หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม”ฟางลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะแสงแดดที่สาดส่องมาจากหน้าต่างกระทบโดนหน้าของเธอทำให้ต้องกระพริบตาถี่ๆแล้วมองท่อนแขนที่ทอดกอดเธอมาเลยค่อยๆขยับตัวไปหาร่างสูงที่กอดเธออยู่ ฟางมอง

ป๊อปปี้ที่หลับปุ๋ยเหมือนเด็กๆแล้วหน้าแดงเพราะสาเหตุที่ป๊อปปี้หลับสนิทแบบนี้ก็เพราะคาถากันผี

ของเจ้าตัวที่เล่นปราบเธอแทนปราบผีจนเกือบเช้ากว่าจะได้นอน ฟางเขินหน้าแดงก่อนจะก้มหน้าซุก

ลงที่แผงอกกว้างของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ถ้าตื่นแล้วก็อย่ากวนสิ คนเค้าง่วงนอนนะ”ป๊อปปี้พูดงัวเงียทั้งๆที่ตายังหลับอยู่

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวฟางว่าฟางลุกไปเตรียมอาหารดีกว่า คุณป๊อปจะได้นอนสบายๆ”ฟางแก้มแดงแล้วจะลุกขึ้น

แต่ป๊อปปี้กระชับกอดฟางไว้แนบอกแน่น

 

 

 

“แล้วลุกไหวหรอห้ะ ไม่ง่วงรึไง คาถากันผีชั้นน่ะ ชั้นร่ายไว้ให้เกือบเช้า มีแรงไหวรึไง”ป๊อปปี้ลืมตามาแล้วพูดยั่ว ทำเอาฟางหน้าแดงจัดจึงแอบทุบอกกว้างป๊อปปี้ไปทีนึง

 

 

 

 

“คนบ้า เป็นคนทำเค้าก่อนแล้วจะมาพูดแบบนี้อีก”ฟางพูดแล้วไม่สบตาป๊อปปี้ ชายหนุ่มแอบมองแล้วอมยิ้มนิดนึง

 

 

 

“แต่ครั้งเธอก็ช่วยชั้นด้วยไม่ใช่หรอ จำไม่ได้รึไง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพลิกตัวฟางมานอนใจ้ร่างตัวเอง

อีกครั้งแล้วก้มลงซุกไซร้ไปตามซอกคอของฟางอีกครั้ง

 

 

 

“อ๊าย คุณป๊อป พอแล้วไม่เหนื่อยรึไงคะ”ฟางทั้งเขิน ทั้งจั้กจี้พูดขึ้นก่อนจะดันป๊อปปี้ออก

 

 

 

 

“ไม่อยากให้ชั้นทำอะไรอีกก็นอนกับชั้นต่อเนี่ยล่ะ เดี๋ยวค่อยลุกไปหาอะไรกินพร้อมกัน”ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะพลิกตัวมานอนข้างฟางตามเดิมแล้วหลับตาอีกครั้งก่อนจะกระชับกอดไว้ ฟางเมื่อเห็นป๊อปปี้

หลับก็หลับตาตามป๊อปปี้อีกครั้งเพราะจริงอย่างที่เขาพูด ยังเพลียไม่หายจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“แครอลจะไปไหนน่ะ”โบว์เดินเข้ามาในบ้านป๊อปปี้แล้วทักแครอลที่กำลังจะเดินออกจากบ้าน

 

 

“เบื่อค่ะ เลยว่าจะไปนอนคอนโด แล้ววันนี้ว่าจะไปหาเพื่อนที่ชมรมดำน้ำด้วย คงไม่กลับบ้านะช่วงนี้”แครอลพูดแล้วคว้ากระเป๋าเป้ใบโปรดเดินออกไป

 

 

 

“เอาตรงๆนะ แครอล เธอหายโกรธ หายเกลียดฟางเค้าเถอะนะ”โบว์ตัดสินใจพูดขึ้นเพราะวันนี้ไหนๆแครอลก็อยู่บ้านแล้ว

 

 

 

“โบว์พูดอะไร จะให้ให้อภัยยัยนั่นง่ายๆหรอไม่มีวัน พ่อยัยนั่นฆ่าพ่อแม่แครอล นี่คงจะโดนมารยายัย

นั่นปั่นหัวเหมือนกับพี่ป๊อปล่ะสิท่า พี่บ้า มัวแต่ติดกับยัยนั่นจนบ้านช่องไม่กลับ ทิ้งให้น้องที่พึ้งฟื้นต้องอยู่บ้านคนเดียวใช้ได้ที่ไหนกัน”แครอลพูดอย่างแค้นใจเมื่อ

พาลนึกถึงป๊อปปี้ที่ไปบ้านสวนของพ่อแม่ที่ชานเมืองกับฟางยังไม่กลับมาอีก

 

 

 

 

“ฟางเค้าไม่ได้มารยานะแครอล ฟางเค้าเป็นคนดีไม่แปลกหรอกที่จะเอาชนะใจพี่ป๊อปได้ง่ายๆ เมื่อ

ก่อนพี่ป๊อปก็แค้นเหมือนแครอลนะ แต่พอพี่ป๊อปเจอความดีของฟางเลยทำให้พี่เค้าใจอ่อนยังไงล่ะ

แครอลยอมเปิดใจรับฟางเข้าไปหน่อยเถออะนะ ถ้าลุงกับป้าเค้ารู้เค้าจะเสียใจเอานะ”โบว์พูด

 

 

 

“พ่อกับแม่รู้เค้าอาจะดีใจก็ได้ที่ชั้นเอาคืนไอ้คนที่มันฆ่าพ่อแม่ไป โดยผ่านทางลูกของมัน ถ้าพี่ป๊อป

ไม่ทำชั้นจะจัดการเอง ไม่ต้องมาพูดอีกแล้วนะเรื่องยัยนั่นชั้นไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น”แครอลพูดจบก็เดินปึงปังออกบ้านไป โบว์มองแล้วอ่อนใจ แครอลขับรถออกมาอย่างหงุดหงิดใจเมื่อนึกถึงเรื่องของป๊อปปี้และฟางก็ยิ่งโมโห

จึงขับรถไปที่สระว่ายน้ำที่ประจำแล้วว่ายน้ำไม่หยุด

 

 

 

 

 

“อ๊าย ธามจั้กจี้น่ะอย่าแกล้งป๊อปปี้สิ”เสียงหัวเราะคิกคักทำให้แครอลที่พักเหนื่อยหลังจากว่ายน้ำไป

กลับมา3-4รอบกำลังเอาหัวพิงขอบสระก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียง

 

 

“ธาม”แครอลหันกลับไปดูชายหญิงที่กำลังเข้ามาในสระว่ายน้ำก็ชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นธามไทและสาว

สวยคนหนึ่งกำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน

 

 

 

“แครอล”ธามไทชะงักเมื่อเห็นแครอลอยู่ที่สระ

 

 

“ใครคะธาม เพื่อนหรอ”สาวสวยคนนั้นถามธามไท

 

 

“อ๋อ ใช่จ้ะเพื่อนน่ะ แค่เพื่อน”ธามไทพูดแล้วเบือนหน้าหนีแครอลที่โอบเอวแฟนสาวไว้

 

 

 

“แฟนหรอธาม สวยดีนิ”แครอลพูด

 

 

 

“อือ ถ้าไม่มีอะไรแล้วธามไปก่อนนะ ป่ะป๊อปปี้เดี๋ยวเราไปที่อื่นดีกว่า”ธามไทพูดแล้วพาป๊อปปี้หญิง

กลับไป

 

 

 

“เอ้า เห็นบ่นว่าอยากว่ายน้ำๆตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว จู่ๆก็จะกลับธามนะธามเค้าอุตส่าห์เอาบิกินี่ที่ไปซื้อมา

ใหม่มาด้วยนะ”ป๊อปปี้หญิงบ่นกับธามไท

 

 

 

“เดี๋ยวธามพาไปทานข้าวครับแล้วคืนนี้ถ้าอยากจะใส่ก็ไปว่ายน้ำที่คอนโดธามก็ได้นะ จะได้มีแค่

เรา2คน”ธามไทพูดแล้วโอบเอวป๊อปปี้หญิงไปก่อนจะแอบหอมแก้มไปทีนึง แครอลมองทั้งคู่ที่เดิน

จากไปก็รู้สึกจุกที่อก ทำไมกันแค่ห็นหน้าเธอแค่นี้ถึงกับต้องหนีไปเลยรึไง

 

 

 

 

“ไอ้คนบ้า ไหนบอกว่าจะรอชั้นไงล่ะ ผู้ชายก็แบบนี้เห็นมารยาผู้หญิงก็หลงไปหมด”แครอลพูดอย่าง

หงุดหงิดก่อนจะดำน้ำลงไปเพื่อไม่ให้ใครเห็นน้ำตา ทั้งป๊อปปี้ ธามไท ผู้ชายก็เหมือนกันหมด

 

 

 

 

 

 

 

“โอย เบื่อจัง”แก้วนั่งบ่นอยู่บนเตียงคนไข้เป็นรอบที่8ของวันจนเฟย์ที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่กับเขื่อนถึง

กับปิดหนังสือทันที

 

 

“พี่แก้วถ้าบ่นมากแบบนี้ทำไมไม่ออกจากโรงพยาบาลเลยล่ะ”เฟย์ถาม

 

 

“ก็โทโมะน่ะสิ บอกว่าไม่ต้องออกๆรอแผลหายดีก่อน นี่รอจนจะคุยกับพยาบาลได้ทั้งโรงบาลแล้วนะ”แก้วบ่นยาวเหยียด

 

 

 

“เอาน่าแก้ว โทโมะมันห่วงเธอนินาไหนๆก็จะได้ให้หมอตรวจดูหลานพวกเราด้วยไง ท้องเริ่มโตแล้วด้วยนิ อยู่ที่นี่ดีแล้วจะได้อัลตร้าซาวน์เลยไง”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“หิวอ่ะ”แก้วพูด

 

 

 

“ห้ะ พี่แก้ว นี่พี่แก้วเพิ่งกินข้าวเที่ยงไปนะ ไหนจะกินของหวานที่พวกเราซื้อมาจากข้างนอกอีก นี่

ไม่นับน้ำปั่นที่พี่ฝากพยาบาลซื้อด้านล่างอีกนะ พี่แก้วไม่อิ่มหรอ”เฟย์ทึ่ง

 

 

 

“ก็มันย่อยไปหมดแล้วนินา อย่าลืมสิว่าพี่ท้องอยู่นะ หลานหิวนี่นา”แก้วพูด

 

 

 

“นี่ มัวแต่กิน ถ้าวันแต่งงานรูดซิบชุดเจ้าสาวไม่ขึ้นชั้นจะใส่แทนเธอแล้วเข้างานแทนเลยเป็น

ไง”แบมเข้ามาในห้องแล้วพูด

 

 

 

“ฝันไปเถอะวันนั้น ถ้าเธอใส่ชุดชั้นนะ ชั้นจะใส่ผ้าถุงขึ้นไปบนเวที แล้วก็ตบๆๆๆเธอแน่นอน”แก้วพูดแล้วขู่แบม

 

 

“เหอะ คิดว่าชั้นจะกลัวเธอหรอยะโถๆ อ้วนก็อ้วน จะวิ่งตามชั้นได้เร้อ”แบมเยาะทำเอาแก้วโมโหตบ

เตียงเสียงดัง

 

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ ชั้นไม่ได้อ้วนย่ะ นี่ชั้นท้อง ถ้าชั้นคลอดนะ บอกได้เลยว่าชั้นหุ่นดีแล้วก็สวย

กว่าเธอร้อยเท่า”แก้วพูดกลับอย่างไม่ยอมแพ้

 

 

 

 

“แก้ว เมื่อกี้นะชั้นไปซื้อโดนัทร้านอร่อยมาด้วยล่ะเมื่อยก็เมื่อยนะ แต่ก่อนขึ้นมามีร้านน้ำปั่นเจ้าด้าน

ล่างอ่ะอร่อยดีเธอต้องชอบแน่ๆ”โทโมะเดินเข้ามาในห้องพร้อมของกินมากมายในมือ

 

 

 

“ไม่กินแล้ว ยัยแบมบอกว่าแก้วอ้วนอ่ะ”แก้วหน้างอ

 

 

 

“ก็จริง อ้วนๆๆๆ ขาก็ลายนะแล้วนี่กินเยอะอีกมีแต่ของมันๆเดี๋ยวสิวก็ขึ้น โฮะๆ รองพื้นทั้งขวดก็เอา

เธอไม่อยู่หรอกในวันแต่งน่ะ”แบมยังเยาะเย้ยไม่เลย แก้วแทบกรี้ด

 

 

 

“โอ้โห พี่โทโมะเอาโดนัทมาแบ่งพวกเราดีกว่าค่ะถ้าแก้วเค้าไม่กินอ่ะ”เฟย์พูดแล้วตาเป็นประกาย

จ้องกล่องโดนัทกล่องโต

 

 

 

“เฟย์หิวอ่ะดิเดี๋ยวพี่พาไปซื้อก็ได้ แต่ก่อนไปเอามาให้กินหน่อยดิวะไอ้โทโมะ”เขื่อนพูดแล้วแกะ

โดนัทมากินกับเฟย์

 

 

 

 

“โทโมะซื้อมาให้แก้วนะ กินกันแบบนี้ได้ไง”แก้วพูดแล้วเดินจ้ำๆลงเตียงมากินโดนัทบ้าง

 

 

“ไหนว่าไม่กินแล้วไงยะ ยัยอ้วน”แบมพูด

 

 

 

“ใครอ้วน ที่กินเนี่ยก็กินให้ลูกต่างหากล่ะ ลูกหิว จบป้ะ”แก้วพูดแล้วคว้าน้ำปั่นที่มือโทโมะมาดูด

 

 

 

“ยัยอ้วน”แบมยังแขวะไม่เลิก

 

 

 

“อ้วนงั้นหรอๆ นี่กินไปเลยจะได้อ้วนเหมือนกัน555”แก้วพูดก่อนจะล๊อคคอแบมยัดโดนัทให้แบมกิ

นทันที โทโมะหัวเราะกับแก้วและแบมที่ขอบแขวะกันไปมาแต่อย่างน้อยก้ไม่ทำร้ายอะไรกันแถมแบ

มก็ยังหายเหงาเมื่อมีแก้วเข้ามาแทนพิม

 

 

 

 

“เออ จริงสิว่าแต่โทโมะจะให้แก้วอยู่นี่อีกนานมั้ยอ่ะแก้วเบื่อแล้วนะ”แก้วพูดขณะนั่งกินโดนัทกับแบมและเฟย์

 

 

“กินไปเถอะ ไม่ต้องถามมาก เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็พาออกไปแล้วล่ะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มๆแก้วได้แต่สงสัยแต่ไม่พูดอะไรแล้วกิน

โดนัทต่อไป

 

 

 

 

 

 

วันต่อมาแก้วออกมาจากโรงพยาบาลก็แปลกใจที่เห็นเขื่อนกับเฟย์มารับแทนโทโมะ

 

 

 

“ทำไมโทโมะเค้าไม่มารับแก้วล่ะเขื่อน”แก้วถามเมื่ออยู่บนรถ

 

 

“มันติดงานด่วนน่ะเลยให้พวกเรามารับ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มกับเฟย์เมื่อรถมาอดที่บ้านเฟย์ก็พาแก้วมาในสวนของบ้าน

 

 

 

“เจ้าสาวมาแล้วค่ะ”แบมพูดทุกคนหันไปมองแก้วที่เดินเข้ามาพร้อมเฟย์

 

 

 

“โทโมะนี่มันเรื่องอะไรกัน”แก้วมองบรรยากาศในสวนแล้วอึ้งเมื่อเห็น เฟย์ เขื่อน กั้ง โบว์ แบมที่ประ

คองเควินอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันหมดและที่สำคัญโทโมะในชุดเจ้าบ่าวแบบไทยยืนรออยู่

 

 

 

“ก็งานแต่งงานของเราไง อ้าว ร้องไห้ทำไมน่ะ”โทโมะพูดแล้วตกใจเมื่อเห็นแก้วปล่อยโฮออกมา

ก่อนจะรีบไปกอดตอบ

 

 

 

 

“แก้วดีใจนะแต่แก้วอ้วนอ่ะ แก้วใส่ชุดเจ้าสาวไม่ได้อ่ะ”แก้วร้องไห้ออกมาอย่างดีใจทำเอาทุกคนขำ

กับที่แก้วพูด

 

 

 

“ไม่เป็นไร นี่มันพิธีตอนเช้ามีแค่จดทะเบียนกับรดน้ำสังข์ ตอนเย็นโน่นถึงจะมีงานเลี้ยง ชุดเจ้าสาว

พร้อมไม่ต้องห่วงว่าจะไม่สวย”โทโมะพูดแล้วเช็ดน้ำตาให้แก้ว

 

 

 

“แก้วใส่ได้แน่นะ แก้วกลัวว่าลูกจะถูกรัดเอาอ่ะ”แก้วพูดแล้วย่นจมูก โทโมะขำกับความน่ารักของ

แก้วก็ลูบผม

 

 

 

“เอาน่าถ้าใส่ไม่ได้เดี๋ยวแบมเค้าระเบิดชุดให้ รับรองแบมเค้าไม่ขโมยชุดไปใส่จนแก้วต้องนุ่งผ้าถุง

อย่างที่เคยบอกแน่นอน”โทโมะพูดแต่ก็แอบแซวที่แก้วเคยพูดกับแบมนิดนึงทำเอาแก้วเขินแอบหยิกโทโมะไปทีนึง

 

 

 

“สวมแหวนแล้วก็จดทะเบียนเลย”แบมพูดเมื่อโทโมะบรรจงสวมแหวนให้แก้วก่อนที่ทั้งคู่จะจด

ทะเบียนสมรสกันเสร็จ

 

 

 

“เอ้า ร้องไห้อีกแล้ว อะไรเนี่ย บอกว่าชุดใส่ได้ๆเย็นนี้น่ะ”โทโมะขำแก้ว

 

 

 

“ชุดอ่ะเคลียร์แล้วแต่แก้วดีใจนิ แก้วแต่งงานแล้ว ฮือๆ”แก้วร้องไห้ออกมาอีกครั้งด้วยความดีใจโท

โมะจึงกอดแก้วไว้

 

 

 

“ต่อไปนี้แก้วไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ แก้วมีโทโมะและก็ลูกเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ”โทโมะ

พูดแล้วลูบผมแก้วที่ซุกในอ้อมกอดตัวเอง

 

 

 

“ขอบคุณนะโทโมะขอบคุณทุกอย่างเลย”แก้วพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

“ไม่ร้องสิเดี๋ยวไม่สวยนะ ป่ะๆไปรดน้ำสังข์กัน”โทโมะพูดก่อนจะโอบเอวแก้วเข้าไปในบ้านที่พวก

ของเฟย์เตรียมที่ไว้ให้รดน้ำสังข์ในพิธีช่วงเช้า

 

 

 

 

 

 

ในที่สุดโทโมะกับแก้วแต่งงานกันแล้วส่วนคู่พระเอกนางเอกของเราเดี๋ยวว่ากันอีกทีเนาะ