รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะ”ฟางบอกพนักงานชายที่พยุงป๊อปปี้มาที่ห้องนอนชายหนุ่มนอนกดรีโมตทีวีไล่ดู
ช่องไปเรื่อยๆด้วยความเบื่อหน่าย เพราะเขาเจ็บตัวเลยต้องทำให้ต้องพักอีกคืนเพื่อดูอาการ
 
 
“เดี๋ยวพนักงานเอาอาหารเย็นมาให้นะคะคุณป๊อป ส่วนนี่ก็เป็นยาแก้ปวด”ฟางบอกป๊อปปี้
 
 
“ได้อยู่นี่อีกคืนแล้วคงจะดีใจสินะที่ได้อยู่ใกล้ชิดแบงค์น่ะ”ป๊อปปี้หงุดหงิดเพราะเมื่อกี้ตอนเขาทำ
แผลอยู่ที่ห้องพยาบาลเขาเห็นฟางพูดอะไรไม่รู้กับแบงค์ด้านนอกแล้วแบงค์ก็จับมือฟาง
 
 
“นี่คุณป๊อปคะ เจ็บขนาดนี้ยังจะมีแรงมาแจวะฟางอีกนะ”ฟางพูดแล้วย่นจมูกใส่ป๊อปปี้ทันที
 
“แน่นอนชั้นน่ะมีแรงเยอะกับอีแผลแค่นี้น่ะ สบาย”ป๊อปปี้พูดแล้วยักไหล่ไม่แคร์
 
 
“งั้นดี งั้นฟางจะไปหาคุณแบงค์”ฟางพูดประชดป๊อปปี้ แต่จริงๆเธอก็ต้องไปหาจริงๆเพราะต้อง
เอางานให้ป๊อปปี้
 
 
 
“รีบจนตัวสั่นระริกระรี้เชียว น้อยๆหน่อย ชั้นอายคนอื่นเค้าเดี๋ยวเค้าจะหาว่าชั้นไม่สั่งสอนเลขาให้ดี
เที่ยววิ่งตามผู้ชาย”ป๊อปปี้พูดจิกกัดฟาง ฟางหันขวับ
 
 
“คุณป๊อป ฟางไปเอางานมาให้คุณนะคะคุณยังจะว่าอีกหรอ”ฟางว่าป๊อปปี้ลุกเดินเข้ามาหาฟางแล้ว
จับฟางไปแนบลำตัว
 
 
 
“ชั้นไม่เชื่อ”ป๊อปปี้พูดฟางเลยดิ้นหนีแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อย
 
 
“ปล่อยฟางนะ”ฟางโกรธป๊อปปี้อยู่เลยยิ่งดิ้นทันที
 
 
“งั้นไหนๆจะโร่ไปหาผู้ชายแล้วชั้นจะสอนละกันจะได้ไปถึงที่แล้วรู้งาน”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงซุกไซร้
ฟางไปทั่วลำคอฟาง
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
“อย่ามาดูถูกฟางนะ”ฟางตบหน้าป๊อปปี้แล้วพูดจะเดินหนีป๊อปปี้อุ้มฟางทันทีแล้วโยนลงเตียงก่อนตัว
เองจะทาบทับฟางไว้
 
 
“ชั้นกำลังจะสอนนี่ไงอย่ามาดิ้นหวงตัวไปหน่อยเลย ทำอย่างไม่เคยนอนกับชั้น”ป๊อปปี้ว่า
 
 
“เพราะคุณข่มขืนฟางไงล่ะคะฟางไม่เต็มใจ ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะคะ”ฟางดิ้นไปมาและเริ่มกลัวป๊อปปี้
 
 
“แต่ก็ได้ชื่อว่านอนด้วยกันแล้วมานี่ ชั้นจะรื้อฟื้นบทเรียนให้เธอเอง”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงจูบฟางทันที
ฟางดิ้นและทุบตีกลางหลังป๊อปปี้รัวให้ชายหนุ่มหยุดแต่ป๊อปปี้กลับไม่ยอมหยุดมัน
 
 
“ไม่เอานะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนกุดตัวเองออกจนหมดก่อนจะถอดบราของฟาง
ออกแล้วจัดการดูดเม้มยอดอกสวยนั้นของฟางอย่างหื่นกระหาย
 
 
“ไม่นะ อย่าทำฟาง ฟางกลัวแล้ว”ภาพที่ป๊อปปี้ข่มขืนฟางฉายเข้ามาในหัวก็ร้องไห้จนตัวสั่น ป๊อปปี้ที่
รู้สึกถึงแรงสะอื้นของฟางก็หยุดชะงักการกระทำนั้นแล้วเงยหน้ามองฟาง
 
 
“ฟางคือขั้น”ป๊อปปี้ปล่อยฟางเป็นอิสระแล้วพูด
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
“เลว ฮือออ”ฟางร้องไห้จัดการแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้ววิ่งหนีป๊อปปี้ออกห้องไป
 
 
“โธ่ โว้ย”ป๊อปปี้โมโหตัวเองพยายามหาน้ำดื่มกินแต่ก็ปาขวดน้ำทิ้งก่อนจะบีบแก้วน้ำแตกคามือให้
เลือดไหลออกมา
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ คนบ้า คนใจร้าย คนเลว”ฟางวิ่งมาร้องไห้ด้านนอกแถวสวนของรีสอร์ตพยายามเอามือถูร่อง
รอยที่ป๊อปปี้ทำเธอเมื่อกี้ออกไปแต่ถูจนตัวแดงฟางก็ไม่ลบภาพเมื่อกี้ไปจึงได้แต่นั่งที่ม้านั่งแล้ว
ร้องไห้ออกมา
 
 
 
“ฟางมาร้องไห้ทำไมตรงนี้น่ะครับ ใครทำอะไรฟางน่ะ”แบงค์เดินผ่านมาก็เดินเข้าไปหาฟาง ฟางรีบ
ปาดน้ำตาทิ้ง
 
 
“ปะ เปล่านี่คะ”ฟางพูดแล้วปรีบเสียงให้ปกติ
 
 
“ไม่ล่ะ ตาแดง แล้วเสียงสั่นแบบนี้น่ะ บอกผมมานะ ทะเลาะกับคุณป๊อปปี้ใช่มั้ย”แบงค์ถาม
 
 
“ทะ ทำไมฟางจะต้องทะเลาะกับเค้าล่ะคะ เค้าเป็นเจ้านายฟางจะกล้าทำอะไรเค้าได้”ฟางพูด
 
 
“เจ้านายแต่เค้าแคร์คุณฟางมากเลยนะครับ แคร์นเกินหน้าที่เจ้านายลูกน้องเลย”แบงค์พูดจากการ
สังเกตของตัวเองทำเอาฟางนิ่งเงียบ
 
 
“คงไม่ใช่หรอกค่ะ เค้าน่ะเกลียดฟางจะตาย”ฟางพยายามเถียง
 
 
“เกลียดแต่ยอมให้ตัวเองโดนหินกระแทกจนหัวแตกแทนฟางแบบนั้นน่ะหรอครับที่บอกว่าเกลียด
ผมว่านั่นเป็นการกระทำของคนที่รักและแคร์กันมากๆนะครับ”แบงค์พูด
 
 
“ไม่ใช่หรอกค่ะ เค้าน่ะจะรักหรอ ไม่มีทางเค้าน่ะเป็นผู้ชายใจร้าย เลวร้ายมากที่สุดคนนึงที่ฟางเจอ
เลย”ฟางพูดแล้วนึกถึงอดีตตัวเอง
 
 
“ฟางครับ เอาเป็นว่าผมไม่รู้นะว่าในอดีตพวกคุณมีเรื่องอะไรกันมา แต่เท่าที่ผมเห็นนี่มันเป็นการ
กระทำของคนที่ห่วงคนอีกคนนึงกลัวเค้าจะเป็นอะไรไปถึงขั้นยอมให้ตัวเองเจ็บแบบนี้ ลึกๆเค้าไม่
เกลียดฟางหรอกนะ ผู้ชายด้วยกันเค้าดูออก ว่าแต่ฟางนั่นล่ะ ที่ยังตั้งแง่ให้คุณป๊อปปี้เองรึ
เปล่า”แบงค์พูดทำให้ฟางนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะ”แก้วรับกล่องขนมแล้วเดินออกมานอกร้านต้องหันไปมองโทโมะที่ทำท่าทางลับๆล่อๆ
แก้วจึงค่อยๆเดินย่องไปทักโทโมะจากด้านหลังทันที
 
 
“นั่นแน่ พี่โทโมะทำอะไรคะ”แก้วทักโทโมะเล่นเอาโทโมะสะดุ้งทันที
 
 
“ปะ เปล่านี่จ้ะ เออ แก้วมาก็ดีละ ช่วยอะไรพี่หน่อยดิ”โทโมะพูด
 
 
“อะไรหรอคะ”แก้วสงสัย
 
 
“ไม่ทันละ”โทโมะต้องร้องก่อนจะรีบโอบแก้วไว้ข้างลำตัว
 
 
“โทโมะคะนี่ใครคะ นี่คุณนอกใจแบมหรอ”สาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาว่าโทโมะทันที
 
 
 
“นอกใจ แบมใช้คำนี้กับผมไม่ได้นะในเมื่อเราเลิกกันแล้ว และนี่แก้ว แฟนผม”โทโมะพูดก่อนจะ
โอบแก้วไว้
 
 
“ไม่จริงอ่ะ เจอแบมแค่อาทิตย์เดียวอาทิตย์ต่อมาก็เปลี่ยนคนแล้วหรอ”แบมโวยวาย
 
 
“ผมน่ะรักสนุกไม่ผูกมัดใคร แบมทำใจซะเถอะนะว่าเราไปด้วยกันไม่ได้ แบมน่ะไม่ได้ขาวหมวยแบบ
แก้วเค้า ขอโทษนะที่ต้องพูดตรงๆน่ะ”โทโมะพูด
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
“ไอ้คนเจ้าชู้ อย่าให้ได้เจอกันอีกเลย ฮือๆ”แบมร้องไห้วิ่งหนีไปหลังจากตบโทโมะจนหน้าหัน
 
 
 
“สมน้ำหน้าพี่โทโมะอยากเจ้าชู้ดีนัก”แก้วหัวเราะเยาะโทโมะทันทีที่แบมออกไป
 
 
“ก็ยัยนี่น่ะนิสัยเหมือนเด็กน่ารำคาญจะตาย อูย เจ็บชะมัด”โทโมะพูดก่อนจะเอามือจับแก้มตัวเองไว้
 
 
 
“แล้วเมื่อไหร่พี่จะยอมหยุดที่ใครซักคนล่ะคะจะได้ไม่ต้องเป็นแบบนี้”แก้วพูดแล้วเอาน้ำแข็งประคบ
ที่แก้มโทโมะ
 
 
“ฟางไงที่พี่อยากหยุดด้วย”โทโมะพูดแก้วชะงักเมื่อได้ยินชื่อฟาง
 
 
“ยัยนั่นไม่ได้ดีอย่างที่พี่คิดหรอก”แก้วพูดเพราะดูจากที่ฟางไล่โปรยเสน่ห์ให้ผู้ชายทุกคน
 
 
“แน่ะแก้ว อย่าว่าฟางดิฟางอ่ะพี่เจอกันก่อนแล้วพี่รู้น่าว่าเป็นไง”โทโมะพูด
 
“ค่าๆๆๆ”แก้วพูดก่อนจะพยุงโทโมะเดินไป
 
 
“เห้อ”ฟางถอนหายใจหน้าห้องตัวเองหลังจากหนีไปสงบสติอารมณ์ตัวเองด้านนอกอยู่พักใหญ่ ทำ
ไงได้ล่ะป๊อปปี้เล่นทำแบบนี้กับเธอใครจะไปอยากอยู่ด้วย
 
 
 
 
 
แอ้ดด
 
 
“หลับหรอกหรอ”ฟางเดินเข้ามาแล้วเห็นป๊อปปี้นั่งหลับที่โซฟาก็เดินเข้ามาใกล้ๆก็ตกใจที่เห็นเศษ
แก้วหล่นตรงพื้นก่อนจะเห็นรอยเลือดไหลมาจากมือข้างหนึ่งป๊อปปี้
 
 
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”ฟางตกใจรีบวิ่งไปเอากล่องปฐมพยาบาลที่พนักงานนอกห้องแล้วเข้ามาจัดการ
ทำความสะอาดพื้นแล้วนั่งลงทำแผลให้ป๊อปปี้
 
 
“เธอ”ป๊อปปี้สะดุ้งเมื่อถูกสำลีชุบแอลกอฮอล์แต้มลงที่แผลก็ตื่นขึ้นแล้วรีบชักมือกลับ
 
 
“ห้ามชักมือกลับนะคะคุณป๊อป ทำไมทำแบบนี้เลือดออกแล้วไม่ยอมทำแผลอีก”ฟางบ่นยาวเหยียด
 
 
“ทำโทษตัวเองล่ะมั้ง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
 
 
“ทำโทษอะไรกันคะ”ฟางไม่เข้าใจ
 
 
“ที่ชั้นทำกับเธอเมื่อกี้ไง ทำเธอร้องไห้อีกแล้ว ชั้นมันเลว ไม่ใช่ลูกผู้ชายจริงๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วชักมือ
กลับแต่ฟางดึงมือป๊อปปี้มาแล้วนั่งทำแผลต่อ
 
 
“ถ้าจะทำร้ายตัวเองเพราะฟางแบบนี้ทีหลังอย่าทำอีกนะคะ มันไม่ใช่ทางออกที่ดีเลยที่คุณทำ
ไป”ฟางพูดแล้วนั่งพันแผลให้ป๊อปปี้ที่มือจนเสร็จ
 
 
“ขอโทษนะฟางกับเรื่องเมื่อกี้”ป๊อปปี้พูดขึ้นฟางชะงัก นิ่งเงียบ
 
 
 
“ฟางจะลืมมันที่คุณทำเมื่อกี้ แต่ถ้าคุณป๊อปพูดอีกล่ะก็ฟางจะไม่พูดกับคุณอีก”ฟางพูดแล้วนั่งลง
เก็บกล่องปฐมพยาบาลแล้วเอาไปคืนพนักงานด้านนอกก่อนจะกลับเข้ามาในห้องแล้วจัดเสื้อผ้าให้
ป๊อปปี้เตรียมอาบน้ำ
 
 
 
“งั้นอาบน้ำก่อนนะคะเดี๋ยวแผลค่อยทำใหม่อีกครั้ง ฟางขอพวกยาจากพนักงานมานิดหน่อยพอ
ทำได้คืนนี้”ฟางบอกก่อนป๊อปปี้จะเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมาในชุดใหม่ ฟางก็นั่งลงทำแผลข้างๆ
ป๊อปปี้ต่อโดยที่ชายหนุ่มลอบมองคนตัวเล็ก
 
 
“นี่ข้าวค่ะเดี๋ยวคุณทานข้าวแล้วนี่ยา เดี๋ยวฟางอาบน้ำก่อน”ฟางบอกก่อนจะเข้าไปอาบน้ำแล้วพบว่า
ป๊อปปี้ยังไม่ทานข้าวอีก
 
 
“ทำไมไม่ทานข้าวอีกคะคุณป๊อป”ฟางดุแล้วนั่งลงข้างๆป๊อปปี้ ชายหนุ่มดึงฟางมาแนบลำตัว
 
“ลืมยาก่อนอาหาร”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงจูบฟางอย่างอ่อนโยนและเนิ่นนาน
 
 
มาดูซิว่าป๊อปปี้จะทำให้ฟางลืมอดีตที่เจ็บปวดตัวเองได้เเล้วเปิดใจให้ป๊อปปี้แก้ตัวรึเปล่า
 
อัพให้แล้วก็อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาาาาา