รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
 
“ดะ เดี๋ยวก่อนนะ ละนี่ตกลงว่าจะพาไปไหน คอนโดของฟางหรอ”เฟย์ถามธามไทที่ขับรถแทนฟาง
แล้วมีฟ้านั่งข้างๆ และด้านหลังก็เป็นตัวเองกับเขื่อนที่ประคองฟางที่หลับอยู่
 
 
“ไม่ใช่”ธามไทพูดแล้วยิ้มออกมาเหมือนมีแผนการ
 
 
“แล้วเราจะพาฟางไปไหน”เฟย์ถามต่อ
 
 
“บ้านที่ริมทะเลของพวกฟ้าน่ะ”ฟ้าตอบแทนแล้วยิ้มออกมา
 
 
“หา ละนี่บอกบอสแล้วหรอคุณหนู”เขื่อนตกใจก่อนที่จะรีบถาม
 
 
 
“ไม่อ่ะ เอาไว้เซอร์ไพส์เฮียรวดเลยดีกว่า”ฟ้าพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนธามไทจะจอดรถที่บ้านริมทะเลที่
ระยองตอนนี้ซ่อมแซมเสร็จแล้ว พลางอุ้มพี่สาวต่างมารดาตัวเองขึ้นไปที่ห้องนอนของป๊อปปี้
 
 
 
 
“ฮัลโหล เฮีย ฟ้าอยู่ที่บ้านริมทะเลนะ อ๊า ใครน่ะ ช่วยด้วย กรี๊ดๆๆๆ”ฟ้าโทรหาป๊อปปี้ก่อนจะทำเป็น
ร้องว่ามีคนทำร้ายตัวเองแล้วรีบวาง
 
 
“เดี๋ยวก็มา เราไปกันเถอะ”ฟ้าพูดแล้วควงธามไทลงไป
 
“เดี๋ยวๆ เราไม่ใช่โจรนะ เราน่ะมาฝากฟางไว้กับคนที่ฟางไว้ใจที่สุดก็คือพี่เธอ”ธามไทพูด
 
“แต่เฮียรู้นะว่าฟ้าโกหกเฮียเอาฟ้าตายแน่ๆ”ฟ้าพูดพลางกังวล
 
“แล้วโกหกทำไมล่ะ โกหกไปก็โดนดุอีก”ธามไทรีดุร่างบาง
 
“อะไรน่ะนี่อุตส่าห์ช่วยก็โดนอีกละ”ฟ้างอนธามไท หนอย ใช่สิพอรู้ตัวว่าตัวเองจะต้องรับตำแหน่งขึ้น
มาก็กลายเป็นผู้ใหญ่ทันทีเลยนะๆ
 
 
“เมื่อกี้เห็นร้านไอติมก่อนจะเข้ามาในบ้านพักนี่ หิวอ่ะ ไปกินเป็นเพื่อนหน่อยสิ ขับรถมาตั้งนานมัน
เมื่อย”ธามไทส่ายหน้าก่อนที่จะพูดพลางจูงกึ่งลากฟ้าออกไปจากห้อง
 
 
“นายว่าคู่นี่จะมีเปอร์เซนต์สมหวังมั้ยอ่ะ”เฟย์สังเกตเห็นท่าทางธามไทกับฟ้าก็ถามเขื่อน
 
 
“ถ้าผู้ใหญ่เห็นใจความรักเด็กๆ แต่เธอไม่ต้องห่วงน่ะ คู่เราอ่ะ ไม่มีอุปสรรคแน่นอน”เขื่อนพูดแล้วยิ้ม
ก่อนจะโอบเอวเฟย์ไปนั่งชั้นล่างเพื่อรอหัวหน้าแก๊งค์ของเขามาที่ระยอง
 
 
 
 
เอี้ยดดดด
 
 
 
 
“ฟ้าอยู่ไหนเขื่อน ฟ้าเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้เข้ามาเห็นเขื่อนและเฟย์ที่บ้านก็แปลกใจก่อนจะรีบถาม
 
“ไปกินไอติมกับธามไทแล้ว”เฟย์ตอบแทน
 
“แล้วที่โทรไปร้องกรี๊ดๆเนี่ย นี่มันอะไร พวกนายเล่นอะไรเนี่ย”ป๊อปปี้ถามอย่างหงุดหงิด
 
 
“เล่นไม่เล่นขึ้นไปบนห้องนายแล้วจะรู้”เฟย์พูดแทนเขื่อนก่อนจะป้อนแอปเปิ้ลให้เขื่อนแล้วดูทีวีต่อ
ป๊อปปี้มองก่อนจะเดินขึ้นมาที่ห้องนอนแล้วต้องตกใจที่เห็นร่างบางของคนที่ครั้งหนึ่งเคยนอนกอดไว้
ฟาง
 
