รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
“หลานชั้นเป็นยังไงบ้างคะหมอ”ย่าใหญ่ถามขึ้นเมื่อหมอออกมาจากห้องนอนป๊อปปี้
 
 
“หมอคาดว่าตอนที่คุณป๊อปถูกรถชนที่จอประสาทตาอาจได้รับการกระทบกระเทือนทำให้ตาบอดไป
ชั่วคราวนะครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ ถ้าได้รับการรักษาบ่อยๆตาจะกลับมาหายเป็นเหมือนเดิม
แน่นอน”หมอพูด ย่าใหญ่แทบทรุดไม่คิดว่าหลานชายคนโตจะโชคร้ายแบบนี้
 
 
 
 
“คุณป๊อปเป็นแบบนี้ก็เพราะฟาง ถ้าฟางไม่ไปยืนตรงถนนคุณป๊อปคงไม่เป็นแบบนี้”ฟางพูดเศร้าๆ
 
 
“อย่าเศร้าเลยนะ ความผิดทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากความคิดโง่ๆของชั้นเองล่ะที่ทำให้เฮียตาบอดแบบ
นี้”เขื่อนพูดแล้วเศร้าเพราะความคิดของเขาแท้ๆ
 
 
 
“อย่าเลยเขื่อน มันเกิดขึ้นแล้วจะมาเศร้าไปมันไม่ได้ทำให้คุณป๊อปหายหรอก แต่ขอบใจนะที่ช่วย
ให้ชั้นกับคุณป๊อปคุยกัน ตอนนี้เรามาช่วยกันรักษาคุณป๊อปดีกว่า”ฟางพูดแล้วตบไหล่เขื่อนเบาๆเพื่อ
ปลอบใจ
 
 
 
ฟางเดินเข้าไปในห้องนอนป๊อปปี้แล้วนั่งลงข้างๆเตียง
 
 
 
“ตาบอดตอนนี้ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่หาย หมอยังบอกเลยว่าต้องใช้เวลารักษา”ฟางพูด
 
 
“แต่ถ้ามันไม่หายตลอดไปล่ะ”ป๊อปปี้เหม่อมองไปด้านหน้า ทุกอย่างที่เขาเห็นมันมืดมนไปหมด
น้ำตาของเขาไหลออกมาช้าๆ
 
 
 
“เราต้องมีความเชื่อในความหวังสิคะ เชื่อว่าเราจะต้องหาย คุณไม่ได้อยู่คนเดียวตามลำพังสัก
หน่อย”ฟางพูดแล้วเอื้อมมือมาจับมือป๊อปปี้ไว้
 
 
 
“คุณยังมีฟาง มีลูกๆแล้วก็ทุกๆคนนะคะที่เป็นห่วงและจะยืนเคียงข้างคุณ”ฟางพูดก่อนที่ยอร์ช แม๊ค
จะวิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
“พ่อป๊อปไม่เศร้านะครับ ไม่ว่าพ่อจะเป็นไงยอร์ชก็รักพ่อนะ”ยอร์ชพูด
 
 
“แม๊คก็รักพ่อป๊อปนะครับ แม๊คมีพ่อแค่คนเดียวไม่รักพ่อป๊อปจะรักใครที่ไหนล่ะ”แม๊คพูด
 
 
 
“อย่าเศร้าไปเลยนะป๊อป หลานย่าน่ะเข้มแข็งจะตาย ไปรักษาบ่อยๆเดี๋ยวก็หาย”ย่าใหญ่พูด
 
 
“ผมขอโทษนะเฮียที่ความคิดบ้าๆของผมทำให้เฮียเป็นแบบนี้”เขื่อนเศร้า
 
 
“ไม่เป็นไรไอ้น้อง เฮียเองก็ร่วมมือเล่นแผนนี้เองด้วยอย่าโทษว่ามันคือความผิดแกคนเดียวดิ
วะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเพื่อให้เขื่อนไม่เครียด
 
 
 
“ไม่ต้องเครียดนะพี่เขื่อน เดี๋ยวใส่ชุดเจ้าบ่าวไม่หล่อนะ”เฟย์เดินมาจับมือเขื่อนไว้
 
 
“ห้ะ อะไรนะ ชุดเจ้าบ่าว อย่าบอกนะว่าเฟย์จะยอมแต่งงานกับพี่อ่ะ”เขื่อนรีบหันไปถามเฟย์
 
 
 
“เฟย์ชอบงานแต่งงานในสวน ไม่อยากมีคนเยอะให้วุ่นวายเชิญแค่คนสนิทๆกับครอบครัวมาก็พอ แต่
เวลาฮันนีมูนเฟย์อยากไปมัลดีฟส์นะ”เฟย์พูดยิ่งทำให้เขื่อนดีใจโผเข้ากอดเฟย์แน่น
 
