รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อฮะ วันนี้กลับมาเร็วๆนะครับ”วันนี้เป็นวันหยุด ยอร์ชเลยไม่ไปโรงเรียน แต่ป๊อปปี้ต้องไปทำงาน
โปรเจคจบของเขา ที่เขาเองก็ใกล้จะจบแล้ว
 
 
“แล้วนี่หวายจะไปไหนน่ะ วันนี้วันอาทิตย์น่าจะอยู่กับลูกนะ”ป๊อปปี้หันไปเห็นหวายกำลังจะออกไป
ข้างยอกก็ทักขึ้น
 
 
“เพื่อนกลับมาจากเมืองนอกค่ะ เลยว่าจะรีบไปซะหน่อย ไปละนะคะ สายแล้ว”หวายพูดก่อนจะไปที่
รถแล้วขับรถออกไป
 
 
 
 
“วันเกิดลูกแท้ๆกลับไม่อยู่กับลูกเลย”ย่าใหญ่ส่ายหน้า
 
“แล้วนี่จะไปไหนของเธอน่ะ”ป๊อปปี้เห็นฟางแต่งตัวจะออกไปข้างนอก
 
 
“วันนี้ขึ้นเวทีจริงวันแรก ฟางรีบไปซ้อมก่อนนะคะ สายแล้ว แต่วันนี้กลับมาทันวันเกิดน้องยอร์ช
แน่นอนนะ”ฟางรีบพูด
 
 
“งั้นป๊อปไปส่งฟางที่โรงเรียนหน่อยสิ เดี๋ยวย่าจะเอาตัวนายถมไปซื้อของกับเจ้ายอร์ช”ย่าใหญ่พูด
ป๊อปปี้มองหน้าฟางนิดนึงก่อนจะเดินนำไปที่รถตัวเอง
 
 
 
ปี้นนนน
 
 
ป๊อปปี้บีบแตรดังลั่น จนฟางสะดุ้ง
 
 
“จะยืนเป็นคุณนายอีกนานมั้ยห้ะ ขึ้นมาสิ”ป๊อปปี้ว่าฟาง ฟางรีบขึ้นรถ ก่อนที่รถของป๊อปปี้จะรีบขับ
ออกไปอย่างรวดเร็ว
 
 
“จะถึงโรงเรียนมั้ยคะเนี่ย”คุณละเอียดมองรถของป๊อปปี้ที่ขับไปอย่างรวดเร็วแล้วนึกห่วง
 
 
 
 
 
“จะกลับกี่โมง”ป๊อปปี้ถามฟางขณะขับรถติดไฟแดง
 
“คะ”ฟางหันไปมองหน้าป๊อปปี้ที่ใส่แว่นกันแดดแล้วตาจ้องที่ทางข้างหน้าไม่มองฟาง
 
“หูหนวกรึไง ชั้นถามว่าจะกลับกี่โมง”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางจนฟางสะดุ้ง
 
“ทำไมคุณต้องว่าฟางตลอดล่ะคะ ทีคุณหวายคุณเสียงหวานเชียว”ฟางพูดไปตามประสาเด็ก ป๊อปปี้
ไม่ตอบทันทีที่ไฟเขียวแล้วป๊อปปี้กระชากพวงมาลัยขับไปอย่างรวดเร็ว โชคดีที่ฟางสวมเข็มขัด
นิรภัย ไม่งั้นหัวเธอคงโขกคอนโซลรถแน่ๆ
 
 
 
เอี้ยดด
 
 
รถของป๊อปปี้มาจอดที่โรงเรียนของฟาง
 
 
 
“ขะ ขอบคุณค่ะ”ฟางไหว้ขอบคุณป๊อปปี้แล้วจะแกะเข็มขัดนิรภัยออกแต่แกะไม่ออกซักที ป๊อปปี้
กระชากมือของฟางให้ฟางหันไปมองหน้าเขาทันที ก่อนจะถอดแว่นตาออกมา
 
 
“อ้อ เมื่อกี้ที่เธอถามว่าทำไมชั้นถึงพูดไม่ดีกับเธอ เหตุผลง่ายๆ มันไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่จะ
ไปทำดีกับเธอ”ป๊อปปี้พูดเยาะ
 
“แล้วก็อย่าสำคัญตัวผิด เอาตัวไปเทียบกับหวายอีกล่ะ หวายน่ะเมียชั้น ส่วนเธอมันแค่ขอทาน จำ
ไว้”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอานิ้วจิ้มที่หัวฟาง ฟางจึงรีบแกะเข็มขัดนิรภัยอย่างรวดเร็ว
 
"บ้านนอกแกะไม่เป็นรึไง มานี่"ป๊อปปี้ว่าฟางก่อนจะขยับตัวไปใกล้ฟางจนชิดกันแล้วแกะเข็มขัด
นิรภัยให้ฟาง
 
 
 
ตึกๆ
 
 
 
เมื่อป๊อปปี้เข้ามาชิดฟางทำเอาฟางใจเต้นไม่เป็นจังหวะ บวกกับกลิ่นน้ำหอมของป๊อปปี้ทำเอาฟาง
หน้าแดงจัด ป๊อปปี้เองเมื่อรู้ตัวว่าใกล้ฟางมากก็รีบออกห่างก่อนจะไล่ฟางลงรถไปแล้วขับรถออกไป
อย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
“น้ำตาจอมมารยาน่ะสิ”ป๊อปปี้พูดหลังจากฟางลงรถไปแล้ว นึกหงุดหงิดที่วันก่อนคุณย่าซื้อโทรศัพท์
เครื่องใหม่ให้ฟาง ก็อีกแค่เด็กเก็บมาเลี้ยงจำเป็นจะต้องทำดีไปมากมายอะไรกัน
 
 
 
 
 
 
 
“หวายทางนี้จ้า”เพื่นของหวายโบกมือให้หวายเข้ามาในร้านคาราโอเกะ หวายเดินเอาช่อดอกไม้มา
ให้เพื่อนก่อนสายตาจะไปสะดุดกับสายตาคมของโทโมะที่นั่งดื่มกับเพื่อน ก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆโท
โมะทันที
 
 
“ดื่มตั้งแต่หัววันเลยนะคะ”หวายทัก โทโมะจึงวางแก้วเหล้าลง
 
“วันนี้ป๊อปปี้ไม่มาหรอครับ”โทโมะพูดและเน้นชื่ออดีตเพื่อนรักตัวเองไว้
 
 
“ป๊อปทำโปรเจคจบค่ะ นี่ก็ใกล้จะจบแล้ว”หวายตอบ เพราะรู้ว่าที่เมืองนอกเค้าจบเร็วกว่าเมืองไทย
ไม่แปลกที่โทโมะจะเรียนจบก่อนพวกเธอ
 
 
“ว้า ทำไมโทโมะเจอหวายทีไหร่ ป๊อปปี้ถึงชอบทิ้งให้หวายอยู่คนเดียวนะ”โทโมะพูดแล้วสบตากับ
หวาย หวายมองตาโทโมะแล้วหวนนึกถึงตอนที่เธอเคยคบกับโทโมะเป็นแฟน แต่เพราะว่าโทโมะมัว
แต่สนใจเรื่องทีมเต้นจึงไม่มีเวลาให้เธอ ทำให้หวายแอบไปกิ๊กกับป๊อปปี้เพื่อนรักของเขา และเผลอ
มีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งจนเรื่องบานปลายแบบนี้
 
 
 
“เห้ย โทโมะ เพลงที่แกเลือกมาแล้วว่ะ”เพื่อนโทโมะทัก โทโมะละสายตาจากหวายไปที่จอทีวี
ก่อนจะลุกขึ้นไปร้องเพลง
 
 
“ฝากไปเตือนเขา ฝากไปเตือนเขา
 ทั้งที่ได้เธอไปไม่แคร์ แล้วยังได้แต่รังแกหัวใจ”โทโมะร้อง
เพลงแล้วจ้องตาหวายนิ่ง
 
 
“ฝากไปเตือนเขา แค่ไปบอกให้จำไว้ หากคนที่ฉันรัก ต้องเป็นอะไรไป.... ฉันไม่ยอมปล่อย”โทโมะ
ร้องเพลงแต่ยังจ้องหวายนิ่ง เหมือนเตือนอะไรบางอย่างพอจบเพลงก็มานั่งข้างหวายตามเดิม
 
 
 
“พอดีเรียนอยู่ที่โน่นเห็นว่าเมื่อก่อนหวายชอบมากแต่หาซื้อรุ่นนี้ไม่ได้เลยหามาให้ ถือว่าเป็นของ
ขวัญที่ เพื่อน คนนี้มอบให้นะหวาย”โทโมะหยิบกล่องนาฬิการุ่นที่หวายอยากได้ให้หวาย หวายอึ้ง
ไม่คิดว่าโทโมะจะจำมันได้ ก่อนจะรับมันมาแกะแล้วใส่ไว้ที่ข้อมือ แทนนาฬิกาเรือนเก่าที่ป๊อปปี้ซื้อ
ให้แล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อน โทโมะมองภาพที่นาฬิกาของตัวเองถูกใส่แทนนาฬิกาของ
ป๊อปปี้ก็สะใจ
 
