟางออกก่อนจะก้มลงซุกไซร้ไปตามตัวฟาง
ฟางทั้งดิ้นทั้งตกใจแต่สุดท้ายก็ขัดขืนกับพายุอารมณ์ป๊อปปี้ไม่ได้ แล้วยอมให้ป๊อปปี้ทำกับตัวเธอจน
ชายหนุมพอใจ
 
ขอโทษน้าที่เมื่อวานเราไม่ได้อัฟ เมื่อวานเน็ตหอเราไม่ค่อยดีอ่ะ เดี๋ยววันี้เราอัฟให้2ตอน
นะ เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว เม้นกับโหวตเยอะๆนะค้าาา