 
“ไกลกว่ามัลดีฟส์พี่ก็พาไปได้จ้ะ ไปจดทะเบียนกันเลยป่ะ”เขื่อนดีใจ
 
 
 
“เดี๋ยว พอเลย ไปบอกพ่อแม่เฟย์ก่อน”เฟย์พูดเขื่อนยิ่งดีใจอุ้มเฟย์ออกไปทันที
 
 
 
“ในที่สุดเขื่อนมันก็ได้แต่งงานซักทีเนาะเห็นว่ารอมาตั้งนานแล้วนิ”ป๊อปปี้พูดแล้วหัวเราะออกมา
 
 
 
“เห้อ หลานย่าเป็นฝั่งเป็นฝาหมดละ เจ้าป๊อปก็มีหลานให้ย่าไป3คนละ เอ ละคนที่พึ่งแต่งแถวๆนี้
เมื่อไหร่จะมีซักทีนะ”ย่าใหญ่พูดแล้วหันไปมองแก้วที่นั่งแกะส้มให้ฮานะกินส่วนโทโมะนั้นออกไป
ทำงาน
 
 
 
“บะ บ้า พูดอะไรอ่าคะคุณย่า พี่โทโมะเค้าช่วงนี้ยุ่งๆไม่มีเวลามาทำอะไรอย่างงั้นหรอก”แก้วเขิน
 
 
“รีบๆมีซะนะแก้ว ฮานะคงอยากจะได้น้องแล้วล่ะ”ย่าใหญ่พูดแล้วยิ้มทำให้แก้วหน้าแดงกว่าเดิม
 
 
“ไปกินขนมด้านล่างดีกว่า ฮานะไปกันเถอะลูก”แก้วเขินรีบเดินหนีไป
 
 
“แม๊คกับยอร์ชไปด้วยพวกเราอยากกินขนมฝีมือคุณย่าด้านล่างนะฮะ”ยอร์ชกับแม๊คพูดก่อนจะดึงย่า
ใหญ่ไป
 
 
 
“แต่ชั้นคงลำบากหน่อยที่ตามองไม่เห็นอะไรเลย คงจะไม่ได้เห็นงานแต่งน้องชายกับคนที่มัน
รัก”ป๊อปปี้เศร้า
 
 
 
 
“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะคะคุณป๊อป”ฟางพูด
 
 
“ไม่มีโอกาสเห็นทั้งหน้าของน้องฟิว ไม่ได้เห็นหน้าลูกต่อไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดเศร้าลงไปอีก
 
“อย่าคิดน้อยใจแบบนี้สิคะคุณป๊อป คุณต้องหายนะ เราจะได้มาเลี้ยงลูกด้วยกัน ไม่เอาละไม่พูด
เรื่องนี้แล้ว เราอยู่แต่ในห้องมันอุดอู้งั้นเอาอย่างงี้ เราลงไปชั้นล่างกันดีกว่านะคะ”ฟางพูดก่อนจะพา
ป๊อปปี้ลงมาชั้นล่างแล้วพาป๊อปปี้ไปนั่งลงที่สวนด้านนอก ป๊อปปี้นั่งนิ่งฟางจึงจับมือป๊อปปี้แน่น
 
 
 
“ถ้าสุขภาพจิตไม่ดี การรักษามันก็จะลำบากไปได้ไม่สะดวกนะคะ”ฟางพูดก่อนจะซบหัวตัวเองลงที่
ไหล่ป๊อปปี้ชายหนุ่มยิ้มออกมาเมื่อรู้สึกได้ว่าฟางมาหนุนหัวลงที่ไหล่เอา
 
 
“ขอบคุณนะฟางที่อยู่กับชั้น ไม่หนีชั้นไป”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ก็คุณเป็นสามีของฟางเป็นพ่อของแม๊คกับฟิว เรื่องแค่นี้ คุณต้องผ่านไปได้นะ”ฟางพูด
 
 
“ฟางจะไม่ไปไหนนะคะ คุณบอกเองนิว่าคุณมีแค่ฟางคนเดียว ดังนั้นช่วยให้ฟางมั่นใจหน่อยได้มั้ย
ว่าฟางเลือกจะอยู่กับคุณ คนที่ฟางรัก”ฟางพูดก่อนจะเลื่อนตัวไปจูบที่เปลือกตาป๊อปปี้ซ้ายสลับกับ
ขวาเล่นเอาป๊อปปี้หน้าแดงกับสัมผัวของภรรยาสาว
 
 
 
“นั่นแน่ พ่อกับแม่แอบจู๋จี๋กันหรอฮะ”แม๊คที่วิ่งเล่นกับฮานะและยอร์ชหันไปเห็น
 
 
“บทจะงอนก็ง้อน งอนหนีได้หนีดี พอบทจะดีนี่หวานกันจะลืมลูกเลยนะ”แก้วพูดก่อนจะอุ้มน้องฟิว
มาหาฟางและป๊อปปี้ ฟางอุ้มลูกคนเล็กของตัวเองแล้วเอาอีกมือของป๊อปปี้มาจับลูก
 
 
 
“นี่น้องฟิว ลูกของเราไงคะ คุณต้องสู้นะ เพื่อจะได้เห็นหน้าลูกของเรา”ฟางพูด ป๊อปปี้เอานิ้วมือไล้
ไปตามตัวลูกชายเบาๆแล้วใจเต้นเมื่อไล้นิ้วมือมาถึงมือเล็กๆของน้องฟิวแล้วลูกชายจับนิ้วของเขาไว้
 
 
 
“น้องฟิวจับนิ้วพ่อป๊อปด้วย แปลว่าน้องฟิวต้องชอบพ่อปีอปแน่ๆเลย พ่อป๊อปต้องหายนะฮะ จะได้รู้
ว่าน้องฟิวน่ารักมากแค่ไหน”ยอร์ชพูด
 
 
 
“ครับพ่อจะหายเพื่อลูก และเพื่อเธอนะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มฟางยิ้มด้วยความดีใจ ตลอดทั้งวันที่
ป๊อปปี้มองไม่เห็นฟางดูแลไม่ห่าง
 
 
 
“เดี๋ยวฟางปล่อยให้ชั้นลองทำอะไรเองบ้างก็ได้นะ ฟางจะได้มีเวลาไปดูน้องฟิวไง”ป๊อปปี้พูดเมื่อ
ทานข้าวเสร็จ
 
 
“เอ่อ จะเอางั้นก็ได้ค่ะ”ฟางพูดเพราะมันถึงเวลาพาน้องฟิวไปนอนแล้ว ฟางจึงไปดูแลลูก ป๊อปปี้นิ่ง
ก่อนจะเดินคลำทางไปเรื่อยๆตามความคุ้นเคยที่ตัวเองอยู่บ้านหลังนี้ตั้งแต่เด็ก
 
 
 
“ตรงนี้สระน้ำ งั้นตรงนี้ก็ทางเดินสินะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินคลำไปตามทางเพราะไม่อยากให้ฟาง
 
 
“พ่อป๊อป ไปตรงสระน้ำทำไมฮะ เดี๋ยวก็ตกน้ำหรอก”ยอร์ชเดินตามป๊อปปี้ไป แต่พูดไม่ทันขาดคำ
ป๊อปปี้ตกลงไปในสระน้ำทันที
 
 
 
ตู้ม
 
 
ป๊อปปี้ตกน้ำไปทันที ยอร์ชและแม๊คตกใจ
 
 
 
“คุณป๊อป”ฟางอุ้มลูกวิ่งออกมาดู ป๊อปปี้ที่เคยว่ายน้ำเป็นตอนนี้จมดิ่งลงไปในก้นสระ
 
 
“เฮีย อย่าเป็นอะไรนะเฮีย”เขื่อนลงไปช่วยป๊อปปี้ขึ้นมาจากสระ
 
 
“แค่กๆ”ป๊อปปี้ไอสำลักน้ำออกมา ยอร์ชและแม๊ครีบวิ่งไปดูแลพ่อ
 
 
 
 
“เดี๋ยวทานยาพาราดักไว้ก่อนนะคะ จะได้ไม่เป็นไข้คืนนี้”ฟางพูดเมื่อเป่าผมเสร็จแล้วหยิบยาให้
ป๊อปปี้
 
 
 
“ชั้นมันไม่มีประโยนช์อะไรเลยสินะ ตาบอดแล้วต้องมาเป็นภาระทุกคนแบบนี้”ป๊อปปี้ตัดพ้อ
 
 
“มันเป็นแค่อุบัติเหตุนะคะ ช่างมันเถอะค่ะ ไปนอนดีกว่า”ฟางพูดก่อนจะพาป๊อปปี้ไปนอนแล้วห่มผ้า
ให้ เมื่อถึงเตียงนอนป๊อปปี้ก็พลิกตัวหันหนีฟาง ฟางมองป๊อปปี้ที่มีน้ำตาไหลออกมาจากตาก็สงสาร
ก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆแล้วกอดชายหนุ่มจากด้านหลังเพื่อปลอบใจ
 
 
 
“อย่าร้องเลยนะคะ ฟางเชื่อว่าคุณต้องผ่านไปได้”ฟางพูดแล้วซุกหน้าลงที่แผ่นหลังป๊อปปี้
 
 
 
“ถ้าชั้นตาบอดถาวร ฟางจะปล่อยชั้นไปเริ่มต้นใหม่ก็ได้นะ ชั้นจะไม่โกรธเธอเลย”ป๊อปปี้พูดทำเอา
ฟางนิ่งอึ้งก่อนจะพลิกตัวป๊อปปี้หันมาหาเธอแล้วจูบชายหนุ่มทันที
 
 
 
“อย่าพูดแบบนี้อีก แค่เรื่องตาบอดแค่นี้มันทำให้คุณถึงกับปล่อยฟางไปงั้นหรอคะ แล้วที่คุณ
พยายามมาเกือบปีในการง้อฟางกลับมาอยู่กับคุณมันก็ไม่มีความหมายน่ะสิคะ คุณป๊อปที่ฟางรู้จักจะ
ยอมแพ้อะไรง่ายๆแล้วหรอคะ ฟางเลือกแล้วว่าฟางจะอยู่กับคุณ ฟางก็จะอยู่ไม่ว่าคุณจะเป็นยังไง
แต่อย่าพูดแบบนี้นะ อย่าไล่ฟางไปหาใครอีกเลย”ฟางพูดออกมาจากใจก่อนจะโผกอดป๊อปปี้แน่น
ด้วยความรักและสงสารตัวคนรักของเธอมาก ป๊อปปี้สัมผัสได้ถึงน้ำตาอุ่นๆที่มาจากตาของฟางก็ดัน
ฟางขึ้นแล้วเช็ดน้ำตาให้ฟางก่อนจะจูบที่หน้าผากไล้มาที่จมูก พวงแก้มและมาถึงปาก ทั้งคู่จูบกัน
เนิ่นนานก่อนที่ฟางจะดันป๊อปปี้นอนลงโดยที่เธอขึ้นคร่อมชายหนุ่มไว้
 
 
 
“คุณป๊อปดูแลฟางมามากแล้วนะคะ ต่อไปนี้ฟางจะดูแลคุณป๊อปเองนะ”ฟางพูดก่อนจะโน้มลงมาจูบ
ป๊อปปี้โดยที่มือของชายหนุ่มไล้ขึ้นมาถึงสะโพกกลมมนฟางค่อยๆปลดกระดุมชุดนอนของป๊อปปี้เผย
ให้เห็นแผงอกกว้างแล้วก้มลงซุกไซร้ที่ลำคอมาถึงแผงอกก่อนจะรูดกางเกงชายหนุ่มลงไปและถอด
กางเกงในออก
 
 
 
 
“อ๊ะ ฟาง”ป๊อปปี้ร้องเมื่อสัมผัสได้ว่าแกนกลางงของเขาถูกครอบครองด้วยปากร้อนๆของฟางก่อนจะ
กัดฟันด้วยความเสียวฟางรูดแกนกลางชายหนุ่มและดูดเมลียมันอยู่นานก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วถอด
เสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดไม่เหลืออะไรติดตัวสักชิ้นค่อยๆคลานขึ้นมาบนตัวป๊อปปี้อีกครั้งแล้วค่อยๆ
นั่งลงบนแกนกลางของชายหนุ่ม ทำให้ป๊อปปี้รู้สึกถึงความคับแน่นในช่องรักของฟาง
 
 
 
 
“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้ครางเป็นชื่อฟางออกมาเมื่อฟางเริ่มขยับสะโพกตัวเองจากช้าเป็นเร็ว
 
 
 
“คะ คุณป๊อป”ฟางร้องเรียกชื่อป๊อปปี้ออกมาไม่หยุด มือหนาจับไว้ที่สะโพกเพื่อยึดก่อนที่จะพลิกตัว
เองไปอยู่ด้านบนแทนคนตัวเล็กและเริ่มขยับสะโพกให้เร็วและแรงขึ้นจนทั้งห้องมีแต่เสียงครางของ
เขาและเธอ ฟางเอามือโอบรอบลำคอป๊อปปี้เพื่อยึดตัวเองไว้ และรู้สึกได้ว่าใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้ว ฟาง
จึงช่วยเด้งสะโพกรับกับสะโพกของป๊อปปี้อย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
“อ๊า”ทั้งคู่ร้องครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันก่อนจะหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อนทั้งคู่
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ตาบอดอยู่นะฟางงงงงงงงง  เรื่องนี้จะจบแล้วน้าอย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