 
 
 
“นี่มึงจะรีเทิร์นกับหวายจริงดิ หวายแต่งงานแล้วนะเว่ย”เพื่อนโทโมะพูดขึ้น
 
 
“ไม่รู้ แต่รักคนมีเจ้าของมันดีกว่าไปรักคนไม่มีแฟนไม่ใช่หรอวะ เพราะมี ศัตรู แค่คนเดียว”โทโมะ
พูดก่อนจะย้ำคำว่าศัตรูไว้ แล้วก็กระดกเหล้าเข้าปากเสร็จก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เหมือนคนมีแผนการ
อะไรในหัวอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“โอเคจ้า วันนี้เลิกซ้อมแค่นี้ล่ะ”ผู้กำกับละครที่เป็นเพื่อนในกลุ่มของฟางสั่ง ก่อนที่ฟางจะรีบเปลี่ยน
ชุดกลับทันที
 
 
“แหมๆ รีบเชียวน้า เอ มีนัดกับใครรึเปล่าเนี่ย”เพื่อนแซวฟาง
 
“มีนัดกับหนุ่มน้อย”ฟางตอบแล้วนึกถึงน้องยอร์ชที่บ้าน
 
“เอ๊ะ ใช่คนที่มาส่งเมื่เช้ารึเปล่า”เพื่อนฟางยังแซวไม่เลิก
 
 
“บ้า คนนั้นเจ้านายชั้น ไม่มีอะไรหรอก งั้นชั้นไปละนะ”ฟางบอกก่อนจะเดินออกมาจากหอประชุม
โรงเรียน แล้วพบว่าเวลานี้เป็นเวลาเย็นมาแล้ว จึงจะหยิบโทรศัพท์มือถือจะโทรศัพท์ให้คนมารับ
 
“อ๊ะ โทรศัพท์ไปไหนน่ะ”ฟางตกใจ รีบนั่งลงรื้อโทรศัพท์ในกระเป๋าตัวเองอย่างตกใจ เครื่องนี้ย่า
ใหญ่ซื้อให้ด้วยสิ ทำไงดี
 
 
 
 
“หานี่อยู่หรอ”ป๊อปปี้ที่ยืนกอดอกพิงรถมองฟางมาตลอดก็ชูมือถือของฟางแล้วพูด
 
 
“อ๊ะ โทรศัพท์ฟาง คุณป๊อป”ฟางร้องก่อนจะวิ่งไปหาป๊อปปี้แล้วไหว้ขอบคุณแล้วเอาโทรศัพท์มาจาก
ป๊อปปี้
 
 
“ทำไมคุณป๊อปถึงอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ”ฟางถามป๊อปปี้
 
 
“มียัยบ้าที่ไหนไม่รู้เบอะ ลืมโทรศัพท์ไว้ในรถชั้น ถ้าชั้นเอามาให้มันก็ไม่ใช่เรื่องเลยเก็บไว้ เลยเห็น
เวลานัดซ้อมของเธอ เลยเลยมารับไง”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะขึ้นไปนั่งที่รถ
 
 
“รู้เวลานัดซ้อม นี่แปลว่าคุณเปิดมือถือของฟางหรอคะ”ฟางตกใจ
 
 
“นี่ มือถือเครื่งนี้ย่าชั้นเสียเงินซื้อให้เธอนะ ไม่ใช่ของเธอจริงๆซักหน่อย ชั้นจะเปิดดูแล้วมันจะทำไม
ห้ะ กะอีกแค่รูปปัญญาอ่อนที่ถ่ายกับเพื่อน มันจะเป็นความลับอะไรนักหนาห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟาง ฟางเม้ม
ปากแน่น แก้มแดงจัด ป๊อปปี้ถือวิสาสะเปิดมือถือเธอที่เธอถ่ายรูปกับเพื่อนที่โรงเรียนงั้นหรอ
 
 
 
“จะนั่งทื่ออีกนานมั้ย ลงรถดิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเรียกฟาง ฟางเงยหน้ามองวิวข้างทางพบว่าป๊อปปี้มา
จอดรถที่ข้างๆร้านขนมแห่งหนึ่ง นี่เธอนิ่งจนไม่รู้ตัวว่าป๊อปปี้ขับรถอาเลยหรอเนี่ย ฟางเดินตามป๊อปปี้
เข้าไปในร้านขนมตรงหน้า ก่อนจะหยุดตรงเค้าเตอร์เค้กมากมาย
 
 
 
“ช่วยเลือกหน่อยสิ ชั้นเลือกไม่ถูก”ป๊อปปี้เลือกเค้กมาสองก้อน ก้อนแรกเป็นเค้กช๊อคโกแลตล้วน
อีกก่อนเป็นเค้ช๊อคโกแลตแล้วมีเชอรี่โปะอยู่ ฟางมองป๊อปปี้ด้วยสายตาประมาณว่า ลูกชายตัวเอง
แท้ๆยังไม่รู้เลยรึไงว่าลูกชอบอะไร
 
 
 
“นี่ไม่ต้องมาว่าชั้นผ่านสายตาเลยนะ เร็วๆดิ รีบๆเลือก ยอร์ชรอแล้วนะ”ป๊อปปี้ดุ ฟางจึงเลือกเค้ก
ช๊อคโกแลตที่มีเชอรี่โปะอยู่แล้วให้เขาไปเขียนสุขสันต์วันกิดลูกชาย แล้วถือกล่องมาไว้ที่รถ ซักพัก
รถของป๊อปปี้ก็มาจอดที่บ้าน
 
 
 
 
 
“พ่อออ”ยอร์ชวิ่งไปกอดป๊อปปี้ทันที
 
 
“ทำไมฟางถึงมากับป๊อปปี้ได้น่ะ”ย่าใหญ่ถาม
 
 
“พอดีผมให้ยัยนี่ช่วยเลือกเค้กให้ยอร์ชนะครับ ยอร์ช พ่อซื้อเค้กมาให้น่ะ เราไปทานกันดีกว่าเนา
ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ้มลูกชายไปที่โซฟา ฟางเอาเค้กจุดเทียนมาให้ยอร์ช แล้วร้องเพลงวันเกิดให้
ยอร์ช ยอร์ชหลับตาอธิษฐานก่อนจะเป่าเทียนเค้กทันที
 
 
“อธิษฐานอะไรน่ะยอร์ช”ฟางถามพลางตัดเค้กให้ยอร์ช
 
 
“ชู่ว มันเป็นความลับ ขืนบอกพรวันเกิดก็ไม่ศักดิ์สิทธ์น่ะสิพี่เป็ดน้อย”ยอร์ชยิ้มก่อนจะเอาครีมเค้ก
ป้ายหน้าฟางไปทีนึง
 
 
“ว้าย ยอร์ชทำงี้ได้ไงอ่ะ”ฟางร้อง เมื่อถูกยอร์ชหัวเราะ
 
 
“5555หน้าเธอจากจืดๆนี่ดูดีนิ”ป๊อปปี้หัวเราะเยาะฟางแล้วอุ้มยอร์ชมานั่งที่โซฟาเพื่อทานเค้กด้วย
กัน แต่ก็ถูกยอร์ชเอาครีมเค้กป้ายที่หน้าตัวเองทันที
 
 
 
“คิกๆ”ฟางกลั้นหัวเราะ
 
 
 
 
“หัวเราะชั้นหรอห้ะ นี่แน่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอาครีมเค้กป้ายใส่แก้มฟางอีกข้างทันที
 
“คุณป๊อป”ฟางร้องก่อนจะเอาครีมเค้กไปป้ายป๊อปปี้บ้าง แต่ชายหนุ่มขืนตัวสุดฤทธิ์
 
 
 
“เดี๋ยวยอร์ชช่วยนะพี่เป็ดน้อย”ยอร์ชพูดจบก็เอาครีมเค้กมาป้ายแก้มป๊อปปี้อีกข้างทันที ทีนี้หน้า
ป๊อปปี้กับฟางก็มีแต่ครีมเค้กก่อนที่ทั้งคู่จะจัดการเจ้าตัวแสบอย่างยอร์ชทันที
 
 
 
 
 
 
“วันเกิดปีนี้คุณยอร์ชคงจะมีความสุขมากอีกปีนึงนะคะ”คุณละเอียดพูดกับคุณย่าใหญ่ขณะที่มอง
ป๊อปปี้ ฟางและยอร์ช
 
 
 
“ฟางจะเป็นคนที่มาทำให้ป๊อปปี้เปลี่ยนไป แต่น่าเสียดายที่เจอกันช้าไป”ย่าใหญ่พูดแล้วนึกเสียดาย
ฟาง ถ้าเจอกันไวกว่านี้เขาจะให้ฟางเป็นว่าที่ภรรยาของป๊อปปี้เลยทันที
 
 
 มาอัพแล้วนะจ้ะ เม้นกับโหวตเยอะๆหน่อยน้า ตอนนี้กำลังเพิ่งได้ไฟล์เมื่อความรักเข้ามา
ทักทาย เดี๋ยวกู้คืนหมดแล้วเดี๋ยวจะมาอัพให้น้า