 
“นี่มันอะไรกัน”ป๊อปปี้เดินกลับมาถามเขื่อนและเฟย์ เป็นจังหวะเดียวกับที่ฟ้ากับธามไทเดินกลับมา
พอดีจึงเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ป๊อปปี้ฟังทันที
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวพี่กวินชั้นจะบอกพี่เค้าเอง แต่ช่วงนี้ที่ชั้นหาหลักฐานชั้นฝากพี่สาวชั้นไว้ที่นายได้มั้ย
เพราะเท่าที่ชั้นดู นายคือคนที่พี่ชั้นรักและไว้ใจที่สุด”ธามไทพูด
 
 
“นะเฮียนะ ช่วยพวกเค้าเถอะนะๆ”ฟ้ารีบช่วยขอร้องอีกแรง
 
 
“อ่าๆ ก็ได้ๆ อ่าว เห้ย แล้วจะไปไหนกันน่ะ”ทันทีที่ป๊อปปี้ตกลงทุกคนก็รีบลุกขึ้นออกจากบ้านทันที
 
“บอสครับ ผมมีงานต้องทำ เฟย์เองก็ต้องกลับด้วย”เขื่อนพูดแล้วโอบเฟย์ไว้
 
“ส่วนชั้นต้องไปหากรรมการแก๊งค์ชั้นเพื่อคุยงานธุรกิจเพื่อช่วยพี่กวินทำงาน ไม่ว่างหรอก”ธามไทตอบ
 
“แล้วฟ้าก็ต้องกลับบ้านเราไปดูแลความเรียบร้อยของบ้าน ก็เลย เอ่อ จะติดรถธามไทไปน่ะเฮีย”ฟ้ารีบพูด
 
 
“นี่สรุกว่าชั้นต้องอยู่กัน2คน”ป๊อปปี้ถามเพื่อความแน่ใจ
 
“แหม บอส ทำอย่างกับไม่เคยอยู่ด้วยกัน ก็นึกซะว่าเหมือนครั้งแรกที่ฟางเจอบอสไงล่ะ”เขื่อนพูด
จบก็เดินนำไปขึ้นรถทันที ก่อนที่ทั้ง4คนจะขับรถออกจากบ้านริมทะเลไป ป๊อปปี้ส่ายหน้าเอือมๆ
ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ”แก้วที่ไอไม่หยุด พยายามดื่มน้ำอุ่นให้ชุ่มคอ หลังจากมาทำงานที่คอนโดโทโมะ เพราะวัน
นี้ฟ้าบอกให้เธอไปช่วยโทโมะทำให้เธอเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องกลับมาช่วยเขา
 
 
“ไม่สบายหรอ”โทโมะได้ยินเสียงไปก็ละจากงานบนโต๊ะแล้วเดินมาถาม
 
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่แสบคอเฉยๆ”แก้วตอบสั้นๆยังคงไม่มองหน้าโทโมะ
 
 
“แล้วนี่ทานยารึยัง”โทโมะแก้วที่ลุกเดินหนีไปเตรียมอาหารเย็นให้โทโมะ
 
 
“เดี๋ยวค่อยทานค่ะ”แก้วตอบชายหนุ่มสั้นๆแล้วยังไอ ก่อนจะรีบหยิบแมสมาใส่เพราะกลัวตัวเองจะไอลงไปใส่
ซุปที่เคี่ยวอยู่
 
 
 
 "นี่ชั้นเธอยังโกรธที่ชั้นว่าเธอวันนั้นอีกรึไง"โทโมะสังเกตท่าทีที่ไม่สนใจของแก้วก็นึกหงุดหงิดใจก่อนที่จะรีบว่า
 
 
"ทำไมแก้วต้องโกรธคุณด้วยคะ คุณเป็นผู้ปกครองของแก้ว จะว่าแก้วแก้วก็ไม่มีสิทธิ์โกรธ"แก้วตอบก่อนที่จะหันไปทำอาหารต่อ แต่ก็ยังไอไม่หยุด
 
 
 
“มานี่ม่ะ เดี๋ยวชั้นทำเอง หน้าเธอแดงหมดละ”โทโมะส่ายหน้าแล้วตอบก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนแล้วพาแก้วไปนั่ง
ส่วนตัวเองก็เข้าครัวแทน อย่างเก้ๆกังๆเพราะไม่เคยทำมาก่อน
 
 
“เอ่อ แก้วว่าแก้วทำใหม่ให้มั้ยคะ”ทันทีที่ซุปวางลงบนโต๊ะ แก้วมองสีของซุปแล้วพูด
 
 
“ไม่เป็นไร ชั้นกินได้”โทโมะพูดก็ชิมซุปฝีมือตัวเองก่อนจะรีบพ้นทิ้ง เพราะมันเค็มมาก
 
 
“แก้วว่าให้แก้วทำใหม่เถอะค่ะ”แก้วพูดอีกครั้ง
 
 
“งั้นเททิ้ง กินนี่แทนละกัน”โทโมะพูดจบก็เอากับข้าวที่โครตไม่อร่อยไปทิ้งก่อนจะต้มมา
ม่าคัพ2ถ้วยให้แก้วจากนั้นทั้งคู่ก็นั่งทานด้วยกันจนหมด
 
"เดี๋ยวว จะไปไหน"โทโมะเห็นแก้วเก็บของก็รีบเดินไปดักและรั้งแก้วไว้ทำให้ทั้งคู่ใกล้กันทำให้แก้วใจเต้นรัว
 
 
"แก้วจะกลับบ้าน งานก็ใกล้จะเสร็จแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้แก้วมาช่วยทำต่อก็ได้ค่ะ ป่านนี้คุณฟ้าคงเป็นห่วงแย่แล้ว"แก้วรีบตอบ
 
 
 
"รึว่าเธอหนีชั้นไม่อยากอยู่กับชั้นล่ะสิ"โทโมะรีบพูดดักคอแก้วอย่างรู้ทัน
 
 
 
"แก้วอยาก แล้วคุณยอมให้แก้วอยู่ด้วยแล้วรึไงคะ"แก้วพูดแล้วเงยหน้ามองชายหนุ่ม แววตาที่เศร้าปนเสียใจของแก้วทำให้ชายหนุ่มที่มองกลับนั้นรีบ
เมินไปทางอื่นก่อนที่จะโทรหาฟ้าเพื่อบอกว่าแก้วต้องเคลียร์งานที่นี่จนดึกและอาจนอนที่นี่
 
 
 
"จริงๆแล้วคุณให้แก้วกลับไปก็ได้นะคะ"แก้วอดที่จะพูดขึ้นไม่ได้
 
 
"ชั้นบอกฟ้าไปแล้ว ชั้นไม่คืนคำ คืนนี้นอนที่นี่ซะพรุ่งนี้จะได้มาเคลียร์งานต่อ"โทโมะพูดตัดบทแล้วเดินหนีแก้วไปนั่งดูทีวี
 
 
 
“เดี๋ยวอาบน้ำแล้วก็ทานยานะ”โทโมะเห็นแก้วเก็บของให้เขาจนห้องเรียบร้อยก็เดินไปหยิบของเพื่อให้แก้วอาบน้ำและยื่นซองยาให้
 
 
“แล้วคุณโทโมะไปไหนหรอคะ”แก้วถามกลับเพราะเห็นโทโมะสวมแจ็คเก็ตเตรียมตัวออกไปข้างนอก
 
“ไปตรวจความเรียบร้อยน่ะ อ้อ ล๊อคห้องด้วยล่ะมันดึกแล้ว”โทโมะสั่งก่อนจะเดินออกไป
 
“แค่มีคุณอยู่ข้างๆ แม้คุณจะไม่รักแก้วแก้วก็ยอมค่ะ”แก้วพูดก่อนจะเดินเข้าห้องไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืมมม”ฟางลืมตาตื่นมาพบว่าตัวเองนอนบนเตียงที่คุ้นตา มันไม่ใช่เตียงห้องนอนที่บ้านเธอ ไม่ใช่ที่
คอนโด ที่ไหนนะ
 
 
“ใครอาบน้ำนะ”ฟางได้ยินเสียงอาบน้ำในห้องน้ำก็เดินไป และพบว่าประตูห้องไม่ด้ล๊อค
 
 
“ว้าย/เห้ย”ฟางและป๊อปปี้ร้องอย่างตกใจเมื่อฟางเข้าไปในห้องน้ำแล้วพบว่าป๊อปปี้ที่กำลังอาบน้ำ
เสร็จพอดีกำลังใส่ผ้าเช็ดตัว
 
 
“อ๊าย คนบ้า คนลามก มาเฟียลามก”ฟางว่าป๊อปปี้ยาวพลางเอามือปิดตาตัวเอง
 
“นี่ ทำอย่างกับไม่เคยเห็นอย่างงั้นล่ะ ชั้นแต่งตัวเสร็จแล้วน่า”ป๊อปปี้ใส่ผ้าเช็ดตัวเสร็จก็เท้าสะเอวบ่น
ฟาง
 
 
 
 
“ทำไมชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ อย่าบอกนะว่าคุณลักพาตัวชั้นอีกแล้วใช่มั้ย ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ ชั้นไม่คิด
เลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ ถ้าลูกน้องคุณรู้ว่ามีหัวหน้าชอบลักพาตัวผู้หญิงนี่จะว่ายังไงห้ะ คุณนี่มัน
อื้อออ”ฟางว่าป๊อปปี้ฉอดๆไม่เปิดช่องไฟให้ได้อธิบายเลย จึงตัดสินใจไปจูบฟางปิดปากฟางทันทีจน
ฟางที่ถูกป๊อปปี้จูบอย่างเนิ่นนานเริ่มเซไม่มีแรง จึงถูกป๊อปปี้อุ้มขึ้นอย่างง่ายดายแล้วเอามาวางลงที่
เตียง
 
 
 
 
“ลามก ฉวยโอกาส นิสัย อื้ออ”ฟางเมื่อถูกถอนจูบแล้วอ้าปากจะว่าป๊อปปี้ต่อก็โดนป๊อปปี้จูบปิดปาก
อีกครั้งนึงอย่างรวดเร็ว จนตอนนี้ฟางเริ่มเคลิ้มไปกับรสจูบก็เอามือโอบรอบคอป๊อปปี้และลูบไล้ไปทั่ว
แผ่นหลัง สัมผัสได้ถึงหยดน้ำที่เกาะตามแผ่นหลังของป๊อปปี้
 
 
 
“แฮ่กๆ ชั้นว่าพอก่อนเถอะ แล้วเลิกว่าชั้นได้แล้ว ไม่งั้นจูบอีกครั้งชั้นสาบานเลยว่าจะเป็นจูบที่
เรา2คนไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้น”ป๊อปปี้พูดอย่างเจ้าเล่ห์ ฟางหน้าแดงก่อนจะผลักอกป๊อปปี้ทีนึง
 
 
 
 
“งั้นบอกมา ทำไมฟางถึงมาอยู่ที่นี่คะ”ฟางอารมณ์เริ่มเย็นลงก็ถามป๊อปปี้ทันที
 
“คือเรื่องเป็นอย่างงี้”ป๊อปปี้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟางฟัง ฟางนิ่งฟังทั้งตกใจและอึ้งปนๆกันไป
 
“ไม่อยากจะเชื่อเลย”ฟางอึ้ง ป๊อปปี้จึงลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน
 
“ไม่ต้องกลัวนะ น้องเธอฝากเธอไว้ที่ชั้นแล้ว ถ้าใครจะมาทำร้ายเธอ ชั้นนี่ล่ะ จะปกป้องเธอ
เอง”ป๊อปปี้พูด ฟางยิ้มจึงหอมแก้มป๊อปปี้ทันที
 
“ขอบคุณมากนะคะ”ฟางพูดเล่นเอาป๊อปปี้หน้าแดงจัด
 
 
 
“งั้น เอ่อ ชั้นไปใส่เสื้อผ้าดีกว่านะ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นหันหลังไปเอาเสื้อผ้าในตู้ทำให้ฟางได้เห็นรอยสักรูป
มังกรดำด้านหลังป๊อปปี้ที่เป็นสัญลักษณ์ของแก๊งค์มังกรดำ แก๊งค์ที่เป็นศัตรูมาช้านานกับเธอ
 
 
 
หมับ
 
 
 
“ขอกอดแบบนี้นานๆได้มั้ยคะ เพราะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันนั้นมันหายากเหลือเกิน”ฟางเดินไปกอด
ป๊อปปี้จากด้านหลังแล้วซบหน้าลงแล้วพูดขึ้น
 
 
“นี่ไงเราก็อยู่ด้วยกันแล้วไง”ป๊อปปี้ตอบฟาง
 
“แต่ไม่รู้ว่าธามจะมารับฟางเมื่อไหร่ หรืออาจจะเป็นวันพรุ่งนี้”ฟางพูดเศร้าๆ
 
 
 
“งั้นเรามาทำวันนี้เป็นวันของเราสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพลิกตัวมาอุ้มฟางไปที่เตียง ฟางรู้ทันทีว่า
หมายความว่าอะไร
 
 
“นี่พึ่งออกมาจากโรงพยาบาลนะ”ฟางรีบพูด
 
 
“เราเสียลูกไปแล้ว ที่ชั้นบอกไม่ได้หรอว่าซักวันเค้าจะกลับมาเป็นลูกเราใหม่ และตอนนี้ชั้นก็พร้อม
แล้ว”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“หา ตอนนี้เลยหรอ”ทันทีที่นอนลงไปที่เตียงฟางรีบพูดทันที
 
 
“แล้วเราจะทิ้งช่วงกันทำไมล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเริ่มปฎิบัติการเรียกลูกกลับมาทันที
 
 
 ไหนๆก็มีช่วงเวลาอยู่ด้วยกันน้อยแล้ว ก็ขอจัดหวานให้เลยละกันนะ อิอิ
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะๆ