หนี้แค้นแสนรัก

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.

  63 ตอน
  696 วิจารณ์
  188.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) One night stand

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

“ฮึก”แก้วนอนกอดตัวเองซุกในผ้าห่มหันหลังให้โทโมะที่นอนอยู่ข้างๆแล้วสูบบุหรี่อยู่

 

 

 

“จะช้าจะเร็วก็ต้องมีวันนี้อยู่ดีจะร้องไปทำไม”โทโมะพูดแล้วมองแก้วที่นอนหันหลังร้องไห้ให้ตัวเองอยู่

 

 

 

“ชั้นเกลียดแก แกข่มขืนชั้น”แก้วพูดทั้งน้ำตา โทโมะจึงดับบุหรี่ก่อนจะขยับตัวมาใกล้แก้ว

 

 

 

“เอ แต่เมื่อกี้เธอเองก็ครางลั่นห้องเลยไม่ใช่หรอ หึ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นนี่ล่ะจะทำให้เธอครางลั่น

ห้องเอง”โทโมะกระซิบบอกแก้วข้างหูแก้วหันขวับมาจะต่อยหน้าโทโมะแต่ต้องร้องเมื่อปวดที่ท้อง

น้อยอย่างแรง

 

 

 

“อย่าขยับตัวเลย เพราะคนพึ่งผ่านครั้งแรกมาเนี่ยมันจะเป็นแบบนี้ทุกคน”โทโมะพูด

 

 

“เลวที่สุด ชั้นจะฆ่านาย”แก้วร้องไห้ออกมา

 

 

“กล้าฆ่าคนที่เป็นสามีเธอรึไง ระวังจะท้องไม่มีพ่อเอานะ เพราะเมื่อกี้ชั้นเองก็ หนัก กับเธออยู่

พอกัน”โทโมะยิ้มเยาะ

 

 

“ไม่มีวัน ชั้นจะไม่ท้องแน่นอน”แก้วว่า

 

 

“อ๋อ ถ้ากลัวท้องไม่เป็นไรนะ ครั้งต่อไปชั้นสัญญาจะใส่ถุงยางแน่นอน”โทโมะพูแก้วจะเอามือสวย

ฟาดเข้าที่แขนโทโมะอย่างแรง

 

 

“ชั้นจะไม่ท้องและชั้นก็จะไม่ยอมเป็นของนายอีกเด็ดขาด”แก้วร้อง

 

 

“พูดมาได้ทั้งๆที่เธอเป็นเมียชั้นแล้วนะ”โทโมะว่า

 

 

“ชั้นไม่ใช่เมียแก ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ มักมาก”แก้วว่าทั้งน้ำตาเพราะนึกถึงพิมและแบม สิ่งที่เธอว่าแบม

บ่อยๆตอนนี้มันกลับเข้าตัวเธอแล้ว เธอไม่ต่างจาก2คนแล้วตอนนี้

 

 

“เธอเองไม่ใช่หรอที่อยากเก็บเงินแล้วออกไปจากชีวิตชั้นน่ะ เอาน่าชั้นนอนกับแบมกับพิม2คนนั้นก็

มีค่าขนมติดไม้ติดมือ เธอเป็นเมียชั้นชั้นไม่ทอดทิ้งเธอหรอกน่า เอาไงแสนนึงพอมั้ย”โทโมะพูดยิ่ง

ทำให้แก้วปล่อยโฮออกมากว่าเดิม

 

 

“ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ ฮือๆ”แก้วพูดเพราะนึกถึงอดีตที่รู้ว่าตัวเองถูกเก็บมาจากซ่อง สิ่งที่แม่

เลี้ยงเธอด่าว่าวันนั้น ตอนนี้มันเป็นจริงแล้ว เลือดของผู้หญิงขายตัวยังไงก็เป็นผู้หญิงขายตัววันยังค่ำ

 

 

“พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงเธอขายเธอมาให้ชั้นตั้งแต่แรกแล้ว เธอน่ะเป็นผู้หญิงของชั้นตั้งแต่วันนั้นแล้ว เอ้า

ก็เห็นว่าอยากได้เงินเลยกะช่วยสงเคราะห์นะเนี่ย”โทโมะว่า แก้วก็ร้องไห้หนักกว่า

 

 

 

“ฮือๆ ชั้นไม่ใช่นะ ฮือๆ”แก้วร้องไห้ออกมาแล้วกำมือแน่น เธอไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ครั้งแรกที่เธอ

เสียไปทำไมถึงต้องเป็นเขาคนนี้ด้วย

 

 

“อื้อออ”แก้วร้องเมื่อโทโมะดึงไปจูบปิดปาก ชายหนุ่มไม่อยากฟังเสียงแก้วร้องไห้อีกจึงทำเช่นนั้น

 

 

“ขายก็ขายให้ชั้นคนเดียวนี่ล่ะจะไปกลัวอะไร แสนนึงสำหรับคืนนี้ ถ้าเธออยากไปจากชั้นไวๆชั้นก็

ช่วยอยู่นี่ไง นอนกับชั้นได้ครั้งละแสนไถ่ตัวเธอออกไปเป็นอิสระไม่ชอบหรอ”โทโมะพูด แก้วนิ่งคิด

ตอนนี้เธอไม่ใช่สาวบริสุทธ์อีกต่อไปแล้ว ไม่เหลืออะไรจะเสียแล้ว จะมาร้องไห้คร่ำครวญให้มันได้

อะไรขึ้นมา

 

 

“ก็ได้ นอนกับนาย1คืนเท่ากับ1แสน ถ้าเงินครบตามหนี้ที่พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงชั้นเอาไปจากนายเมื่อ

ไหร่ชั้นจะไปจากนายทันที”แก้วพูดจบก็ปาดน้ำตาแห่งความอ่อนแอตัวเองทันที

 

 

“ดี นี่ก็ยังไม่พ้นคืน ไหนๆก็เสียแสนนึงไปแล้ว งั้นชั้นขอใช้ให้คุ้มละกัน”โทโมะร้องก่อนจะตัดสินใจ

บรรเลงเพลงรักกับแก้วอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก”ฟางที่เริ่มเมาแล้วก็หน้าแดงจัดเริ่มร้องไห้ออกมาเล่นเอาเขื่อนเหวอทันที

 

 

“ทำไมชีวิตชั้นต้องเป็นแบบนี้เพิ่งจบมาแต่ต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ต้องมาเป็นทาส เป็นคนใช้คุณแบบนี้ ฮืออ”ฟางร้องไห้

ด้วยความเมาไวน์ชี้ที่ป๊อปปี้ที่นั่งข้างๆทำเอาชายหนุ่มมองฟางอย่างตกใจ

 

 

“ช่วยไม่ได้คุณย่าอยากประเคนเธอให้ชั้นเอง แล้วพ่อเธอก็ฆ่าพ่อแม่ชั้น ทำแครอลต้องเป็นเจ้าหญิงนิทรา เท่านี้มันยังน้อยไป”ป๊อปปี้ว่าฟางยิ่งทำให้ฟางร้องไห้

 

 

“คนใจร้าย แม่ฟางก็ตายในวันนั้นเหมือนกันนะ”ฟางกระชากคอเสื้อป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

“เห้ย ฟางใจเย็นๆ”เขื่อนดึงฟางออกมาจากเพื่อนตัวเองแล้วเข็ดน้ำตาให้ฟาง

 

 

“เพราะพ่อของเธอมันเห็นแกตัวไม่ยอมรับผิด เลยทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ต่างหากล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“พ่อฟางน่ะหรอ ฮืออออ พ่อฟางไม่ได้ตั้งใจทำต่างหากล่ะ ไม่มีทางที่พ่ออยากจะฆ่าแม่ คนใจร้ายไม่เคยจะฟังเหตุผล”ฟางร้องไห้แล้วเริ่มทุบอกกว้างของป๊อปปี้พลางสะอึกสะอื้น

 

 

 

“ป๊อปเอาฟางไปนอนเถอะว่ะ ฟางเมาแล้วพูดไม่รู้เรื่องแล้วเนี่ย”เขื่อนบอกเมื่อเห็นฟางร้องไห้หนักกว่าเดิม

 

 

“ไม่เมา ฟางไม่เมา”ฟางดิ้นไม่ยอมแล้วดิ้นไปมาไม่ฟัง ป๊อปปี้เลยตัดสินใจอุ้มฟางขึ้นไปบนห้องตัว

เองทันที เพราะตอนนี้ดึกมากแล้วขึ้นฟางโวยวายที่ห้องพักคนใช้มีหวังบ้านแตกแน่ๆ

 

 

 

“อ้วกกก”ฟางมาถึงห้องป๊อปปี้ก็อ้วกใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

“โอ๊ย ยัยบ้าอ้วกใส่ชั้นทำไมเนี่ย”ป๊อปปี้โวยวายเขื่อนวิ่งขึ้นมาตามก็ตกใจ

 

 

“หมดกัน หญิงไทยใจงามของเขื่อน”เจื่อนมองฟางที่นอนร้องไห้บนเตียงป๊อปปี้อย่างหมดสภาพ

 

 

“เอ้าๆอ้วกอีกแล้ว ไอ้เขื่อนเอายัยนี่ไปห้องน้ำที”ป๊อปปี้บอกก่อนเขื่อนจะรีบลากฟางมาอ้วกที่ห้องน้ำ

ทันเวลาพอดี

 

 

“ฮือออ ปวดหัว”ฟางร้องไห้ หน้าแดงจัดหลังจากอ้วกเสร็จแล้ว ป๊อปปี้ที่ถอดเสื้อตัวเองที่ฟางอ้วกใส่

เดินมาดูอาการฟาง

 

 

