รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
“ค่อยยังชั่วแล้วสินะป๊อป”ย่าใหญ่ทักป๊อปปี้เมื่อเห็นหลานชายกำลังลงมาด้านล่างกำลังจะไปทำงาน
 
“ครับ เลยว่าจะเข้าไปบริษัทซักหน่อย หยุดหลายวันไม่ค่อยดี เดี๋ยวลูกน้องว่าได้”ป๊อปปี้พูดซักพัก
ฟางก็เดินลงมาเตรียมตัวะไปทำงานกับป๊อปปี้
 
 
 
“งั้นฟาง ช่วยดูแลป๊อปปี้ด้วยนะ อย่าให้ป๊อปเค้าโหมงานหนักจนลืมดูแลตัวเองล่ะ”ย่าใหญ่บอกฟาง
ฟางหันไปมองหน้าป๊อปปี้นิ่ง
 
“ค่ะ ฟางจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเลยค่ะ”ฟางบอกก่อนจะเดินตามป๊อปปี้ไปขึ้นรถ
 
 
 
 
“ถ้ามันเป็นหน้าที่แล้วมันฝืนใจเธอที่จะดูแลชั้น งั้นทีหลังก็ไม่ต้องทำก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆขณะขับ
รถ ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่ตอนนี้สวมแว่นกันแดดมองทางด้านหน้า
 
 
“จะฝืนหรือไม่ฝืนใจยังไงฟางต้องทำมันอยู่แล้วไม่ใช่หรอคะ”ฟางพูดเพราะมันเป็นหน้าที่ที่เธอจะ
ต้องทำจริงๆ
 
 
“ชั้นต้องการคนที่มีใจกับชั้น ถ้าทำแล้วมันฝืนใจ ชั้นไม่ต้องการ อย่าทำมันเลย”ป๊อปปี้พูดสั้นๆก่อน
จะเปิดเพลงทันทีแล้วไม่สนใจฟางอีกต่อไปจนถึงบริษัท
 
 
 
 
“อ้าว โบว์เป็นยังไงบ้าง โอเคแล้วใช่มั้ย”ฟางเดินเข้ามาทำงานกับป๊อปปี้ก็ถามโบว์ที่มาทำงานทันที
 
“อือ ขอบใจนะที่เป็นห่วง”โบว์พูดก่อนจะเดินไปทำงานต่อ
 
 
“อย่าไปยุ่งกับยัยนี่เลย ถ้ามนุษย์สัมพันธ์แย่ก็ไม่ต้องคุย”กั้งเดินเข้ามาทำงานตามโบว์ก็ว่ากับฟาง
 
 
 
“กั้งอ่ะ ไปว่าโบว์เค้า”ฟางตีแขนกั้งเบาๆ กั้งจึงยีกไหล่ไม่สนใจก่อนจะคุยกับฟางต่อ ป๊อปปี้เหล่มอง
ฟางกับกั้งก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานแล้วไม่พูดอะไร เช่นเดียวกับโบว์ที่หันมามองฟางและกั้งก็
หันกลับไปทำงานทันทีก่อนจะเอาไอพอตมาฟังเพลงเพื่อดึงความสนใจออกไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
“เอกสารค่ะ”ฟางเอาเอกสารมาให้ป๊อปปี้เซ็น ชายหนุ่มรับมาแล้วไม่มองฟางเลยก่อนจะเอาเอกสาร
คืนฟางแล้วนั่งดูแบบงานในคอมต่อ
 
 
“จ้องแต่หน้าคอมแบบนี้เดี๋ยวก็ปวดตาหรอกค่ะ”ฟางพูด ป๊อปปี้หันไปมองนิดนึงก่อนจะหันไปทำงาน
ต่อ จนฟางแปลกใจที่ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรกับตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากก็เดินกลับไปที่โต๊ะ
ทำงานแล้วนั่งทำงานของตัวเองต่อไป
 
 
 
 
 
“ฟางไปทานข้าวกัน”กั้งเดินเข้ามาชวนฟางที่ทำงานทันที
 
“เอาสิๆ”ฟางยิ้มก่อนจะปิดงานตัวเองแล้วคว้ากระเป๋าไปกับกั้งก่อนจะนิ่งแล้วหันกลับไปหาป๊อปปี้ที่
ทำงานไปเรื่อยๆแล้วดื่มแต่กาแฟ
 
 
“คุณป๊อปทานข้าวด้วยนะคะ จะได้ทานยาครบๆ”ฟางบอก แต่ป๊อปปี้ไม่สนใจเธอ ทำให้ฟางเม้มปาก
แล้วเดินไปกับกั้งทันที
 
 
 
 
 
 
“ทำหน้าแบบนี้ทำไมอ่ะ ไม่อยากกินหรอ”กั้งถามฟางที่นั่งเขี่ยอาหารในจานไปมา
 
“เปล่าๆ นี่ไงทานแล้ว”ฟางบอกก่อนจะตักข้าวเข้าปากไปแล้วเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ
 
 
“เอ้าๆ ค่อยๆกินก็ได้ฟาง แหมกั้งทักแค่นี้ก็ไม่ต้องรีบกินขนาดนั้นก็ได้”กั้งขำกับท่าทางฟาง
 
 
 
 
 
“กั้ง เดี๋ยวรอแปปนะ”ฟางพูดก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในร้านขายขนม กั้งสงสัยก่อนจะเดินตามเข้าไป
ทันที
 
 
 
“เอาเค้กช๊อคโกแลต2ชิ้นค่ะ แล้วก็ช๊อคบอล10ชิ้น อืม แล้วก็เอาบราวนี่อีก2ชิ้น”ฟางสั่งพนักงาน
ก่อนจะนั่งไปรอ
 
 
 
“ชอบกินช๊อคโกแลตหรอฟาง เห็นสั่งแต่ละอย่างมีแต่ช๊อคโกแลตทั้งนั้นเลย”กั้งถามขณะสั่งน้ำแล้ว
มานั่งกินกับฟาง
 
 
“อ่อ ก็ไม่ค่อยหรอก แต่เห็นแล้วมันหน้าตาน่าทานดีอ่ะ เลยซื้อไป”ฟางพูด
 
 
“แหม ระวังอ้วนนะ”กั้งแซวฟางจึงยิ้มให้ก่อนสายตากั้งจะหันไปเห็นพุดดิ้งโยเกิร์ตไขมันต่ำในตู้แช่ก็
หยิบมันออกไปคิดเงินเช่นเดียวกับฟางที่เดินไปจ่ายเงินแล้วทั้งคู่ก็กลับบริษัทไปทำงานต่อในตอน
บ่าย
 
 
 
 
 
“หายไปไหนนะ”ฟางวางถุงขนมลงแล้วมองหาป๊อปปี้
 
 
“ดีนะที่เธอไม่เข้างานเลท”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกาแฟแล้วกลับไปนั่งทำงานหน้าคอมต่อ ฟางมอง
แล้วนิ่วหน้าเพราะเธอจำได้ว่าก่อนออกไปทานข้าวเธอเห็นป๊อปปี้กินกาแฟไปแล้ว2แก้ว
 
 
 
“นี่คุณป๊อปดื่มกาแฟวันนี้ทั้งหมดกี่แก้วคะ”ฟางถามขึ้น
 
 
“3มีอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถามกลับ
 
 
“ทานข้าวรึยังคะ”ฟางถามต่อ
 
 
“ยังอ่ะ ขี้เกียจแล้วงานก็ยังไม่เสร็จด้วย”ป๊อปปี้ตอบเท่านั้นฟางเดินดุ่มๆเอากาแฟป๊อปปี้ไปเทลงถัง
ขยะทันที
 
 
 
 
 
“เห้ย ทำอะไรของเธอน่ะ นั่นกาแฟของชั้นนะ”ป๊อปปี้โวยวาย
 
 
“ดื่มแต่กาแฟไม่ยอมทานข้าวแล้วจะทานยาหลังอาหารได้หรอคะทำไมคุณป๊อปไม่ดูแลตัวเองแบบ
นี้”ฟางเปิดฉากบ่นใส่ป๊อปปี้ยาวเหยียด
 
 
“ไม่กินยาไปซักเวลา2เวลาเป็นอะไรไป ชั้นไม่ตายง่ายๆหรอกน่า”ป๊อปปี้บอก
 
 
“ไม่ตายง่ายๆ คุณป๊อปทำไมพูดแบบนี้ แล้วนี่กาแฟน่ะมันมีคาเฟอีนกินแล้วไม่ติดน่ะสิแปลก พอเลย
นะคะ ฟางไม่ให้กินแล้ว กินได้วันละแก้วเท่านั้น แล้วนี่ไม่กินข้าวใช่มั้ยคะดีนะที่ฟางคิดไว้อยู่แล้ว
เลยซื้อแซนวิชทูน่ากับพวกนี้มากให้คุณ”ฟางบอกก่อนจะเดินไปหยิบถุงขนมและแซนวิชไปวางไว้
บนโต๊ะ ป๊อปปี้มองแล้วอึ้งเพราะนอกจากแซนวิชแล้วมีพวกช๊อคโกแลตที่เขาชอบกินทั้งนั้น
 
 
 
 
“ห่วงชั้นหรอ ปกติออกจะเกลียดชั้น ชั้นไม่กินอะไรเลยแล้วป่วยก็ดีออก จะได้ตายๆพ้นหน้าเธอ
ไป”ป๊อปปี้พูดแล้วดันของพวกนั้นออห่างตัวเอง ฟางมองแล้วอึ้งก่อนจะลากเก้าอี้ตัวเองมานั่งข้างๆ
ป๊อปปี้แล้วนั่งแกะแซนวิชให้ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
“ฟางแกะแล้วนะคะ คุณป๊อปต้องกิน”ฟางยื่นแซนวิชจ่อปากป๊อปปี้แล้วทำหน้าดุ ป๊อปปี้มองฟางนิ่ง
ก่อนจะอ้าปากงับแซนวิชไป ฟางมองอย่างพอใจก่อนจะป้อนแซนวิชให้ป๊อปปี้จนหมด แล้วแกะนม
ให้ป๊อปปี้
 
 
 
“ทานนมดีกว่านะคะ ดีกว่าไปทานแต่กาแฟ”ฟางยื่นนมให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มจึงทานนมจนหมด ฟางจึง
ลุกไปหยิบน้ำและยาหลังอาหารให้ป๊อปปี้
 
 
“ขอบใจ”ป๊อปปี้รับยามาทานแล้วหันไปทำงานต่อไม่สนใจช๊อคโกแลตในถุงเลย
 
 
 
 
“ใจคอะไม่คิดจะแกะมันออกมาเลยหรอคะ”ฟางมอง
 
 
“ชั้นทำงานชั้นไม่ว่าง”ป๊อปปี้เปลี่ยนโหมดมาเย็นชาใส่ฟางเหมือนเดิม ฟางจึงนั่งลงข้างป๊อปปี้อีกครั้ง
ก่อนจะแกะช๊อคบอลออกมาแล้วนั่งกินไปลูกนึง
 
 
 
“กินดูแล้ว ร้านนี้อร่อยมากเลยนะคะ ถ้ามือไม่ว่างไม่เป็นไร”ฟางยื่นช๊อคบอลให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มหัน
ไปมองฟางก่อนจะกินช๊อคบอลที่ฟางป้อน
 
 
 
“เห็นชั้นเป็นลูกเธอรึไง ป้อนข้าว ป้อนนม ป้อนขนมเนี่ย”ป๊อปปี้พูดหลังจากกลืนช๊อคบอลในปาก
หมดแล้ว
 
 
 
“ตอนแม๊คป่วยแม๊คก็ดื้อแบบนี้ล่ะค่ะ”ฟางพูดก่อนจะป้อนขนมให้ป๊อปปี้ต่อ ป๊อปปี้อ้าปากรับก่อนจะ
นั่งทำงานต่อไปจนช๊อคบอลหมดกล่อง
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้ดึงมือฟางมาดูดคราบช๊อคโกแลตที่ติดมือ ฟางอึ้งหน้าแดงจัดก่อนจะได้สติ
พยายามดึงมือกลับ
 
 
“เอ่อ ชั้นขอโทษ ชั้นเผลอไปอีกแล้วน่ะ”ป๊อปปี้พูดอึกอักก่อนจะหันกลับไปทำงานเช่นเดียวกับฟาง
ที่ลุกกลับไปที่โต๊ะทำงานตัวเองทันที
 
 
“ฟางไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”ฟางรีบวิ่งออกไปทันที
 
 
 
“รังเกียจชั้นมากสินะ ถึงกับต้องไปล้างมือเลย”ป๊อปปี้มองอย่างเศร้าๆตามฟางไป
 
 
 
 
 
 
“เกือบไปแล้วมั้ยล่ะยัยฟาง หน้าแดงจริงๆด้วย”ฟางวิ่งเข้ามาในห้องน้ำแล้วจับหน้าตัวเองที่แดงจัด
ทันที
 
 
 
ชอบหนีความรู้สึกของตัวเองตลอดเลยฟางเนี่ย งานนี้ต้องมีการกระตุ้น
 
 
ถ้ายังไม่นอนกันเดี๋ยวกลับมาอัพใฟ้อีกตอนนะ ตอนนี้ขอแวบไปข้างนอกก่อน