Teen titans Gen2

          วันนี้ในวิชาพละศึกษา
                "เอาละนักเรียนทุกๆคนวันนี้เราจะแข่งรักบี้กันนะ...ขอให้ตั้งอยู่ในกติกาอย่านอกเกมส์เข้าใจไหม"
                "ครับ/ค่ะ"นักเรียนทุกคนรับด้วยความเต็มใจ.....จากนั้นก็จับฉลากแบ่งทีมกันทันทีโดยเรดไฟร์อยู่ทีมสีแดง ไซบัมอยู่ทีสีนำเงินส่วน 2 สาว เวอร์มี่และเรวี่ กลายเป็นเชียร์ลีดเดอร์อยู่ข้างสนาม
                "ถึงจะสนิทกันแต่ฉันก้ไม่ขอออมมือนะ"ไซบัมกล่าวกับเรดไฟร์แบบยิ้มๆ                 "อย่างนั้นก็ได้...ฉันรับคำท้านายเสมอ"เรดไฟร์ตอบกลับ
                ปี๊ด!!!!
                สัญญาณการแข่งขันได้เริ่มขึ้นทั้ง 2 ฝ่ายสู้กันอย่างไม่ลดละ
                "อ่ะ!!!!!~"เรดไฟร์ถูกไซบัมกระแทกจนเซถลาไปอีกที่นึง
                คิดว่าตัวใหญ่กว่าแล้วฉันจะยอมหรอ เรดไฟร์คิด
                หนุ่มน้อยลุกขึ้นมาเพื่อที่จะเล่นต่อ ส่วนทางด้านข้างสนาม
                "เรดสู้ๆเรดสู้ๆ"เวอร์มี่ส่งเสียงเชียร์ดังลั่นอยู่ข้างสนามเธอเห็นเรวี่ทำหน้าเซ็งๆ                 "เป็นอะไรไปเรวี่ ??"เวอร์มี่ถาม
                "รีบอร์นนะสิ...หายไปไหนก็ไม่รู้"เรวี่ออกอาการไม่พอใจเป็นอย่างมากที่หาญสติตัวเขียวของเธอไม่เจอ
                "ใจเย็นๆนะรีบอร์นเขาคงจะไปห้องน้ำละมั้ง"เวอร์มี่ทำสีหน้าเล่นๆแต่รู้สึกว่าเรวี่จะไม่เล่นด้วยเลย...สาวน้อยก็ยังคงทำหน้าเคร่งต่อไป...
                ส่วนในสนามเองเวลายิ่งผ่านไปนานก็ยิ่งดูเหมือนว่าทีมของไซบัมจะได้เปรียบมากกว่า....เวลาผ่านไป 30 นาทีไซบัมทำทัชดาวน์ให้ทีมไปหลายลูกแต่เรดไฟร์กลับทำได้เพียงแค่ครั้งเดียว!!และแล้วในที่สุดก็...
                ปี๊ด !!หมดเวลาการแข่งขัน
                "ไชโย!!!!ฉันชนะ"ไซบัมตระโกนออกมาด้วยความดีใจสุดๆ
                "ยินดีด้วย...ฉันแพ้แล้ว"เรดไฟร์ทำหน้าเซ็งๆเล็กน้อยไซบัมจึงเข้ามาแตะไหล่ของเขาเบาๆ
                "เอาเถอะน่า...มันก็แค่เกมส์ชีวิตจริงยังไงเราก็เพื่อนกัน"เรดไฟร์ยิ้มรับกับคำพูดของเพื่อนแล้วเขาทั้ง 2 คนก็เดินไปหาเรวี่และเวอร์มี่ที่นั่งอยู่ข้างสนาม
                "ว่าไงจ๊ะ 2 หนุ่มเหนื่อยไหม!!!!!"เวอร์มี่ถามพลางยื่นน้ำและผ้าเช้ดหน้าให้กับทั้ง 2คน
                "ไม่เหนื่อยเลย...สนุกดี"เรดไฟร์กล่าว
                "เรียกเหงื่อยบ้างก็ดีนะ"ไซบัมเช็ดหน้าไปมาแล้วก็ฉุดคิดขึ้นได้ว่า..มีใครบางคนหายไปเขาพยายามมองไปรอบๆแต่ก็ไม่เจอ
                "เฮ่!!!!มีใครเห็นรีบอร์นไหม"ไซบัมตะโกนถาม
                "นี่แหละที่ฉันหนักใจ"เรวี่ยืนกอดอกแบบไม่สบอารมณ์
                "เราไปตามหานายตัวเขียวให้เจอก่อนที่พ่อกับแม่เราจะมาดีกว่า"เรดไฟร์เดินนำหน้าไปคนแรก....พวกเขาออกตามหารีบอร์นไปเรื่อยๆทุกๆที่ไม่ว่าจะ ห้องแต่งตัว ห้องเรียน โรงอาหาร ห้องสมุด ห้องน้ำ  'ที่นี่ก็ไม่มี' จนกระทั่งมาถึงบริเวณหลังโรงเรียน
                "รีบอร์นคงไม่อยู่แถวนี้หรอกมั้ง"เวอร์มี่กล่าว
                "ลองดูไปรอบๆก่อนดีกว่านะพวกเรา..."ไซบัมเสริม......ระหว่างนั้เองพวกเขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
                "ครอกกกกกฟี้!!!!!ครอกฟี้!!!!!!!"
                เรดไฟร์ส่งสัญาณว่าให้เงียบๆไว้แล้วพวกเขาก็ค่อยๆย่องเข้าไปดูที่หลังพุ่มไม้ใหญ่แล้วก็เจอ
                "รีบอร์น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
                "จ้าก!! "เสียงของทุกคนทำให้รีบอร์นสะดุ้งตื่นทันที
                "เธอหนีเรียนมาหลับ...งั้นหรอ???"เรวี่เริ่มเก็บอาการโมโหไม่อยู่ซะแล้ว                 "แฮะๆ...นิดหน่อยเองนะ"รีบอร์นทำน้ำเสียงเล่นๆแต่ว่า เอ่อ ทำไมทุกคนถึงหน้าเคร่งกันจังล่ะ
                "เราไปรอพวกผู้ใหญ่ที่หน้าโรงเรียนกันดีกว่านะ..-3-ฉันว่าอยุ่ต่ออีกหน่อยคงจะได้เห็นศพแน่ๆ"เรดไฟร์กล่าวทุกคนพยักหน้ารับแล้วรีบเดินออกไปทันที
          เน้นจังนะนายหัวแดง...กะไอ่คำว่า...ศพ....เนี่ย รีบอร์นคิด
                "ฉันไม่รู้จะทำยังไงกะญาติตัวแสบของฉันดี"เรวี่เดินบ่นพึมพำให้เรดไฟร์ฟัง                 "ฮ่าๆ ทำไงได้ล่ะเธอเองก็คงต้องทำใจเพียงอย่างเดียว"เรดไฟร์ยิ้มนิดหน่อย                 "ก็คงจะเป็นอย่างที่เธอพูด"เรวี่ส่ายหัวเล็กน้อย
                ทันใดนั้นเองสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!!!!ตูมๆๆๆๆๆ!!!!!
                "อะไรอ่ะ..."
                ทุกคนหันไปตามเสียงแต่สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าก็คือตึกเรียนของพวกเขาพังเป็นแถบๆ
                "มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!!"รีบอร์นเอามือเกาหัวตัวเองไปมา
                "ไม่รู้--??"เวอร์มี่กล่าว
                "พวกเราระวัง!!!o0O"ไซบัมตะโกนบอก
                กรี๊ด!
                พวกเขาวิ่งหลบระเบิดกระจายไปกันคนละทิศทางยกเว้นรีบอร์น..เขากลายร่างป็นเต่าจึงรอดมาได้ "โห!!!สุดยอดเลยรีบอร์นนายกลายเป็นเต่าได้ด้วย"ไซบัมออกอาการตะลึงเป็นอย่างมากเขาค่อยๆเดินเข้ามาใกล้
                "แน่นอนว่าจะต้องเจ๋งอยู่แล้ว"รีบอร์นพยายามเก็กแต่เรวี่ก็
                ผัวะ!!!
                "ตบฉันทำไมเรวี่.."หนุ่มตัวเขียวโวยวายขึ้นมา
                "เลิกโอ่ได้แล้ว "เรวี่ทำน้ำเสียงที่ไม่พอใจสุดขีด
                "อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยนะ...ดูนั่นสิ"เวอร์มี่ชี้ไปที่สนามฟุตบอลของโรงเรียนพวกเขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนกอดอกอยู่
                "แกเป็นใคร!!!!"คำถามมยอดอิตของคนที่ไม่รู้จักกันได้ดังขึ้นแล้ว
                "ฉัน...คิล"ชายลึกลับตอบแค่นั้น
                "ชื่ออะไรฉันไม่สน..ฉันสนแค่ว่าแกพังตึกโรงเรียนของฉันทำไม"เรดไฟร์กระแทกเสียงใส่แต่ผุ้ชายที่ชื่อ...คิลยังยืนยิ้มหักมุมปากอยู่โดยไม่สนคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย
                "เพื่อให้ท่าน วีนีเลส ครองโลก"
                นายนี่!!!หวังสูงนะเนี่ย!!!!+----รีบอร์นคิด
                "ใครจะไปยอมกันละ...ย๊าห์!!!!!"
                "เดี๋ยวเวอร์มี่!!"เวอร์มี่เหาะขึ้นไปสูงมากดวงตากลายเป็นและยิงสายฟ้าสตาร์สีแดงตรงมาที่คิลโดยไม่ฟังคำร้องห้ามของพี่ชาย
                "นี่เวอร์มี่เหาะได้ด้วยหรอ??"ไซบัมกะรีบอร์นตาค้างไปตามๆกัน
                "เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังทีหลังนะแต่ตอนนี้..อ่ะ..เอ่อ"เรดไฟร์ชงักไปเมื่อเห็นเรวี่มีอาการเดียวกับน้องสาวของเขา
                "ใครจะคิดอะไรก็ช่าง...ฉันขอไปช่วยเวอร์มี่ก่อนนะ"ว่าแล้วเรวี่ก็เหาะไปช่วยเวอร์มี่ทันที
                "ทำไมผู้หญิงถึงไม่ฟังอะไรบ้างเลยนะ--.."รีบอร์นบ่น
                "ช่างเถอะ...พวกเราลุย!!!!!!!!"สิ้นคำของเรดไฟร์ทุกคนก็รีบไปต่อสู้กับคิลโดยไม่กลัวอะไรเลยและตอนที่พวกเขากำลังสู้อยู่นั้นพ่อกับแม่ของพวกเขาได้มาที่หน้าโรงเรียนแล้ว                 "เอ!!!!เรดไฟร์กับเวอร์มี่ทำไมยังไม่ออกมาอีกนะ"สตาร์ไฟร์มองหาลูกๆของเธอขณะที่โรบิ้นกำลังจอดรถ
                "ลูกคงจะไปหาอะไรกินละมั้ง??"โรบิ้นกล่าวทั้ง 2 ลงจากรถมาก็เจอกับเพื่อนๆของเขาที่มารอลูกหลานอยู่ที่หน้าโรงเรียน
                "ไซบอร์ก บีสบอย เรเวน "ทั้ง 3 หันมาตามเสียง
                "ไงโรบิ้น สตาร์ไฟร์ นี่ทำไมวันนี้ลูกๆเราเลิกเรียนช้าจัง"ไซบบอร์กกล่าว                 "ก็ไม่ช้านะดูสิ..พวกครู..นักเรียนพากันวิ่งกรูออกมาเนี่ย"บีสบอยชี้ไปที่กลุ่มผู้คนที่ดูคล้ายกับว่าหนีอะไรบางอย่างมา
                "ฉันว่าต้องมีเรื่องแน่ๆ"เรเวนเริ่มกระวนกระวายเช่นเดียวกับสตาร์ไฟร์เพราะเธอทั้ง 2 คนคิดเรื่องเดียวกัน
                "เข้าไปดูลูกก่อนดีกว่า"ว่าแล้วโรบิ้นก็รีบวิ่งเข้าไปทันทีตามมาด้วยอดีตทีนไททั่นส์ทุกคนพวกเขารีบค้นหาลุกๆของพวกเขาทั่วทุกซอกทุกมุมจนกระทั่ง...พวกเขามาเห็นเด็กๆต่อสู้อยุ่ที่สนาม ฟุตบอลสตาร์ไฟร์จะเข้าไปช่วยแต่โรบิ้นห้ามเอาไว้
                "ทำไมล่ะ..--??"สตาร์ไฟร์ถาม
                "ปล่อยพวกเขาเถอะ...ฉันจะดูฝีมือของพวกเขา"โรบิ้นยิ้มนิดหน่อย..ด้านของเรดไฟร์
                "ย๊าห์!!!!"เรดไฟร์ใช้ทวนฟาดไปกลางลำตัวของคิลจนกะเด็นไปติดต้นไม้ต้นใหญ่ รีบอร์นกลายร่างเป็นกอลิล่าไล่ทุบต่อ..ตูมๆๆๆ!!!! ไซบัมโค่นเสาไฟฟ้าไล่ทุบคิลแต่ว่าอาชญากรตัวร้ายหลบได้ -เจ็บใจจริงๆ-ไซบัมคิด เวอร์มี่ปล่อยสายฟ้าสตาร์สีแดงออกจากดวงตา ตูม! ตามมาด้วยเรวี่
                "อซาเรธ เมธ ซิลออน"เธอใช้กลุ่มพลังสีดำไปจับตัวคิลไว้...-สำเร็จ-ใช่!!!!!เธอสามารถใช้พลังของเธอจับตัวคิลไว้ได้รีบอร์จึงหาเชือกมามัดไว้
                "เรียบร้อยซะที ~เฮ่อ~"ไซบัมพ่นลมหายใจหนักๆทีนึงด้วยความเหนื่อย^^"                 "แล้วเราจะทำยังไงกับนายนี่ดีล่ะ"เวอร์มี่มองหน้าทุกคนแล้วก็...
                "พ่อจัดการเอง.."
                "คุณพ่อ คุณแม่"....-คุณอา-เรวี่คิดพวกเขารีบวิ่งไปหาพวกผู้ใหญ่ทันที                 "เก่งมากรีบอร์นลูกพ่อ...มาพ่อขอจุ๊บทีนึง"บีบอยกอดลูกชายอย่างภูมิใจจนเรเวนออกอาการหมั่นไส้
                "เก่งมากรีบอร์น เรวี่และก็ทุกๆคน"เรเวนกล่าว
                โรบิ้นเรียกกำลังตำรวจให้มาคุมตัวคิลไปที่โรงพักโดยที่เขาจะตามไปสอบสวนทีหลัง
                "วันนี้เราจะให้รางวัลย์อะไรแกเด็กๆดีล่ะ"ไซบอร์กกล่าวพลาตบไหล่ลูกชายเบาๆ                 "อะไรก็ได้ครับ^^"เรดไฟร์ยิ้ม
                "เด็กๆไปรอที่รถก่อนนะเดี๋ยวพวกพ่อกับแม่ขอตกลงกันก่อน"สตาร์ไฟร์เอ่ยพวกเขาจึงรีบทำตามทันทีเมื่อเด็กๆไปเรียบร้อยแล้ว..
                "ฉันว่ามันถึงเวลาแล้วนะ"โรบิ้นยืนกอดอกแล้วยิ้ม
                " เวลาอะไร...--??"ทุกคนออกอาการงงเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินโรบิ้นพูด                 "ก็...เวลาที่ ทีนไททั่นส์ จะกลับมานะสิ"โรบิ้นพูด
                "นี่นายอย่าบอกนะว่าจะ....."บีสบอยมองหน้าเรเวนพักนึงแล้วกลับมามองที่โรบิ้น                 "จะดีหรอ??โรบิ้น พวกเขายังเด็กอยู่นะ"ไซบอร์กกล่าว
                "นั่นสิ!!!ฉันเป็นห่วงลูกนะ"สตาร์ไฟร์เสริม
                "ถึงตัวจะเด็กแต่ว่าฝีมือของพวกเขาไม่เด็กแล้วนะ..ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะต้องเป็นฮีโร่ที่ดีแน่ๆ"โรบิ้นโอบไหล่สตาร์ไฟร์เบาๆ
                "ถ้าเธอแน่ใจแล้วฉันก็ไม่ขัด"เรเวนพูด
                "งั้นตกลงตามนี้..ระหว่างที่โรงเรียนปิดเพื่อซ่อมแซมอะไรต่างๆ...เราจะพาพวกเขาไปฝึกพิเศษ"เมื่อทุกคนเห็นพ้องต้องกันแล้วว่าจะสร้าง ทีนไททั่นส์ จูเนียร์ ขึ้นมาเพื่อปราบเหล่าอาชญากรที่กำลังจะกลับมาจึงแยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อทำความเข้าใจกับลูกๆของพวกเขาทันที