“ป๊อปเดี๋ยวเช็ดตัวให้ฟางนะ เดี๋ยวชั้นไปในรถชั้นดูว่ามียาแก้เมารึเปล่าแล้วจะเอาน้ำอุ่นมาให้ฟาง

เอง”เขื่อนบอกเพราะเขาเป็นพวกชอบเที่ยวกลางคืนย่อมมียาแก้แฮ้งค์ในรถแล้วยิ่งฟางเมาครั้งแรก

แบบนี้มีหวังปวดหัวหนักแน่ๆ เขื่อนรีบออกไปจากห้องทันที

 

 

 

 

“เออๆๆๆ ความผิดชั้นเองล่ะที่แกล้งมอมเหล้าเธอ ถ้ารู้ว่าเมาแล้วเป็นงี้นะไม่แกล้งให้ตัวเองลำบาก

แบบนี้หรอก”ป๊อปปี้มองฟางที่นอนพิงอ่างอาบน้ำตัวเองก็ประคองอุ้มฟางออกมา

 

 

“อ้วก”ฟางอ้วกใส่เส้อผ้าตัวเองป๊อปปี้ตกใจรีบพากลับเข้าห้องน้ำอีกรอบแทบไม่ทัน

 

 

“ยัยบ้า ปล่อยมาได้ นึกว่าจะหมดแล้ว เอาไงล่ะเสื้อเปื้อนหมดแล้วชั้นไม่ยอมลงไปเอาเสื้อผ้าให้เธอ

หรอกนะ”ป๊อปปี้ว่าฟางที่เมาแล้วหลับไปแล้วก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าฟางออกก็หน้าแดง

 

 

“ตายล่ะ เปื้อนเลอะชุดชั้นในอีก”ป๊อปปี้ตกใจก่อนจะวิ่งไปเอาผ้าคลุมอาบน้ำมาใส่ให้ฟางแล้วถอด

เสื้อผ้าฟางจนหมด

 

 

“อืมมม”ฟางร้องเมื่อผ้าชนหนูชุบน้ำถูกตัวเองแล้วดิ้นไปมา

 

 

“ฤทธิ์เยอะชะมัด”ป๊อปปี้จัดการดึงฟางไปกอดเพื่อล๊อคตัวฟางก่อนจะเช็ดตัวให้ฟาง

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

ป๊อปปี้มองฟางที่หลับในอ้อมกอดตัวเองก็ใจเต้นไม่มีสาเหตุขึ้นมา

 

 

“ไม่ได้ เรามีแฟนแล้วๆ”ป๊อปปี้ท่องไว้เพื่อตั้งสติเพราะป๊อปปี้เช็ดตัวช่วงตัวแล้วมือเผลอไปโดน

หน้าอกที่นุ่มนิ่มของฟางทำให้ชายหนุ่มแทบคุมสติไม่อยู่

 

 

 

 

“เห้ยๆ คนเมาก็ไม่เว้นหรอวะ”เขื่อนขึ้นมาเห็นสภาพฟางในเสื้อคลุมอาบน้ำที่ข้างนึงเสื้อไหลลงมา

เห็นหัวไหล่เนียนของฟาง ส่วนช่วงล่างก็เลิกขึ้นมาหมิ่นเหม่เห็นขาขาวนอนในอ้อมกอดป๊อปปี้ที่ถอด

เสื้อเหลือแต่กางเกง

 

 

“บ้าหรอเช็ดตัวอ่ะดิ ยัยนี่เมาละอ้วกใส่เสื้อตัวเองเนี่ย”ป๊อปปี้ชี้ไปที่กองเสื้อผ้าฟางเขื่อนมองตาม

ก่อนจะเอายาและน้ำอุ่นให้ฟางกินแล้วจัดท่านอนให้ฟางนอนหลับสบายๆ

 

 

“คืนนี่ยัยนี่ต้องนอนห้องชั้นแล้วล่ะ ไงฝากนายพาหวายไปส่งที่บ้านหน่อยนะ”ป๊อปปี้บอก

 

 

“นอนเฉยๆห้ามลักหลับคนเมานะเว่ย”เขื่อนแซวจึงโดนป๊อปปี้เตะไปทีนึง เมื่อเขื่อนไปแล้วป๊อปปี้จึง

ล้มตัวนอนข้างฟาง

 

 

 

 

“ยัยคออ่อนเอ๊ยย”ป๊อปปี้มองฟางที่หลับไปแล้วพูดขึ้นก่อนจะหลับตาลงด้วยความเพลีย

 

 

 

 

เอ พอถึงเวลานั้นแก้วจะไปจากโทโมะจริงๆมั้ยน้อ แล้วโทโมะล่ะมีสาวๆมากมายแต่แคร์

สาวๆทุกคนเหมือนกับที่แคร์แก้วรึเปล่าน้อ แล้วใครที่บอกป๊อปปี้ใร้ายคงจะสะใจแล้วละนะ

เล่นนางเอกของเราที่เมาทำกับป๊อปปี้ซะเเสบเลยย

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา