เงาร้าย พ่ายรัก

...........
.
.
.
ในขณะที่ผมกำลังลงจากรถ จอดอยู่ภายใต้ที่จอดรถของบริษัท ซึ่งวันนี้เป็นวันที่ผมไม่มีเที่ยวบินเลยมาเคลียงานที่บริษัทแต่เช้า แต่ก็มีเสียงมือถือดังขึ้นพอรู้ชื่อผมก็รีบรับทันที
 
 
 (คุณค่ะ ถึงไหนแล้วเนี่ย)  
 
 
ถึงบริษัทแล้วครับ   "Tomo : ฟังเสียงเธอแล้วดูรีบร้อนแปลกๆ"
 
 
(คุณลืมเอกสารอีก 2 ฉบับ ไว้ตรงหัวเตียงอ่ะค่ะ)
 
 
จริงด้วยลืมซะสนิทเลย   "Tomo : ใช่จริงๆ ผมลืมไปเลยว่าเมื่อคืนผมเอางานไปทำที่ห้องพอง่วงเลยเอาวางไว้ตรงนั้นแล้วไม่ได้หยิบมาซะด้วยสิ"
 
 
(อืม...งั้นเดี๋ยวแก้วเอาไปให้คุณที่โน่นแล้วกันนะค่ะ)
 
 
ขอบคุณครับที่รัก   "Tomo : ยิ่งนานวันเธอยิ่งน่ารักขึ้นซะทุกที่ หลังจากวันนั้นที่กลับมาจากทะเล แก้วก็เรียกแทนตัวเองเป็นชื่อของเธอมาตลอด ฟังแล้วน่ารักเป็นบ้าเลย "
 
 
ค่ะๆๆ   "kaew : ชั้นรีบวางสายอย่างเร็ว คนบ้าอะไรกวนได้ซะทุกสถานการณ์ ชั้นรีบคว้าเอกสารพร้อมกับกุญแจรถเพื่อเอาเอกสารงานไปให้คุณโทโมะที่บริษัท "
 
 
 แก้วจะไปไหนลูก "kaew :  พอลงมาข้างล่างคุณแม่คุณโทโมะก็ถามขึ้น "
 
 
แก้วจะเอาเอกสารไปให้คุณโทโมะน่ะค่ะคุณแม่ 
 
 
 พี่เค้าลืมไว้เหรอลูก 
 
 
ค่ะคุณแม่ 
 
 
จ๊ะๆ รีบไปเถอะลูก กลับตอนเย็นพร้อมกันเลยก็ได้นะจ๊ะ ที่บ้านไม่มีอะไรหรอกลูก
 
 
ขอดูก่อนละกันค่ะคุณแม่ 
 
 
นังแก้วมันจะไปไหนของมันนะ  " Belle : ชั้นกำลังมองดูนังแก้วอยู่ในรถ จากซอยข้างๆบ้านของโทโมะซึ่งชั้นผ่านมาทำธุระแถวนี้แต่กำลังจะกลับ ดันเจอกับนังแก้วซะก่อน ไม่ยักรู้นะว่าคุณหนูอย่างนังนั่นจะขับรถเป็น หึ ก็ดีมันจะได้ไม่ตัวติดโทโมะตลอด เข้าทางชั้นละ!!! "
 
 
 เธออยู่ไหน พิม!!! 
 
 
(อยู่บ้านอ่ะแก มีอะไรเหรอ)
 
 
ชั้นคิดว่าแผนที่เราพูดกันไว้น่ะ มันน่าจะเริ่มได้แล้วล่ะ
 
 
(เอางั้นเหรอ)
 
 
 งั้น…เดียวชั้นไปหาแกที่บ้านละกัน
 
 
 
 
คุณแก้ว สวัสดีค่ะ คุณโทโมะอยู่ในห้องทำงานนะค่ะ   "kaew : ชั้นเดินเข้าบริษัทพร้อมกับเอกสารในมือได้สักพัก ก็มีพนักงานที่บริษัททักทายด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร"
 
 
รู้ได้ไงค่ะ ว่าแก้วมาหาคุณโทโมะ
 
 
ก็เดาไม่ยากหนิค่ะ ทั้งบริษัทก็มีอยู่คนเดียวที่น่าจะเป็นไปได้
 
 
ค่ะๆ แก้วขอตัวนะค่ะ
 
 
เชิญค่ะ คุณแก้ว
 
 
หลังจากที่จบบทสนทนากับพนักงานแล้ว ชั้นก็ตรงไปห้องทำงานของรองผู้บริหาร ซึ่งมันเป็นตำแหน่งของคุณโทโมะภายใต้บริษัทนี้
 
 
ก๊อกๆๆ
ขออนุญาตค่ะ  "kaew : ชั้นแกล้งเคาะประตูตามมารยาท"
 
 
เชิญครับ     "Tomo : มาได้รวดเร็วทันใจผมจริงๆ^^"
 
 
นี้ค่ะเอกสาร พ่อคนขี้ลืม
 
 
           ว้ายยยยยย!!
 
 
ชั้นกำลังจะไปนั่งตรงโซฟายาว อีกมุมหนึ่งภายในห้องทำงานของเขา แต่กลับโดนเค้ากระชากให้มานั่งที่เก้าอี้ทำงานตัวเดียวกับที่เค้านั่งทำงานอยู่ ซึ่งมันก็เป็นบนตักเค้าด้วย
 
 
อะไรอีกล่ะคุณ
 
 
มาแป๊ปเดียวจะกลับแล้วเหรอ  "Tomo : ผมรีบเอามือโอบเอวเธอไว้เพื่อไม่ให้ดิ้นหนี"
 
 
เปล่าหรอก จะไปนั่งตรงนู้นต่างหาก  
 
 
หึ เอโคครับ งั้นก็รอกลับพร้อมกันตอนเย็นเลยดีกว่า 
 
 
ไม่เอา จะกลับก่อนเดี๋ยวต้องกลับไปช่วยคุณป้าทำกับข้าวอีกนะค่ะ
 
 
ไม่ได้ เดี๋ยวโทรบอกคุณแม่ว่าเราจะทานข้าวข้างนอกกัน
 
 
คุณขี้เกียจทานกับข้าวที่ชั้นทำใช่มั้ย ดี!! วันหลังจะได้ไม่ต้องทำอีก    "kaew : ชั้นนั่งทำหน้างอนอยู่บนตักของคุณโทโมะ คงจริงอ่ะเค้าคงเบื่อฝีมือชั้นแล้วล่ะ ปกติเห็นกลับไปทานที่บ้านทุกวัน แต่วันนี้หาเรื่องทานนอกบ้านซะงั้น"
 
 
ไปกันใหญ่แล้วคุณ ผมแค่อยากมีเวลาให้คุณบ้างดูแต่ละวันสิ เจอกันแค่ตอนเช้าแล้วอีกทีก็ตอนดึกๆ เราไม่มีเวลาสวีทกันเลยนะที่รัก  
 
 
แหวะ!!  ไม่ต้องพูดเลยอยากจะอ้วก  
 
 
นี้คุณท้องเหรอ แต่เอ๊ะ!! 
 
 
นี่คุณจะบ้ารึไง ชั้นคนนะไม่ใช่ปลากัดที่แค่จ้องตาก็ท้องอ่ะ
 
 
เอ้...แต่จะว่าไปเมื่อไหร่เราจะมีเจ้าตัวเล็กกันซะทีล่ะแก้ว ผู้ใหญ่ท่านรอนานแล้วนะ  "Tomo : คิดไปคิดมาผมก็อยากจะมีตัวเล็กแล้วเหมือนกัน ดูเพื่อนผมแต่ละคนสิทำงานทำการ มีครอบครัว มีลูก กันไปหมดแล้ว คงเหลือแต่ผม อีกอย่างทางผู้ใหญ่ท่านก็เร่งมา สำหรับผมไม่มีปัญหาอะไรแต่แก้วน่ะสิ ไม่ยอมมีซะที "
 
 
ชั้นยังไม่พร้อมค่ะ แล้วไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ด้วย  "kaew : ชั้นรีบพละตัวเองออกจากคุณโทโมะไปทันทีหลังจากทีเค้าเผลอ ชั้นยังไม่อยากคิดเรื่องนี้ ชั้นรู้สึกเหมือนกำลังจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับชั้นเกรงว่าจะเป็นเรื่องไม่ดีซักเท่าไหร่"
 
 
 
 
 
เวลาล่วงเลยผ่านมาได้ครึ่งวัน ที่รับรู้ได้จากการมองนาฬิกาข้อมือที่สวมใส่อยู่ร่วมกับความรู้สึกที่ร่างกายรับรู้ว่าเป็นเวลาที่จะต้องรับสารอาหารอีกครั้ง ผมจึงจัดการเก็บเอกสารที่กลานเกลือนบนโต๊ะทำงานเข้าที่ทางแล้วลุกออกจากเก้าอี้ทำงานเพื่อไปหาใครบ้างคนที่พยายามปลีกตัวหนีผมไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้า 
 
 
 
แก้ว... แก้ว คุณ!!
อือ...มีอะไรหรอค่ะ    "Tomo : ผมที่พยายามเรียกแก้วหลายครั้งหลังจากที่ผมเดินเข้ามาหาเธอที่โซฟารับแขกภายในห้องทำงานของผม แอบมาหลับตรงนี้นี่เอง "
 
 
เที่ยงแล้วนะแก้วไปหาอะไรทานกันก่อน 
 
 
ค่ะ   
 
 
 
 
คุณจะทานอะไรดีละ  
 
 
แก้วขอเป็นสลัดผลไม้แล้วกันค่ะ
 
 
งั้น...ก็สลัดผลไม้แล้วก็สปาเก๊ตตี้คาโบนาร่าอย่างละที่ แล้วก็น้ำเปล่าละกัน
 
 
ผมหันไปบอกกับเด็กเสริฟของร้านอาหารข้างๆกับบริษัท
 
 
จากที่ชั้นและคุณโทโมะทานอาหารกันเสร็จก็กลับมาที่ห้องทำงานของเขาต่อ ชั้นก็ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยจัดเอกสารที่ดูไม่เข้าที่ทาง ให้มันเป็นระเบียบอย่างที่ควรจะเป็น แล้วทำความสะอาดโน่นนี้อะไรไปเรื่อยๆ จนดูสะอาดตา
 
 
แก้ว!!คุณไม่แต่ทำก็ได้นะ เดี๋ยวแม่บ้านเค้าทำเอง เหนื่อยซะเปล่า  "Tomo : ผมบอกเธอด้วยความเป็นห่วงเห็นเธอยืนปาดเหงื่อไปตั้งหลายครั้ง "
 
 
ไม่เป็นไรหรอคุณทำแค่นี้คงไม่ตายหรอกน่า    "kaew : ชั้นพูดตอบคุณโทโมะไปขณะที่มือยังหยิบจับข้าวของไปเรื่อยๆ "
 
 
เดี๋ยวแม่บ้านที่นี้ก็ตกงานหมดพอดี   "Tomo : ผมเดินไปใกล้ๆแก้วที่ยังไม่หยุดทำ" 
 
 
ก็ดีไม่ใช่หรอคุณ จะได้ไม่ต้องเสียค่าจ้างพนักงานทำความสะอาดไงละ
 
 
ไม่ไหวมั้งครับ ผมไม่ยอมให้ภรรยาคนสวยของผม ต้องทำงานหนักๆอะไรแบบนี้หรอกนะครับ 
 
 
นี่!! คุณกลับไปทำงานได้แล้วมากอดแก้วทำไมเนี่ย  "kaew : คนบ้าอะไรเล่นไม่รู้จักเวล้ำเวลา น่ารักได้ตลอดเลยนะ^^"
 
 
ก็อยากกอดอ่ะ คนมันคิดถึง 
 
 
อยู่ด้วยกันยังจะมาคิดถึงอะไรอีก บ้ารึเปล่าค่ะ 
 
 
ก็มันจริงนี่ครับ 
 
 
ไม่ต้องเลยนะ แล้วนี่งานคุณน่ะเสร็จแล้วเหรอ 
 
 
เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวเราออกไปทานข้าวแล้วค่อยเข้าบ้านกัน 
 
 
ตามใจแล้วกันค่ะ 
 
 
จากที่เคลียงานมาทั้งวันก็เสร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีอย่างไม่รู้สึกเหนื่อย คงเป็นเพราะว่าผมมีกำลังใจดีแน่ๆ  แล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาช่วงเย็นๆ ซึ่งผมกับแก้วเราจะออกไปทานข้าวข้างนอกอย่างที่ผมเคยบอกแก้วเอาไว้ 
 
 
คุณแล้วรถคนนี้ละค่ะ  "kaew : เมื่อลงมาถึงลานจอดรถชั้นก็นึกได้ถึงรถอีกคันที่ชั้นขับมาเมื่อเช้า แล้วถ้าชั้นไปกับคุณโทโมะแล้วใครจะเป็นคนขับมันไปล่ะ "
 
 
เอามันไว้ที่นี้แหละ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก
 
 
ค่ะ  "kaew : แล้วชั้นกับคุณโทโมะก็ออกจากบริษัทเพื่อมุ่งหน้าไปร้านอาหารตามที่เขาได้บอกเอาไว้ "
 
 
ร้านนี้เหรอค่ะ    "kaew : เมื่อมาถึงหน้าร้านชั้นก็รีบถามเขาขึ้น เป็นเพราะชั้นยังไม่เคยมาถึงได้ถาม ชั้นว่าบรรยายกาศมันดีมีสวนย่อมเล็กๆ สไตล์การจัดร้านก็ดูร่มรื่นและผ่อนคลายซะจริง "
 
 
คุณมาที่นี้บ่อยเหรอค่ะ  
 
 
ก็พอควรน่ะครับเวลาผมเครียดๆก็มักจะมานี้มันรู้สึกเหมือนช่วยลดความเครียดลงไปได้มากเลยทีเดียว
 
 
อืม...คุณสั่งอาหารไปได้เลยนะค่ะ แก้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน
 
 
เอโคครับ   
 
 
 
 
เอ๊ะ!! นั่นมันนังแก้วนี่
 
 
อะไรของแกยัยเบลล์ 
 
 
ก็นั่นไงล่ะ เป้าหมายที่แกจะต้องร่วมมือกับชั้นกำจัดมัน
 
 
ก็สวยใช่ย่อยเหมือนกันนะ ไม่แปลกที่คุณโทโมะคนรักของแกจะหลงรักมันเข้า 
 
 
นี่ยัยพิม!! แกอยู่ข้างชั้นไหมห้ะ!! 
 
 
เอาน่าๆ ใจเย็นๆสิยะ ชั้นก็พูดไปงั้นแหละ 
 
 
หึ!! โชคช่างเป็นใจให้ชั้นจริงๆ ไปที่ไหนก็เจอแต่ศัตรูหัวใจที่ต้องการกำจัด!!! ดีเลยทุกอย่างมันจะได้ง่ายขึ้น แถมไม่ต้องเหนื่อยที่จะต้องลงมือลงแรงเองเลยแม้แต่นิด
 
 
วันนี้ปล่อยมันไปก่อนเพราะถึงยังไงมันก็ไม่รอดมือเราไปได้หรอก ฮ้อ...หึๆๆ มาฉลองกันดีกว่าพิมเพื่อนรัก วันนี้ชั้นเลี้ยงแกเอง 
 
 
 
 
                                                                                  phung_TK_kaewjai 
 

 
มาอัพเพิ่มแร้วววววน้าาาาา
อาทิตย์หน้าไรเตอร์ไม่ว่างต้องไปทำการแข่งขันกิจกรรมศิลปหัตถกรรม ที่ จ.เพชรบรูณ์
ทุกวันนี้ก็ต้องซ้อมอยู่ 
ถ้าว่างแล้วจะอัพเร็วขึ้น ตอนต่อตอนไปเลย 
ฝากด้วยน้าาาา อย่าพึ่งทิ้งกันนะค่ะ 
และทุกคนคงได้เห็นข่าวของ พี่แก้ว ใช่มั้ยค่ะ 
บอกเลย.....ไรเตอร์ ร้องไห้ตามไปด้วยเลย 
เสียใจเนอะ ไม่น่าทำกันแบบนี้เลย 
แต่ ชาว Toys ให้กำลังใจกันๆได้ดีมากๆ เลย