Former Bad...อดีตร้าย กลายเป็นรัก

    ก๊อก ก๊อก ก๊อก 
 
"คุณโทโมะขาาา แก้วขออนุญาตเข้าไปนะคะ " -0- ถ้าฉันไม่เคาะประตูเดี๋ยวก็โดดนอีตาโมะเมะขี้
 
เก๊กว่าเอาอีกเอา แหม !!! ถ้าไม่ติดว่านายเป็นพี่ชายฉันนะ ฉันด่าไฟแล่บแน่  โด่ว ! 
 
    เมื่อเธอก้าวขาเข้ามาในห้องก็ต้องพบกับความว่างเปล่าเพราะไม่มีใครอยู่ในนั้นเลย 
 
"คุณโทะโมะคะ แก้วเอาข้าวต้มมาให้แล้วค่ะ "
 
"...." เงียบบ =.= เอ๊ะ ! อีตาขี้เก๊กหายไปไหนนะ 
 
   เธอวางข้าวต้มลงที่โต๊ะแล้วเดินสำรวจไปรอบๆห้อง จนมาถึงมุมในสุดของห้องเธอก็ต้องพบกับ0.0
 
"อร๊ายยย !!! " X.X
   
    เธอกรี๊ดเสียงดังเมื่อเธอเห็นภาพของชายหนุ่มที่กำลังจะถอดผ้าขนหนูที่ปกปิดเรือนร่างมี่แสนจะ
 
เย้ายวนใจ >///< สายตาของเธอชั่งซุกซนเหลือเกินเมื่อเธอเหลือบไปเห็น อ๊ากกก !! กางเกงลิงสี
 
แดงรูปหมีแพนด้าของโทโมะ (ตานี่ก็แอบน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย >< )
 
"เฮ้ย ! นี่เธอใครอนุญาตให้เธอเข้ามาในห้องฉันฮะ -///- " เขาพูดอย่างเขินปนอายนิดๆ
 
" 5555+ ฮ่าาๆๆๆๆ " หญิงสาวหัวเราะไม่หยุด 
 
"นี่เธอหัวเราะอะไร ห๊าา ?! " (-.-)
 
"ไม่อยากจะเชื่อว่าคนขรึมๆอย่างคุณโทโมะจะมีมุมกุ๊กกิ๊ก กุ๊กกิ๊ก แบบนี้นี่นา 555 "
 
"นี่เธอยัยแก้วต๊องหยุดหัวเราะฉันเดี๋ยวนี้นะ "
 
">x< หยุดแล้วค่ะ หยุดแล้ว " หญิงสาวกลั้นหัวเราะสุดชีวิต (ก็ไม่น่าขำนี่นา 555 >< )
 
"แล้วเธอจะยืนมองฉันอีกนานไหม ? หมดธุระแล้วก็ไสหัวไปสิ "
 
"ค่ะ คุณโทโมะ " แค่นี้ต้องทำเสียงดุด้วย -.- 
 
   ห้องครัว 
 
"แก้ว ! นี่ก็สายแล้วรีบไปต้องตัวเถอะลูกเดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันนะ " ผู้เป็นแม่เตือน 
 
"ได้จ๊ะ งั้นแก้วไปแต่งตัวก่อนนะจ๊ะ "
 
"จ๊ะลูก"
 
   ห้องรับแขก
 
"นี่เธอไปแต่งตัวที่ประเทศลาวรึไงฮะ ? นานเป็นชั่วโมงปล่อยให้ฉันนั่งรออยู่ได้น่ารำคาญ
 
"แล้วคุณโทโมะจะรอแก้วทำไมล่ะคะ ? "
 
"ก็เธอยังไม่ได้ขัดรองเท้าให้ฉันเลยนี่ "
 
"โทโมะไม่เอาลูก ทำไมใช่น้องอย่างนั้นล่ะ " ผู้เป็นพ่อพูดกับลูกชาย
 
"ก็ยัยนี่เป็นคนใช้นี่ครับพ่อ ก็ต้องใช้ให้สมกับที่อาศัยบ้านเราซุกหัวนอนหน่อย "
 
"คนใช้ที่เราพูดถึงน่ะ น้องแกนะเจ้าโมะ "
 
"ก็แค่น้องคนละแม่ ไม่ใช่น้องผมจริงซะหน่อย "
 
"พ่ออยากเห็นแกกับน้องรักกันเหมือนพี่น้องคนอื่นๆบ้าง "
 
"คงจะไม่มีวันนั้นหรอกครับพ่อ " ชายหนุ่มพูดพลันส่งสายตาไปหาหญิงสาว
 
"ยืนนิ่งอยู่ทำไมล่ะ ฮะ ?? อ่ะ ! มาขัดรองเท้าให้ฉันสิ " ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นเท้าให้หญิงสาว
 
   สาวน้อยร่างบางจำเป็นต้องทำเพราะเห็นแก่พระคุณของพ่อ ที่ให้เธอได้มาอยู่ในคฤหาสน์หลัง
 
ใหญ่ขนาดนี้ทั้งๆที่แม่ของเธอเป็นแค่เมียน้อยเท่านั้น...เหตุนี้ชายหนุ่มจึงได้เกลียดแม่ของเธอและ
 
เธอที่เป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ของเขาต้องตรอมใจตาย 
 
"โทโมะไหนๆลูกก็จะไปโรวเรียนแล้วให้น้องขึ้นรถไปด้วยนะ " พ่่อเอ่ยขึ้น 
 
"ไม่ได้ครับพ่อ เดี๋ยวรถสปอร์ตราคาเป็รล้านของผมจะเปื้อนมลทินหมด รถจักรยานก็มีให้เขาขี่ไปเอง
 
สิครับพ่อ "
 
"เจ้าโมะ..." คำพูดของผู้เป็นพ่หยุดลงเมื่อหญิงสาวพูดขึ้น 
 
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณพ่อแก้วปั่นจักรยานไปเองได้ "
 
"ดีละ จะได้ไม่เกะกะฉันขืนเธอนั่งรถไปด้วย เหอะ ! อึดอัดตายอะ "
 
"...." ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของหญิงสาวนอกจากความเงียบเท่านั้น 
 
"เอาล่ะๆ ไม่ให้น้องไปด้วยก็ไม่เป็นไร งั้นพ่อจะไปส่งน้องเอง " 
 
"แต่พ่อครับ..."
 
"ไม่มีแต่ ในเมื่อแกไม่ให้น้องไปด้วย ฉันก็จะไปส่งน้องเอง แกไปได้ละ ป่ะ! แก้วเดี๋ยวพ่อไปส่งนะ
 
ลูก "
 
" ก็ได้ครับพ่อ ให้ลูกสาวพ่อมากับผมก็ได้ -*- "
 
"ก็แค่เนี่ยทำเป็นใจดำไปได้ " ผู้เป็นพ่อเอ่ย 
 
"แก้วไปกับพี่เขานะลูก " ผู้เป็นพ่อหันไปพูดกับลูกสาว
 
"ค่ะ คุณพ่อ แก้วไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ " หญิงสาวยกมือไหว้ผู้เป็นพ่อ 
 
"โทโมะดูแลน้องดีๆล่ะ "
 
"ผมไม่รับปากครับพ่อ " ตาหมอนี่ ก็อคติกับฉันจังเล้ยยยย -0- เฮ้ออ
 
                                                                                                ไรเตอร์ จุ้ปปี้